Aan een velletje…

Bijkomend van een enerverende openingsdag zak ik lekker onderuit voor de tv. Biertje erbij, genieten van de voetbalshow die Barcelona heet. Het is twaalf uur als ik, na 20 uur op de been te zijn geweest, mijn bed op zoek. Ik verzet de wekker toch maar even. Zó groot is de drang nou ook weer niet… Acht uur klinkt toch veel beter dan zes uur op dit moment…

De volgende morgen doe ik lekker rustig aan. Ontbijtje met Judith, beetje aankeutelen, maar langzaam wordt ik toch onrustig. Op windguru zie ik dat de wind inmiddels al van een 3 naar een dikke 4 aan trekt. Ben ik al te laat? Snel stap ik met een paar boterhammen in de auto, de rest ligt er allemaal nog in. Op naar het water, op naar weer een dag roofvissen.

Het vliegvissen heeft me te pakken. Ik grijp direct weer naar de #10. De halve streamer die over is van de slachting gisteren gaat er wel vanaf. Een geel zwarte variant met grote ogen komt er voor in de plaats. Hopelijk gooi ik daar hoge ogen mee…

De wind is aangesterkt tot een dikke vijf. Met een driftzak over de zij kan ik de boot net voldoende afremmen om fatsoenlijk te kunnen vliegvissen. De 400 grains zinklijn die ik een maand geleden aanschaftte komt nu geweldig van pas! Omdat de lijn significant dunner is dan een drijvende of intermediate lijn heb ik veel minder last van een bocht in de lijn door de vlot driftende boot. De eerste stek vis ik, al zeg ik het zelf, perfect af maar levert geen resultaat. Snel door naar de volgende.

Ik ben alleen op het water. Dat verbaasd me eigenlijk wel zo op de tweede dag van het seizoen. Misschien schrikt die wind toch een deel van de vissers af. Een lang talud wordt nu bestookt. Bovenop plantenbedden, 100% hotspot. Ik hou de boot boven vijf meter water, want de grote vissen liggen vaak net achter de rand. Met goede worpen kan ik net de lelievelden halen, met mindere niet…

Na een half uur gooien op deze stek is het raak. Fraaie snok op de lijn en ik zet direct de haak. De vis vecht lang niet zo hard als de vissen die ik gisteren drilde en dus ga ik uit van iets kleins. Tot mijn verassing komt er toch een mooie 80er bij de boot, die dan nog even goed los gaat. De eerste is binnen, mijn dag is reeds geslaagd!

Mooie tachtiger

Ik sta er niet echt van te kijken eigenlijk, de omstandigheden zijn gewoon perfect. Ondanks het harde werken sta ik heerlijk te vissen. Het vliegvissen gaat eindelijk eens goed, in plaats van enkel te frustreren. Een kwartiertje verder mis ik een vis, dat geeft vertrouwen. Kan maar zo een erg leuke dag gaan worden…

Aan het einde van het talud volgt opnieuw een aanbeet. Dit keer een serieuze! Ik sla de #10 goed rond en er worden logge kopstoten uitgedeeld aan de andere kant van de lijn. Dat is waar het altijd mis gaat bij het vliegvissen, nu schiet ie los… Jup, ook deze weer… Voelde behoorlijk goed aan en ik zet gauw een waypoint in de GPS. Kom later nog wel een keer…

Het aantal stekken wat ik aan kan doen is beperkt, zo met de vlieg. Voor mijn eigen veiligheid wil ik enkel ‘benedenwinds’ werpen. De voorste stoel is al een gat rijker na een aanvaring met de 5/0 streamerhaak. Een piercing zit ik niet op te wachten.

Op den duur schakel ik over op de baitcasters. Even trollen en de arm laten bijkomen. Al vrij snel een heerlijke beuk op de getunede Fatso, kleurtje ‘glittercock’. Nu zie ik jullie wenkbrauwen fronzen, maar wees gerust het is slechts een kruising tussen een peacockbass en een pot glitters… Helaas hangt de vis niet, voelde als een snoekbaars. Half uurtje verder hangt er een snoek aan de fatso, erg veel doet de vis niet. Ik onthaak de 70er snel naast de boot.

Ik trol nog een half uurtje door en besluit dan wat te backtrollen met 6”shads. Kijken of ik een mooie snoekbaars kan verschalken, of wellicht een snoek. Zeker een uur lang bevis ik een stuk waar normaal wel een vis vanaf komt, nu blijft het akelig stil. Echt happig lijken ze niet te zijn op kunstaas. Kijken of ik een paar baarzen kan vangen dan? Met dit weer moet er gewoon goed snoek te vangen zijn, dus ik wil elke methode wel proberen.

Het baarzen levert vrij snel 2 hard knokkende 70ers op. Nee geen baarzen, was het maar waar. Snoeken die het kleine aas te grazen nemen en er hard vandoor gaan op het 2 grams spinstokje. Leuke sport! Gelukkig volgen er ook nog twee baarzen. Met nog anderhalf uur te vissen wordt het tijd om het talud van vanochtend weer op te zoeken. Kijken of ik er nog één kan verschalken op de vlieg, of op een baars die achter de boot dobbert. Misschien de vis wel die ik loste?

Bij de stek aangekomen zie ik plots een andere boot. Ze komen net aanvaren en gaan precies hetzelfde talud afvissen. Balen! Ik besluit dan maar halverwege het talud te beginnen, wil toch graag als eerste over ‘mijn’ waypoint. Terwijl ik met de vlieg wederom het talud af vis drift ik rustig richting waypoint. Geen enkele vorm van activiteit, totdat mijn dobber praktisch op de waypoint hard weg suist. Direct komt hij weer boven, om vervolgens met een rotgang wel een meter of 20 over het wateroppervlak te sjezen. Snoek, dat is wel duidelijk, maar wat een maffe aanbeet! Kans is groot dat het dezelfde vis betreft en dat ze dit keer wat voorzichtiger is. Gelukkig hangt ze wel als ik aanhijs. Flinke massa en al snel zie ik een potentiële metervis wegdraaien. Prachtige tekening ook!

Eenmaal goed in het vizier stel ik de lengte wat bij. Midden 90 maar wat een massieve vis! En sterk! Toch een klein beetje een dubbel gevoel omdat ik haar nu niet aan de vliegenhengel vang, maar minstens zo blij ben ik als ik de vis toch aan boord kan tillen. Een plaatje! 95cm, snel een paar foto’s en weer zwemmen.

Erg fraaie 90er!

Als ik het talud weer op zoek zie ik actie in de andere boot. Een gevaarlijk kromme jerkbaithengel, daar lag ik net nog te vissen! Gloeiende… En dit is een hele beste! Ik besluit even te gaan kijken en het blijken bekenden van me te zijn. Email bekenden, nu zie ik ze voor het eerst in het echt. Een bizar sterke vis grijpt alle middelen aan om zich van de haken te ontdoen. Ze probeert zelfs een hap uit het gezicht van de vismaat te nemen, op het moment dat hij haar wil landen…

Even schrikken, maar toch ook een fraai gezicht!

Toch trekt de vis uiteindelijk aan het kortste eind. De jerkbait zit helemaal tussen de kieuwen en ik overhandig snel mijn grote schepnet. Dat maakt het landen toch een stuk gemakkelijker en met de knipex erbij is de vis ook zo los. Massief, fraai getekend en met 109 de eerste vis voor de beste man, dit seizoen. Een verjaarscadeau bovendien! Dat kan slechter…

Massieve metervis

De mannen vertellen dat ze gister uitbundig gefeest hebben en vandaar wat later begonnen zijn vandaag. Verdere details over hun start van de vissessie zal ik jullie besparen want het betreft hier een ‘deftige’ site, maar de mannen weten waar ik op doel denk ik, haha! Nou hebben die mannen een traditie en die zegt dat er een borrel gedronken moet worden op elke gevangen meter. Er echt naar uitkijken doen ze niet, maar ze besluiten er toch voor te gaan. Terwijl zij naar de kant varen, vaar ik weer richting talud. Die vis wilde ik dus op de vlieg! Spookt het door mijn hoofd…

Driftzak weer overboord, evenals de laatste baars. Ik breng de vliegenlijn weer op lengte en begin te werpen. Nog een half uurtje, dan moet ik er vanaf. Verkassen? Ze hebben dit net helemaal afgevist… Nee, toch proberen hier. Kennelijk zijn de grote vissen even los…

Het zal de vijfde worp zijn als ik een tik voel, direct na het landen van de streamer. Zeer subtiel, maar tegelijk overduidelijk een aanbeet. Ik geef een flinke haal aan de lijn, hopende op een reflex van de rover. Terwijl ik mijn lijn wil overpakken voel ik de massa toenemen. Niet twijfelen maar slaan, en hard ook! Geen beweging, toch planten dan? Het gebeurt allemaal in een fractie van een seconde, waarna het water werkelijk explodeert. Een kast van een snoek komt verticaal het water uit, tot en met de staart aan toe! “JEEEEUUUUZZZZZZZZZEEESSSS” Galmt het over het water, ik schrik er zelf van hoe hard ik schreeuw. Even geen zondagsrust, wat een monster is dat!

De vis land en begint gelijk met een paar zware kopstoten. Mijn hart zit in mijn keel en mijn knieën trillen. Als deze lost… als deze… Nee! Deze gaat niet lossen! Met zware slagen komt de vis richting de boot gezwommen. Ik heb geen tijd om de lijn op te spoelen en besluit dit dan ook maar te laten. Spanning op de lijn houden, dit is dé vis!

Ik zie de collega vissers weer het water op komen en zwaai in hun richting. In eerste instantie lijken ze het niet te zien, maar dan komen ze toch vol gas mijn kant op. Is het wat? Ja en of, een monster! Er komt gelijk een fotocamera uit de tas, terwijl ik de vis voor het eerst goed kan bekijken…

Krakend carbon!

Een velletje, één klein miezerig velletje! Dat is alles waar de 5/0 haak aan vast zit! Ik heb het niet meer, terwijl de vis nog een keer volledig uit het water komt stokt mijn adem. Blijf hangen, toe! De vis doet mijn vliegenlat keer op keer diep buigen. Ik wil niet dat de haak uitscheurt, maar tevens mag de dril ook weer niet te lang duren. Als ze bij de boot ligt verlies ik mijn geduld. Ik grijp haar vast maar ze heeft nog voldoende kracht om weg te komen. Ik zie haar gewoon losschieten…

Maar dat gebeurt niet en even later krijg ik nog een kans. Ik laat mijn vliegenlat vallen en omarm de vis. Klemvast! Ik pak haar over in de kieuw en til haar aan boord, er lijkt geen einde aan te komen. Beduusd zit ik met de vis op schoot te staren. Ik wilde een meter op de vlieg en wat krijg ik… Niet normaal…

Beduusd zit ik te staren…

De collega-vissers komen snel langszij  en wat ben ik nu blij dat ze op hetzelfde stuk aan het vissen zijn. Er worden snel foto’s gemaakt en dan kan de vis op de plank. De staart stopt bij 119, wat een bak! Wat een bak!

Eindelijk is hij daar…

.. en wat een bak!

Ze mag weer overboord. Nog voor ik haar goed en wel ondersteun zwemt ze met krachtige slagen weg. Handen worden geschud en al gauw sta ik met een Berenburg in mijn handen. Traditie hé? Zo lekker als nu smaakte hij me nog nooit! De stemming is opperbest en we praten nog even na. Wat een taaie dag leek te gaan worden slaat in een half uur om in een superdag. Net als gister. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om stug door te blijven vissen op het grote water. Ook al gaat het allemaal niet zoals je wil/verwacht. Al zo vaak komt toch vanuit het niets dan opeens een bijtuurtje. En geloof mij, dan is de voldoening het grootst.

Dit keer is de voldoening echter in geen woorden uit te drukken. Wat een vangst, ik ben er helemaal stil van. Ik sta nog een kwartiertje wat te zwiepen maar het lijkt niet eens meer op vliegvissen. Mijn armen zijn verzuurd, mijn gedachten zijn ergens anders. Snel naar de helling en thuis foto’s kijken, dat is wat ik wil!

Groet,
Volkmar Strikkers

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden