24-10-09: Monster Madness!
De hele week volg ik de weersvoorspellingen. Donderdag zwiept de regen,
gestuurd door een dikke wind, tegen de ramen. Prima weertje voor grote
vis, sms ik grappend naar Hendrik Jan. Doelend op onze zijknatte visdag
van 12 juli. Grote snoekbaars en grote snoeken waren ons toen deel.
Voor zaterdag voorspellen ze ook zoiets, ziet er perfect uit dus. Milde
temperaturen en ruig weer eind oktober. Zo zie ik het graag. Elk jaar
levert het weer grote vissen op.
Hetgevoel is dan ook goed als ik na een korte nacht uit bed stap. Eenmaal
beneden blijkt het broodbeleg op te zijn. Dat wordt dus een broodje
scoren bij een tankstation onderweg. Ik bekijk nog snel de weersites.
De wind is nog wat aan het draaien. Jammer, maar hij draait in ieder
geval de goede kant op. Even later stap ik in de auto voor een lange
rit naar het zuiden. Tot mijn verbazing zijn alle grote tankstations
nog gesloten en dus zal ik het vandaag moeten doen met wat ontbijtkoek
en twee broodjes pasta. Niet echt een topstart van de dag dus, maar
hopenlijk komen we vandaag toch helemaal niet aan eten toe!
Nog in het donker kom ik aan bij de trailerhelling. HJ is al bezig om de
boot klaar te maken en nadat ik mijn spullen er ook in zet drinken we
eerst maar eens een bak koffie. Het is nog donker buiten dus we doen
rustig aan. Twee vismaten van HJ komen even later ook aanrijden en na
een kort praatje gaan wij alvast de plas op. De windrichting wordt bekeken
en we kiezen direct voor een talud aan de windkant. Een talud wat zowel
met de wind van de afgelopen dagen als de nu heersende wind aan de windkant
ligt moet volgens ons gewoon vis bevatten. Snel worden de hengels opgetuigd,
waarna er twee forse voorns onder de dobbers verdwijnen. Dobber op ruim
3 meter en dan moet het goedkomen. Ook de fireballs komen uit de koffers
en met twee kleinere aasvissen peuteren we strak langs het talud.
De dieptemeter en GPS in de gaten houdend, stuurt HJ de boot strak langs
het talud. Bij een ondiepe hobbel in het talud lopen de dobbers kort
vast. Dat ken ik nog van de vorige keren. Als we het einde van de drift
naderen hebben we nog geen actie vernomen. We laten de boot op de wind
terugdriften naar het begin van het talud. Mijn dobber, die ik een eindje
achter de boot vis, ligt zo een tijdje op dezelfde plek boven diep water.
Als de lijn weer strak loopt en de dobber op gang komt plopt deze gelijk
de diepte in. Twee korte stuiters en weg. Ziet er uit als snoekbaars
of kleine snoek. Ik gris de hengel uit de steun en sla aan op een aangename
massa. De vis doet niet veel, maar komt ook absoluut niet omhoog. Snoekbaars,
kan bijna niet missen. Zeker als de vis ook nog even begint te bonken
onder de top. Dat wordt weer een flinke vis!
Snoekbaars eigen komt de vis vanuit het niets in het oppervlak. De voorste haak
van de takel blijkt achter in de kieuw gehaakt te zitten. Vandaar dat
de vis zo vreselijk zwaar voelde. Desalniettemin een prachtige vis.
Vooral de omvang mag er wezen. Hoog en breed. Met 81cm een prachtige
start.
Strakke snoekbaars tijdens de ochtendschemer
Nadat de vis weer met een klap de diepte in verdwijnt vissen we verder. Al
gauw is het de dobber van HJ die vertrekt. Contact wordt gezocht maar
helaas slaat HJ mis. Flinke scheuren net achter de takel veraden de
aanbeet van een snoek. Zal wel geen reus geweest zijn, die had wel gehangen.
We zijn weer bij het begin van het talud en opnieuw backtrollen we tegen
de wind in. Nu is het de fireball van HJ die de aandacht weet te trekken
van een snoek. Een mooie aanbeet gevolgt door een korte dril. Een snoek
van begin 80 wordt even bewondert en mag dan weer zwemmen. We vissen
in ieder geval op de juiste plek. Zoveel is zeker.
We zitten in ieder geval op de juiste plek
Na een half uur backtrollen plopt plots mijn dobber weg, om gelijk weer
boven te komen. Een paar vreemde stuiters en dan valt de dobber even
plat. Hmm wat is dit nu weer? De dobber gaat weer keurig rechtop staan
alsof er niets aan de hand is. Hij loopt toch weg hoor, oppert HJ. Ook
ik denk nog wat beweging te zien en dus draai ik vlot strak op een verbazingwekkend
massieve massa. Ik haal de hengel vol achterover en deze blijft in maximaal
gekromde stand staan. Amper beweging onder water, dat voelen we graag!
Heel traag komt de vis richting de boot. Lijkt wel of ik een zak aardappels
gehaakt heb. Grote snoekbaars, oppert HJ. Nou, dan mag het wel een megakneiter
zijn met dit gewicht! Eenmaal bij de boot komt de vis plots op gang
en neemt dan een hele lange run naar dieper water. Nee hoor, dit moet
een hele beste snoek zijn! De dril verloopt uiterst relaxt. Geen kopschudden
of rare capriolen, maar gewoon doorbuffelen langs de taludrand. Ik hang
maximaal in de hengel maar heb weinig in te brengen op deze zware dame.
Dan is er plots geen beweging meer. De vis heeft het talud gevonden.
Ik houd de spanning op de lijn, zonder echt te trekken en net als ik
zenuwachtig begin te worden komt er weer beweging in het geheel. Gelukkig!
Als even later de vis in het oppervlak komt weten we genoeg. Dit is
een 120er!
De vis hangt er nog even zwaar in, maar moet dan toch opgeven. Ik vat haar
onder de kieuw en dan is de buit binnen. Een prachtige zware kneiter,
wat een vis! Een vis met PR potentie en ze gaat dan ook gelijk op de
meetplank. Die is met 120 te kort en dus komt de rolmaat erbij. Ik heb
echter al zo’n vermoeden over de uiteindelijke lengte. Kan bijna niet
anders of… 123 hoor ik HJ zeggen. Haha dit geloof je toch niet. Mijn
derde 123! Hoe groot is die kans? Ik kan er echter niet om rouwen. Ik
houd de vis op voor een paar platen, tjonge wat een massa! Een prachtig
vol exemplaar, die de komende maanden serieus richting de 40 pond zal
groeien. Ik klim alvast op mijn roze wolk, ben wel klaar voor vandaag.
Massieve buffel!
Ik ben wel klaar voor vandaag!
Kijkend door een soort soft focus lens vis ik verder. De rest van de visdag
kan me min of meer gestolen worden. Hoop nu eigenlijk vooral dat HJ
nog een mooie vis pakt, dat zou de dag helemaal compleet maken. Vol
goede moed bestoken we het talud nog ruim een uur, maar er gebeurd helemaal
niets meer. Tijd om te verkassen dus, en al snel vliegen we over de
plas naar de volgende stek.
Dobbers over boord, elektromotor aan en fireballen maar weer. Als ik mijn ogen
weer op mijn dobber wil richten zie ik tot mijn verbazing dat deze al
vertrokken is. Nog even goed in de rondte kijken, maar nee hij is toch
echt weg. Ik grijp de hengel en haal hard uit. Dit keer geen logge massa
maar een snel en fel gevecht. Een mooie 80er komt even later bij de
boot. De takel bungelt er wat gevaarlijk bij en dus besluit ik de vis
in het water te onthaken. Zelfs dit gaat fout als ik de vis toch kort
onder de kieuw vat. Het resultaat is een rood druppelende hand en een
snoek die geschrokken verder zwemt.
Ik wind een handoek om de wond om niet alles onder te bloeden en dan kunnen
we verder. Amper vijf minuten later zie ik mijn dobber opnieuw met een
rotgang vertrekken. Het lijkt wel werken, grap ik naar HJ. Onbegrijpelijk
hoe oneerlijk de aanbeten soms verdeeld zijn. Ook dit blijkt een mooie
80er te zijn. Omdat mijn hand al een zootje is wordt ook deze vis maar
in het water onthaakt. Zo’n met bloed besmeurde snoek op de foto is
ook niet alles.
Met behoorlijk vertrouwen kammen we de ondiepe zone verder uit. Zo snel
actie zou toch moeten betekenen dat er meer te halen valt. Het blijkt
echter volledig over met de actie en rond half een besluiten we even
naar de kant te varen voor een snelle lunch. Ook de vismaten van HJ
komen even buurten. Zij hebben nog geen enkele aanbeet gezien. Wat een
verschillen vandaag. Straal ik iets uit ofzo?
Na een vlotte lunch varen we terug naar het ondiepe plateau. Aasvissen
over boord en direct is de dobber van HJ verdwenen. Helaas laat de vis
los op het moment dat hij wil aanslaan. Op datzelfde moment giert de
ratel van mijn reel het uit. Ook mijn voorn is gepakt! HJ start de videocamera
maar als ik strak draai snoept de snoek net de aasvis van de takel.
Het levert een komisch ‘HUH?’ filmpje op, maar niet het gewenste resultaat.
We zijn amper tien meter verder als we Roel zien aanslaan. Hij pakt
een mooie vis die bij meting 94cm blijkt te zijn. Dit blijkt achteraf
hun enige aanbeet van de dag te worden. Dan vertrekt de dobber van HJ
weer. Ook deze aanbeet wordt gemist. Dat knaagt toch wel even. Zeker
als je weet dat elke aanbeet een monster kan zijn hier…
We vervolgen onze weg over het ondiepe gebied, maar het blijft totaal stil
onder water. Na anderhalf uur besluiten we het talud van vanochtend
nogmaals een bezoek te brengen. Daar lag gewoon vis en er zal er vanzelf
een honger krijgen. De wind is inmiddels behoorlijk aangesterkt en dus
besluiten we eerst eens een tijdje voor anker te gaan. Een half uur
vissen we passief op een mooi stukje in het talud. Aanbeten blijven
uit. Het loopt inmiddels tegen drie uur en het lijkt er op dat de activiteit
totaal over is onder water.
We besluiten nogmaals over het talud te backtrollen. Gewoon proberen en
als het niks is houd het gewoon op. We hebben sowiezo al een superdag
met die prachtige jetzer op de vroege morgen, maar toch voelt het altijd
verrekte taai als het opeens helemaal stilvalt. Wat dat betreft kun
je zo’n vis beter als laatste vangen, op het einde van de dag…
SNOK! Dat is wat ik zie op de fireball hengel. Wat een beuk! HJ kan zich bedwingen
en klikt gecontroleerd de reel in de vrijloop. Even laat hij de vis
weglopen, om dan stevig aan te slaan. De st croix buigt heerlijk door
en de heftige massa doet aan een hele grote snoekbaars denken. Dan komt
er opeens een dijk van een snoek in het oppervlak. We vissen nu practisch
op dezelfde plek als waar ik die 123 ving en even denken we dat we dezelfde
snoek nogmaals gefopt hebben. Dan wordt de vis wakker en neemt ze een
belachelijke run onder de boot door. Ik film het hele gebeuren terwijl
ik de andere hengels begin binnen te draaien. Wat een power bezit deze
snoek zeg. Gewoon abnormaal sterk! Minuten lang blijft ze uit het zicht
en dit kan dus nooit die vis van vanmorgen zijn. Tenzij ze ergens een
blik spinazie tegen gekomen is onder water…
Het duurt toch een kleine tien minuten voordat we de vis weer zien. Wat
een enorme kop zit er op zeg en het moge duidelijk zijn dat dit de tweede
120+er van vandaag gaat worden. HJ is nog vrij bescheiden met zijn schatting,
ik denk dat de vis toch net zo lang is als de mijne. De dreg zit in
de scharnier en de fireball hangt er naast. De vis zit niet heel goed
gehaakt maar scheppen is mij even een te groot risico met die zwiepende
haak naast de bek. Als ik de vis onder de kieuw wil pakken gaat ze er
echter weer met hernieuwde krachten vandoor weer blijft ze minuten lang
uit zicht. Als de vis dan uiteindelijk naast de boot kom mag ik voor
de tweede keer vandaag een heuze bak uit het water tillen. Ook dit is
weer een schitterende zware vis, die gelijk even op de meetplank wordt
gelegt. 124, Niet te geloven!
De tweede 120+ van vandaag!
Een enorme kop had deze vis
Weer worden de handen geschud. Wat een belachelijke score vandaag. Uren stilte
en dan vanuit het niets toch nog een maximale score. We zijn het er
beide over eens dat dit echt niet meer beter gaat worden vandaag. Hooguit
belachelijker, of we verzieken de dag. Misschien slaat de bliksem wel
in? Alles kan vandaag… We ruimen de spullen op en varen terug naar
de trailerhelling. Vier uur ’s middags is ongekend vroeg om van het
water te gaan voor mij, maar vandaag voelt het meer dan normaal. Wat
een dag…
Topdag!
Groet,
Volkmar Strikkers
