Sri Lanka, pop till you drop: deel 3, big fish!
Dag 4 gaat beginnen. Het is alweer bloedheet en er staat nauwelijks wind. In de haven aangekomen liggen de boten klaar. We klimmen aan boord en heffen een “happy birthday” aan; onze schipper Anthony is vandaag jarig! Hopelijk brengt dat vandaag geluk. De run naar small bay reef gaat nu snel omdat er nauwelijks deining staat. Onderweg stoppen we eenmaal omdat we iets kleurrijks in het water zien drijven; het blijkt een schitterende papegaaivis te zijn die stervende is; hij lijkt in een net gezeten te hebben. Wat een prachtige vis is dit!
We vissen vandaag op een ander stuk van het reef. De drifts zijn langzaam door gebrek aan wind en we gooien ons suf. Michel weet al snel een paar vissen te raken maar nog niet de monsters die we zoeken. Zelf popper ik me dol maar elke vorm van aanbeet blijft uit. Wel heb ik eenmaal heel spectaculair een groep barracuda’s die achter mijn popper aankomen maar deze weigeren de popper te pakken. In het kristalheldere water kan ik ze goed zien, een schitterend gezicht!
We popperen de hele ochtend door. Michel weet er nog één te haken maar als het tijd is voor de lunch sta ikzelf nog op nul. Badend in het zweet. Het is echt heel warm vandaag. Ik zit een beetje mopperend te lunchen. En heb een enorme behoefte aan een aasvis en een dobber……. Als je niet of nauwelijks beet krijgt blijft dat kunstaasvissen voor mij toch wel een opgave……..
Anthony beurt ons echter op; ’s middags pakt de wind wat op, de drifts worden beter en je hoeft maar één keer beet te krijgen van een goede. De optimist. Maar hij heeft wel gelijk, hoeveel dagen zijn er al niet geweest waarop op het laatste moment die ene ging hangen. We gaan er maar weer voor. En popperen weer “vrolijk” de middag in……
popperen tot je erbij neervalt
Michel weet na de lunch alweer snel een vis te haken. Ikzelf wacht nog steeds op de eerste…. De wind steekt ondertussen weer lekker op en de drifts gaan sneller.
en weer 1 voor Michel
Als we bijna tegen het talud van het rif aandriften gooi ik de popper ver weg in de lengte van het talud. Ik heb nog geen twee pops gegeven als het water explodeert en de popper met een enorme kracht wordt genomen. Ik sla diverse malen hard aan terwijl ik mezelf schrap zet tegen de boot om niet overboord te gaan! Mijn god, wat is dit? Wat een kracht! De vis neemt een enorme run en sprint over het rif heen. “Stop it, stop it!” brult Antony terwijl hij de motor start, “shallow water, we need to follow!” en hij vaart met de boot achter de vis aan.
Ik sta ondertussen lijn in te draaien terwijl Eric me in mijn broek vast houdt. “Big fish!” roept Anthony maar daar was ik ondertussen wel achter. Zou dit hem dan worden? We zitten boven 6 meter water en de vis mag absoluut niet op het rif komen, dan breekt geheid de lijn. Maar dat wil de vis wel….. Dus kan ik niks anders doen dan een “make or break” situatie creëren; ik draai de slip van mijn Stella 10000Sw helemaal dicht en blokkeer de vis. Hard bonkend probeert de vis toch naar beneden te gaan. De Shimano Kaibutsu Pencil instrument hengel buigt vervaarlijk door, en nog meer, en nog meer; nu moet het echt stoppen anders breekt íe. Ongelofelijk wat een kracht die reishengels hebben!
En dan komt de vis terug, en win ik terrein. En dat moet ook wel want ook al duurt de dril niet lang, dit is echt bizar hoeveel kracht dit kost! Kort daarna ligt de vis in de oppervlakte en yes! Wat is ie groot! Snel wordt de vis gemeten (133cm!) en op mijn schoot gezet voor de foto’s. Door de adrenaline beleef je dat in een roes, maar dat ie groot is is duidelijk. En ook snel weer terug. De vis gaat alleen niet goed terug dus ik besluit het water in te gaan en hem rechtop te zetten. Los van een paar leuke plaatjes die dat oplevert lukt het ook om de vis te laten herstellen en zwemt deze goed weer weg. Geweldig!
snel achter de vis aan
make or break, niet naar het rif!
yes!
wat een apparaat
Ik neem een koude Sprite en ga even zitten. Ik ben kapot, maar wat een heerlijk gevoel; de vis is berekend op 28kg en dat betekent dat ik mijn doel heb gehaald, een grotere vis dan op Andaman! Michel vist ondertussen weer stug door, ook enthousiast geworden door mijn vis, het kan dus! En een halfuurtje later, als ik weer wat ben bijgekomen, doe ik hetzelfde. Het zonnetje begint ook wat te zakken en de wind neemt nog iets verder toe.
Ik smijt de popper half tegen de wind in terug over het rif. En weer knalt er direct een vis op. Deze gaat echter horizontaal door het water met een enorme snelheid terug de zee op.”King mackerel” roept de gids, de aanbeet lijkt op die van Michel gisteren. Op zijn verzoek hou ik spanning op de lijn maar trek niet te hard omdat de Mackerels bekken hebben waar de haak makkelijk uitschiet. Boven diep water begin ik de druk wat op te voeren maar er komt geen beweging in. Dat is gek want een King Mackerel doet dat niet. Ik trek nog wat harder, en harder, en harder en krijg alleen kopschudden terug. Zou het dan toch een grote GT zijn? Ik geef maximaal druk en weet beetje bij beetje wat lijn te winnen. En ja hoor, na een aantal minuten ligt er een grote GT in de oppervlakte. Mijn tweede vandaag! Twee aanbeten, twee grote vissen, bizar! Terwijl Michel er al 5 heeft en die zijn allemaal ok maar niet zo groot. De vis wordt snel aan boord genomen en de foto’s gemaakt. Anthony heeft veel haast want de vis kan door de lange dril erg verzuurd zijn. En dat blijkt ook. Wat we ook doen, de vis wil niet terug. Uiteindelijk besluiten we de vis mee terug te nemen; hij is groot genoeg om diverse gezinnen in het dorp van eten te voorzien. Dat moet dan maar zo, we zien geen andere optie.
en weer een zware vis
Na de berekening blijkt deze vis ongeveer 24kg te wegen. Anthony gebruikt hiervoor een ingewikkelde formule; deze is ontwikkeld op basis van vele vissen die zijn gemeten en gewogen en is volgens hem nagenoeg altijd bijna precies. De formule is als volgt: (lengte in cm) x (2x buikzijde van rug naar anus) x (2x buikzijde van rug naar anus) x 2,74. Lengte van neus naar staartvork. We geloven hem.
Na deze vis volgen er geen aanbeten meer en gaan we terug naar de haven. Wat een bizarre dag! Nauwelijks aanbeten, Michel 5 en ik twee. Maar dan wel gelijk goede! Het is duidelijk; op Sri Lanka krijg je niks cadeau, je moet er keihard voor werken. Maar ze zitten er wel! ’s Avonds drinken we een biertje met de Singaporezen en praten we na met Anthony op wiens verjaardag we nog even proosten! Nog twee dagen te gaan, nu is Michel aan de beurt voor zijn grote vis!
John Smit
