Caspe Maart 2013
In Februari 2013 liep ik op Carp Zwolle Bert weer eens tegen het lijf. Ooit stonden we samen op een camping in Zeeland waar we allebei vanuit de voortent onze karpers vingen en ook wat uistapjes maakten op snoekbaars. We hadden een paar vermakelijke weken en in latere jaren kwamen we elkaar nog wel eens tegen op een hengelsportbeurs.
Nu hadden zo ongeveer alle Dutchanglers dit jaar al al plannen gemaakt om naar exotische oorden te gaan en voor mij stond er nog een trip geplanned in Juni richting Soroya / Noorwegen. In Februari leek dat allemaal nog erg ver weg en zo verzuchtte ik dan ook tegen Bert dat ik nog wel toe was aan een tripje naar een plek waar het weer beter was dan in Nederland op dat moment.
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en we spraken af om richting de rivier de Tarn te gaan naar een plek waar ik een jaar daarvoor ook al was geweest. Ik belde José, de franse huiseigenaar,om een week vast te zetten en Bert regelde het aas.
Hoe dichter we echter bij midden Maart kwamen, hoe duidelijker het werd dat het een taaie bedoening zou gaan worden aan de Tarn. Temperaturen waren ook daar zeer laag en na telefonisch overleg met José werd besloten om de boeking te cancellen. Snel met Bert gebeld en flexibel ingesteld als we waren hing ik 10 minuten later met Bill Coxon van www.caspe-fishing.com aan de lijn.
Bill runt al jaren een do-it-yourself visaccomodatie strak aan de oevers van de Ebro en heeft wat mij betreft ‘by far’ de mooiste lokatie om lekker zelf aan de slag te gaan. Prachtige 6 persoonsappartementen met een fabuleus uitzicht en daarbij prima boten om heerlijk uit te vissen of je aas mee uit te varen. Tel daarbij op dat Bill een uitstekende voorraad hengelspullen heeft die je kunt huren en je kunt totaal onbezorgd die kant op gaan om een heerlijk week te gaan vissen.
Nu zijn Bert en ondergetekende niet echt de types die graag met gehuurde spullen vissen en daar komt bij dat we het meest zelf hebben dus we spraken af dat ik voor de meervalmaterialen zou zorgen en dat Bert het aas en de karperspullen voor zijn rekening zou nemen. Dat laatste was meer dan prima geregeld want hoewel ik vind dat mijn Nissan Pathfinder best veel ruimt heeft wisten we met alle meuk van Bert de zaak toch flink af te laden. Aanvankelijk hadden we afgesproken om nog een paar uur te slapen, maar toen we elkaar om 09:30 in de avond aankeken waren we er al snel uit… We gaan rijden !
De andere dag rond een uur of 1 in de middag arriveren we na een lange maar soepele rit enigszins vermoeid bij de appartementen van Bill. Onderweg hebben we de Pyreneeën doorkruist waarbij de sneeuw op sommige plekken nog metershoog lag en de wegen soms flink smal en steil waren. Altijd weer een speciale belevenis.
Ziet er toch altijd raar uit als je naar een land als Spanje rijdt
Bill staat ons al op te wachten en aangezien ik hier al vele malen ben geweest volstaat het om de sleutels in ontvangst te nemen en daarna de boel uit te pakken. Als de boel enigzins op de plek ligt sturen we nog 1 keer naar Caspe waar we bij de lokale supermarkt die de welluidende naam ‘Orang Utang’ draagt onze boodschappen doen. Eten voor een paar dagen, wat te drinken en wat snacks voor tijdens de visdagen.
Eenmaal terug bij de appartementen ploppen we een biertje open en varen we nog een rondje over de Ebro waar we wat wat stekken bekijken en vissen op snoekbaars, die helaas geen thuis geven. Na een heerlijk avondmaal gaat bij ons beiden het licht vroeg uit en we zetten dan ook onze wekker om 07:00 in de ochtend waarna we snel wegzakken in een bodemloze slaap.
De andere ochtend nuttigen we een stevig ontbijt en in een heerlijk zonnetje zetten we niet veel later koers naar de stek die we voor ogen hebben. Uit nederland hebben we 100 kilo pellets meegenomen en het plan is om daar eerst een paar dagen mee te gaan vissen om zo met de opgedane ervaringen van de voorgaande jaren verder te borduren.
Het water staat in tegenstelling tot het jaar ervoor zeer hoog en er staat een beste stroming op het stuk waar wij ons in een rotswand genesteld hebben. We vissen dan ook met een goede pond lood aan de zipslider en varen de hangels tegen de stroming in uit zodat we niet teveel druk dwars op de lijn staat. Een flinke schep pellets bovenop de montages completeert het geheel en hierna zakken we in onze stoeltjes om te wachten op wat komen gaat.
De montage
Dat blijkt aan het einde van visdag 1 niet al teveel te zijn aangezien we totaal geen actie krijgen. Nu is het met pellets meestal zo dat je een stek echt moet ‘opbouwen’ dus echt veel zorgen maken we ons niet, die vissen komen nog wel is de gedachte. Dag twee verloopt vrijwel identiek aan dag 1, we zien behoorlijk veel meerval draaien in de bovenlaag van het water maar krijgen wederom geen enkele aanbeet.
Als dag 3 rond het middaguur op eenzelfde resultaat uit lijkt te lopen is de onrust tot dusdanig grote hoogten gestegen dat we elkaar eens aankijken en besluiten het over een andere boeg te gaan gooien. We pakken de boel in en zetten koers naar het appartement waar we onszelf voorzien van 2 penhengels en wat vastloodhengels om eerst maar eens te gaan proberen wat aasvissen te vangen.
De hoge waterstand heeft ervoor gezorgd dat de vele baaien die de Ebro rijk is tot aan het randje gevuld zijn. Op de ondergelopen vlakke delen waar een taai soort gras staat miegelt het werkelijk van de vis. Giebels, kleine en grote karpers en blankvoorn zijn hier op zoek naar een lekker maaltje.
Bert verdwijnt al snel met een penhengel tussen de ondergelopen bomen daar waar ik een drietal hengels op de piepers leg. Dat er vis zat ligt blijkt al snel als de runs elkaar snel opvolgen en ik schubkarper na schubkarper weet te landen. Helaas is het standaard Ebro probleem ook hier van toepassing aangezien de vissen allemaal makkelijk een pond of 15 of meer wegen.
Actie zat op de ondieptes
Gelukkig weet Bert een mooie giebel te scoren en niet veel later als ik het met de pen probeer weet ook ik er nog 1 te pakken. De giebels gaan dan ook mee en worden in een dichtgeknoopt karpernet aan de steiger van Bill gehangen waarna we besluiten om de dag erna weer terug te gaan en de voorraad aasvis nog wat verder aan te vullen.
Op de Ebro is dit toch een zeldzaamheid
De andere dag weten we niet alleen nog een giebel bij te vangen maar melden zich ook een aantal forse voorns die door ons dankbaar in het net worden gehangen. Daarnaast vangen we beiden nog enkele karpers en weet ik zelfs een spiegelkarper te vangen op het pennetje. In de Ebro is dat toch een beetje hetzelfde als een witte raaf :) Een groot nadeel is echter wel dat we regelmatig absurd grote karpers haken op de pennen die volstrekt onhoudbaar door complete struiken heenvliegen. De voorraad pennetjes slinkt dan ook zienderogen en de mate van subtiliteit waarmee we vissen neemt hand over hand af.
Mega giebel
Geen kinderachtige blankvoorns
Bert draait uit pure frustratie 45 honderdste nylon op de penstok en ik volg niet veel later ook maar als de zoveelste megaschub er met een montage vandoor gaat. Veel effect heeft het niet op het aantal aanbeten en we weten beiden nog een paar vissen te scoren waarbij ik een absurd lange en dikke giebel op de kant trek. De vis weegt makkelijk 3 kilo en mag niet veel later zijn broers en zussen aan de steiger bij Bill gezelschap gaan houden.
’s Avonds besluiten we om 4 hengels uit te leggen op de piepers met een vis aan de circle hook montage met een onderwaterdobber. De andere ochtend resulteert dat in 2 montages zonder vis en nul aanbeten dus effectief hebben we 2 zwaarbevochten aasvissen verprutst. Dat gaat weer lekker zo, anderhalve dag aavissen vangen om ze dan te verknallen. Hoe dan ook, het plan voor deze dag is snel getrokken, we gaan terug naar de stekken van de eerste dagen waar we volop meerval zagen draaien en gaan daar onze aasvissen laten zwemmen.
Op de plek aangekomen in de buurt van Chiprana zien we al snel een veelbelovende stek. Deze ligt precies op een plek waar de stroming van de kant wegbuigt voor een steile rotswand langs en dat betekend dat we niet al teveel moeite zullen hebben om de montages aan de grond te houden. Die montages liggen er dan ook al snel in en niet veel later zitten we op onze stoeltjes in de zon te kijken naar 4 hengeltoppen.
Het zal alles bij elkaar 5 minuten geduurd hebben als de eerste hengel krom schiet, een paar woeste rukken geven aan dat in dit geval een voorn is gearresteerd door een meerval die nog niet helemaal door heeft dat een circle hook hem of haar te grazen heeft genomen. Snel grijp ik de hengel en bouw ik rustig druk op om de haak nog wat meer kans te geven om goed in te draaien.
En trekken maar
Hierna springen we beiden in de boot en varen we naar de vis toe. Deze geeft prima partij maar moet na een minuut of 10 toch het onderspit delven. Een dikkertje van 1 meter 80 lang is ons eerste serieuze wapenfeit van deze vakantie. We besluiten de vis aan een stringertouw te leggen zodat we als de zon wat gunstiger staat een paar foto’s kunnen maken en ik niet de hele dag met natte stinkende kleren hoef aan te lopen.
De volgende vis zal voor Bert zijn maar de aanbeet laat lang op zich wachten. Zelfs zo lang dat Bert een flink stuk van de hengels weg is als ik de volgende stok af zie gaan. Ik sta dan ook al een poosje te drillen als Bert eraan komt en hij vind het wel best en laat mij de vis afdrillen. Het blijkt weer een vis van dik 1 meter 80 te zijn. In de middag lost Bert nog een vis op de mega giebel die niet blijft plakken maar gelukkig blijft de giebel wel aan de montage hangen. Al met al hebben we dus wel uitgevonden wat er goed werkt maar er is wel een probleem, de aasvissen zijn praktisch op en dat zullen we dus eerst moeten tackelen.
Hierom ga je in maart, zijn ze heerlijk dik
De andere ochtend staan we dan ook weer vroeg in het baaitje waar we de aasvissen vingen maar de vissen zijn gevlogen. We proberen het een paar uurtjes maar komen al snel tot de conclusie dat het er niet meer inzit. We proberen nog wat snoekbaarzen te vangen die we wellicht als aas kunnen aanbieden maar die zijn maar zeer lastig aan de schubben te komen. Bert vangt er uiteindelijk 1 die we tot eten promoveren.
Als we dan weer op de stek aankomen waar we de dag ervoor relatief succesvol waren zien we dat deze is ingenomen door 2 spanjaarden. Sowieso is het enorm druk geworden aan het water en na wat peilwerk kiezen we er dan ook voor om op een klein richeltje plaats te nemen waar we zo dicht mogelijk in de buurt van de stek van de dag ervoor zitten. We hebben alleen nog de enorme giebel als aasvis en deze gaat dan ook samen met 3 pellethengels te water.
Na een aantal uren is al wel duidelijk dat het geen actiedagje gaat worden. Beiden zitten we een beetje weg te dommelen in onze stoeltjes en om niet helemaal in slaap te vallen besluit ik om even de boot te pakken en een klein rondje te varen om te kijken of ik nog ergens veelbelovende signalen weet te vinden. Al loerend naar de visvinder zie ik diverse grote meervalsignalen net boven de bodem als ik uit mijn concentratie wordt gehaald door Bert die op zijn vingers staat te fluiten. Aangezien hij met een tamelijk kromme hengel staat is het niet moeilijk te begrijpen dat het de bedoeling is om hem even op te pikken.
Glasvezel !
Niet veel later drijven we dan ook midden op de ebro waar een overduidelijk zware vis de gele glasvezelstok regelmatig in een flinke curve trekt. Dat duurt alles bij elkaar zo’n goed kwartier als we voor het eerst een glimp van de vis zien. Het vreemde is dat het in eerste instantie lijkt alsof er nog een onderlijn aan de vis vast zit maar als de vis eenmaal uitgedrild in het oppervlak ligt zien we dat de vis gehaakt is op een onderlijn die niet de onze is en er nog een in zijn bek heeft waar de haak nog naast hing. Deze haak is weer in onze hoofdlijn gehaakt en uiteindelijk in de haak van onze montage terecht gekomen.
Ondanks dat de vis boven de 2 meter is zijn we er allebij niet echt blij mee. We varen dan ook naar de kant waar de vis ontdaan wordt van de prikkende attributen en we zonder veel omhaal en zonder foto de vis weer laten zwemmen. Echt gevangen hebben we de vis tenslotte niet.
Hierna kijken we het nog een paar uurtjes aan maar we krijgen geen actie meer. Omdat daarnaast het weerbericht aangeeft dat we een aantal dagen regen gaan krijgen is het besluit snel genomen, we gaan de andere ochtend in alle vroegte weer naar huis. De hengels worden dan ook weer ingedraaid en de spullen worden ingepakt. Als de giebel eenmaal op de kant is stelt Bert voor om toch nog even een driftje te maken met deze vis voor de grote hoge rotswand waar we al eerder zeer veel meerval zagen.
Ik vind het een prima plan en niet veel later driften we op de stroming van de Ebro voor de rotswand langs met een giebel op 2 meter boven de bodem en een visvinder vol vervaarlijke meervalsignalen. De giebel is voorzien van slechts 1 circle hook in de staart en regelmatig zien we de vis de meest ijselijke capriolen uithalen. Slapvallende lijn, flinke tikken op de top, de vis heeft het overduidelijk niet naar de zin.
Net als we een beetje over de echte hotspot heengedrift zijn krijgen we een enorme beuk op de hengel die daarna langzaam in begint te buigen. Ik wacht nog even met druk zetten maar als de top het wateroppervlak bijna raakt bouw ik druk op en begin ik aan een van de beter drils ooit. De vis aan de andere kant van de lijn is enorm sterk en zeker de eerste 10 minuten van de dril krijg ik er niet al teveel grip op. Hierna wordt de vis toch langzaamaan flink moe en stiekem hoop ik een echte bak aan de lijn te hebben. Die echte bak blijft uit als ik de derde vis van 1 meter 80 van deze week in de bek grijp, toch is het pond voor pond een van de sterkste meervallen die ik ooit gedrild heb.
Op de mega giebel
Breed grijnzend varen we terug richting de appartementen van Bill waar we de avond besteden aan het inpakken van onze spullen en het opruimen van het appartement. De andere ochtend stappen we om 04:00 in de auto om via Bordeaux weer terug te rijden naar nederland waar we om half negen in de avond weer onder de carport staan waar we ook vertrokken.
Resumerend was het geen gemakkelijke week en waren we voor mijn gevoel dit keer net iets te vroeg. Extreem hoog water, veel stroming en relatief lage watertemperaturen zorgden er voor dat het allemaal niet heel gemakkelijk was om een visje te vangen. Daar waar we het jaar ervoor bijvoorbeeld overal snoekbaars konden vangen zagen we dat het dit jaar toch weer veel lastiger bleek te zijn. Toch hebben we ons prima vermaakt en zal ik er in de zomer ook weer zijn wanneer de omstandigheden weer heel anders zijn en het vangen van meerval op pellets ook een stuk gemakkelijker is.
Hendrik-Jan Verheij
