Vissen in troebel water
Als in de ochtend de wekker gaat kan ik maar met veel moeite uit mijn bed komen. Ook Arno die bij mij is blijven slapen, na enkele besprekingen de avond ervoor, ziet er niet al te fris uit. Toch is zoals gewoonlijk de zin om te vissen groter dan de wens om in bed te blijven liggen. Op routine gaat de boot dan ook achter de auto en al snel rijden we richting het viswater.
Bij de helling aangekomen is het al flink druk, de ingevallen dooi heeft kennelijk iedereen de moed gegeven om het water weer op te gaan. Omdat we de week ervoor hier leuk gevangen hebben zijn de verwachtingen voor vandaag ook weer behoorlijk hoog.
Als ik op de stekken van de week ervoor aankom valt als eerste op dat het water flink hoger staat en ook nog eens behoorlijk bruin is. Normaal iets wat ik wel controleer maar door alle drukte nu dus niet. Ondanks deze tegenvaller, bruin water staat meestal niet garant voor goede vangsten, gaan we toch vol goede moed aan de slag.
Rustig tikken de uren weg en werkelijk niemand zie ik vis vangen. Ook bij ons in de boot is het angstvallig stil. Wat we er ook aanknopen, er gebeurt helemaal niets. Als we in een hoek van de plas liggen, met 3 à 4 andere boten, valt mijn oog op een ft shad die ik ooit met rammelaars en een lindy fishing skirt heb uitgerust. Deze ‘skirts’ geven net even een rare actie aan het geheel en misschien is dat het wel.
De blik van Arno zegt veel over hoe hij denkt dat mijn slagingskansen zijn. Toch voel ik na enkele minuten al een frommel aan het gevaarte en zowaar kan ik de eerste vis van de dag arresteren. Niks bijzonders maar wel een maatse vis.
Waar er één ligt liggen er meer is mijn theorie en dus peuteren we de stek minitieus uit op zoek naar de broertjes en zusjes van de zojuist door mij gevangen vis. Als alle boten uit het hoekje van de plas vertrokken zijn en ik een leuk taludrandje nader krijg ik zowaar weer een frommel aan de shad en vang ik nummer 2. Ook Arno weet hierna een aardig exemplaar uit het water te onttrekken.
Maatse snoekbaars
De meest vangige techniek blijkt het voeren van een ft achtige shad te zijn met een snelheid van circa 1 kilometer per uur om deze dan een 10 centimeter boven de bodem te vissen. Door de snelheid van de boot komt de natuurlijk actie van de shad naar boven en wiebelt het schoepstaartje verleidelijk heen en weer. De snoekbaarzen zijn het in ieder geval met me eens aangezien ik nu toch met regelmaat beet krijg en af en toe een vis weet te vangen.
Koud he
Rond het middaguur staan we op een vis of 5 à 6 als ook Tjeerd en Henk aan komen varen om samen de lunch te gebruiken. Blijft toch altijd lekker om even de boten aan te leggen en op het gemak een boterhammetje te eten. Het breekt de dag en geeft toch altijd weer energie om in de middag er nog even flink tegenaan te gaan.
Ook de middag begint weer vrij taai, ik vang vrij snel een vis waarna het stil valt. Kennelijk hebben we de vissen in dit hoekje te veel gepest want ook en half uurtje doorzetten geeft geen aanbeten meer.
We varen dan ook naar een ander deel van de plas waar op 8 tot 10 meter flink wolken aasvis te zien zijn. Ook hier hou ik weer een snelheid van ca 1 kilometer per uur en laat ik dit keer een bruine fox shad met schoepstaart net boven de bodem zwemmen. Ook hier blijkt het truukje goed te werken aangezien ik nog een paar mooie maatse en leuk knokkende snoekbaarzen mag noteren. Zelfs een vis die al de eerste tekenen van paaikleuren begint te vertonen laat zich even zien.
De eerste tekenen van het paaikleed
Als we rond een uur of drie vanwege afspraken van het water afgaan constateren we toch dat we vandaag lekker hebben gevist. Het was taai maar door flink te experimenteren met aanbieding en aastypen hebben we de vis toch weten te activeren.
