Robbe de gelukzak
Robbe heeft weer maar eens laten zien dat hij uit het zelfde hout gesneden is als zijn moeke, nl dat van de geluksboom en ook wat uit de visstok van zijn pa. Zaterdag zei onze B&B houdster dat niettegenstaande het slechte weer dat ze eerst uitgaven, het toch nog een mooie dag zou worden. Dus plooiden we de boot nog eens uit dicht tegen het water. Net als hij helemaal klaar was begon het dan toch te regenen, maar we dachten aan één van de voorspelde buien en lieten ons “schip” alsnog te water onder het motto, het zal maar een buitje zijn.
De boot wordt uitgevouwen
Helaas voor ons zou blijken dat het een buitje van een paar uur zou worden. Het water was ook niet echt helder en dat heb ik eigenlijk ook liever anders. Het gesukkel van de kids kwam al gauw weer op gang en na 10 minuten varen moest ik een stopje inlassen om Dries hengel weer in orde te brengen. Terwijl de boot nog wat uitgleed merkte Robbe op dat er “iets” aan zijne puit aan het trekken was.
beet ?
Eerst dacht ik dat hij aan de bodem vast hing, maar toen de lijn vooruit begon te lopen riep ik hem toe dat hij beter nog eens na sloeg. Kort daarna trok hij een echt grote kop naast de boot boven water, waardoor de ooochs en de aaaaachs direct in de lucht hingen. De dril was volgens de grootte van de vis wat kort van duur, maar dat kon het plezier niet deren. Na het landen was het wel wat teveel gevraagd voor Robbe om de te poseren met de vis, hij had met veel ontzag de tanden van dichtbij bekeken. De meter werd langs de vis gehouden en stopte aan 96cm, lang niet gek voor zijn eerste snoek.
Op de toad
Het terugzetten was blijkbaar zo interessant dat de boot bijna omkiepte. Toen die weer recht kwam te liggen haperden de hengels ongemerkt in de reling van een dichtbijgelegen boot.
Hierdoor werden beide hengels met steun en al van mijn boot weggetrokken. Na de plons zagen we ze tot mijn grote verbijstering onder water verdwijnen. Snel terug gevaren naar de plaats van onheil om te gaan dreggen. Dit lukte gelukkig al van de eerste keer en beide hengels kwamen naar boven met steun. Net voor we ze konden grijpen gleed er echter een hengel uit de steun opnieuw het donkere water in.
Dreggen naar de hengels
Wat West-Vlaamse vloeken werden mee de dieperik ingestuurd. Maar aangezien Robbe & zijn moeke in de boot zaten hadden we geluk genoeg om de beide lijnen van de hengels in elkaar te laten haperen, zodat bij het tillen van hengel één ook de tweede naar boven kwam. Alles kwam dus nog goed. In de regen verder getrold, maar bij de medebootgenoten gleed de motivatie even snel weg als het water dat in mijn bootje spoelde. Robbe was al gauw het vissen verleerd en vond rondkijken of op zijn rug liggen in de regen zeker even leutig.
Dries bleef halsstarrig verder vissen want zijn record was daarnet gesneuveld en dat wou hij zeker zo niet laten. Als zijn broer na een half uur toch nog eens een hengel ter hand neemt wordt dit ogenblikkelijk beloond met een zeventiger. Dries die zo zijn best deed werd daar helaas niet voor beloond en het was zijn gezicht te zien dat hij dat helemaal niet eerlijk vond. Het water werd door instromend water verderop nog veel bruiner en de lucht klaarde nog lang niet uit; bovendien werd het steeds frisser dus de terugtocht werd aangevat. De warme chocolademelk die op ons stond te wachten zou zeker deugt doen.
