Panama kayak avontuur
Heb je zin om mee te gaan naar Panama? Vissen in een ongerepte natuur en aan een wilde kust met als targets Roosters, Cubera’s, Jacks, Yellowfins en ander tropisch geweld? Goh, dat klinkt verdomd goed, denk ik bij mezelf. Totdat er nog iets achteraankomt. Gaan we 5 dagen lekker kayakken.
Ehhhhh… kayakken? Echt?
Nou weet ik natuurlijk best dat vissen uit een kayak behoorlijk populair is. Maar om eerlijk te zijn heb ik nog nooit de behoefte gevoeld om dit zelf te doen. Vissen vanuit mijn drijvend bankstel op Neêrlands wateren?Ja super. Wadend vissen? Ook top. Bellyboaten dan misschien? Goh, als alternatief, voor die wateren waar ik met mijn boot niet op kan, nou vooruit, kom maar op. Maar kayakken ..hm ..
Maar voor alles moet een eerste keer zijn dus na enig wikken en wegen neem ik mijn besluit. Ik ga mee!
Één keer eerder was ik in midden Amerika, in Costa Rica. De natuur en de prachtige kust maakte toen al diepe indruk op me. Ik wist toen ook mijn eerste Roostervissen te vangen, prachtbeesten en met hun imposante hanenkammen echte wondertjes der natuur. Ik zou dan ook heel graag nog een keer willen vissen op deze beesten, en hopelijk een nog wat grotere vangen.
En dan die Cubera’s… bwoohh wat een brute beesten zijn dat toch. Al vaak had ik verlekkerd gekeken naar deze stoere en tot de tanden bewapende onderwater-tanks. Maar ik wist ook dat ze meer verspeeld worden dan gevangen.
Want die Cubera’s, zo had ik me laten vertellen, hebben twee onhebbelijkheden:
- Ze verschuilen zich tussen de rotsen
- Ze komen er wel uit om je aas te pakken, maar duiken daarna linea recta terug hun schuilplaats in.
Met als resultaat een zwaar gefrustreerde en niet zelden in shock verkerende sportvisser, die niets anders rest dan het binnendraaien van een zielig wapperende lijn ..
Dat gegeven baarde me wel enige zorgen. Een vis uit de rotsen trekken vanaf een boot is al een hele opgave, laat staan vanuit een wiebelende kayak. Maar goed, ik wilde het wel eens proberen en dan zou ik wel zien waar het schip … eehhh de kayak zou stranden.
Om niet helemaal onvoorbereid naar Panama te gaan, ik had namelijk nog nooit vanuit een kayak gevist, neem ik een paar maanden voor de trip contact op met mister kayak himself; Ronald Traas. Ik viste met hem al eens samen 3 dagen vanuit mijn Lund de Luremasters en dat klikte toen uitstekend. Sowieso hoog tijd dus om weer eens samen te vissen.
Een afspraak is snel gemaakt, en een tijd daarna vissen we samen een dag met twee van zijn kayaks op een van onze grote wateren. We beleven een topdag met prachtig weer en veel baars en snoek. Belangrijker nog is dat ik na deze dag goed kan inschatten wat me te wachten staat. En dat kayakken blijkt eigenlijk helemaal zo gek nog niet. Ik krijg er dan ook steeds meer zin in.
Onze groep in Panama bestaat uit 6 personen, met naast mijn landgenoten Andre de Wit en Gerard Bultink, een Duitser, een Canadees en een Fransman. Klinkt als het begin van een slechte grap, maar dat blijkt reuze mee te vallen.
Mijn trip van Amsterdam naar Panama City met de KLM verloopt prima. Minder geluk hebben Andre en Gerard, die met een andere maatschappij vliegen. Hun vlucht heeft een flinke vertraging en ze arriveren dan ook pas vér na middernacht in ons gezamenlijke hotel in Panama City. Hier worden we de volgende ochtend al vroeg afgehaald door een chauffeur die ons in een rit van ca. 6 uur naar de kustplaats Pedasi brengt, een mooie rit waarvan het laatste deel slingerend door de bergen gaat.
Tijdens de rit valt het ons op hoe hard het waait, iets waar we niet gerust op zijn. Wind is de grootste vijand van ons sportvissers, zeker op zee. Onze chauffeur probeert ons echter te overtuigen dat deze noordenwind geen probleem is. Dit omdat ons kamp en ons visgebied in de luwte achter de bergen ligt. Hm, heard that before. Ik ben er niet helemaal gerust op.
We hebben onze kayak trip geboekt bij Panama Kayak Adventure Deze staat onder leiding van Engelsman Sam Wadman, wat een bijzonder aardige vent blijkt te zijn. Onze ‘Eco Lodge’ ligt op circa 1,5 uur varen van Pedasi, en bij aankomst wanen we ons in een stukje paradijs. De Ecolodges liggen direct aan het strand, volledig omgeven door bos. Alhoewel er hier geen elektriciteit en water is, zijn de lodges toch behoorlijk comfortabel. Toiletten, warm water en zelfs beperkt stroom blijken aanwezig. Deze laatste komt uit grote accu’s die worden opgeladen door de maar zelden aflatende zon. We worden welkom geheten door Sam, zijn vrouw Leila en Barbara. Barbara zorgt de komende week voor het ontbijt, de lunch en het diner. Een taak die ze, zo blijkt later, op werkelijk verbluffende wijze uitvoert.
Het vissen
Zes opgewonden vissers met vier verschillende nationaliteiten staan de volgende ochtend na een heerlijk ontbijt met vers brood, vers fruit en heerlijke pannenkoeken te popelen om te vissen.
Met twee panga’s waarin elk drie kayaks liggen vertrekken we vanaf het strand, dwars door de branding, op weg naar de hopelijk goede stekken. Daar krijgen we de laatste veiligheidsinstructies en tips over het vissen, waarna we in onze gele vismachines stappen om de eerste worpen te maken. De twee panga’s zullen de hele week bij ons in de buurt blijven varen om als dat nodig is te assisteren met vissen, landen, fotograferen of andere zaken.
Voordat ik voor de eerste keer in een kayak zat, had ik een beetje angst moet ik bekennen. Angst voor de stabiliteit ervan. Ik zag mezelf al onderste boven gaan op een grote golf. Of ik zou in gevecht zijn met een gróóóte Cubera in combinatie met een zware hengel en strak afgestelde slip. Waarna die ineens zou losschieten … en ik achterwaarts gelanceerd zou worden.
Maar het blijkt allemaal reuze mee te vallen. Ik zit best comfortabel, en ook de stabiliteit is prima in orde. Zolang ik geen rare dingen doe en ervoor zorg nooit en te nimmer in de branding van een golf te komen zal het wel loslopen, zo stel ik tevreden vast.
Onze visserij deze week bestaat uit een combinatie van slowjiggen en vissen met poppers en stickbaits. Daarnaast probeert Sam vanuit de Panga Bonito’s te vangen, Deze kunnen we dan op een zware levendaas hengel vissen, met kans op bijvoorbeeld een grote Rooster of Cubera Snapper. Slowjiggen doen we op plekken waar Sam een boeitje overboord heeft gezet. Deze markeert de bovenkant van een onderwater berg, hier vissen we rondom, op dieptes tussen de 20 en 40 meter.
Alhoewel er de afgelopen weken erg goed gevangen is, blijkt het deze week best moeizaam. You should have … jaja. Niemand die weet waar het aan ligt, maar er zit gewoon minder vis. Zelfs het vangen van Bonito’s als levend aas, normaliter appeltje eitje, blijkt verdomde lastig.
Toch vangen we met zijn allen behoorlijk vis. Jacks, kleinere Roosters, kleine Geelvin tonijnen en Needlefish bekijken het vaakst onze kayaks. André trapt binnen tien minuten op de eerste dag met een mooie Rooster zelfs al goed af. Alhoewel het taai is weten we toch onze vissen te vangen.
Slowjiggen
Met slowjiggen had ik voordat ik naar Panama ging nog geen ervaring. Ja, speedjiggen, dat deed ik al wel in o.a. Andaman, Oman en Kaap Verdië. Omdat we vlak onder de kust van Panama varen zijn de dieptes beperkt. Slowjiggen is daar dan ook een perfecte techniek om alle soorten rovers te verleiden. Het blijkt een erg relaxte manier van vissen, eigenlijk niet te vergelijken met speedjiggen. Omdat je met speedjiggen op diep water vist heb je zware jigs nodig. En zware jigs betekent zware hengels en dikke lijnen. En om alle waterlagen snel af te vissen jank je de zware jigs in hoog tempo van de bodem naar het oppervlakte. Voor speedjiggen is frequent sportschool bezoek dan ook zeer aan te raden.
Niets van dat alles met slowjiggen. Slowjiggen is relaaaaaaxed. Lichte hengels met jigs van 80-120 gram die je rustig optikt en weer laten dwarrelen maken van slowjiggen een erg leuke visserij die lang is vol te houden. De vis moet dan natuurlijk wel een beetje meewerken. Helaas deden ze dat niet echt. Niet dat we geen vis vingen hoor, maar het was behoorlijk sprokkelen. Al wist ik later in de week in een uur tijd meer dan tien aanbeten te krijgen waaronder verschillende Pompano’s – sommige daarvan met een indrukwekkende kam op de rug – en Jack Crevalles. Als je een beetje actie hebt is dat slowjiggen een superverslavend spelletje, iets wat ik zeker van plan ben vaker te doen.
yellowfin tuna panama
Trollen blijkt trouwens ook best te werken vanuit de kayak. Met een popper of stickbeet een meter of twintig achter de boot lekker een stukje rustig trappelen worden de nodige vissen gevangen. Ik vang op die manier een prachtige Rocksnapper op een zinkende Salmo Slider.
Spekkoper blijkt echter de Canadees Louis-Philippe Arpin die al op de 2e dag trollend langs de kust een schitterende Cubera Snapper weet te haken, én te vangen. Ik weet zeker dat ze hem in Canada hebben horen schreeuwen van geluk;)
Omdat ik ook heel graag een Cubera Snapper van mijn bucket lijst wil afstrepen, vis ik een aantal keren met een Bonito als aas. Deze blijken lastig te vangen en moeten dan ook verdeeld worden over de groep, we vissen om de beurt. Als het mijn beurt is sleep ik de Bonito aan mijn zelfgebouwde composite ‘Backbone’ hengel dicht langs de kust. Hier liggen op meerdere plekken rotsen onder water, hét domein van de Cubera.
Na ca. 2 uur langzaam trollen krijg ik een aanbeet van jawelste. Met bruut geweld wordt mijn Bonito gegrepen en de ratel van mijn vrijloop schreeuwt het uit. Als ik de leverdrag vooruitduw en de lijn laat strak lopen sla ik hard aan. Er gebeurt echter niet. Ik draai als een bezetene binnen maar zie uiteindelijk slechts mijn Bonito onder de boot verschijnen…gevolgd door een flinke Cubera Snapper. Bij het aanzien van de kayak draait de Cubera rustig om en is weg. Damn …
Een dag later in de middag krijg ik opnieuw de kans met een Bonito te vissen. Al na een uur is het raak. De ratel giert het uit. Op aanraden van Sam tel ik tot vijf waarna ik strak draai en vastsla. Nu hangt ie wel, en goed ook. De vist rost de diepte in en meteen voel ik de lijn langs de rotsen lopen. Een schurend gevoel maakt me supernerveus. Ik moet echter druk houden en hopen dat de lijn het houdt en ik de vis weer omhoog krijg. Dut lukt warempel en ik weet de vis een paar meter omhoog te pompen. Net als ik denk dat ik de strijd ga winnen is ineens alle druk weg. Bij het binnendraaien blijkt de onderlijn doorgeschuurd. Wel verdorie .. (ik zie iets anders maar zal dat hier niet herhalen)
Ik baal. En goed ook. Dit was mijn kans, mijn kans op een goeie Cubera. Misschien zelfs wel mijn laatste kans want voorlopig kan ik niet meer vissen met die zeer lastig te vangen Bonitos, nu is het de beurt aan een ander.
Zeilvis
Midden in de week liggen we rond een door Sam uitgezet boeitje wat te slowjiggen en te popperen. Het is taai op deze plek, en afgezien van wat kleine geelvin tonijntjes gebeurt er niet zo veel.
Dan hoor ik ineens iemand schreeuwen. Een schreeuw gevolgd door Help! Ik kijk om en zie Gerard met een erg kromme hengel in de kayak zitten. Als ik nog even langer kijk springt er een Zeilvis boven water, zo’n 50 meter van zijn kayak. Allemachtig, Gerard heeft een Zeilvis gehaakt!
De rest van de groep ziet het ook en snel peddelen we met zijn allen richting Gerard. Deze moet vol aan de bak en trappelt achter de zeilvis aan die er full speed vandoor gaat. Ook Sam is inmiddels in de buurt met de Panga en geeft allerlei aanwijzingen en raad. Alles lijkt goed te gaan, en 15 minuten later ligt een prachtige Zeilvis naast de kayak. Sam vaart naar de kayak van Gerard en weet de bill van de vis te pakken. De onderlijn met Dumbell popper zit rond de bill van de Zeilvis en is dan ook snel losgemaakt. Enkele oerkreten van Gerard schallen over het water als hij met de Zeilvis poseert waarna deze weer de vrijheid krijgt. Een Zeilvis uit de kayak, hoe mooi wil het het hebben?
Cubera Snapper, poging nummer 3
Het is alweer de laatste dag van onze trip. Vandaag zijn de vangsten een stuk beter. Er zit meer vis en met enige regelmaat vangen we Jacks en Roosters, en ook wordt ons kunstaas met regelmaat achtervolgd door groepen vis, meest Jacks.
Het is al middag als Sam een seintje geeft eindelijk weer eens een Bonito te hebben gevangen. Ondanks dat ik goed actie heb op mijn popperhengel grijp ik deze laatste kans om een Cubera te vangen graag aan. Met mijn eigenbouw Backbone hengel in de hand trappel ik rustig naar de kust, de Bonito zo’n 30 meter achter de boot slepend.
In de buurt van een grote rotspartij waar Andre en Gerard veel actie hebben en met regelmaat mooie Jacks vangen, wordt mijn Bonito ineens bruut gegrepen. Zo snel als ik kan draai ik de kayak, zodat ik met de punt in de richting van de aanbeet lig. Ik draai strak en haal uit, hangen. Meteen geef ik full power om de vis hoog te houden maar ondanks de enorme tegendruk duikt de vis toch naar beneden. Ik voel net als eerder deze week de lijn langs een rots schuren en begin wederom te vrezen voor een slechte afloop. Enkele keren schiet de lijn los van de rotsen en denk ik dat ik de vis kwijt ben, waarna ik dan ineens weer contact heb met de vis.
Na een paar minuten touwtrekken, begin ik erin te geloven. Andre is inmiddels ook gearriveerd en begint met zijn telefoon te filmen. Ik lig nu recht boven de vis en zijn kracht is duidelijk afgenomen. Niet veel later zie ik een prachtige Cubera in het heldere water onder mijn kayak zwemmen. Nu ben je voor mij, denk ik bij mezelf. Nog een paar meter slechts ben ik van de finishlijn verwijderd, en ik ben vastberaden te bewijzen dat 3 keer toch echt scheeprecht is. Dan ligt ze naast mijn kayak en kan ik de lipgrip om haar vlezige lippen klemmen. Yes!
Sam ligt met de Panga inmiddels vlakbij en maakt vanaf het voordek foto’s, terwijl Andre vanuit zijn kayak een filmpje maakt. De Cubera is perfect gehaakt en wordt snel onthaakt. Eindelijk kan ik dan poseren met een heuse Cubera, een waanzinnig gevoel. Als de foto’s zijn gemaakt laat ik haar het water in glijden en volg haar nog even kort als ze richting het duister zwemt, totdat ze uit het zicht is. Yes yes yes!
Nat Pak
Het is alweer dag vier als ik half de middag iemand in de verte hoor schreeuwen. Ik kan echter niet zien wie het is. Even later zie ik Sam volgas richting de kust varen. Vermoedelijk heeft iemand, ik weet nog steeds niet wie, een hele dikke vis gehaakt en om assistentie gevraagd van Sam, denk ik bij mezelf.
Ik vis verder tot het tijd is weer terug te gaan naar de Panga die ons naar het strand van de Lodge zal brengen. Aangekomen bij de Panga zie ik Gerard er al in zitten. Zeiknat. Hij blijkt te zijn omgegaan met zijn kayak. Enthousiast door de vangst van meerdere Jacks en Roosters was hij iets te dicht onder de kant terechtgekomen in een brandingsgolf, waarna er geen houden meer aan was. Een hengel, de levendaashengel die hij op het moment van omslaan in zijn handen had en daarom niet was gezekerd, is weg. Net als zijn telefoon. De rest van zijn spullen zijn nat maar niet verloren omdat deze goed gezekerd waren. Aiai…
Ook de kayak van Jorg was eerder die week trouwens ‘belly-up’ gegaan door een bij nader inzien misschien wat onhandige beweging, helemaal zonder gevaar is dat bellyboaten niet dus. Maar gelukkig zijn de Panga’s altijd vlakbij om te helpen en is ook een reddingsvest verplicht.
Gebruikt materiaal
We visten deze week met drie verschillende technieken
- Werpen met poppers en Stickbaits
- Slowjiggen
- Levendaas (Bonito)
Hengels
Voor het werpen met poppers gebruikte ik mijn Shimano Monster STC met een lengte van 240cm. Deze gebruikte ik al eerder in Maleisie voor het vissen op Zeilvis en bleek ook in Panama perfect voor het werpen met poppers en Stickbaits.
Poppers en Stickbaits
- De River2Sea Dumbells van 110 gram bleken ideaal voor de kayak visserij. Ze werpen goed en er is eenvoudig een mooie “plop” uit te krijgen. Zou ik nog eens teruggaan, dan zou dat mijn eerste keuze zijn. De originele dreggen had ik wel vervangen voor Owners, hier heb ik na eerdere trips op o.a. GT in Andaman en Sri Lanka zeer veel vertrouwen in. Supersterk en vlijmscherp
- Salmo Slider zinkend 115 gram. Deze hebben een erg mooie actie en zijn snel te vissen met een onvoorspelbare actie.
Slowjiggen
Hiervoor viste ik vooral met 80 en 100 grams slowjigs van het merk HTO. Deze hebben een erg mooie actie, zijn gemakkelijk te vissen en vangen super. De originele haken verving ik voor alle zekerheid voor Owner haken.
Lijnen
- Werpend vissen: 55 lbs Powerpro, met een onderlijn van 0,90mm fluorocarbon
- Slowjiggen: 40 lbs Powerpro met een onderlijn van 0,60mm fluorocarbon
- Levendaas vissen: 80 LBS Powerpro en een onderlijn van 150 lbs nylon
Molens
Voor het werpend vissen gebruikte ik een Shimano Biomaster 8000 SW en een Daiwa BG 5000. Beide molens voldeden uitstekend. Voor het vissen met levendaas op de Cuber Snapper vist ik met een leverdrag reel van het merk Canyon.
Haken
Zoals gezegd vervang ik al mijn haken op kunstaas voor Owners. Ze zijn niet alleen veel sterker, maar ook superscherp. Hoeveel vis er jaarlijks worden verspeeld door slechte haken weet ik niet, maar ik vermoed dat je er de bevolking van een middelgrote stad een volle week van kan laten eten…
Overige tips
Zoals aan het begin van dit verhaal wel duidelijk werd ben ik geen kayak expert. Toch enkele tips:
- Zeker al je hengels met koorden voorzien van een karabijnhaak. Zou je dan toch omslaan dan ben je in ieder geval geen materiaal kwijt.
- Stop je telefoon in een waterdicht hoesje. Deze zijn speciaal voor dat doeleinde in de handel. Heb je dit niet, dan werkt een plastic zak ook.
- Een waterdichte camera is zeker aan te bevelen. In een kayak is het risico op ‘nat worden’ nou eenmaal groter als op een grote boot.
- Een Buff en een zonnebrandcrème met factor 50 spreekt ook voor zich. Neem geen risico. Het aantal gevallen van huidkanker stijgt nog steeds hard, en wij sportvissers vormen een echte risicogroep. Bedekken en insmeren dus.
- Spoel je materiaal – en vooral je molens – na afloop van elke visdag af met zoet water.
- Haal thuis de lijn van je spoelen en bewaar deze op een klos, dus niet op je molen. Het zout wat op en in de lijn zit kan anders invreten in het metaal van je molen. Dit heeft mij al eens een spoel van een molen gekost.
- Neem twee paar handschoenen mee. De hele dag werpen met groot kunstaas zonder handschoen levert je blaren of kapotte vingers op, die handschoenen heb je dus echt nodig.
Michel Rijnberg
Die laatste foto is een hele mooie rooster ?