De eerste loodjes – Snoekbaars

’s Ochtends heerlijk gevist, ’s middags thuis voor wat ‘van alles en nog wat klusjes’ en ’s avonds in de auto naar HJ. Morgen zal om 3:30 de wekker gaan, we willen er vroeg bij zijn op de rivier. Onder het genot van een paar biertjes bespreken we het plan voor morgen. Michel en Arno zullen ook van de partij zijn. Prima weertje volgens de voorspellingen ook, dus wordt vast een leuke dag!

Als na een uur of vier slapen de wekker gaat, ben ik even helemaal de weg kwijt. Gister ging de wekker ook al om vier uur en nu dus zelfs om half vier, dat valt even keihard tegen! Goed kwartier later zitten we in de auto en vliegen de kilometers onder ons door.

Half zes bij de helling, mooi op tijd het water op. Of toch niet? Met een enorme bonk parkeert HJ zijn hoofd in de achterklep van zijn 4X4. Of beter gezegd andersom… Die 4×4 til je niet op en dus is het zijn hoofd die moet wijken. Auw! Begint direct te bloeden ook. HJ wil gewoon gaan vissen maar na uiterst deskundig onderzoek van zijn drie vismaten wordt besloten toch maar even richting eerste hulp te rijden.

Daar aangekomen blijkt de nachtzuster nog te slapen, daarvoor ben je immers nachtzuster, maar daar komt snel verandering in. De boel wordt dichtgelijmd en iets na zessen zijn HJ en Arno terug bij de helling. Dat viel nog mee dus!

Wordt het een olifant of Mickey Mouse pleister..? :)

Boten erin en gaan. Nu is zoiets natuurlijk lastig te bewijzen, maar het lijkt wel of HJ scherper dan ooit vist na die knal op z’n knar, want de snoekbaarzen vliegen mij om de oren het eerste uur. Na één buitenbochtje staat het 10-3 voor hem als ik mijn bijhengel met een enorme snok helemaal krom zie vliegen. Ik gris de hengel uit de steun en sla aan op iets belachelijk grootst. Heb volstrekt niets in te brengen als de vis begint te zwemmen en na een meter of twintig besluiten we er maar achteraan te gaan varen. Dikke meerval? Dan opeens geen beweging meer. Nee toch… Vast…

Even later krijg ik een lege fireball terug. Tsja, wat moet je hier nu weer mee? Geen idee hoe lang ik zoet was geweest met deze vis op de bami hengel, maar ik had het graag geprobeerd. Balend vis ik verder.

Altijd leuk als er een product van je werk voorbij komt!

Verticalen liep niet echt storm en dus besluiten we het eens trollend te proberen. Op het hoekje van een strekdam vangen we de een na de andere snoekbaars. Na elke vis laten we de boot terugdriften en pakken we het hoekje opnieuw mee. Moet raar lopen wil er geen aanbeet volgen. We proberen het ook verticaal en werpend maar krijgen echt enkel trollend beet. En dan, bij de zoveelste aanbeet, gebeurt het. Ik sla aan en met een luide knal breekt de top van mijn Luc Coppens Special Shad af. WTF (what the fish…)? De snoekbaars schiet direct los en ik zit beteuterd naar de ingekorte hengel te kijken. IJdele hoop, maar mocht er iemand nog een topdeel hebben staan..?

De goede vangsten trollend zijn in ieder geval een interessant gegeven en we besluiten ook op andere stekken te gaan trollen.

Ouderwets dagje aantallen knallen

HJ pakte nog een paar fraaie baarzen

Dit blijkt een schot in de roos, want de blijven de hele dag stug doorvangen, om rond half zes op 67 vissen te eindigen. Één snoek, stuk of tien baarzen en de rest snoekbaars. Geen bijzondere formaten, maar wel een heerlijke visdag, helaas met een prijskaartje. Sloot benzine, vijf pluggen, een special shad en een bezoekje ziekenhuis. Maja, laten we daar maar niet teveel aan denken…

Woensdag

Een avondje op pad met Marcel. Die vangt de laatste tijd belachelijk mooie snoekbaarzen en aangezien we toch nog een sessie wilden plannen kan ik me geen moment indenken. Om maar met de deur in huis te vallen: Werkelijk alles ging fout deze avond… Man o man wat zat ik niet lekker te vissen. Binnen 5 minuten al een enorme kleun op de fireball, zit de lijn niet in de lijnroller en dus sla ik de beugel half open… Mis…

Daarna gaat het van kwaad tot erger. Stroming kletterd erover, stevig windje dwars op de stroom. Vastlopers, aasvissen die constant in de onderlijn haken, lijn in de electro… 2 Fireballs geparkeerd… Je zou bijna stoppen…

Volgende stek begint ook goed. Muurvast op een zandbodem… Fireball nummer 3… Onderlijnen op, gelukkig heeft Marcel er zat bij zich. Dikke 20cm voorn er op dan maar. Zakken en na vijf minuten tok, nee geen tokkie maar een echte glasharde tok!

Ik geef even mee, om vervolgens vast te slaan op de moeder aller snoekbaarzen. De toch niet lullige vertical pro maakt een diepe buiging en ik houd maximaal druk. Kleine minuut verder heb ik de vis nog steeds niet meer dan een meter boven de bodem en dan… Los…

De voorn komt boven, 2 diepe putten meer dan 3cm uit elkaar… Dit was ‘m, die ene, laatste der mohikanen… Ik ga er maar even bij zitten, ben er nu echt helemaal klaar mee…

Eerst maar eens door naar Marcels beste stek van de laatste weken. Daar gaan we zeker vangen. Not today echter, een vismaat van hem ligt er bovenop en zet net een 77er terug. Nummer zes, wordt ons vol trots gemeld. Ons zakt de moed inmiddels in de schoenen, het mag gewoon niet vanavond…

Terug naar stek 1 dan maar, gewoon dom doordoen. Vlammende aanbeet voor Marcel op de uitstroom. 78 cm, eindelijk vis vanavond en een mooie ook. We vissen door en ik sla gelijk vast.. Fireball nummer vier op lang parkeren… Gloeiende…

Eindelijk vis!

Langzaam tegen de stroom in terug. 4,9 Meter onder de boot, opeens een kuiltje van 5,6. Op de downvision zie ik 3 prachtige signalen. Ze staan een eindje naast de boot want op het gewone sonar scherm zie ik ze niet. Ik stuur bij en wil t net tegen Marcel zeggen als mijn voorn getoucheerd wordt. De baitrunner komt nu geweldig van pas. Ik ros een meter lijn van de spoel en laat de voorn wapperen boven het kuiltje… SNOK!

Even meegeven en dan vol uithalen. Ik geloof niet wat ik voel. Marcel, dit is er weer zo één… Ik vis inmiddels met de snaarstrakke yasei speedjigging en kan zodoende nog meer druk zetten. Na een heftig gevecht pomp ik een enorme lap snoekbaars in ’t oppervlak. Nog voordat de vis met haar ogen kan knipperen, bij wijze van dan, ligt ze in het net. PR Materiaal, durf ik wel te stellen!
En dat klopt, 95cm rivierkasteel. De miserie vergeten, de fireballs betaald. Wat een bak!

Wat een waanzinnige bak!

Eindelijk het PR weer een beetje omhoog!

En weer door. Binnen 5 minuten slaat mijn bijhengel dubbel, maar nog voordat ik aan kan hijsen lost de vis de grote saltshaker. Jammer…

Laatste stek van vanavond. Eerste rondje niets maar dan zie ik weer prachtige signalen onder aan ’t talud, eindje naast de boot. Ik stuur er opaf en één van de vissen vlamt op mijn fireball. Geen 90er, maar zeker een dikke vis en dan… Los… Hmmm. JOW! Hoor ik achter me en vervolgens een vloek, ook Marcel lost een zware…

Nog maar een rondje dan, stonden immers drie signalen. Dit keer kom ik vanaf de andere kant aanvaren. Gortdroge tik. Ik gooi de beugel open en loop mee in de boot. Even langer laten doorpakken dan maar. Dan knal ik de hengel achterover en het is echt te bizar voor woorden, maar ook deze vis is belachelijk groot!

Een minuut gaat voorbij terwijl de vis maar blijft stompen net boven de bodem. De boot drift ondertussen het ondiepe op en dan maak ik een fout. Ik draai snel mijn bijhengel binnen en juist op dat moment besluit de snoekbaars omhoog te komen. Ik spring op ’t achterdek om druk te houden, maar het blijkt niet genoeg. Ook deze megakneiter lost…

En daar sta je dan. Ellende, vreugde en weer terug bij af. In het laatste driftje parkeer ik fireball nummer vijf. Wegwezen hier, voordat alle vreugde verdwijnt…

De foto’s stemmen me later weer vrolijk. Rendement was waardeloos vanavond, maar toch een supervis. Uiteindelijk hebben we 9 aanbeten gehad en er maar twee van gevangen. Balen, maar toch ook super blij, vissen kan raar lopen soms. Één ding is echter zeker, ik kom snel terug voor revanche!

Zaterdag

Deze dag zou ik eigenlijk in het zuiden des langs vertoeven, maar nu de snoekbaarsvlam wakkert als een vuurspuwende vulkaan heb ik eigenlijk niet zo veel zin om helemaal die kant op te rijden.

Als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren, is het wel om ten tijde van opmerkelijk goede vangsten zoveel mogelijk op het betreffende water te vertoeven. Want elke keer weer komt die omslag en is het weer gedaan met het spektakel. Al te vaak baalde ik als een stekker wanneer ik, na een dagje wat anders doen, te laat weer terugviel op de eerder zo succesvolle visserij. Moment voorbij, kansen gemist.

Ik spreek dan ook af met Peter dat hij deze kant op komt. Snoekspullen mee, maar we zullen zeker ook enige tijd aan de snoekbaarzen spenderen. Om vijf uur staan we bij de helling, Peter heeft er dan al krap twee uur sturen opzitten. Eerste item aan boord is vandaag dan ook de reusachtige koffiekan van Peter, daarna volgen ook de visspullen.

We starten op de plek waar ik woensdag die 95er ving, kammen het gebied minutieus uit maar er gebeurt helemaal niets. Apart, had wel wat verwacht hier. Zie echter lang niet zoveel mooie signalen als woensdag en dus besluiten we door te gaan naar de volgende stek. Daar is het binnen een minuut raak. Mooie snok op de fireball en ik geef direct even mee, om vervolgens vol uit te halen.

Knal! Huh? Geen vis, geen massa. Helemaal niets? Als ik binnendraai blijkt de stalen onderlijn gebroken. Nee toch, wat is er toch met mijn materiaal aan de hand? Wartels, onderlijnen, hengels, alles breekt momenteel en nu zwemt er dus een vis met een fireball plus takel in de bek. Ik baal als een stekker en knoop er dan maar een snoekonderlijn aan. Veertig ponds staal, als ik deze doorsla stop ik direct, denk ik bij mezelf.

We doen nog een rondje en weer wordt mijn fireball aasvis hard gegrepen. De rover laat echter net zo snel weer los en zodoende ben ik geen steek verder. Na nog wat rondjes besluiten we even te gaan gooien op snoek. Laten we de stek even met rust en proberen we het straks nog een keer.

Dat snoekvissen levert helemaal niets op en een uur later gaan we weer een paar keer rond over de hotspot. Na twee rondjes fireball schakelen we over op de shad. Een 6” Limetreuse SaltShaker gaat aan de onderlijn en wordt op flinke snelheid over de hotspot gevist. Duurt niet lang eer er een vlammende aanbeet volgt en ik een hele beste snoekbaars haak. De vis mokt stevig in de diepte en schiet vervolgens op half water los…

Gek wordt ik er van. Wat is dat met die beesten momenteel? Zelfs met een zwaardere stok lijkt een goede haakzetting gewoon niet mogelijk. Ik heb hem al weer aardig zitten…

Volgende stek. Ook hier proberen we het even op snoekbaars. De heenweg gebeurt er niets, maar als ik hetzelfde stukje tegen de stroming in terugvis volgt er een ware aanslag op de fireball. Niet normaal zo hard! Ik zet de haak en roep Peter dat hij klaar moet staan met het landingsnet. Direct scheppen op mijn commando, is het devies terwijl ik de vis vol gas omhoog pomp. Terwijl er een prachtige 80er over de rand van het net glijdt, glijdt tevens de frustratie van mijn schouders. Wat een mooi exemplaar weer!

Prachtige hooggebouwde 83er

Belachelijk harde aanbeet…

We doen nog een paar rondjes, om vervolgens weer even te gaan snoeken. Met jerkbaits bestoken we een mooi kantje en het is Peter die al snel zijn nul wegpoetst. Een 70er heeft zijn Vana vol tussen de kaken en wordt na wat platen in het water losgetikt.

Die moest hem hebben…

Na nog een uurtje vruchteloos snoeken pakken we de laatste snoekbaarsplek nog maar een keer mee. Geen reactie en dus weer door. Weer gooien op snoek. 0,0 Respons, het is toch best snoekig weer vandaag! We trollen nog een rondje terwijl we een broodje eten. Dan pakken we toch maar weer de snoekbaarsspullen erbij. Nog maar eens een rondje doen op de pechstek van vandaag?

Geen reactie op de fireball, dus dan nog maar eens rond met de shad. Precies op de stroomnaad een knal. “Peter dit is een hele beste”, roep ik en dan schiet de vis los… Moet ik nog zeggen wat ik daar van vind..?

Nog een rondje dan maar. Op exact dezelfde plek ploft er weer een vis op mijn shad. Ipv direct aan te slaan probeer ik nu wat anders. Dood of de gladiolen… Ik houd de lijn strak, maar geef ondertussen wel mee met de hengeltop om te voelen wat de vis doet. Die schrokt de shad voelbaar naar binnen en dan is het moment daar. Ik spring op uit mijn stoel en sla tegelijkertijd zo hard als ik kan aan. Klaar met dan gedonder!

De dril die volgt slaat eigenlijk nergens op. Ik ben er helemaal klaar mee en Peter staat al weer gereed met het net. Slip dicht, zo hard trekken als je kan en de snoekbaars geen millimeter ruimte geven. Het werkt! Een kneiter van een snoekbaars verschijnt in het oppervlak en wordt direct geschept. Yes! Te vet dit, gewoon weer een 90er!

Ik vaar de boot tegen de kant en we leggen de vis direct op de plank. Prachtig mannetje, restant van het paaikleed zit nog op de buik. We komen tot 91cm, de grootste snoekbaars die Peter ooit zag. Ik kan mijn geluk niet meer op, wat een prachtbeest!

Twee dagen twee kneiters, wauw!

Als de vis weer wegzwemt worden de handen geschud. Twee negentigers in twee sessies op de rivier. Die pakken ze me niet meer af!

De rest van de dag verloopt rustig. We wisselen snoek en snoekbaars af, maar beide lijken er niet  veel zin meer in te hebben. Rond de klok van vijven haak ik nog een peutersnoek op een jerkbait en dan besluiten we dat het wel mooi geweest is. Peter heeft nog een lange reis voor de boeg immers.

Maandag

Tjonge wat ben ik blij dat ik voor snoekbaars gegaan ben zaterdag, als ik maandagavond wederom met Marcel op de rivier lig. Die is 10cm gezakt in één dag en het doorzicht is van 5 naar 50cm gegaan. Resultaat? De snoekbaarzen hebben de hoogwaterstekken weer verlaten en we kunnen ze maar nauwelijks vinden. Marcel mist één beet en ik los een redelijke vis. Bizar genoeg zit ik nu echt super scherp te vissen. Slechts één vastloper en dan komt de fireball nog gewoon los ook. Was ik vorige week maar zo scherp, gaat er meermaals door mijn hoofd. Ach… Volgens mij mag ik niet klagen… :)

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• De zomer voorbij
• Snoeiharde snokken!
• Avondje weg aan de Waterweg
• Taaitaai
• De keuze gemaakt – “Wie zaait zal oogsten”