Meerval, Rhone en Petit Rhone, deel 1
Ergens in de zomer van 2011 vraagt vismaat Tom Zwanenburg me waar we het aankomende jaar gaan vissen. Hij stelt voor om naar de Oder in Polen of naar de grote Rhone in Frankrijk te gaan. Van de Rhone weet ik dat daar gegarandeerd dikke meervallen zwemmen, dus besluiten we voor de tweede optie te gaan. Bovendien kunnen we één en ander mooi combineren. Tom heeft wat zakelijke relaties in het zuiden van Frankrijk en mijn vismaten gaan ook in het voorjaar naar die streek.
Vrijdagmiddag 29 maart wordt de boot aangekoppeld en vertrek ik richting Schiedam. Tenminste, dat is de bedoeling. Op het moment dat ik de snelweg opdraai, begint het olielampje op het dashboard te branden. Bij het eerstvolgende tankstation de olie maar even peilen en er een litertje bijgooien. Zover komt het helaas niet. 30km verder begint de motor te ratelen en zet ik de combinatie aan de kant van de weg. De ANWB is er snel bij en mijn vermoeden wordt bevestigd, het motorblok is bijna vastgelopen door een kapotte lager. Ik ben mijn vakantie wel eens beter begonnen!
Aan het begin van de avond haalt Tom me op. Mijn auto blijft achter bij de plaatselijke garage. Nadat we ons door de files hebben geworsteld laden we in Schiedam de auto van Tom in en plaatsen de grote spullen in de boot. Na zo’n hectische dag is het geen optie meer om diezelfde avond nog naar Frankrijk te vertrekken. We kiezen er dus voor om de volgende ochtend om 4 uur te vertrekken. Nadat alles in de auto en boot ligt, rijden we voor de zekerheid even langs een weegbrug. Een meevaller, de wijzer stopt bij 680kg. Het enige wat daar nog bij komt zijn de aasvissen. Na een telefoontje kunnen we de zeeltjes de volgende ochtend om 6 uur ophalen bij de vishandelaar in Belgie. Met mijn automonteur maak ik de afspraak dat hij de volgende dag mijn auto ophaalt en zo spoedig mogelijk de schade inventariseert.
Het is nog hartstikke donker als we, op zaterdagochtend, even voor zessen bij de visboer in Zonhoven arriveren. De kwieke oude baas is al volop aan het werk. De man heeft een paar dagen eerder een vrachtwagen vol zeelt gekregen en is vis aan het sorteren. We nemen er 40 mee voor 60 euro. Normaal geproken gebruik ik voor het vervoer van een dergelijk aantal vissen minimaal twee grote 40 liter emmers tot de rand toe gevuld. De visboer verzekert ons dat twee plastic zakken gevuld met ieder slechts 5 liter water én zuivere zuurstof veel beter is. Tom knikt instemmend, ik twijfel nog maar ga overstag. Het vervoeren van aasvissen is in ieder geval een stuk makkelijker. Een plastic zak, met 20 zeelten van zo’n 25cm, past gemakkelijk in een vouwkratje.
Zeeltjes netjes ingepakt
.
We vervolgen onze reis. Onderweg worden we getracteerd op regen. Rond de middag rijden we in midden Frankrijk en is het slechts 8-10 graden. Pas voorbij Macon begint het kwik lekker op te lopen. Tijdens de laatste tankbeurt, met zicht op de Mont Ventoux, tikt de termometer bijna 28 graden aan. Hopen dat het zo blijft!
Lekker beneden, koud boven
.
Vlak voordat we de Camargue binnenrijden gaan we nog even naar de supermarkt. Om 20 uur zijn we tenslotte op de camping in Sylvereal. Tom’s franse campingmaatjes Michel, Jean-Yves en Pascal zijn er al een tijdje, getuige de vrijwel lege fles pastis op tafel. Aan de Nederlanders de eer ‘m burgemeester te maken.
Voortent van de caravan
.
De volgende dag vertrok ik met Tom naar Arles. Net zoals iedere stad en dorp aan een rivier beschikt deze oude Romeinse stad over een uitstekende trailerhelling. Gelukkig ligt de helling in de luwte want het waait als een gek. Het deel van de rivier waar we willen vissen ligt stroomafwaarts, dus varen we even later met de wind mee in de richting van de Middellandse Zee om daar ergens een kantstek te zoeken. Voor de goede orde, het is begin april en dus nog gesloten tijd voor het vissen met kunstaas, levend aas enz. Alleen in het maritieme deel van een rivier geldt geen gesloten tijd. Het maritieme deel loopt vaak zo’n 15-20 km landinwaarts vanaf zee. Op de Rhone begint het maritieme deel vlak onder Arles. De watertemperatuur ligt op zo’n 15 graden celcius. We gaan ervan uit dat de meervallen ’s nachts al op de ondieptes jagen. Met volle bepakking speuren we naar ondiepe plateau’s en zoeken de oevers af naar een plek waar we minimaal twee tenten kunnen neerzetten. Na zo’n 8km varen vinden we een aantal interessante plekken. We kiezen voor degene waar we de komende twee dagen de wind in de rug hebben. De hele dag windkracht 6-7 op je bakkes wordt je natuurlijk wel een keer zat.
Kampement op de eerste plek
.
Overdag is er vanwege de harde wind praktisch niet te vissen. ’s Avonds gaat de wind liggen en daarom hebben we ons vooral op de nachten geconcentreerd. De eerste twee nachten vangen we een aantal meervallen tot 181cm. Met die laatste vis wil Tom wel op de foto, het is tenslotte nog niet helemaal donker. Door de combinatie van hard drillen en ondiep water is de vis niet volledig uitgedrilt. Op het moment dat Tom de meerval wil optillen maakt deze een paar woeste bewegingen en ontsnapt uit de handen van Tom. Het levert een komisch moment op maar helaas geen foto. Na twee dagen besluiten we te verkassen naar een andere, wat ruimtere stek. Pascal, een franse vismaat van Tom, komt ons een paar nachten vergezellen, dus dan is iets meer plaats wenselijk.
Pascal arriveert met boot
.
De ipod leert ons dat de mistral de komende dagen uit noordelijke richting blijft waaien, dus we blijven aan dezelfde oever. Het verkassen gaat redelijk vlot. Deze twee nachten vangen we wederom een aantal vissen met een uitschieter van 207cm voor Pascal. Typerend aan de vis is z’n enorme kop in vergelijking tot zijn lengte.
Pascal met een schitterende 207cm!
.
Na twee dagen verkassen we opnieuw. Wederom worden er een aantal meervallen gevangen maar blijft het formaat valt voor Rhonebegrippen een beetje tegen. De eerste nacht krijg ik op beide hengels aanbeten die niet goed doorzetten. Als ik de volgende ochtend de eerste hengel binnendraai blijkt er een meerval aan te zitten van zo’n 140cm. De vis heeft mijn andere lijn ook te pakken. Tom en Pascal lachen natuurlijk. De verbazing wordt groot als blijkt dat aan de tweede hengel ook een meerval zit. Deze is iets kleiner. Tom snapt niet dat ik daar niks van gemerkt heb en ik kan ‘m uiteraard geen ongelijk geven.
De volgende dag is het zijn beurt. In een ooghoek zie ik zijn hengel even diep doorbuigen. Vervolgens gebeurt er de hele nacht niks meer. Pas de volgende ochtend ontdekken we dat er ook aan Tom zijn hengel een meerval zit. We hebben, afgezien van die ene buiging, niks gemerkt van een aanbeet. Nadat we de vis terug zetten ruimen we ons kamp op en varen terug naar de helling. Het weer staat op het punt te veranderen. Er is veel regen en wind uit zuidelijke richting in aantocht. Vandaar dat we kiezen om naar de meer beschutte Petit Rhone te verkassen. Vanaf de helling rijden we naar de camping in Sylvereal en traileren daar opnieuw de boot. Het is inmiddels al middag en we varen naar de plek waar Pascal vorig jaar een vis van 250cm heeft gevangen. Onderweg passeren we meervalvissers die een kleine Jack Russell bij zich hebben. Dan moet één van die vissers Sven Dormbacher zijn van Clan Silure, een bekende van ons en we gaan buurten.
Sven aan de Pastis
.
Sven vist met z’n vismaat Patrick en hebben de afgelopen dagen al mooie vissen weten te vangen.
Twee uurtjes later liggen ook onze lijnen te water. Het gaat alleen niet soepel. Op en in het water drijven pluisjes afkomstig van populieren. Het is in de buitenbocht waar wij vissen net een witte deken. Die pluisjes blijven aan de lijn kleven en binnen no-time zit er een grote kleverige substantie aan je lijn die alleen maar groter wordt. Uiteindelijk vissen we maar met 2 hengels per persoon omdat het vuil het vissen met meer hengels niet mogelijk maakt. Die nacht vangen we helaas niks. We verkassen nog één keer en wel naar een stuk waarvan we weten dat er zelden vanaf de kant wordt gevist. Er is heel wat hak en breekwerk nodig voordat we de plek vrij hebben van takken en bamboe en er tenten kunnen staan.
Kampement weggewerkt tussen de bossages
Meer closeup is te zien hoeveel breekwerk er nodig was……..
.
De pluisjes drijven hier wat verder uit de kant dus heel erg veel last hebben we er op deze plek niet van. Die nacht krijgen we twee snoeiharde aanbeten. Eerst is het Tom die zijn hengel ziet dubbelklappen. Een hele mooie meerval is het resultaat.
Tom in het donker met een mooie vis
.
We besluiten de vis direct na de fotosessie terug te zetten. Later die nacht overkomt mij hetzelfde, de hengel staat helemaal krom in de steun. Deze vis stringeren we wel om de volgende ochtend foto’s te maken. Het leuke is, mijn vismaten Richard, Jaco, Ferry en Jetse zijn net gearriveerd en kunnen dus gelijk een stuk film opnemen.
Eelco met een prachtige vis!
.
volgende week deel 2……
Eelco Hensen
