“Zonder handen”: 121cm snoek!

De laatste tijd is er vaak gezegd dat je er in de vroege uurtjes al bij moet zijn om goed te vangen.

Dus moesten Ben, Roel en ik er zondagochtend ook aan geloven. Helaas konden wij geen van drieën meteen beginnen bij de opening van het seizoen dus moest het nu, een weekje later, maar gaan gebeuren. Zo gezegd zo gedaan en om 04:30 zaten we op het water, lekker rustig en genietend van een mooie zonsopgang. Na een groot stuk van het water, een zandafgraving bij mij in de buurt, te zijn overgestoken begonnen we de hengels op te bouwen. De man twee hengels, 1 dobber-hengel en een verticaal-stok. Als Ben over stuurboord, en Roel en ik over bakboord visten paste dat perfect in de 14-ft Lund.

En daarna begint de grote zoektocht: waar zitten ze vandaag? Met een nieuwe dieptemeter in de boot duurde het even voordat we eindelijk een mooi sonar scherm te zien kregen, maar daarna waren we ready to go. Onder de dobber een visje, en één op de fireball aan de verticaal hengel, en dan gaan proberen. Op de elektromotor verschillende dieptes afvissen, en de andere boten in de gaten houden. Maar wat we ook probeerden, het wilde maar niet echt van de grond komen. Vier meter diep met een grote aasvis, op 6 meter met een kleine of de 8 meter lijn aanhouden met een grote shad…… geen succes. Na een uurtje of twee/drie vissen pakte Ben wel een mooie snoek van 87cm op de dobber. Op die plek was de bodem vrij grillig, en omdat de dobbers diep stonden kwam het geregeld voor dat je vast kwam te zitten. Dat was in eerste instantie ook het idee bij deze vis. De dobber bleef stil liggen en zakte langzaam schuin weg onderwater. Maar ja, ook al zit je vaak vast, je weet maar nooit! Toch maar de beugel open, en ja hoor de dobber liep weg in plaats van op z’n plaats te blijven drijven. Dus snel de slip dichtdraaien, de lijn strak draaien en aanslaan. En het was vis! In deze tijd van het jaar zijn de snoeken erg sterk voor hun lengte, en ook deze snoek van 87cm kon er wat van. Na een korte dril hadden we de snoek bij de boot. We probeerden de dril zo kort mogelijk te houden zodat de snoek zich niet helemaal moe hoeft te vechten. Anders krijgt hij het er erg moeilijk mee bij het terugzetten. Maar deze dril ging goed, snel een fotootje maken en weer terugzetten.

Ben pakt de eerste mooie snoek!

Er was vis in de boot! Maar de volgende vis liet wederom erg lang op zich wachten. We visten van 04:30 tot 12:00, en moesten Ben om 10:00 weer bij de kant afzetten vanwege andere afspraken. Op het punt staande om de hengels de boot in te halen, en koers te zetten naar de trailerhelling, kwam de tweede vis rond kwart voor tien. Dit keer was ik de gelukkige, en ook had ik de vis op mijn dobberhengel. Deze snoek was iets kleiner, 82cm, maar ook lekker fel. Snel gedrild, snel een foto maken, en de vis weer teruggezet. Na Ben afgezet te hebben gingen Roel en ik weer terug het water op voor de laatste twee uurtjes.

Vissend op dezelfde manier voeren we richting een ander gedeelte van het meer. Na hier ongeveer een uurtje te hebben gevist was het dan zover! Eerst een ‘normale’ aanbeet. Weer op de dobber. Snel de fighting-drag dicht, en aanslaan. Daarbij voelde ik het al. Het voelde niet als een snoek haken, die dan gaat zwemmen, maar als een of andere onbewegelijke boomstam. Het gaf daar beneden gewoon niet mee! Nu kan ik vanwege mijn lichamelijke handicap alleen kracht zetten vanuit mijn romp en schouders. Niet met mijn armen. Maar het was nog nooit voorgekomen dat ik de vis niet van de bodem kon krijgen. Nou ja, dan maar twee armen om de hengel heen slaan en er met mijn volle gewicht aan gaan hangen. Toen gaf ze eindelijk mee, maar nog geen twee tellen later had ze door dat het foute boel was. Ze nam haar eerste sprint. Die joeg meteen flink door de slip heen, dus ik draai de slip beetje bij beetje steeds verder dicht. Maar na de 4^e of de 5^e spurt zat de slip dicht. En nog trok de vis, blijkbaar zonder problemen, de lijn van de spoel af. Op dat moment werden mijn vermoedens bevestigd. Dit was een serieuze vis! Bovenwater, in de boot, ging het er ook heftig aan toe. Al mijn kracht om de vis te stoppen of binnen te drillen moet vanuit mijn schouders komen. En na een kwartier begon ook ik hem wel erg te voelen. Op dat moment kwam mevrouw voor het eerst een kijkje nemen in het oppervlak.

Een grote schaduw in het oppervlak, ze is groot!

Mooi dacht ik, daar is ze, maar nee. Weer ging ze er vandoor, en nam weer 3 of 4 runs. Uiteindelijk werd het haar toch teveel en gaf ze zich over, maar toen zaten we met een ander probleem. Namelijk met het feit dat we het grote schepnet in de auto hadden gelegd toen we Ben hadden afgezet! Dan vraag je er natuurlijk ook bijna om….. We hadden alleen nog een schepnetje in de boot liggen van krap 50cm doorsnee. Men heeft drie maal scheepsrecht, en inderdaad, bij de derde poging kregen we de snoek in het net. Nu had ik nog maar 1 keer eerder een metersnoek gevangen (van 109cm), en ik had al zo’n donkerbruin vermoeden dat deze daar wel eens overheen zou kunnen gaan. De vis zat niet te diep gehaakt en we konden de haken daarom eenvoudig verwijderen. Toen was het grote moment daar, het meten. In de boot ligt een stuk plexiglas met een meetlat-sticker erop; deze gaat tot 120cm. Met dat we de snoek daar opleggen merken we allebei dat we centimeters te kort gaan komen! De vis steekt er overheen. Allemachtig, een 120+ snoek. De vis stak 1cm over de plank heen, met haar 121cm. 

Ze gaat net van de plak af: 121cm!

Terwijl ik van blijdschap verdoofd en met brandende schouders voor in de boot zit, maakt Roel foto’s van de vis op de plank. Maar ik moest er ook mee op de foto. De enige vraag was: hoe? Ik ben niet in staat om zo’n vis te tillen, dus toen zat er nog maar één ding op. De voorste stoel uit de boot halen, ik gaan liggen en de vis ernaast. Dat leverde wel hele hippe foto’s op.

Best een leuk koppel en een dikke grijns!

Aan het einde van de fotosessie de vis nog even een kusje gegeven, en haar toen weer voorzichtig te water gelaten. Met een beetje hulp zwom ze ook zo weer op eigen kracht de diepte in. Het was inmiddels een grote chaos in de boot, met hengels en lijnen maar ik zat alleen maar voor in de boot, vooral heel erg blij te zijn! Zojuist had ik mijn snoek PR (die al boven de meter stond) met nog eens 12cm verbeterd naar 121cm. Nu is het PR van Roel, mijn vader, 115cm. Ik was hem dus eindelijk voorbij. Van te voren had hij nog gedreigd: als je een vis groter vangt dan mijn PR, ga je zwemmen mannetje! Nou, na deze vis vond ik het allemaal goed. Ik snap het ook wel want tenslotte is het ook niet makkelijk als jouw PR 6cm lager staat dan die van je 16-jarige puberzoon!

Geschreven door: Bram Orsel

Gerelateerde artikelen:

• Drukdruk
• Een fantastische snoekbaars, PR!
• Een heerlijke dag met veel aanbeten
• Het ijs gebroken
• Op zoek naar snoek