Elk een metersnoek?

Op de eerste volle visdag van de Ierlandtrip 2012 drijven Kurt en ondergetekende belly- vissend op een bijna vlak meer. De vangst is tot nu toe niet slecht te noemen, al zijn we van dit water veel meer gewoon. Ja, zo verwend zijn we hier ondertussen dat we op drie uur elk zes snoeken landen maar ‘zozo’ vinden. Er is vandaag niet echt een rechte lijn te vinden in de visserij. De snoeken zijn zowel ondiep als dieper te vangen en elk kunstaas lukt wel een beetje.

Het vreemde is dat als we een tijdje geen beet krijgen en we monteren een ander kunstaas, dan krijgen we op dit nieuwe aas bij de eerste worp al beet. Het idee van ‘het gevonden’ te hebben speelt dan in je hoofd, om na een twintigtal worpen, beetje bij beetje weer om te slaan. Enkel met de Salmo Wacky lukt het om twee snoeken kort na elkaar te verleiden.

We naderen de zware els waaronder ik vorig jaar een school prachtige ruisvoorns zag spelen en een dikke tachtiger plukte. Natuurlijk zullen we beide deze topstek niet laten voorbijgaan en het kunstaas vliegt al om het diepst onder de laag overhangende takken. Plots ontploft “iets” een meter of tien naast me. Waar de knal ontstond deint een grote kolk uit. What the f…. was dat?? Dat moet een hele dikke zijn, klinkt bijna gelijktijdig uit onze monden. Ik lig voorop en mijn hoop is dus groot. Twee molens spoelen supersnel de uitstaande lijn op. Daarna vliegt het kunstaas nog vlugger richting kolk in een vooraf onnodig af te spreken wedstrijd: “pluk snel je eigen kans”. De plonzen vallen kort na elkaar, de ene wat links, en de andere iets meer rechts van de resterende schuimbellen. De bellys staan lichte golven af op het ritme van het zware hartbonzen van de eigenaars.

Drie molenslagen zijn voldoende om Kurts hengel te laten dubbelslaan op een vis. “Jaaa ik heb hem” is de begeleidende jubelkreet. Direct hierna hoor je vanuit mijn buikboot een wat ontgoochelde “godv…..”,maar verder geraak ik niet want dan slaat ook mijn hengel dubbel toe. Aanslaan is al niet meer mogelijk. Onmiddellijk begint de slip te krijsen en het  is duidelijk dat dit een zware vis wordt. “Ik ook”, roep ik, en mijn gezicht klaart in een fractie van een seconde helemaal op. Dan jumpt een snoek van een dikke zeventig cm uit het water, en ……………die hangt aan een andere lijn dan de mijne. Lichte ontgoocheling drijft nu in een andere buikboot. We kunnen beide echter wel genieten van de andere zijn vangst en na het uitdrillen van de kleinere soortgenoot komt Kurt al gauw dichterbij varen voor de gewenste dril – en vangst opnamen.

Die is echter nog niet voor direct op mijn 30 grammer en gelukkig moet er bij digitale toestellen niet gekeken worden op een fotootje meer of minder. Het wordt een dril als een kermistractie. De vis komt graag onder mijn benen door gezwommen en eenmaal hij aan de andere kant aangekomen is maakt mijn belly in één ruk een zwaai van 180°, best plezant en je hebt er geen ticket voor nodig. Als hij na 15 minuten een tweede keer naast de boot komt liggen, kan ik hem grijpen en de maataanduiding op mijn hengel wijst 104cm aan. Beide een meter is helaas niet gelukt, maar als start voor een vistrip mag dit toch al tellen.

Bart Debaes

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden