30-05-09: Nachtelijk geweld
Thijs heeft het al eerder aangegeven: het nieuwe seizoen draait zoals altijd weer om vragen. Korte termijn en lange termijn. Globale plannen en inzichten zijn er altijd wel, ideeën voor verbetering gelukkig ook. Samen houden we elkaar scherp. Of deze inzichten ook werkelijk vis opleveren is echter steeds afhankelijk van de stemming van de dag. Is de vis los en wat willen ze hebben?
Vorig jaar visten we de opening volgens een soortgelijke planning als dit weekend. Overdag liep het toen erg behoorlijk met kunstaas. De nacht, vissend met aasvis, was echter een stuk minder effectief. Op een enkele wegloper bij Thijs na bleef het angstvallig stil.
Zoals jullie in Thijs’ deel van het verslag hebben kunnen lezen is de kunstaasvisserij ook dit jaar weer behoorlijk effectief. Dit hoeft echter geen garanties voor komende nacht te geven, wij zijn benieuwd..
Relatief vroeg zijn we op onze vaste stek ter plaatse. Het warme weer enerzijds en de vrees om de stek te moeten delen anderzijds zorgen ervoor dat we ons half de middag al aan het installeren zijn. Op het gemak spreken we het plan door, de vis zal waarschijnlijk toch nog loom in de zon liggen. We kiezen er allebei voor om tijdens de nacht met lood door te vissen. Een wijze les getrokken uit de ervaring van vorig jaar. Heel de nacht gespannen naar een roerloze dobber zitten kijken bleek toch wat overenthousiast, zelfs tijdens het openingsweekend! Naast de passieve hengel zullen we tot het invallen van de duisternis ook nog wat met kunstaas gaan vissen en mijn vertrouwde zeildobber mag natuurlijk ook niet ontbreken dit weekend! Sanne Ploegaert neemt nog contact op en komt, na zijn enigszins tegenvallende kanaalsessie met Bernd, ons nog even vergezellen.
Allereerst is het tijd om een avondmaal te arrangeren. De feestelijke kermisgeluiden vanuit het aangelegen dorp maken ook ons vrolijk en Thijs heeft nog wel een connectie bij de plaatselijke Chinees. De connectie (het bleek een meisje te zijn..) blijkt zelfs speciaal voor ons de kreek op te zoeken om ons maaltje te komen afleveren. Ik vraag me af of ze dit voor iedereen zou doen of dat er meer achter zit.. Afijn, we laten het ons in ieder geval prima smaken en de spanning loopt langzaam op.
‘Of zou er meer achter zitten..?’
Wat later arriveert Sanne en we gooien met zijn drieën wat shads in het rond. Met een goede uitrusting een heerlijke visserij! Het blijft voorlopig rustig en Thijs en Sanne besluiten een steiger verder te kijken terwijl het heldere water mij doet besluiten om voor een natuurlijke aasvis presentatie te kiezen. De zeildobber erin dus.
Wanneer de twee kunstaascracks terugkomen komt mijn passieve hengel, gepositioneerd op een goede snoekbaarsstek, tot leven. Dat is veel vroeger dan verwacht! De lijn wordt niet uit de klip getrokken maar gelukkig zie ik het eerste tikje op de lijn direct. Snel strakdraaien en aanslaan. Hangen! De eerste passief gevangen snoekbaars van het jaar, zo blijkt later, geeft enorm veel strijd en brengt ons met zijn prachtige lijf in extase. Dat de lengte gezien het gevecht zelfs enigszins teleurstelt vergeten we direct. Vervolgens schieten de heren, ondanks de ongeschikte combinatie van een hoogstaande zon en witte kuiten, een serie mooie platen. Wat een begin van de avond.
‘Prachtig bruingekleurd (vissen)lijf’
‘Een scherp begin!’
Sanne en Thijs besluiten nog even de overkant van het water aan te doen en ik begin me langzaam klaar te maken voor de nacht. De zeildobber heeft het vandaag nog niet gebracht en mag plaats maken voor een tweede passieve hengel. Ook hierin, op deze stek, is het vertrouwen groot. Eerder heb ik hier al mooie snoekbaars gevangen.
Groot is de verbazing echter wanneer niet veel later opnieuw dezelfde hengel vertrekt. Nu geen getreuzel maar gewoon een gierende run. Dat moet wel snoek zijn, alhoewel ik door de vechtstijl nog bijna op het verkeerde been wordt gezet. Thijs slaat het gebeuren vanaf de overkant gade en ook hij ziet dat de vis enorm vecht. Hij vraagt of hij terug moet komen maar ik antwoord dat ik het niet weet, simpelweg omdat ik de vis nog niet gezien heb. Alhoewel dat op zich natuurlijk al genoeg zegt.. Wat later word ik wederom ietwat teleurgesteld; het blijkt een snoek maar het formaat valt ook dit maal wat tegen. Met eind tachtig echter alweer een prachtvis. Ik laat Thijs lekker verder vissen en zet de krachtpatser direct terug.
Al twee vissen passief, waaronder ook een snoek. En het is nog niet eens schemerig.. Dit begint toch wat verwachtingen te kweken, maar na zo’n start mag je eigenlijk al niets meer wensen. Ik ben al volledig tevreden!
Wat later stoppen Thijs en Sanne ook met het kunstaas en praten we nog wat na. Ze blijken nog twee snoeken bijgevangen te hebben. Samen met het nodige aantal lossers toch echt een boel met actie.
‘Een boel actie’
Onderwijl bouwt Thijs zijn penmontage om naar een loodmontage. Het schuifloodje gevolgd door een takeltje met een enkele haak en een dregje maatje vier moeten het vannacht gaan doen.
Wanneer Sanne vertrekt maken wij het bivak voor de nacht in gereedheid. De kermis schettert nog steeds luidruchtig op de achtergrond maar toch kiezen we ervoor om onder de blote hemel te slapen, zo kort mogelijk bij de stokken.
Nou ja slapen, alweer wat gepiep. Het is net goed en wel donker, wanneer wéér dezelfde stok vertrekt. Wat gepiep en een snaarstrakke lijn voorspellen een volgende snoekbaars. Snel weer uit de warme slaapzak en drillen. Wanneer een snoekbaars aanbijt is het vaak goed om zo min mogelijk weerstand te bieden en snel aan te slaan. Gelukkig gaat ook dit keer alles goed en wat later kan ik mijn geluksonderlijntje met twee maatjes vier dreggen uit de mondhoeken van een ‘killer’ snoekbaars tikken. De moot kolblei is zoals gewoonlijk al lang verdwenen.
‘Net goed en wel donker en poseren met een heuse bak’
Wanneer de vis mij na zijn spetterende release dwingt terug in mijn korte broek te stappen, begin ik het te beseffen. Dit wordt zo langzamerhand wel een heel memorabel nachtje. Niet alleen onder water blijkt het druk te zijn (het lijkt wel of de rovers mijn stek als een draaimolen zien, om de beurt willen ze er een rondje zwemmen), ook rondom de kreek vernemen we regelmatig bijzondere taferelen. De politie heeft zich dan ook al meermaals laten zien..
Wij trekken ons er verder weinig van aan en besluiten maar weer in de zak te kruipen. We praten wat na en wanneer we net wat stil beginnen te vallen is het de optonic die begint te piepen. Eerst inchecken alvorens de attractie te beklimmen jongen! Ik roep hem een halt toe en mijn vermoeide hengel buigt gemoedelijk. Deze laat zich echter niet voor één gat vangen en ontdoet zich voordat hij geflitst is van de haak. De springende wijze waarop hij dit voor elkaar krijgt dwingt echter ook ons respect af een we laten hem gaan.. Dat was overigens wel weer een knappe snoek!
Zo snel als deze beet volgde heb ik het nog niet vaak gehad. Het lijken wel karpers, opgestapeld op mijn voerstek. Alleen heb ik geen voerstek en zijn het geen karpers. Ik waan me in dromenland en Thijs doet mij niet veel later ontwaken. Zijn aanbeet zet eindelijk wat door en een luide ‘pats’ doet ons verstijven. Dit willen we niet, dit willen we absoluut niet! Thijs’ lijn blijkt jammerlijk gebroken en we zitten met de vis in ons maag. Tijdens de lijncontrole was er niets verkeerds op te merken en nu dit.. Meters lijn worden weggegooid en we besluiten toch maar op dezelfde voet verder te vissen.
Het tumult heeft er voor gezorgd dat het onder water voorlopig even stil blijft. Hopelijk voorlopig.. Naast de kreek is dit echter geenszins het geval. Een politieauto zet de achtervolging in op een spookrijder. We lachen er maar wat om, prinsheerlijk en onschuldig zittend op onze steiger.
Al doezelend wordt ik opeens wakker met wederom dezelfde hengel in mijn handen. Lang duurt het doezelmoment niet want de vis laat zich voor het eerst zien. Was ik nog wat slaperig of vocht deze vis minder hard dan de vorige? Ik vermoed een kleinere vis, maar kom dan tot de conclusie dat mijn inschattingsvermogen zo na middernacht niet helemaal helder meer is. En ik ben nog niet eens in een café geweest! Kort bij de kant wordt Thijs zijn hand wel erg klein in vergelijking met de snoekbaarskop. Zelfs mijn witte buik begint wat in het niet te vallen bij wat er hier boven water komt. Op de mat ligt zonder twijfel de grootste snoekbaars die ik ooit op de kant heb gezien. Thijs kan zulks alleen maar beamen. Gezien eerdere vangsten kan zoiets maar één ding betekenen. 90 plus! Het is echter vooral de enorm dikke buik die ons doet duizelen. We meten we vis en langzaam zakt de dikke buik in het zachte schuim van de onthaakmat. Wat een kanjer ligt er hier voor ons. We komen tot 92, tweeënnegentig, hele centimeters. Een minimale verbetering in centimeters, maar mijn record is in kilo’s toch wel absurd gestegen.
‘Absurde kilo-stijging’
De vis echter slechts op zijn gewicht beoordelen is kortzichtig, want werkelijk alles aan en om deze vangst is geweldig. Bevend en trillend sta ik op de steiger, mijn sokken onder de ganzenpoep en mijn broek kletsnat van de eerdere releases. En Thijs neemt nog snel wat foto’s, ook voor hem moet dit onwerkelijk overkomen. Met kunstaas zijn we, en vooral Thijs, wel het een en ander gewend maar dat we zoiets samen nog eens mee zouden maken hebben we nooit durven voorspellen. Wat een spektakel!
‘Onwerkelijk geweldige vangst’
In een roes zet ik de vis terug. Het mooiste moment zit eraan te komen, de vis trekt aan mijn arm en ik hou haar nog even vast. Nog een beetje op kracht komen. Dit lijkt echter plots wat tegen te vallen, ze lijkt meer kracht te verliezen! Bijna voel ik het leven uit de vis lopen en ik denk met medelijden terug aan Thijs en zijn verlies van de kapitale snoekbaars, afgelopen seizoen. Zeker een kwartier ben ik bezig de vis terug op kracht te helpen en het vertrouwen in een goede afloop zakt gestaag. Dan plots trekt ze weer wat aan en zwemt ze er vandoor. Geen klap met de staart maar ze is toch echt weg. Minutenlang speuren we het wateroppervlak af, er valt echter niets meer te bespeuren. Yes!
Na al deze actie valt het wat stil. De stek lijkt verstoord en er komt nog ‘slechts’ één vis vanaf. Het blijkt echter weer een grote snoekbaars te zijn, hoewel we deze na de vorige gigant niet meer als zodanig herkennen. Voor de grap meten we de vis nog even, toch nog 83 centimeter ! Slaapgebrek besluit ons echter de vis zonder foto weer te laten zwemmen.
Later, wanneer de tijd verstrijkt en ik de slaap weer heb gevat, blijkt er op de steiger ook geen teken van leven meer te bekennen. Ik ben Thijs kwijt en in een ogenblik speur ik direct het water af, hij zal er toch niet ingerold zijn?!
Dit bleek niet het geval want na een speurtocht (met mes en lamp, je weet immers maar nooit met de kermis) door het bos vind ik mijn kornuit met wat lekkers in zijn handen. Het blijkt deze keer geen Chinees te zijn..
Ik moet erg vast geslapen hebben want van zijn kennisgeving heb ik niks meegekregen. Dit is echter niet het enige wat we gemist hebben, in de stad is het schijnbaar ook een dolle boel. En niet van plezier en vreugde, de sfeer zou zijn omgeslagen en er zouden flinke vechtpartijen zijn geweest.. Mensen die terugkomen zijn compleet overstuur, ook daar dus memorabele gebeurtenissen. Helaas, wij besluiten ons er maar niet al te veel van aan te trekken en lekker de nacht uit te vissen.
Ondertussen is het al na vijven in de ochtend als ik wakker word met zowat een snoekbaars in mijn gezicht. Thijs heeft zich in het vroege licht alweer doen gelden en daar waar ik afgelopen nacht nog eens aan het overdromen was, heeft hij alweer een vis erbij op zijn palmares. Dat ontbijt in de vorm van een shadje zal de vis zwaar vallen.. In de schemering word ik uit bed getrommeld en mag de vis even snel op de foto. De kwaliteit laat met het slechte licht te wensen over, maar ach..
‘Tussendoortje voor Thijs’
We vissen de steiger nog verder af maar tot een vervolg vis komt het wonderwel niet.
Ondertussen wordt het al wat later en met een warme dag in het vooruitzicht besluiten we het geplande bellyboot tripje te laten voor wat het is en zo optimaal mogelijk van deze goede uren gebruik te maken. We vissen de gehele kreek nogmaals af, maar we zien niks meer! Zou de visdruk zich nu al laten gelden of zit het gewoon even niet mee?
We kiezen er in ieder geval voor om het geweldige visweekend hier af te sluiten. We praten nog wat na en zijn vooral verbaasd over de hoeveelheid aanbeten, en voornamelijk over de hoeveelheid aanbeten op één hengel. Uniek.
Terug bij Thijs’ huis rapen we het materiaal bij elkaar en wisselen we de foto’s uit. We bekijken de gigant van vannacht nogmaals en zijn het erover eens: een heuse topvis!
Wederom een verrassing uit onze vaste kreek. Een bekende gastenboek bezoeker heeft het onlangs nog geopperd, maar op deze manier wordt vissen natuurlijk nooit saai. Er zijn altijd wel nieuwe ideeën, wateren, vissen, plaatsen of methoden te ontdekken en dit maakt het vissen ook zo leuk!
Tot slot..
Moe maar voldaan bedank ik Thijs een laatste maal voor het afgelopen weekend, wat voor mij in ieder geval niet beter heeft kunnen verlopen! En wat is het fijn om het nieuwe seizoen op zo’n manier en met zulke vangsten te openen. Een nieuw seizoen vol kansen en mogelijkheden. Ik ben er na de opening zeker nog een aantal maal op uit geweest en de koek blijkt nog niet op.. Verdere verslagen volgen nog!
Ik wens jullie allen, ook namens Thijs, weer een goed seizoen toe en veel plezier!
Vangse,
Tom Dieleman
