Foto’s en Flashbacks
De laatste dagen tikken weg en dan gaat de roofvisserij 2 maanden op slot. Als ik heel eerlijk ben, vind ik het nu niet eens zo erg. Ook andere visserijen bieden nog genoeg uitdagingen. Toch heb ik me voorgenomen het in het gesloten seizoen iets rustiger aan te doen. Of me dat ook gaat lukken weet ik niet zeker, maar een iets lagere dosering van het heilige moeten lijkt me wel lekker.
Na mijn trip met John Smit naar de Andaman zat ik eigenlijk elk weekend wel weer op het water. Met Hans, Tim, Volkmar, Hendrik-Jan, Roel, John, Thomas en soms ook alleen werden mooie uren beleefd. Vanuit de boot maar ook wadend en vanaf de kant werden zowel bekende als nieuwe wateren bevist. Vaak zonder of met slechts matig resultaat, maar met een enkele keer toch ook met als beloning de bekende “pot of gold”. Vooral die eerste grote vis van een (voor mij) nieuw water geeft altijd heel veel voldoening. Maar of er werd gevangen of niet, de lol was er eigenlijk altijd wel. De grootte van de vangst bepaald gelukkig al lang niet meer het plezier van de visdag.
We hadden natuurlijk wel een vreemde winter, voor zover je daar überhaupt al van kon spreken. Een nieuwe ijsvis-video zat er dit jaar bepaald niet in en ook sneeuw hebben we, behalve in Groningen, niet gezien. Ik kon er niet om treuren en vond het heerlijk. Ik heb jarenlang met veel plezier geskied in Alpen maar in Nederland hoef ik die winterse taferelen niet zo nodig. Laat mij maar lekker vissen:). Zo kon er in tegenstelling tot vorig jaar elk weekend op uit getrokken worden wat zeker geen straf was. En vooral de afgelopen weken was het een paar keer echt genieten op het water. Lekker met een kopje soep of een bakje koffie onder een heerlijk zonnetje lekker over het water uitstarend zag de wereld er eigenlijk best aardig uit en kon sores en frustratie succesvol , zij het voor even, worden uitgebannen. Over frustratie gesproken, de beroepsvisserij op onze binnenwateren wordt steeds intensiever en op steeds meer wateren moet je letterlijk om de netten heen laveren. Ongelooflijk dat we dit met zijn allen toelaten in dit land, dit kan toch werkelijk niet lang meer goed gaan? (oh, nou doe ik het weer… en ik zat net in zo’n positieve flow…)
Nu is het dus even tijd voor andere dingen. Plannen maken hoort daar ook bij. Zo staan er weer 2 buitenland trips gepland. Want zoals nieuwe wateren blijven trekken, oefenen ook nieuwe landen, bestemmingen en vissoorten een grote aantrekkingskracht uit. Maar ook in Nederland is er nog veel te beleven. En zijn er plannen om een paar nieuwe plassen te gaan ontdekken. Waarbij we hopelijk haar code weten te kraken. Ook wil ik nu eindelijk eens werk maken van het vissen op Barbeel . Ik woon nota bene nog geen 10 minuten rijden van een uitstekende barbeel rivier!
Dit weekend voor een laatste keer met de boot het water op. En als ik er de tijd voor kan vinden ga ik misschien ook nog wel even naar de Visma. Maar dan is het gedaan. Tot 1 juni gaan we dan nog alleen in gedachten achter de roofvis aan. Gedachten gevoed door foto’s en flashbacks.
Ik wens alle roofvissers veel sterkte toe;)
Michel Rijnberg
Een visdag met Roel begon al goed met dit kasteel. Ik kreeg visles van Roel die vis na vis ving terwijl ik de eerste beet nog moest krijgen. Aanmoedigen, scheppen, foto’s maken, Roel had voor deze dag een PA in de boot. Na 5 vissen in de boot oppert Roel om misschien maar eens van plek te wisselen? Goed plan wat mij betreft. Ik neem plaats achter de elektromotor en hang mijn fireball een meter boven de bodem. Ik kan hem op mijn visvinder nu goed zien. Na een goede 10 minuten zie ik van de bodem een vis stijgen naar mijn aasvis. Ja ja daar komt er één! roep ik. Helaas, de vis hangt even onder mijn aasvis en laat zich dan weer zakken. Verdorie. Ik vaar langzaam verder als ik 10 seconden later Roel ineens “Hangen” hoor roepen. Ja hoor, hij vangt gewoon mijn vis!
Maar uiteindelijk kon ik laat in de middag ook nog genieten van een kromme hengel en een paar prachtige vissen waarvan dit de grootste was. En zo werd deze dag een absolute topdag.
Met Tim Puts beleefde ik een gezellige dag die echter supertaai was. We haalden alles uit de kast maar de vis zat op slot en verder dan enkele door de mazen van het net ontsnapte snoekbaarsjes en baarsjes kwamen we niet. Tot overmaat van ramp breekt halverwege de dag spontaan en uit het niets ook nog ineens een schroefblad van mijn motor af. Verder varen lukt nog wel maar de motor trilt behoorlijk. Als aan het einde van de middag ik op mijn bijhengel dan toch een flinke tik krijg kunnen we de eerste mooie vis van de dag bewonderen. Bij het verlaten van de trailerhelling wordt ik gecontroleerd door BOA, vrijwilligers van de HSV en de politie. Ze willen mijn papieren zien en boot doorzoeken. Goede zaak. Alles lijkt in orde tot ineens een norse BOA opmerkingen maakt over mijn aasvisjes in de bun. Volgens hem mag dat niet. Hij vraagt me bovendien waarom ik er zoveel bij me heb? Ehhh hoezo veel vraag ik? Nou ja, als ik er nou 1 of twee bij me zou hebben zou hij dat nog kunnen begrijpen, zo verteld hij me droog. Ik heb hier duidelijk met een niet-visser te doen. Ik laat hem op mijn Iphone een artikel lezen van Sportvisserij Nederland waarin staat dat het meenemen van levende aasvisjes is toegestaan. Daar heeft hij geen boodschap aan en hij begint mijn gegevens op te schrijven. Hij gaat het uitzoeken en dan hoor ik het nog. Hij houdt woord want enkele dagen later belt hij me keurig op om te melden dat ik gelijk had. Tja…
Een week later spreek ik met Hans af voor een dagje riviervissen. Hans ken ik alweer zo’n 20 jaar, nog uit de tijd dat ik in Ankeveen woonde. Elk jaar vissen we wel een of enkele keren samen zo ook deze dag. De trailerhelling die we voor ogen hebben blijkt afgesloten en er zit niets anders op dan doorrijden naar een ander stuk rivier. Het blijkt wederom knettertaai en op de hele dag weten we slechts 2 snoekbaarzen te vangen, formaat niets bijzonders. Wel wordt de top van mijn bami-bijhengel een keer woest in het water getrokken met als gevolg dit mooie dikkertje. Als ik s’avonds op Facebook een bericht plaats over een taaie dag krijg ik het nodige commentaar. Hoe durf ik te spreken van een taaie dag met zo’n mooie vis! is de strekking van het bericht door de overigens sympathieke commentator. Ik moet er om lachen en hem eigenlijk wel een beetje gelijk geven.
Een middagje dood-aas vissen op een zandplas met Hendrik-Jan levert behalve een paar plaatjes niets op. Elk jaar probeer ik het wel een paar keer, dood azen vanaf de kant. Af en toe heb ik succes maar als ik eerlijk ben meer niet dan wel.
Het afgelopen jaar ben ik besmet geraakt met het hengelbouw virus. Ik heb er inmiddels al zo’n 10 gebouwd. Zo ook deze verticaal hengel voor het gebruik met grotere shads in combinatie met een flipping-switch reeltje. Ik ben er stiekem best trots op:)
Op een prachtige doordeweekse dag een dagje gespijbeld met Hendrik-Jan. We hebben weinig beet maar als mijn dobber met aasvis langs een mooi hoekje getrokken wordt krijg ik een wat vreemde aanbeet. Ik pak de hengel en sla…mis. Bij een volgende drift over hetzelfde hoekje is de dobber van Hendrik-Jan ineens vertrokken. Dan hangt (dezelfde?) de vis wel. Bij de boot verschijnt een glimp van een bak van een snoekbaars. Dan is het echter over en uit, de vis is los… Aan het einde van de middag komt de enige grote vis van de dag in de boot in de vorm van deze ietwat vreemde snoek met een grote kop.
Wadend vissen blijf ik graag doen. Gewapend met slechts 1 hengel en een rugzak met daarin een doosje kunstaas, een onthaaktang, kniptang, thermosfles, vergunningen een een camera met een korte bankstick is dan alles wat ik mee neem. Tot aan je middel in het water staand kun je een plas heerlijk afvissen en komt het echte jagersgevoel naar boven. En als je dan ook nog een prachtige snoek weet te verleiden kan het helemaal niet meer stuk.
Wederom met Hans een superdag op het water. Niet zozeer om de vangsten want meer dan een enkele gemiddelde snoek kunnen we niet verleiden, maar wel door het prachtige weer. S’middag neemt Hans het roer even van me over waardoor ik op het comfort van een onthaakmat op het werpdek van mijn boot even een middagdutje kan doen. Uit de wind lijkt het wel zomer en een half uur lang ben ik in dromenland. Aan het einde van de middag arriveren we in een stuk kanaal waar het iets ondieper is. Ik zie ineens de lijn van mijn fireball hengel trillen en naar rechts lopen. Ik twijfel maar sla toch aan. Een mooie snoekbaars knokt naast de boot maar moet toezien hoe ze even met de vanger op de foto moet. Als de vis weer zwemt en we de boel weer in orde maken plopt op dezelfde stek de dobber van Hans onder. Even later ligt nog een snoekbaars met nagenoeg dezelfde lengte in de boot. Het kan verkeren.
En ook Hans mag dan even poseren met een mooie snoekbaars
Met Volkmar op groot water. S’ ochtends los ik al snel een zo te voelen dikke snoekbaars maar dan blijft het heel lang stil. We besluiten te stoppen met verticalen om vervolgens de kanten uit te werpen. Na een flink aantal worpen meen ik ineens een tik te voelen. Ik mis en twijfel of ik geen witvis toucheerde. Bij de volgens worp krijg ik weer een tik, nu een stuk duidelijker. Mijn 5 inch Kopyto shad krijg ik dubbelgevouwen terug. Verdorie. Volkmar wil het ook wel eens proberen en gooit zijn kleine snoekbaarsshadje over de dezelfde stek. BAM! Aan de andere kant hangt een zwaargewicht het niet naar haar zin te hebben. 5 minuten later kan ik een prachtige snoek in het net schuiven en Volkmar feliciteren. Waarom mijn vismaten toch altijd mijn vissen moeten vangen is me echter nog niet helemaal duidelijk;)
Doorvissen levert de verdere dag geen beten meer op, totdat we aan aan het einde van de middag het taluud afvaren en ik met de duim op de vrijloop om de shad het taluud af te laten zakken ineens een aanbeet voel. Ik til mijn duim op en sla aan. Hangen. Even later mag ik even met een prachtige snoekbaars op de foto. Doorzetten wordt (soms) beloond!
De eerste dikke vis van nieuw water geeft altijd de meeste voldoening. Met Tom een dag waden op een mooie plas. Het water is door de lage rivierstand behoorlijk helder. De dag lijkt goed te beginnen als Tom al snel een grote snoek haakt. Het plezier is echter van korte duur want al snel schiet deze los. Oef dat is balen want volgens Tom krijg je hier waarschijnlijk niet zoveel kansen. De snoek is best los want met enige regelmaat krijgen we beet. Wat we vangen is van het formaat haring maar we zijn lekker aan het vissen en hebben dikke pret. De middag is al aardig gevorderd als mijn jerkbait wordt vastgehouden, vrij ver uit de kant. Ik sla vast op een lomp gewicht verwittig Tom van het feit dat ik iets groots aan de lijn heb. Op 25 meter uit de kant ontstaat ineens een enorme kolk aan het oppervlakte. De vis hangt er zwaar op en maakt met enige regelmaat een paar korte uithalen. 5 minuten later kan Tom haar grijpen. Omzichtig maken we van de duidelijk zwangere snoekdame snel een paar foto’s vooraleer we haar majestueus weer zien terug zwemmen naar haar territorium. We zijn er stil van.
Vlak voor de schemer wordt ook Tom zijn jerkbait bruut onderschept op nog geen meter water waarna een prachtig mannetje in paaikleed voor even de klos is.
Veel mooier wordt het niet…
Overmoedig door het warme voorjaar proberen we het een paar keer op roofblei. Ineens is het raak en krijgen we zomaar een paar aanbeten, ver van de boot. Volkmar merkt dit op en meldt dat ze nog niet naar de boot lijken te volgen. Dat had íe niet moeten zeggen als een paar worpen later mijn plugje vlak bij de boot bruut wordt onderschept door deze beauty.
Ha die Michel!
Prachtige vissen “Gescoort”!
Ook sterkte toegewenst ^^ Wellicht karperen?
Thanks Daan!
Wat een machtige snoek Michel, de rest uiteraard ook fenomenale vissen, proficiat!