Ik ben het beu!
Meer dan beu! Deze winter bedoel ik dan. Ik verlang naar het voorjaar, de zomer, lekker vissen in je T-shirt en vooral ook naar kromme hengels! Ik baal van deze winter die veel te lang duurt en iedere keer weer roet in ons vis-eten gooit. Global warming? Graag! Hoe eerder hoe beter!
maagdelijke sneeuw
Vandaag zouden we snoeken gaan vangen. Ja, ja. Vannacht heeft het weer flink gevroren en ook ligt er wederom een laagje sneeuw. Dat zal het traileren er niet gemakkelijker op maken. Er in lukt altijd wel ja, moet de boot moet er ook weer uit… En ook een Landrover kent grenzen. Nou ja, dat zouden we vanmiddag wel zien.
Gisteren “gezellig” op mijn initiatief met mijn vrouw naar de markt geweest (‘heb je vis nodig schat?’ Tja ze kent me een beetje…). Bij de viskraam selecteerde ik een paar mooie sardines en haringen. Als snoek op de geur af komt zal het morgen wel goed komen, tjonge wat stinken die vissen. Terwijl ik de visboer afreken word ik glazig aangestaard door twee dikke maar erg dode schubkarpers. Elk over de 20-pond. Ik heb nooit karper gegeten, maar volgens de kenners smaken ze waardeloos. Ik verbaas me er over dat er blijkbaar toch liefhebbers voor zijn. Karpervissers zouden met deze eens mooie vissen erg in hun nopjes zijn, denk ik bij mezelf.
lekker toch?
Het traileren lukt prima en al snel koersen we richting eerste grindgat. Hoewel we eigenlijk een gaatje verderop willen gaan snoeken, draaien we toch even dit grindgat op. Hendrik-Jan wil nog even proberen verticaal een snoekbaars te vangen. Ik vind het prima, dan kan ik mijn nieuwe Shimano Clarus hengel eens aan de tand voelen. Met een 15 centimeter shad voorzien van een 17 grams ronde loodkop werp ik hiermee naar het ondiepe, om vervolgens de shad frivool het taluudje te laten afhuppelen op zoek naar een grote solitaire snoekbaars. Die komt niet en ook HJ krijgt geen enkel teken van leven, ondanks de mooie signalen. Even later varen we dan ook volgas naar het volgende grindgat. Allemachtig, wat is dat koud in je gezicht!
In het tweede gat zoeken we speurend op de Lowrance naar “vissige” signalen. Als we die gevonden hebben laten we onze sardines en haringen zakken. Twee onder een dobber en twee aan een fireball. Er staat in ieder geval weinig wind, bedenk ik als ik mijn kraag nog eens optrek.
Zo varen we de nodige tijd tergend langzaam rond, op zoek naar enig teken van leven. Omdat de hengels toch in de steunen staan en ik mijn handen vrij heb, pak ik de Shimano Clarus weer uit het rek en ga fanatiek aan de slag . Op zoek naar een op scherp staande snoek. De hengel vist precies zoals ik had gehoopt. Door zijn sterke topactie is hij gevoelig en door zijn lage gewicht vist hij heerlijk. Met deze hengel ga ik komend seizoen slachten, meld ik nog even fijntjes aan HJ. Komend seizoen misschien wel ja, maar nu in ieder geval niet. Want ondanks mijn fanatisme gebeurt er helemaal niets. Het werpen wordt bovendien bemoeilijkt doordat de Powerpro om de haverklap vastvriest in de kleine oogjes.
Na een paar uur geven we het op. Het gaat niet meer gebeuren, zo zijn we het vandaag roerend met elkaar eens. HJ oppert om nog even naar het kanaal te gaan. Ligt die open dan, vraag ik verbaasd? Gisteren nog gekeken en toen nog wel, antwoord HJ. OK dan doen we dat.
Hoewel dit kanaal niet bekend staat om zijn grote snoeken lukt het meestal wel een paar kleinere vissen te vangen. We bergen de spullen op en varen stroomopwaarts naar de plek waar we die ochtend getrailerd hebben. HJ zet me op de kant af en ik haal de auto met trailer. Achterwaarts stuur ik deze door de sneeuw. Door het ontbreken van kribben, moet HJ m’n boot vol in de stroom de trailer op sturen. Geholpen door de 24 volts Vantage die hij tegen de stroom in laat draaien om de boot recht voor de trailer te krijgen lukt dit perfect en even later ligt de boot erop. Het wegrijden ermee valt echter nog niet mee. Ondanks de winterbanden en de vierwiel-aandrijving verliezen de banden hun grip in de sneeuw. Enkele bossen stro en een paar platte stenen doen echter wonderen en even later zijn we onderweg naar het genoemde kanaal.
strak en geconcentreerd vissen
Daar aangekomen blijkt het vannacht harder gevroren te hebben als gedacht. Nagenoeg het hele kanaal is bedekt met een dun laagje ijs! We balen, maar willen nog steeds een snoek vangen. Dan maar voor ijsbreker spelen, zo besluiten we. We traileren de boot en varen het kanaal op. Al krakend banen we ons een weg door het ijs. Een eind verderop, op de plek waar we willen vissen zal hopelijk geen ijs liggen. Helaas, dat blijkt een misvatting, ook daar ligt ijs. We weten een plek waar in deze tijd altijd veel witvis ligt, maar ook die ligt dicht. Toch koersen we naar die stek en varen een paar keer heen-en-weer om deze ijsvrij te maken. Dat lukt aardig en even later laten we onze aasvissen zakken.
Zo vissen we geruime tijd de stek af. Inderdaad zien we hier bij tijd en wijle mooie signalen, maar hoezeer we ook ons best doen, geen aanbeet.
roze is meestal een goede kleur in de winter;)
Tegen 16.00 uur vinden we het welletjes en breien we er een eind aan. Het gebeurt niet vaak dat we een dag hebben waarop we zelfs geen aanbeet krijgen, maar vandaag hadden we er toch echt een. Deze winter kan wat mij betreft niet snel genoeg voorbij zijn. Komende week wordt er echter weer sneeuw voorspeld. Zucht…
Michel Rijnberg
