4x is scheepsrecht!
Afgelopen Juni. Zaterdag. Prachtig weer. Heerlijk warm.
Jeroen en ik besluiten een dagje te gaan spelevaren op de rivier. Ons plan is de kribben uit te kammen op zoek naar snoek en snoekbaars. Als we langs de rivier naar de trailerhelling rijden valt het op hoe enorm druk het is op het water. Speedboten, jetski’s, motorboten en zeilboten, het lijkt wel alsof heel watersportend Nederland vandaag heeft besloten er op uit te trekken. We laten ons er vooralsnog niet door ontmoedigen.
Na het traileren varen we eerst 30 minuten volgas stroomopwaarts. Daar beginnen we krib na krib uit te gooien. Daarbij concentreren we ons voornamelijk op de hoeken stroomafwaarts meteen achter de kribben. Hier staan bij de meeste kribben wierbedden waar we de snoek bijna kunnen ruiken. Achter deze kribben laten we net buiten de hoofdstroom keer op keer een anker zakken waardoor we op ons gemak deze hoeken en kribben kunnen uitgooien. Helaas gebeurt er niets en gooien we krib na krib vruchteloos uit. Steeds verder laten we ons zo afzakken maar we krijgen geen enkel teken van leven van aanwezige snoek of snoekbaars. Het was te verwachten. Hoge temperaturen en een strakblauwe hemel zijn meestal niet de beste omstandigheden voor een kortstondige ontmoeting met onze vrienden. Als we ons anker op het zoveelste kribvak laten vallen vliegen er wederom twee stukken kunstaas richting de oever. Het grote stuk rubber van Jeroen belandt daarbij precies in de hoek achter de krib, nog geen meter van de kant. Ja! roept Jeroen, hangen! Vlak nadat zijn kunstaas het oppervlakte heeft doorklieft is deze gepakt door zo te zien een beste snoekbaars. Na een korte maar felle dril komt de vis langszij. Ik pak het rubber net en laat de snoekbaars er in 1 keer in glijden. Ik til de vis en boord en ik pak de camera. Ondertussen meten we de snoekbaars op 79cm. Niet slecht!
Jeroen met een mooie snoekbaars
Na enkele snel genomen foto’s laten we de vis weer in het water glijden. Meteen is ze weg de diepte in. Zo dat geeft de burger moed. Ondanks het onmogelijke weer is er dus toch vis te vangen. Me hernieuwde moed beginnen we weer krib na krib uit te gooien. Wat we ook doen, we kunnen echter geen vissen meer verleiden.
We zijn inmiddels al een behoorlijk stuk teruggedrift als we een grote inham tegenkomen. Via een soort van klein kanaaltje komen we in een kom waar de gemiddelde diepte 2 meter bedraagt. Hier is het heerlijk rustig en stroomt het niet waardoor we op ons gemak iets kunnen drinken en een broodje kunnen eten. Stukje trollen, vraag ik Jeroen? Jeroen vind het allemaal prima en even later rammelen er twee pluggen achter mijn boot die ik in de kom rondjes laat draaien. Na vijf minuten is het raak. De plug van Jeroen, een Pikefighter, is genomen en zijn hengel staat in een mooie curven. Dat ziet er goed uit! Na een paar flinke uithalen ligt de snoek uitgeteld naast de boot. Omdat het water behoorlijk warm is handel ik pijlsnel. Ik til de vis middels een kieuwgreep uit het water, we onthaken de vis en maken vliegensvlug een paar foto’s. Binnen 1 minuut ligt de snoek, een mooie 90-er weer in het water. Ze zwemt meteen weg. We zijn het er over eens dat de middag gezien het extreme weer eigenlijk al geslaagd is. We trollen nog enkele rondjes maar er gebeurt niets meer. Waar er 1 ligt liggen er echter vaak (maar niet altijd;)) meer. Dus besluiten we werpend rond de boot te kijken of we er nog een kunnen strikken. Ik heb mijn plug verruild voor een grote bucktail spinner terwijl Jeroen een jerkbait monteert. Jeroen zet aan en laat zijn jerkbait een flink eind door de lucht vliegen. Zo’n 30 meter verderop beland deze met een klap op het water. Beng! Hangen, roept Jeroen! Wat? Hoe kan dat nou? Hoe is het mogelijk, hij moet de snoek (tenminste daar lijkt het gezien de erg kromme hengel behoorlijk op) werkelijk precies op zijn kop hebben gegooid. De Jerkbait had nog geen centimeter afgelegd!
Jeroen met een metersnoek
Ik draai snel mijn spinner binnen en trek vast mijn golfhandschoentje aan. Sinds ongeveer een jaar gebruik ik een dergelijk handschoentje als ik de kieuwgreep toe pas. Hoewel deze niet beschermd tegen de haken en dreggen van het kunstaas of de snoektakel, beschermd ze wel behoorlijk goed tegen de scherpe kieuwdeksels. Iedereen die regelmatig snoek met de hand land loopt regelmatig krassen en wonden op aan vingers en handen, soms tot bloedens toe. Op zich geen ramp (je hebt in ieder geval gevangen;)) maar prettig is anders. De handschoentjes die ik gebruik (ik kocht meteen 2 paar zodat ik nooit mis grijp) zijn hele soepele kunstlederen golfhandschoentjes. Ik kocht ze bij Perry Sport voor ik meen zo’n 12 euro per paar. Dat was op zich nog een hele toestand. De verkoper daar wilde me namelijk met alle geweld helpen bij het uitzoeken ervan. Hij bleek zelf een fanatiek golfer en zag ik mij een soulmate. Hij wilde weten waar ik woonde, op welk baan ik speelde en wat mijn handicap was (handicap? ik??). Toen de gewenste respons echter uitbleef droop hij af. En kon ik dus naar de kassa…
En deze handschoentjes bevallen me dus bijzonder goed. Ik kocht ze bewust iets aan de kleine kant waardoor ze zeer goed om de vingers heen sluiten. Daardoor heb je er heel veel gevoel mee en kun je de kieuwgreep heel gemakkelijk en trefzeker uitvoeren. Wat mij betreft een aanrader dus voor heel veel snoekvissers!
Maar goed, Jeroen was dus bezig zijn derde vis te drillen en deze leek nog groter als de vorige. Nadat de vis nog een paar keer flink door de slip heen jankte was het over en kon ik de vis pakken. Inderdaad was deze ietwat bleke snoek groter als de vorige en een snelle meting gaf aan dat deze de meter haalde! Ook nu weer handelden we snel. Na een paar foto’s liet Jeroen de snoek weer in het water glijden. Hier moest ze even op adem komen om vervolgens weer rustig de diepte in te zwemmen. Zo de buit was binnen. Hoewel ik zelf geen beet had gehad, genoot ik van het varen en vissen met dit prachtige weer.
Het kommetje leverde niet nog een vis op en dus besloten we weer de rivier op te varen om onze kribben-visserij te hervatten. Er gebeurde echter niets meer. Het was al einde van de middag toen we bij een prachtige en ruime inham van de rivier aankwamen. Hier stond bij de stroomnaad zo’n 4 meter water. Naar de kanten van de inham toe liep deze langzaam op tot zo’n 1 meter diepte. De inham was helder en verder naar de kant toe zagen we prachtige plantenbedden staan. We besloten deze inham grondig uit te vissen. Daarbij begonnen we aan de stroomnaad, waarna ik de boot steeds verder de inham instuurde. Als aas gebruikte ik een jerkbait en ik kon deze prima volgen door het behoorlijk heldere water. Na vele worpen meende ik een korte tik te voelen op het moment dat mijn jerkbait nog ver van de boot was. Snoek? Toch was ik er niet helemaal zeker van, het kon ook dat mijn jerkbait onder water iets had geraakt. Toch vermoedde ik een aanbeet omdat op de plek van de “tik” het water een stuk dieper was als de diepgang van mijn jerkbait. Hoe zeer ik echter ook mijn best deed om nog een keer een aanbeet te forceren, het lukte niet meer.
Ik stuurde de boot op mijn Vantage elektromotor nog verder de inham in. Hier was het niet dieper dan 1 a 1,5 meter. Overal konden we plantenbedden en wiervelden zien staan. We manoeuvreerden onze stukken kunstaas er handig langs en overheen. Ik heb al de nodige worpen gemaakt als ze daar ineens is. Achter mijn bucktailspinner, die nog zo’n 15 meter van de boot is verwijderd zwemt rustig een hele mooie snoek. Ze maakt echter geen enkele aanstalte mijn aas te grijpen en blijft er gewoon achter aan zwemmen. Jeroen, kijk! Jeroen ziet haar ook en kijkt net als ik geïntrigeerd naar dit schouwspel. Als mijn spinner vlak bij de boot is zwemt de snoek er nog steeds rustig achteraan. Het zien van de boot en twee opgewonden vissers lijkt haar bovendien in het geheel niet af te schrikken. Ik probeer de gang van de spinner te verlengen door een z.g. figure-eight te maken. Dit werkt echter niet goed en ik moet de spinner uit het water halen. De snoek blijft nog heel even liggen en zwemt dan rustig weg. Potdorie, dat was een goeie Jeroen! Meteen gooi ik mijn spinner weer richting de plek waarheen de snoek is gezwommen. Ze vertoont zich echter niet meer. Ja toch! Daar is ze weer! Weer zwemt ze rustig achter mijn spinner aan en volgt deze tot aan de boot… om daar vervolgens zonder haast weer vandaan te draaien. Jeroen en ik kijken mekaar aan. Ongelooflijk, die snoek lijkt nergens bang voor. Enige aanstalten tot aanbijten heeft ze echter ook niet. We kammen de hoek nog een paar keer uit en als er niets gebeurd besluit ik van kunstaas te wisselen (in gedachte droom ik van een levende voorn onder een dobber;)) in de hoop dat dit dan de sleutel tot succes zal zijn. Aan de speld van mijn 80 ponds fluorocarbon hangt nu een Bulldawg. Met een flinke worp smijt ik deze Bulldawg richting de plek waar ik denk dat de vis nog ergens moet rondhangen. En ja hoor, alsof ze er een spelletje van maakt komt ze na een paar worpen weer kijken en zwemt achter mijn Bulldawk aan. Wat ik echtr ook doe (versnellen, vertragen) daar blijft het wederom bij en ze bijt niet. Na nog een kwartiertje smijten geven we het op. Deze was duidelijk niet tot aanbijten bereid. We vissen nog een paar kribben af om vervolgens de boot er uit te trekken en huiswaarts te keren. We hebben een heerlijke dag gehad!
Het mooie weer houdt aan, en op de maandag besluiten Hendrik-Jan en ik na het werk nog even een paar uurtjes de rivier op te gaan. Met het “volger-avontuur” van eergisteren nog vers in het geheugen besluiten we meteen vol gas naar deze stek te koersen. Als we aankomen valt me op dat het water iets troebeler is als afgelopen weekend, waarschijnlijk omdat er op deze door-de-weekse dag meer beroepsvaart op de rivier aanwezig is. We leggen de boot stil in de hoek waar ik eergisteren tot 3x toe de ontmoeting met bovengenoemde snoek had. We hebben al de nodige worpen gemaakt als ik ineens een schreeuw geef. Hééé! Kijk! Roep ik naar HJ. Achter mijn spinner komt wederom de inmiddels bekende snoek gezwommen. Als mijn spinner vlak bij de boot is probeer ik de gang iets te verlengen door deze naar rechts te trekken voordat ik deze onvermijdelijk uit het water moet trekken. Dan gebeurd toch wat ik niet meer verwachte: net als ik de spinner uit het water wil halen versnelt de snoek iets, opent haar bek en sluit deze om de spinner. Heel beheerst, heel rustig en zonder enige vorm van agressie. Ja! Hangen! roep ik als ik bedeesd de haak heb gezet. De snoek lijkt niet echt onder de indruk van wat er aan de hand is en blijft rondjes onder mijn hengeltop en om de boot zwemmen. Dan lijkt ze te snappen dat er toch iets niet helemaal klopt en maakt een lang schot richting de oever. Daar staan bomen in het water dus ik druk met mijn duim de 50 ponds Powerpro op de spoel van mij Abu Toro reel flink aan. Dat helpt en de snoek stopt en komt nu vrij gemakkelijk terug. Na nog een kort robbertje vechten ligt ze langszij en probeert HJ haar met een kieuwgreep te landen. De eerst poging mislukt maar bij de 2e is het raak. Eenmaal in de boot onthaken we de vis, die perfect gehaakt blijkt, vlojest. Met 115cm blijkt de snoekdame nog groter als gedacht. HJ maakt snel een paar foto’s waarna we de vis weer in het ondiepe water laten zakken. Een paar seconden later zien we haar weer wegzwemmen. We schudden elkaar de hand en verbazen is nog maals over deze bijzondere vis. 4x is scheepsrecht!
prachtig getekende snoek – 4x is scheepsrecht!
Mooi beschreven en op en top riviersnoek! Prachtig die zwaargebouwde giganten!
Appart dat de vis zo honkvast was/is trouwens. Heb zelf nog nooit een snoek gedubbelt op eenzelfde plek. Wel een 117 2 keer gevangen met 1 week ertussen. De 2e keer bijna 2km stroomafwaards tov de eerste keer. De rivier blijft verassen!
Groet,
Volkmar