Location GTX – Poppervissen in West Papua – Deel 1
Even vooraf: de foto’s in deze verslagenreeks zijn ‘clickable’ voor een groter formaat.
Het begint allemaal met een foto, een klein jaar geleden. Een foto die 3×2 meter groot mijn huiskamer siert. Gekregen van bioloog en hengelsport fotograaf Marko Freese, die hem maakte tijdens een reis met Solid Adventures naar “Location GTX”, wat staat voor Giant Trevally eXploration. Het is een foto waar je uren naar kan kijken, maar bovenal lekker bij weg kunt dromen. Wat zou er allemaal wel niet langs dat riff jagen, in het donker blauw? Ik plaats een foto van mijn huiskamer op Facebook en enige tijd later wordt ik aangesproken door Christer Sjöberg, CEO van Solid Adventures. Of ik die plek niet zelf zou willen bezoeken? Het balletje begint te rollen en voor ik het weet ben ik “Dutch Host”. Het is amper te bevatten, maar dit is echt… Echt heel gaaf!
De foto waarmee het allemaal begon…
Er begint een drukke periode. Eenmaal online, stromen de berichten binnen van geïnteresseerden in een door mij gehoste trip. Op jacht naar GT´s in een paradijselijke omgeving. Vele leuke conversaties, mail- en chat-wisselingen volgen en zo begin september is de groep gevormd. Twee bekenden van mij, maar ook drie toekomstige vismaten. Het echte voorbereiden kan beginnen nu. Eerst mondjesmaat, maar naarmate de trip dichterbij komt neemt de jeuk toe, terwijl het banksaldo afneemt. En dan is het opeens 27 maart 2016…
Nee, we zijn er nog niet. Wie ver weg van beschaving en overbevissing zijn kunstaas nat wil maken, moet ver reizen. Een kleine drie dagen om precies te zijn. Van Schiphol, via Dubai naar Jakarta, om vervolgens door de vliegen naar Sorong. Lange overstaptijden worden gedood door maar vast te beginnen met het klaarmaken van materiaal. De mensen op Jakarta airport weten niet wat ze zien!
“De Kneup” (rechts) en “Aspirant Kneup” (links) knopen er lustig op los.
Aangekomen in Sorong kan het laatste stuk van de reis beginnen. Na een korte autorit komen we aan in een vissershaven, onmiskenbaar want de geur van de naastgelegen ‘vismarkt’ is niet te harden. Het is wel duidelijk dat we hier aan de andere kant van de wereld zijn. Een ongeorganiseerd zootje van visboten en andere vaartuigen ligt tegen de pier gemeerd. Sommige rechtop, anderen op hun kant of op de kop. Hier maakt het allemaal niet uit, ze liggen er gewoon.
Sorong
De vismarkt
Het ligt er gewoon
Nadat we de koffers en onszelf aan boord van een zeven meter polyester visboot laden, varen we naar het moederschip, dat even verderop voor anker ligt. Terwijl we aan boord klauteren worden we hartelijk begroet door de rest van de crew. De slaapplaatsen worden gekozen en onder het genot van een koude Bintang (biertje) beginnen we met het optuigen van de hengels. Dit is, na al het voorwerk in Jakarta, zo gedaan en in no time is werkelijk elke hengelhouder op het schip gevuld. De crew lacht breeduit. “Too many tackle..”, wordt er gewezen.
Voor deze fregat vogel is de vangst binnen
De Flying Condor, ons huis voor de komende 8 dagen
In no time zijn we opgetuigd
Het eerste deel van de vijftien uur durende bootreis voert ons door een brede geul tussen het vaste land en een mangrove-eiland. We worden getrakteerd op een voortreffelijke lunch, terwijl ik ondertussen toch wel heel erg begin in te storten. Ik kan zelden tot nooit slapen in vliegtuigen en na dik veertig uur wakker te zijn geweest moet ik echt even plat. De rest gooit alvast wat pluggen overboord, voor tijdens de oversteek. Wie weet wat er aan gaat hangen…
Als ik een kleine vier uur later uit mijn coma ontwaak moet ik even goed nadenken waar ik in vredesnaam ben. Ik was echt ver weg! Eenmaal aan dek komt Ron op me afgelopen. Na een flinke aanbeet en korte run bleek de Rapala dreg niet bestand tegen dit geweld. Ze hadden al getwijfeld om hem te vervangen. Nog niet helemaal scherp, laten we het daar maar op houden.
Vissen, ouwehoeren, biertje… Best vol te houden!
Oeps…
De stemming zit er goed in terwijl de boot rustig door pruttelt. Dan, vanuit het niets schiet er een hengel krom. Fish on, roepen we naar de crew die op hun beurt naar de kapitein rennen. Lesley is aan de beurt en na een korte sleurpartij komt er een fraaie Mahi Mahi boven. Direct is duidelijk wat we vanavond zullen eten, want wie Mahi Mahi ooit geproefd heeft zal beamen dat dit toch wel een erg smakelijke vis is.
Mahi Mahi, “de kop is er af”
Vers uit zee
Binnen het half uur zitten we allemaal met een bord voor onze neus. De vis is inderdaad verrukkelijk en héél eventjes is het zowaar stil aan tafel…
Enige tijd later valt plots de hoofdmotor terug in toerental. Een dikke zwarte rookpluim uit de uitlaat belooft niet veel goeds en de kapitein, tevens hoofdmonteur, duikt de machinekamer in. Voor ons een teken om de lijnen maar even binnen te halen. Ronald, die een hengel pakt met daaraan een rubberen octopus, krijgt bij de eerste slag een ferme tik, maar helaas wordt de vis gemist. De halve skirt ontbreekt echter, eenmaal aan boord. Afgebeten dus. Spanish Mackerel? Wahoo misschien? Gelukkig wordt de motor vrij vlot gemaakt en kunnen we door. In de verte doemen inmiddels de eerste eilanden van Raja Ampat op, welke door de schittering in de zee wel lijken te zweven. Turen over zee, het zal echt nooit vervelen.
Dit verveelt nooit…
Het is al donker als we bij de eilandengroep voor anker gaan. Niet veel later komt er een speedboat aanracen. Nou speedboat, een handgemaakte houten varende raket komt meer in de buurt. Circa tien meter lang en net aan een meter breed, voorzien van een veertig pk tweetakt. Niet normaal wat gaat die boot hard! Het is Koning Halim, die ons een paar gerookte neushoornvissen komt brengen als welkomstgeschenk. Smaakt verrassend veel naar paling, grappig!
Terwijl we voor anker liggen te wachten op, ik heb geen idee, besluiten wij maar vast een jig te laten zakken. Het voelt niet heel interessant, een zandbodem op ca veertig meter, maar toch weet Lesley zowaar een kleine barracuda te vangen. Na nog wat overleg wordt verteld dat we direct door zullen varen naar de verst gelegen stek van onze roundtrip, in plaats van de eerste dagen hier te vissen. Het zal nog een drie a vier uur varen zijn. Tegen de tijd dat we aankomen is het twaalf uur ’s nachts, dus we besluiten maar te gaan slapen. Morgen de eerste echte visdag, wordt tijd ook na drie dagen reizen!
Groet
Volkmar Strikkers
