Mazzelpik
Tijdens mijn werk belt Dennis mij
op. Of ik zaterdag nog tijd had om te vissen. Nou eigenlijk moet ik
leren voor een tentamenweek, maarja op hobby’s moet je niet teveel korten.
Ik heb al weinig dagen gemaakt, dus deze zaterdag is voor mij. De afspraak
was zo gemaakt.
Het plan was simpel, eerst kijken of we
aan aasvissen konden komen, dan zien we verder. Natuurlijk waren de
bakken kunstaas zeker niet thuis gebleven. Lekker laat beginnen was
voor ons beide wel even lekker na een week werken. Dus 9 uur stap ik
bij Dennis in de bolide. Even snel tanken en gaan. Helaas was het al
wel de hele ochtend aan het miezeren, soms wat harder en soms even droog.
Maar het zag er naar uit dat het een natte dag zou worden.
Tijdens het varen naar de eerste stek tuigen
we de hengels en de boot op. Ik zie op de fishfinder dat de watertemperatuur
toch weer flink gedaald was sinds mijn laatste dag, tot wel 9,6 Celsius.
De baarshengels mochten als eerst aan de slag. Maar na een minuut of
20 werden deze meteen weer opgeborgen, aasvissen gaan we niet vangen
vandaag. Dan meteen maar een stukje werpen.
De havens vond ik een goed terrein om te
starten. Daar heb ik vorig jaar aardig weten te vangen met Dennis. Ook
begon ik maar met de bewezen aasjes, jerkbaits, Dennis koos voor een
swimbait. Ik stuurde de boot langs de achterste steiger, die deed het
altijd goed. Dan maar even verder werpen, nu de buitenste even meepakken
en zo een ander stuk invaren. Achter de laatste steiger mis ik net een
mooie 70er. De boot wil niet echt lekker wind mee, dus ik vaar naar
het eind en begin overnieuw.
Ik leg de boot zo dat ik de achterste steiger
tot het eind kan afvissen, Dennis doet de andere kant. Ik vis onderhand
met de 3 ouncer vanwege de wind, met daaraan de fatboy. Ik kan nog net
een mooie worp plaatsen na de steiger met de laatste boot. En halverwege
kwam er een pallet stenen uit de lucht vallen, wat een klap zeg! Meteen
is het goed zichtbaar dat het hier op een kneiter gaat, met zeker de
potentie van een nieuw PR.
Een paar snelle runs volgen en een flinke
sprong. Dennis stond al klaar met tangen en al, maar deze vis liet zich
niet zomaar landen. Ik had onderhand de boot al aan een touw vast gemaakt,
dus dat was een zorg minder. Eerst meten zei Dennis, ik was het er meer
eens, wie weet
Jahoor die mazzelpik vangt even 111cm voor
mijn neus
Dat betekent dus 3 cm bij mijn vorig record, wat ook
nog maar net stond. Onthaken was ook zo gebeurd. Foto’s was iets moeilijker,
miezeren deed het nog steeds. Maar na een paar snelle platen en tussendoor
even de lens droogmaken kom het beest weer zijn element in.
Havenmeester
Klaar voor de winter
Toen dit bakbeest ons verliet liet hij
mij in ieder geval met een nieuw record en een very big smile achter.
We waren ook nog niet zeker of we deze vis al eerder hadden gevangen.
Dennis had namelijk al eens een 108 gevangen niet ver van deze plek.
Later blijkt dit niet waar te zijn.
Met goede moed vissen we door in een ander
deel van de haven. Hier blijft het akelig stil. Dennis kwam met het
idee dat we het nog wel even in een stuk natuurgebied in de buurt konden
proberen. Nu maar hopen dat het wat werd, want van de toch er naartoe
waren we goed nat geworden. Eerst even de driftzak uit de knoop halen,
en vissen maar. Een lang stuk steenwal met overhangende bomen werd afgevist.
Pas aan het eind kreeg Dennis een flinke volger, en op de 2e poging
een losser. Nu een stuk verder proberen, langs een lange steiger.
Ongeveer halverwege kreeg ik weer een aanbeet,
en ik kon de haak zetten. De vis had zich vergist in de torrob. Deze
had ik al lang niet gevist, dus ik dacht, mooi moment.
Niet echt de mooiste vis
Nu vond ik het wel eens tijd dat Dennis
een vis ging vangen, hij bleef de vorige keer ook al visloos, dus dat
mocht wel veranderen. Alleen bleek ik weer aan de beurt te zijn, want
de torrob was weer onderschept.
Felle rakker
Na deze vis was het met die hoek wel gedaan,
de kant parallel aan de steiger werd het volgende target. Altijd mooi,
een kant waar de wind op staat, ook lekker om even niet de miezer in
je gezicht te hebben. Het bleek niets, tot een dukdalf, daar sprong
een mooie vis onder vandaan. Eerst op mijn aas, maar ik liet Dennis
de 2e poging maken voor de duidelijke reden, het mocht niet baten, het
bleef bij een misser.
Het laatste deel is een beetje een trieste
uithoek, maarja, we zijn er nu toch. Dennis heeft nu ook een hybride
jerbait aan de stang gebonden, alleen was ik het die de laatste vis
mocht landen. Weer op de torrob, maar deze zat erg ongelukkig gehaakt,
dus geen foto en snel knippen die haak. Nu was het water hier toch echt
op, dus besloten we terug te slepen.
Visloos sloot Dennis deze dag af, maar
vissen doen we toch samen, dus delen we de pret van het vangen van een
dikke meter. Tevreden ploffen we enigszins nat bij mij op de bank om
nog even gauw na te genieten met de foto’s.
Natte bende
Groeten,
Pirmin de Graaf
