Vissen en niks anders
De eerste visdag
Het is vijf uur als de wekker gaat. Heel veel hebben we niet geslapen, want de crew is tot diep in de nacht bezig geweest om de boot te ankeren, generator op te starten en wat nog meer. Het meeste in ieder geval met een hoop lawaai tot gevolg. Ondanks de geringe nachtrust staan wij in no time aan dek te stuiteren. Wij willen vissen!
De “FishWishList”, een alternatieve bucketlist die alsmaar langer lijkt te worden. In 2014 mocht ik een soort afstrepen die al 2 jaar bovenaan stond. De Roosterfish, in drievoud welteverstaan. Niet dat ik nu ‘klaar ben’ met deze super coole vis, maar er stond wel met stip een nieuwe nummer één. De Giant Trevally. Vooral budget technisch gezien een lastig te vangen vissoort. Zou het mogelijk zijn..?
Eenmaal door de branding buigen we af naar rechts en varen we verder uit de kust. Een klein kwartier later stopt de kapitein de boot en Pablo legt uit wat de bedoeling is. We liggen in een gebied van onderwaterrotsen, omringd door diep water. Dergelijke formaties werken als een magneet op de grote rovers en als blijkt dat we gaan popperen wordt ik helemaal enthousiast.
En dan ben je opeens getrouwd! Driekwart jaar van voorbereiden voorbij en alles viel op zijn plaats op deze prachtige zonnige dag. Tsja, waarom vertel ik dit op een hengelsportsite? Nou, omdat trouwen de aanleiding was tot een huwelijksreis. Ja en dan? Nou lees mee…
Zoals ik in mijn vorige verslag beschreef had ik het wel gehad met de drukte. Dit is dan ook één van de redenen waarom de frequentie van verslagen behoorlijk afgezwakt is tot, je kunt nu wel spreken van, een minimum. Het is gewoon een feit dat je tegenwoordig min of meer je eigen glazen in gooit als je open en actueel goede vangsten op het net plaatst en hoewel begrijpelijk…
Eens in de zoveel tijd is het zaak om even stil te staan bij je visserij. En dan doel ik niet op in gedachten bezig zijn met vissen, want dat ratelt maar door, nee ik doel op nieuwe missies, doelstellingen en visserijen.
Sommige dingen moet je gewoon niet eens proberen. Neem nou het schrijven van dit verslag. Twee dagen het grote water op, twee dagen kassa. En niet zomaar kassa, nee gewoon idiote hoeveelheden grote vis. Ca 70 vissen totaal. De tweede dag stopte de teller bij 33, de eerste dag waren het er wat meer maar zijn we de tel kwijtgeraakt ergens halverwege de 30. Het ging gewoon te hard! Snoek, snoekbaars, roofblei, brasem en baars. Héél veel baars… Ik lieg niet als ik zeg dat we meer dan 40 baarzen boven de 40cm hadden, alleen de magische 50er ontbrak. 1 Centimeter kwam ik tekort…
Wie Daan Gosenshuis kent, weet dat hij afgelopen zomer een prachtige actie op touw heeft gezet. Met de fiets de Alpe d’Hues beklommen en hieraan voorafgaand geld inzamelen via de door hem gestarte website visserstegenkanker.nl, je moet het maar even doen! Via deze veilig kocht ik een prachtige print van een zeilvis, geschilderd door niemand minder dan Ad Swier. Direct werd met Daan de afspraak gemaakt om de print te overhandigen tijdens een dagje vissen, lang niet gek!
De avonden worden rap korter, dus de after work sessies ook. Helaas kan ik door grote drukte op het werk niet zo vaak op pad als ik zou willen, maar onder het motto ’thuiszitten kunnen we de hele winter nog’, probeer ik er toch het maximale uit te halen. Ook als de rivier dramatisch laag staat en een dikke kansloze oostenwind waait…
Augustus 2013… Zo flitsend als het seizoen begon, zo doods was het deze maand. Water bloedheet, dan weer afgekoeld en dan weer warm. De vis had er geen zin meer in en dat bleek ook uit de vangsten. Er was werkelijk geen fatsoenlijke beet te krijgen op de rivier. Na vijf keer blanken ben ik het zat en plan ik een dag in naar de randmeren.
Net als gisteren en eergisteren melden we ons in Puerto Angelito in plaats van op Baya Principal. Als Fillo de boot op het strand parkeert gaan de spullen aan boord, waarna we een tijdje in de rustige baai blijven hangen. Fillo staat met het werpnet in de aanslag en na twee worpen op de verkeerde plaats is het raak. En hoe! Met 100 á 150 aasvissen moeten we, gezien het beeld van afgelopen week, de dag wel door kunnen komen. We varen de baai uit maar Jezus stuurt de boot in een andere richting dan de voorgaande dagen. We gaat...
Roca Blanca it is. Vol goede moed arriveren we om half zeven in de haven. Jezus staat al klaar en Fillo is de boot al aan het halen. Wat een gemak als alles zo geregeld wordt elke dag. Je hoeft alleen maar in te stappen en te vissen!
Eind februari, met stip de periode waar ik vistechnisch gezien het meest naar uit kijk. Het is tevens de periode waarin de meeste blanks genoteerd worden. Waarom dan toch die favoriete periode? Nou… Er is geen andere week in het jaar waarin ik zulke zware snoeken kan vangen als in de week van twintig februari…
Dutchanglers on ice, ze stonden er weer! Afgelopen zaterdag, het ijs was dik genoeg, werden er weer wakken gehaakt, schuivers gemaakt en snoeken gevangen! We hebben de dag wederom vastgelegd op beeld om ook anderen te laten meegenieten van deze toffe visserij! Ik zou zeggen, ga er voor zitten en veel kijkplezier!
Tweeduizendtwaalf, het zit er weer op. In vergelijk met 2011 bleek het een moeilijker jaar. Waren de wisselvallige weersomstandigheden de boosdoener, of worden ze gewoon steeds slimmer daar onder water? Feit is dat het vooral op het gebied van grote snoek een stuk moeilijk was dan in 2011. Dit laatste wil echter niet zeggen dat er geen mooie vissen gevangen zijn, onderstaande parade bevestigt dit wel.
