Soroya, dag 7, nacht en dag: ik wil een dikke vis!
We hebben nog een nacht te gaan en dan staat om halfzes de taxi voor de deur om naar de luchthaven te gaan. Dus nu nog vissen betekent niet slapen. Maar ja, dat kan het hele weekend nog. Ik moet alleen wel nog iemand bereid vinden om dit ook te willen doen want in je eentje vissen op dit water is volstrekt onverantwoord. Ik pols daarom maar eens bij Michel, net zo fanatiek, lees “gek”, als ik. Het verbaast me niks als hij direct met een droog “okay, wanneer gaan we?” antwoordt. En Jeroen, die net alles heeft ingepakt, zegt dat hij ook nog wil wat visdrang heeft en gaat ook mee. Hij kan wel een hengel van mij lenen, die staan nog klaar in de boot :-).
Zo, dat is dus geregeld. En terwijl de rest uitzakt in een bank maken wij ons klaar voor de afvaart. Op naar een kabel-U! Als we uitvaren spreken we af in het fjord te blijven omdat we verwachten dat de wind nog steeds te hard voor vissen op zee zal zijn. Maar als we een stuk gevaren hebben wacht een prettige verrassing! In de avond is de wind eraf gevallen en gedraaid waardoor het niet alleen relatief rustig is maar ook de golven gedempt worden door de veranderde windrichting. We kunnen dus naar buiten en ik stel voor gelijk naar de plek te varen waar die middag HJ en Jeroen zo vreselijk goed gevangen hebben (zie verslag dag 6). Dat is weliswaar een flink stuk varen (25km) waarvan een flink stuk de zee op, maar met de waypoints van die middag en de stekkennis van Jeroen zouden we daar gewoon een goede kans moeten kunnen maken.
We varen die kant uit en komen langs de lokaal bekende vogelrots. Een honderden meters hoge klif waarop een ontelbaar aantal vogels zit. We zien alle soorten meeuwen, alken en ook de fraaie papegaaiduikers, prachtig.
De bekende Soroya vogelrots
Ontelbare aantallen vogels leven op de rotsen
Na een goede 40 minuten varen komen we rond een uur of acht op de stek aan. De zee is hier wel vervelend “knobbelig”. Door de zeegang aan de ene kant , de opbouw van de wind er tegenin en de weerkaatsing van de golven op de rotswand ontstaat een soort schommelend badkuipgevoel met vervelend piekerige golven. Niet goed voor je evenwicht in de boot en gevaarlijk bij het overhellen. Dan moet je niet met zijn drieën aan een kant gaan staan…… Ook hier biedt de driftzak een oplossing, niet alleen voor de snelheid in de drift maar ook voor de stabiliteit. Als je een golf schuin opgaat en afgaat houdt de driftzak op een bepaald punt de verdere kanteling van de boot tegen, ideaal. Wat het nadeel weer is is dat het vissen met drie vissers aan de kant van de driftzak deze soms behoorlijk in de weg kan zitten.
Dat ter toelichting. Nu gaan we vissen! We beginnen relatief ondiep, lees 50 meter en laten ons driften van een talud dat afloopt naar 80 meter. We starten met vissen vanaf de bodem en draaien in een keer het aas naar de oppervlakte. Ik vis vandaag met een 270gram Savage Gear Cutbait. Een groot aas maar met bewezen vangkracht en heel geschikt door zijn grootte om de grotere vissen te selecteren, de kleinere lossen gewoon makkelijk en dat is wat ik nu wil; geen klein maar groot!
Savage gear cutbait
Alledrie laten we ons aas zakken. Michel haakt al snel een grote die gelijk groter dan een meter is en even later weet ook Jeroen hetzelfde te doen. En die gaat er vandoor, echt absurd. Nou vist hij dan ook wel met mijn 40gr Shimano spinstokje met 15/00 Berkely tracer braid op een Shimano Spheros 4000. Geen set die een Noorwegen ganger normaal gesproken als eerste zou pakken voor grote vis….. Maar wij wel! Licht is mooi! En dat blijkt nu wel. Meters lijn worden werkelijk van de spoel gerost en ik stel Jeroen op voorhand alvast maar aansprakelijk voor schade aan mijn materiaal #£$¥^*#£#$}!!!! Toch drilt hij de vis beheerst en rustig en komt de vis metertje voor metertje naar boven. Als hij eenmaal in de oppervlakte ligt weten we niet wat we zien, wat een kanjer. Snel wordt de vis aan boord gehesen en gemeten: 1 meter 27 cm! Het record van deze trip! Op dit lichte materiaal, echt helemaal kicken. Foto’s volgen en daarna natuurlijk de nodige high-fives en overwinningskreten.
Kabeljauw vangen met licht materiaal
De gootste kabeljauw van de trip: 127cm voor Jeroen.
Mooie grote vis voor Michel
De rit is nu al geslaagd. Maar niet voor mij, ik hunker ook naar zo’n dikke. En ik moet eerlijk zeggen dat wanneer Michel daarna een vis haakt en landt die 117cm blijkt te zijn en ik op 100cm blijf steken de moed me een beetje in de schoenen zinkt. Maar met wat opbeurende woorden van mijn lieve visvriendjes vis ik stug door en haak ik opnieuw een dikke vis: 106cm, mijn PR! Nou, dat is tenminste een begin.
117cm kabeljauw, met een soort tijgerprint. Prachtige vis.
106cm kabeljauw, in ieder geval mijn PR verbeterd vanavond!
Ondertussen staan ook Michel en Jeroen alweer te drillen en ja hoor: ook zij beiden weer een dikke meter. Ik ben nu al zo blij dat we toch nog zijn gaan vissen vannacht, mijn tweeledige gevoel van begin deze avond is helemaal weg en terwijl we genieten van een net-niet-middernachtzon (op 14mei in deze regio gaat de zon voor het eerst niet meer onder = 24 uur licht) blijven we doorgaan met dikke vissen vangen. Na een lange drift gaan we terug naar het punt waar we ongeveer gestart zijn. We hebben de smaak te pakken en besluiten dat wanneer het weer het toelaat dat we tot 2 uur in de ochtend doorvissen. Dan zijn we om drie uur aan de steiger en hebben we nog even tijd om alles op te ruimen en te pakken voor de taxi komt. En zo zit je dan, een paar uur voor je vliegtuig gaat nog lekker op zee in een prachtige nacht met een lekker deininkje….. Grote vissen vangen!
Het houdt maar niet, de grote vissen
De nieuwe drift begint. Ik ben nu de eerste die een goede haakt, 103cm. Direct erna de andere heren weer met ieder opnieuw een meter. Het klinkt nu misschien alsof het echt allemaal wat snel ging maar dat is ook zo: het bekende”zakken&hangen” klopte hier helemaal! Alleen omdat we de vis diep vangen en daarom voorzichtig drillen duurt het lang voordat je de vis boven hebt, dat haalt het tempo wat uit de aantallen maar is beter voor de vis. En zo gaat het nog een tijdje door, maar zonder die ene hele dikke voor mij….
En nog een voor Jeroen!
Dan haakt Michel opnieuw een grote. En omdat Jeroen en ik net een vis teruggezet hebben staan we beiden even te kijken. De vis spartelt fors tegen en het duurt even voordat de vis boven is. Jeroen ziet het gelijk. Dit is geen kabeljauw, dit is een koolvis! En wat voor één! Snel wordt de vis geland en gemeten; 103 cm meet de vis. En wat een schitterende vissen zijn dit, heel gestroomlijnd en prachtig zwart met een witte streep over de zijlijn. Snel gaat vis in het avondrood op het zonnetje en direct erna weer terug het water in. Wat een vangst. Totaal onverwacht en dan gelijk zo groot! Dit lijkt echt een topnacht te worden.
stevige dril
Prachtige koolvis voor Michel!
Wat een schitterende vissen zijn dit!
Gestaag vissen we door en de afgesproken twee uur nadert. Ik begin nu echt wat nerveus te worden, al die dikke vissen en nog niet die ene voor mij, het zal toch niet!? Maar dan komt die allesverlossende snoeiharde aanbeet. Gevolgd door het in het water verdwijnen van meters lijn die van spoel af worden gerukt. Moeizaam krijg ik de vis omhoog, de hengel soms tot in het handvat gebogen en dit terwijl ik met een 20lbs hengel sta te vissen en een Spheros 6000 met 20lbs tracer braid. Na een flinke pot touwtrekken komt de vis boven. Wat een kanjer, dit moet mijn PR zijn maar of die ook de gedroomde 120+ gaat halen? Na het voorzichtig landen via de kieuwgreep, met mijn andere hand ondersteunend onder de buik, wordt er snel een meetlint naast gelegd. Mijn hart bonkt echt in mijn keel, een combinatie van vermoeidheid door slaapgebrek, uitputting van het vissen drillen en de spanning over de lengte. Maar opeens merik daar niets meer van. De vis meet namelijk 123cm! Een oerkreet die de Noormannen had doen verbleken galt door de nacht, alle vogels schrikken van de rotsen af, maar het doet me even niets: ik heb hem! En vlak voor we definitief zouden stoppen!
Materiaal wordt zwaar op de proef gesteld. De visser ook…… :-)
Eindelijk, in de laatste minuten, mijn 120+ kabeljauw!
Oerkreet, vermoeidheid, plezier, middernachtszon, grote kabeljauw……
Met zijn drieën staan we bijna te dansen in de boot: dit is nou nog eens een manier om een trip af te ronden. Wat een sessie! Schoudergeklop en mooie woorden gaan over en weer en we besluiten er maar gelijk een einde aan te maken. We hebben de grootste vis van de trip gevangen, een koolvis van meer dan een meter en mijn eerste 120+ kabeljauw, wat wil je nog meer. In totaal vingen we deze uren 15 metervissen waaronder een 127, 123, 118, 113, 110, 108 en 107 cm vis. En dus nog acht andere meters en zeker 25 vissen allemaal boven de 75cm. En een enorme hoeveelheid lossers van kleinere vis door de bewust gekozen grootte van de cutbaits. Waanzin.
De terugreis is lang want de wind is ondertussen behoorlijk opgestoken en we konden door het rare golfpatroon niet hard varen. Hierdoor zijn we pas om drie uur bij de steiger. We pakken alles in en terwijl de andere mannen uit bed rollen vertellen we ons verhaal. Grote grijnzen, bij iedereen.
Na de eindcontrole van boten en huis gaan we met de taxi naar de luchthaven. We starten met een helse taxirit door de heuvels langs afgronden met 100km/u, windkracht 6 zijwind en een taxichauffeur met een gebroken enkel en een gewonde hand in het verband in een oude krakende bestelbus……., het zweet staat in mijn handen……. Verders verloopt de rest van de reis voorspoedig. Na 7 tussenstops in het noorden van Noorwegen komen we aan in Kirkenes. Het vliegtuig dient in deze regio als een soort bus. Het uitzicht op het noorden van Noorwegen rond de Noordkaap is wel adembenemend en in die zin was het een soort toeristisch rondje.
Hierna vliegen we door naar Oslo en aansluitend Amsterdam waar we de taxi naar huis nemen en Adriaan de trein de andere kant op. Henk is nog een weekje gebleven, die maakt op dit moment een waanzinnige trip met twee beroepsvissers rond Soroya, meerdaags. Hopelijk heeft hij daar later ook nog wat moois over te vertellen.
Het zit erop. We nemen afscheid van elkaar. Wat een prachtige belevenis hebben we met elkaar gehad die in goede sfeer en ontspannen is verlopen. En met goed visresultaat! Eigenlijk is alleen de grote heilbot uitgebleven, die zat er simpelweg nog niet volgens de locals, daar was het nog net te koud voor. Als de zon hoger staat en de temperatuur is opgelopen komen die op de zandplaten “zonnen” en dan zijn ze beter te vangen. Maar, dit is voldoende gecompenseerd voor veel en grote kabeljauw, een grote koolvis, twee kleine heilbotten, een aantal zeewolven, schelvis, een leng, roodbaars….. en natuurlijk de eindeloos mooie en ruige omgeving van het poolgebied in Noorwegen.
We zijn van plan om binnenkort met artikel terug te komen over de materialen die we gebruikt hebben en de andere zaken waar je rekening mee kunt houden als je zelf aan een dergelijke trip denkt.
Voorlopig hopen we dat jullie een beeld hebben gekregen van wat we beleefd hebben. Tips en reacties altijd welkom, mag op de site maar ook naar info@dutchanglers.nl
.
Namens de Dutchanglers,
John Smit
Waanzinnig mooie verslagen, het begint wel weer te jeuken als je ze leest, w.s volgen jaar weer van de partij
Prachtige verslaggeving, wat een avontuur, daar wordt je stil van of niet, oerkreten!!
Groeten Ivan
Waanzinnig mannen! Ik / we hebben genoten.
nou ziet eruit als een zeer geslaagde trip voor iedereen prachtige vissen gevangen en ook leuke verslagen
wat is het toch ook een prachtig (vis)land
groet joeri
Genoten van de verslagen. Ziet er naar uit dat jullie echt een toptijd hebben gehad. Daar vergeet je de lange heen en terugreis snel mee volgens mij!