Location GTX – Deel 7 “De finale”

MaEn dan breekt alweer de laatste visdag van de trip aan. Altijd weer bijzonder hoe je op zo’n moment enerzijds het gevoel hebt al maanden weg te zijn, terwijl het feit dat je morgen naar huis moet de tijd doet vliegen. Nog maar één dag te gaan. En we willen nog zo veel!

Klaar maken voor de laatste dag

Vandaag vis ik met Lesley en Irwan. We starten op Mystic Reef, na de actie die de mannen er gister hadden zijn we vol verwachting wat de dag zal brengen. Het is een klein half uur varen. Mystic reef is eigenlijk niet echt een rif. Het is een giga grote zandplaat, grotendeels niet dieper dan anderhalve meter. Af en toe een steen of wat bodem bedekkend koraal. Het ziet er eigenlijk niet eens zo vissig uit. Toch, wanneer de aasvis de bank op zwemt, wemelt het er van de grote rovers, die er gemakkelijk hun slag kunnen slaan. Er worden zelfs tonijnen gevangen hier, op anderhalve meter water!

Maar we zullen eerst de aasvis moeten vinden dus, en dat blijkt nog niet mee te vallen. Vermoedelijk gooit ook hier het relatief koude  water roet in het eten, want we zien lange tijd niets. Dan spot Irwan toch een schooltje aasvis en hij gooit gelijk de boot stil. Terwijl we driften op de wind beginnen we te popperen. Vrijwel direct een misser achter de Roosta Pop van Lesley, geen GT zo te zien.

Een paar worpen later is er weer actie. Een blacktip reefshark volgt de popper tot de boot, maar het is vooral een inspectie en geen aanval. Klein kwartiertje later is het mijn SPP die weer eens onderschept word. Rare aanbeet, nog vreemdere dril. Het blijkt een Yellowspot Trevally te zijn, in de rug gehaakt. Op oppervlakte aas? Zal het grote aasje wel een beuk gegeven hebben of zo, mag in ieder geval zonder foto verder zwemmen.

De snelle actie stemt ons hoopvol, maar dit blijkt onterecht. De uren die volgen is het één grote dooie boel. Geen aasvis, geen rovers, het ziet er echt niet best uit. En nu? Na een paar uur hardcore popperen en stickbaiten zonder enig teken van leven zijn we er wel klaar mee. Laten we maar gaan lunchen en kijken of de mannen nog een plan hebben voor de middag.

Terug bij de houseboat is Ronald helemaal happy. Niet alleen is hij vandaag jarig, ook staat zijn teller al op 2 GT’s, waaronder een twintig kilo + vis die hem alle hoeken van de stek had laten zien. Over een geweldig cadeau gesproken! Ook Ron leek voor goud te gaan, toen zijn popper op Mystic Reef onderschept werd door een mega GT. De vis was echter niet te houden geweest op het ondiepe water en had na een flinke krachtmeting één van de weinige rotsen op de zand plaat weten te vinden. Onwijs zuur!

Mystic Geet

Ronald met zijn super verjaardagscadeau

Blijven gooien, actie of niet!

Hij en Ron hadden ’s ochtends eerst met Koning Halim bij Mystic Reef gevist, maar waren al vrij snel teruggekeerd naar het gebied waar ik gister met Mark gevist heb. Een goede keus dus! Ook Mark en Pascal waren wat eerder vertrokken van Mystic reef dan wij. Maar hoewel ze wel wat actie hadden gehad, bleef voor Pascal de pech maar aanhouden. Hij heeft weer mogen drillen, maar geen GT op schoot gehad.

Dit stemt toch enigszins hoopvol. Diep water en rotsen, daar is toch altijd wat mogelijk zo lijkt het. De crew doet er nog een schepje bovenop door te vertellen dat we vanmiddag terug zullen vissen naar het eiland van Koning Halim, om daar ’s avonds een heus verjaardagsfeest te houden voor Ronald. Nu had ik dat voorafgaand aan de trip al bekokstoofd met de local manager, maar dan is het altijd nog maar de vraag of het ook lukt natuurlijk.

Na een stevige lunch varen we uit. Ik opper om de stek waar ik gister mijn laatste GT ving als eerst te bezoeken. Na een kleine tien minuten varen zijn we er. Kijk, op dat hoekje had ik euhm… Of… Euh… Oh nee, het hoekje daar, daar had ik ‘m! En zo nog driemaal, totdat ik het toch maar aan Irwan vraag. Hier was het toch? Die barst in lachen uit. “No sir, that’s a totally different place”. Dus…

De kracht van water

Als we bij een kruising van twee doorgangen komen is er plots actie. Een Spanish Mackerel schiet verticaal het water uit met de popper van Lesley in zijn bek. De lijn blijft keurig strak, de vis landt en ik zit te wachten totdat de hengel inbuigt, maar dit gebeurt niet. Huh? Je had hem toch? Lesley dacht precies hetzelfde, maar we zaten er beide naast dus. Zijn popper hangt er nog wel aan, dat dan weer wel.

We vervolgen onze weg kriskras tussen de eilanden door, langzaam maar zeker naar de zeekant van de eilanden groep. Het weer is aan  het veranderen en voor het eerst krijgen we warme zuidwesten wind in plaats van de koelere noordenwind. De zee komt tot leven. We zien fregat vogels duiken en het en der zwemmen nerveuze scholen aasvis. Als we bij een piepklein rots eilandje gooien stelt Lesley “jij rechts, ik links”. Ik vind het prima, smijt en er vlamt in no time een kleine GT op.

De vis kwam uit een groepje dus terwijl ik sta te drillen gooit Lesley stevig door, maar dit levert helaas niets op. Ik onthaak de vis snel en zet hem terug. We blijven nog even hangen, maar de GT’s laten zich niet meer zien. Door naar buiten dus.

Rotsen, stroming, hier moeten ze zitten

Na een paar stekken stuurt Irwan de boot richting open zee. Hij weet een rif een eind uit de kust, grenzend aan diep water. Het rif, wat zelf een meter of tien diep ligt, heeft een U vorm. Terwijl mijn SPP zijn kunsten vertoond boven het diepe water tussen de poten van de U, komt “out of the blue” een grote GT omhoog zetten, welke een enorme krater slaat. Ik wil aanslaan, maar voel niets en geef zodoende een lange haal aan de SPP. Weer komt de GT omhoog, nu schuin van rechts en voor een tweede maal wordt het water compleet tot schuim geslagen. Weer geen weerstand, dus ik vis gewoon door. Nu komt de GT recht van achteren. Kop half uit het water, giga explosie, haaks wegdraaien en… Geen weerstand… Bizar!

Nu waait het inmiddels een dikke 4-5 en driften we naar de vis toe, maar hoe drie dergelijke aanvallen geen hookup op kunnen leveren is ons beide een raadsel. Helemaal niets gevoeld zelfs! Heel even staan we aan de grond genageld van al dit geweld, misschien wel de mooiste aanvallen die ik ooit zag, maar dan komen we snel weer bij zinnen. Terug! Nog een drift!

Gespannen als een veer bestoken we de spek opnieuw. Wij zijn er helemaal klaar voor, maar de GT’s laten zich niet meer zien. Door naar het volgende rif dan maar. Terwijl we varen nemen we de aanvallen nog eens door, wat een geweld! Het moeten haast wel meerdere vissen geweest zijn, allen van serieus formaat. Het geeft een enorme vertrouwen boost en de sleur van vanmorgen is helemaal verdwenen. Dan roept Irwan opeens “Cast cast cast, biggggg Sailfish!!!”. We draaien ons om maar zien beide niet wat hij ziet. Where? Hij wijst schuin naar voren en zodoende halen we beide uit. Beide hebben we de vis nog steeds niet gezien, maar we schijnen er echt vlak voor gegooid te hebben. Zonder reactie helaas. Even verderop ziet Irwan de sailfish weer, maar wederom toont de vis geen interesse. Very big Sailfish, voegt hij er nog maar even aan toe. En ze vangen ze hier wel eens op poppers…

De adrenaline giert nu. De visserij is aan en het is tijd voor een eindsprint! Bij de volgende stek mis ik in korte tijd twee flinke klappen. Waarschijnlijk Barracuda of Spanish Mackerel. Lesley wordt inmiddels aardig gek van mijn SPP en besluit er zelf dan ook maar een exemplaar aan te hangen. Ik laat hem zie hoe ik het aasje binnen vis en hij doet het na. Ziet er toch niet helemaal hetzelfde uit. We wisselen van hengel en komen tot de conclusie dat mijn wat zachtere Shimano hengel een betere aai geeft aan het aasje dan zijn MC Works, met wat meer topactie. Nu hij de actie goed bekeken heeft gaat hij er vol voor om  ‘mijn sweep’ zo goed mogelijk te imiteren. Zit het in die details? Wie weet!

We komen nu in de regio waar ik twee dagen eerder met Ronald wat actie had. Ik wijs Irwan naar de eilanden waar de meeste actie hadden, in de vorm van missers, en stel dat ik daar heen wil. Zo geschiedt en even later komen we aan bij twee rotspunten, ca twintig meter uit elkaar, met een diep rif ertussen. Deze stek schreeuwt echt roofvis en met Ronald had ik hier vier missers. Het duurt niet lang of ik hoor een kreet naast me. Lesley slaat aan en een boze GT scheurt er vandoor tussen de eilanden door. Toch die SPP he!

Lesley moet voluit blokken en dan zie ik hem plots op zijn knieën door de boot heen schuiven, richting het vooronder! Krijg nou wat! Ik grijp Lesley aan zijn belt zodat hij niet onder het werpdek verdwijnt, maar precies op dat moment schiet de GT los. Terwijl Irwan luidkeels lacht staan we elkaar met grote ogen aan te kijken. Die GT schoof me gewoon door de boot, stamelt Lesley verbaasd..!

En door vissen maar. Bij het eerst volgende eiland zien we het water koken, precies op de hoek waar ik met Ronald een GT miste. Een enorme bal kleine bonitos slaat het water tot schuim en na twee worpen wordt de SPP van Lesley loeihard onderschept door een GT. Dit keer blijft Lesley overeind en kan de dril echt beginnen. De GT dendert de diepte in, maar kan door de tegendruk van Lesley alleen maar bij het eiland weg. En dan… Los… Krijg nou..!

Haken in orde, aanslag was perfect, dikke vette pech. Anderzijds, na dergelijke aanbeten is de vangst bijna bijzaak geworden. Bijna dan he… Blijven knallen nu!

De school bonitos verplaatst zich naar een volgend eiland. Wij volgen, maar aanbeten blijven uit. Het einde van de middag nadert inmiddels en de wind gaat langzaam liggen. Ook onder water wordt het langzaam rustiger. We zien steeds minder nerveuze scholen aasvis rondom de eilanden. Het bijt moment lijkt er op te zitten. Het geeft een vreemd gevoel. Ondanks een vrij schamel netto resultaat hebben we een absolute top middag beleeft. Want wat een waanzinnige actie hebben we mogen aanschouwen. Nog één eilandje dan?

We komen aan bij het eiland waar ik met Mark die grote barracuda miste en drie aanbeten later een kleine GT ving. We staan wel te gooien maar je voelt aan alles dat de dag er eigenlijk op zit. We kijken elkaar aan en denken beide hetzelfde. We moeten nog een eindje terug varen, mooi gew….

Een enorme klap, letterlijk een halve meter naast de boot, waarna ik in één zwiep 180 graden omgedraaid wordt. Ik kijk recht in de wijd openstaande ogen van Irwan, die echt zeiknat is. Ondertussen krijst mijn Twinpower SW het uit terwijl er in één streep zeker dertig meter lijn genomen wordt. “Big Mackerel”, lacht Irwan. Ik had echt letterlijk alleen de voorslag nog uit het topoog steken en moet mijn uiterste best doen om te blijven staan!

Lesley begint te filmen terwijl ik langzaam controle over de vis krijg. Alhoewel, plots scheert de vis er weer van tussen, nu richting de hoek van het eiland. We zijn alle drie in jubel stemming. Dit had deze dag echt even nodig. Tenminste… Als de lijn niet doorgebeten wordt!

Ik dril zo strak als ik kan de vis af, die eigenlijk maar nauwelijks loopt te bibberen, eenmaal onder de boot. Is het dan wel een Mackerel? Nee hoor, het blijkt “gewoon” een mooie GT, als de vis langzaam richting oppervlak komt. De vis is maar licht gehaakt, maar gelukkig grijpt Lesley haar resoluut bij de staart. Een kreet galmt over het water en handen worden geschud. Wat een aanbeet… Wat een bizarre aanbeet…

Laatste worp van de trip, geweldig!

En dat op de laatste worp van de vakantie, zo besluiten we als de vis weer weg zwemt. Het zonnetje zakt rap en we moeten nog een eindje varen. Tijd om te vertrekken, het is nu écht mooi geweest!

Terug bij de houseboat blijkt iedereen de nodige actie te hebben gehad deze middag, maar allemaal met weinig resultaat. Bij Pascal schoten er helaas wéér twee GT’s los. Onbegrijpelijk want ik heb hem bezig gezien en daar gaat echt niets fout! Botte pech dus, erg jammer. Ronald bleef lekker door gaan op zijn verjaardag en wist ’s middags nog een mooie GT bij te vangen. Helaas voor Ron is er geen GT op zijn lijst gekomen gedurende deze trip. Zo moeilijk waren de omstandigheden en visserij. Ook bij Mark was het rustig gebleven vandaag, op een enkele misser na.

Ronald gaat lekker vandaag!

Terwijl het inmiddels donker is worden we naar het eiland van Koning Halim gebracht waar, tussen de palmbomen en de lodge, de boel versierd is met vlaggetjes en lampen! Terwijl wij aan tafel gaan en een in palm bladeren gegaarde vis voorgeschoteld krijgen, wordt er een aggregaat gestart en daarop volgend een karaoke machine. Evenzo bizar als geweldig. De muziek kraakt, het aggregaat brult en wij zitten hier op een zo goed als onbewoond eiland met een biertje en een stuk vis. Als Halim vervolgens een fles rum op tafel zet is het feest compleet. Alhoewel?

Andy is de hele dag bezig geweest met nog een verrassing voor ons. Een heuse verjaardagstaart voor Ronald. In the middle of nowhere! Ingrediënten? Nou euh… Pannenkoeken,  kaas, chocopasta, jam, meer pannenoeken, suiker, feitelijk alle ontbijt ingrediënten die nog op moesten haha!

Rond een uur of negen in de avond stappen we terug aan boord van de houseboat, waarna het anker gelicht wordt en de terugreis naar de bewoonde wereld begint. Op het achterdek blijft het nog lang gezellig. Het bier en de rum moeten op en ook Halim, die met ons mee reist naar Sorong, houdt wel van een feestje. Één voor één druipen we af naar het slaapvertrek, want onder de streep zijn we toch behoorlijk gesloopt.

De toppers van de vakantie, die het overleefden

Als ik de volgende ochtend wakker wordt, kom ik voorzichtig overeind, in de veronderstelling dat er wel wat zal beginnen te miauwen in mijn hoofd. Dit blijkt echter reuze mee te vallen, dus ik ga maar eens op het achterdek kijken. Hoop kleine oogjes, en er wordt vooral veel water gedronken.

We zijn inmiddels “het vaste land” van West Papua genaderd. Zoals vooraf aangegeven zou er nog een uur of twee gevist kunnen worden vandaag, in een kleine boot welke de houseboat op het dak vervoerde gedurende de trip. De visboten zijn bij het eiland van Halim achter gebleven. Het moge duidelijk zijn dat Ron sowieso gaat vissen, maar ook Ronald heeft nog wel zin in een potje touwtrekken.

De rest vind het prima en gaat rustig de spullen opruimen. We bevinden ons in een “straat” tussen twee mangrove eilanden en er schijnt nog een rif te liggen. De krap vijf meter lange aluminium boot gaat te water en even later vertrekken Ron en Ronald samen met Irwan. Beide hebben ze er een SPP aangehangen, want die schijnt het wel te doen deze week…

Na een uur of twee komen ze terug en we zijn allen razend benieuwd. Vooral of het Ron alsnog gelukt is, zo laat in de blessure tijd. Dit blijkt helaas niet het geval, maar wel kreeg hij nog een zeer spectaculaire aanbeet van een raket Mackerel, kort bij de boot. De vis was zeker een meter of drie vier het water uitgekomen. En Ronald? Tsja, laten we het er maar op houden dat de biertjes van de voorafgaande avond hem parten speelden, toen een mooie GT zijn SPP met veel geweld te grazen nam. Wanneer je reactietijd  langer is dan de duur van de dril, ga je visloos naar huis…

En dan zit het er echt op. We varen verder naar Sorong, lunchen nog een laatste maal aan boord en dan begint de slopende terugreis. Vier vluchten en twee dagen later landen we op een grauw, chagrijnig en regenachtig Schiphol.. Mogen we weer terug?

Nawoord

Lesley, Mark, Pascal, Ron en Ronald, ik wil jullie nogmaals hartelijk danken voor het geweldige gezelschap aan boord. Gezamenlijk hebben we een avontuur beleefd waar we volgens mij allemaal nog lang aan terug gaan denken. Gemakkelijk was het niet altijd, daar aan de andere kant van de wereld en ik hoop op een herkansing waarbij met name de weergoden ons beter gezind zijn. De nieuwe ervaring om als host een groep te ‘sturen’ is me goed bevallen en ik heb veel plezier beleefd aan de gezamenlijke voorbereiding en uitvoering, maar daarnaast ook het nodige geleerd voor volgende trips. Tot ziens op het water!

Bedankt mannen!

En aan de lezers, ik hoop dat jullie genoten hebben van deze verslagen en fotoreeks. Het vreet tijd, maar blijft erg leuk om te doen. Ben je na het lezen van deze verslagen ook enthousiast geworden over het vissen op GT en zou je graag zelf zo’n trip meemaken, of wie weet was je al enthousiast, mag ook, kijk dan eens op de volgende link. In januari 2017 zal ik opnieuw een GT trip gaan hosten, eigenlijk twee, voor Solid Adventures. Ditmaal naar de Laccadiven, ook wel Lakshadweep. Een eilanden groep ten westen van India. Ook bij deze trip wordt gebruik gemaakt van een houseboat, om naar de meest afgelegen en maagdelijke riffen te varen. Weg van de gebaande paden, het visavontuur tegemoet en hopelijk die droom GT. Heb je vragen of interesse, laat je email adres achter hieronder en ik neem zo snel mogelijk contact met je op.

Voor nu laat ik het toetsenbord weer even met rust. Op naar het volgende avontuur, welke nog maar anderhalve maand in de toekomst ligt…

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Location GTX – Deel 2
• Location GTX – Deel 6
• Location GTX – Deel 5
• Location GTX- Deel 4
• Location GTX – Deel 3