20-09-09: Op herhaling
Een nieuw weekend dient zich aan. Daar hoort natuurlijk een nieuwe visdag
bij. Al vanaf maandag had ik enorme zin om weer het water op te gaan.
Die laatste visdag smaakt naar meer. Toch roept de roofblei ook. Normaal
zou ik er al tientallen gevangen hebben. Dit seizoen gaat het anders.
De veelal lage waterstand heeft ze op non actief gezet en en ik geloof
niet dat ik er veel meer dan tien gevangen heb dit seizoen. Daar moest
ook maar eens wat aan gedaan worden dus…
Halverwege de week neem ik contact op met Timon. Het is al weer even geleden dat
we samen gevist hebben. Denk nog voor het gesloten seizoen. Vorig jaar
21 september beleefden we nog een waanzinnige visdag op de rivier met
meerdere snoeken van monsterlijk formaat. Ook die dag begonnen we roofbleiend,
en met succes. Plan was dus om die dag nog eens over te doen. Op herhaling
dus…
Als ik ’s ochtends de gordijnen open doe krijg ik gelijk de kriebels. Mist,
dat hadden we vorig jaar ook, zij het wat dichter. Snel worden de broodjes
gesmeerd en even later zit ik in de auto. Nog in het donker kom ik aan
bij de trailerhelling, waar Timon al staat te wachten. Boot klaarmaken
en te water ermee. We worden al snel gevolgt door enkele snoekbaarsvissers.
Het lijkt druk te gaan worden vandaag.
We varen naar de roofbleistekken toe. Ik zie gelijk dat het nog steeds
niet stroomt. Geen goed teken, maar toch beginnen we met frisse moed.
Topwaters, ratelaars en andere pluggen worden zowel diep als ondiep
over de stekken gerost. Het blijft echter muisstil. Als we na een anderhalf
uur omringt worden door snoekbaarsvissers is het tijd om te verkassen.
Wegwezen uit de drukte. Dit gaat niets worden vandaag.
Nadat we een eind gevaren hebben is het tijd om het grote kunstaas tewater
te laten. Ik ga voor de FatBastard, terwijl Timon zijn gemodificeerde
BBZ over boord kiepert. 25 gram lood, door middel van verenstaal onder
de kop gemonteerd, moeten de BBZ wat dieper laten lopen. Dit lijkt prima
te werken, want de actie is onveranderd en we zien aan de hoek van de
lijn dat de BBZ prima op diepte komt nu.
Ja wow hangen! We zijn amper vijftig meter onderweg en als ik omkijk zie
ik een zwaar mokkende baitcaster in Timons handen. Zo, dat gaat rap!
Na de zware kopstoten komt de vis gemakkelijk mee, zal wel geen grote
zijn dus, oppert Timon. Ik laat hem alvast weten dat hij nog maar even
moet wachten met zijn voorspelling. Want die grote dames komen hier
vaak eerst even bij de boot kijken voordat ze los gaan. Als de lijn
even later verticaal naar beneden wijst zien we nog steeds geen vis.
Zie je wel, die zit nog dieper dan je denkt! De snoek gooit gelijk de
remmen los en neemt een flinke run de diepte in. Dit is weer een beste!
Als de vis voor het eerst in beeld komt zien we dat het weer een schitterende,
zware metersnoek betreft. De BBZ zit keurig in de scharnier en dus kunnen
we de vis met een gerust hard uitdrillen.
Heerlijke actie!
Als de vis dan toch moegestreden is pakt Timon haar snel onder de kieuw
voor een korte fotosessie. Tjonge wat een zware vis weer zeg! Op de
meeste wateren zie je ze alleen ’s winters zo, op de rivieren lijkt
het wel de standaard. Na een korte fotosessie houden we snel het meetlint
erlangs. Honderdtwee hele centimeters. Die is binnen!
Alweer zo’n prachtige zware vis
De dag is alweer compleet!
Vol vetrouwen vissen we verder. Zo’n vliegende start, dat ruikt naar meer!
Een uur lang wordt de stek bestookt met verschillende aasjes, maar zelfs
mijn XXXL Swimbait blijft onaangeroerd. We besluiten later nog eens
terug te keren. Misschien dat er nog een bijtmoment zal volgen. Nu eerst
door naar de volgende stek. Hier aangekomen trollen we eerst eens heen
en weer, om vervolgens werpend aan de gang te gaan. Het wordt al snel
duidelijk dat we een taaie dag getroffen hebben, want we vernemen geen
enkele vorm van actie meer.
Ergens hadden we er al wel rekening mee gehouden. De hoge temperaturen remmen
het herfstgedrag van de snoek natuurlijk wel. Ook vandaag schiet de
termometer richting of zelfs over de twintig graden. Hier en daar wordt
gezwommen en ook de koeien zoeken verkoeling. Zomerse taferelen die
voor het vissen vaak niet veel goeds betekenen.
Als één koe over de dam is…
Dan is het toch maar een kwestie van stug doorzetten. In de hoop dat er
toch nog eentje op scherp ligt ergens. We besluiten door te varen naar
de volgende stek, alwaar we een kort stukje trollen. Weer is het Timon
die binnen enkele tientallen meters een aanbeet krijgt op zijn BBZ.
Een kleine snoek ontdoet zich direct van de haken. We kunnen er niet
heel erg mee zitten. De actie is goed voor het vertrouwen!
Na een tijdje schakelen we over op de baars. Die blijken het wel aardig
te doen, want in een uurtje vangen we er een stuk of tien. Een paar
ervan zijn groot genoeg voor een hongerige snoekdame en zullen de rest
van de middag in of naast de boot verblijven. We zoeken een mooi plateau
op en beginnen te werpen met jerkbaits, terwijl we twee baarzen meeslepen
net achter de taludrand. Dat moet toch vis opleveren, zou je zeggen.
Toch blijft het lang stil. Het is inmiddels een uur of half twee en ik sta
nog steeds op nul aanbeten voor wat betreft de snoeken. De Fatboy gaat
van de speld en ik pak de immitatie Whopper die dit voorjaar voor mij
gemaakt is. Deze jerkbait is behoorlijk zinkend uitgelood en loopt daardoor
net even wat dieper dan de rest. Misschien kan dat ze over de streep
trekken vandaag?
Amper tien minuten later is het raak. Ik heb de jerkbait reeds onder de top
liggen als ik een opengesperde bek verticaal uit de diepte omhoog zie
komen. Whooh! De snoek klapt met jerkbait en al tegen de romp van de
boot. Met enkel de onderlijn uit de top begint een merkwaardige dril.
De snoek gaat door het dolle heen en door de drift hangt ze net onder
de rand van de boot, vlak bij het staartstuk van de motor. Als de vis
even iets rustiger wordt zet ik gauw de reel in de vrijloop, zodat ze
wat afstand kan nemen. Met de duim op de spoel corrigeer ik de actie
en dan kan de dril eigenlijk pas echt beginnen. De vis hangt er nog
even goed in maar komt dan vrij gemakkelijk bij de boot. Een wonder
dat ze bleef hangen en een geweldig shot adrenaline voor mij. Hier gaan
we voor!
Vlammende aanbeet!
Ook mijn dag weer helemaal goed!
De vis is nog niet half zo breed als die van Timon deze ochtend, maar wel
prachtig van tekening en kleur. Duidelijk een mooie 90er. Op het meetlint
komen we tot 93cm en zo hebben we beide een schitterende vangst gedaan
vandaag. Ik zet de vis overboord en gelijk stuift ze er vandoor. Heerlijk!
We vervolgen onze weg en halen alles uit de kast om nog een aanbeet te
verzilveren. Jerkbaits, rubber, swimbaits, alles wordt richting oever
gesmeten en over de taludjes terug gevist. Ondiep, diep, snel of juist
langzaam. Het vertrouwen is aanwezig maar het doorzettingsvermogen wordt
niet belooond. Ook de baarzen blijven onaangeroerd vandaag. De tijd
tikt door en we besluiten het nog eenmaal te proberen op de stek van
vanmorgen. Laten we hopen dat daar nog wat te halen is.
We trollen een keer heen en weer en gaan vervolgens backtrollend aan de
gang met een baars onder de dobber. Een keer wordt mijn dobber met een
geweldige snok van het oppervlakte gerost, maar de snoek laat vrijwel
direct weer los. We kunnen het dan ook niet echt een aanbeet noemen,
want ondanks de adrenalinestoot, was er geen echte kans op een mooie
vangst.
Om half zes besluiten we de handoek in de ring te gooien. We moeten nog
een fors eind terugvaren naar de trailerhelling. Het is mooi geweest
voor vandaag. Drie aanbeten, met twee mooie vissen als resultaat. Het
was een taaie dag, maar toch hebben we enorm genoten. Lekker weertje,
kabbelend water om je heen en een potje stevige snoekactie. Ik kijk
al weer uit naar de volgende dag!
Groet,
Volkmar Strikkers
