Niets te gek!
Soms heb je van die dagen dat je even boven jezelf uit lijkt te stijgen.
Je voelt op de een of andere mannier precies aan wat de vis wil, of
hebt gewoon een enorme dosis geluk in je schoenen. Alles lijkt te lukken
en het wordt een regelrechte topdag. Vandaag was weer zo’n dag en ik
was de gelukkige. Absurd genoeg was dat geluk geheel eenzijdig, want
voor André werd het een taaie bedoening. Dit resulteerde in een
extreme einduitslag…
Om acht uur liggen we op het water. Het plan van vandaag is om vele hotspots af te vissen.
Vooral diep water krijgt veel aandacht, de tijd voor de zware dames
is immers weer daar. Met de dalende temperaturen beginnen ze zich weer
voor te bereiden op mindere tijden. In een maand of twee zullen ze zich
zo vol mogelijk vreten, waar wij roofvissers zeker profijt van kunnen
hebben. We starten dan ook op groot en open water. Omdat het echter
nog redelijk bijtijds is richten we ons eerst een beetje op de oeverzone.
We starten de dag trollend, langs de rand van het talud. De verwachten
zijn hoog maar we moeten nog even geduld hebben. Tijd voor wat actie,
even lekker werpen.
Al vrij snel knalt er recht onder mijn voeten een snoekje op de Flash Minnow van Lucky
Craft. Helaas kijk ik net de andere kant op en trek ik daardoor zo de
plug uit haar bek. Een tijdje lang blijft ze in de buurt liggen en keer
op keer komt ze geïnteresseerd naar de Flash Minnow kijken. Toch
vertrouwt ze het niet en tot een aanbeet komt het dan ook niet. Kans
gemist, maar we hebben vis gezien!
Na nog een half uurtje gegooid te hebben besluiten we weer wat te trollen. Nogmaals
stuur ik de boot langs het talud, maar wederom geen enkele vorm van
actie. Er moet toch vis liggen hier? Omdat mijn kunstaas nu boven diep
water zwemt komt de XXXL Swimbait maar weer tevoorschijn. Als er iets
is wat opvalt dan is dit het wel. Beide alleen een handhengel, een ShadClone
en mijn eigenbouw mogen het waarmaken. We gaan een tijdje rond trollen,
gewoon boven open water. Hopen op die ene rondzwervende bak…
Het is een visserij van volhouden, die voor mij eigenlijk nog nooit het gewenste resultaat
opleverde. Groter kan de verassing dan ook haast niet zijn, als aan
het einde van het tweede rondje, een gigantische beuk van een aanbeet
volgt. De jerkbaitstok vouwt zich dubbel en een fractie seconde beweegt
er helemaal niets. Ik weet genoeg!
Heel rustig komt de vis naar de boot toe. Dat doen ze vaker hier, om vervolgens bij de
boot alle remmen los te gooien. Dit keer blijft de snelle zware run
echter uit en we zien een zwaar gebouwde metervis verschijnen. De swimbait
zit verticaal in de bek en dat verklaard gelijk waarom de vis niet vecht.
Ze krijgt gewoonweg de kans niet!
Grof gepakt…
Nu wordt het toch wel erg spannend. Ik zie dat de swimbait met 2 haakpunten
vast zit, maar slechts heel lichtjes. Ik ben er dan ook van overtuigt
dat, wanneer een haak los schiet, de andere rap zal volgen. Maja wat
dan? De vis is natuurlijk nog lang niet uitgedrild… Rustig zwemt ze
naast de boot heen en weer, af en toe een klap met de kop. Ik vraag
André om de Solution te pakken, die gaat weer eens goed van pas
komen nu. Als de vis opnieuw bij de boot komt sleep ik haar boven de
Solution, daar is ze echter nog niet van gediend en met een flinke sprong
weet ze te ontkomen. Ik sta aardig te shaken, gelukkig loste ze de haken
niet! We krijgen een tweede kans en deze keer gaat het wel goed. Hebbes!
Helemaal voldaan!
Wat een vis!
In jubelstemming til ik de vis op voor een paar foto’s Wat een waanzinnig mooie en zware
snoek. De eerste vis op de mega swimbait is gelijk mega en man man wat
voelt dat lekker! Nog een keer toont de snoek haar krachten in de boot,
waarbij de swimbait plat in het bek komt te zitten. Hierdoor wordt onthaken
lastiger en dus komt de kniptang snel tevoorschijn. De middelste dreg
moet er aan geloven en onthaken is nu kinderspel. Nog snel even meten
en dan weer terug. We denken beide aan een dikke 110+, maar hebben ons
verkeken op de bouw van de vis. 109 Snoekcentimeters liggen even later
bij te komen in het kraakheldere water.
Binnen twintig seconden vind ze het mooi geweest. Met krachtige slagen verdwijnt ze de donkere
diepte in. Ik jubel nog even na. De dag kan nu al niet meer stuk. Wat
een start!
We gaan nog even door. Een uur lang slepen we, zoekend naar ‘de speld’, ons een slag
in de rondte, maar de vis is gevangen en het wordt tijd voor wat anders.
Omdat we het mogelijk ook nog met een baars onder de dobber willen proberen
later, besluiten we eerst eens te kijken of we die kunnen vangen. De
‘wikkie wakkie hengels’, zoals André ze zo mooi noemt, komen
tevoorschijnen en even later rammelen de kleine plugjes langs het talud.
Na een half uur vang ik een baarsje van amper twee keer zo groot als
de plug. Die kan natuurlijk gelijk weer terug. Weer een half uur later
een geweldige dreun op de steunhengel. Een grote baars mokt er stevig
op los maar weet helaas de haak te lossen. Als ik mijn handhengel weer
op pak voel ik deze ook bonken. Ook dit is een mooie baars. Met 32cm
niet persé te groot voor snoek, maar het risico op missers is
mij wat te groot. Liever een slagje kleiner en dus gaat ook deze baars
weer terug.
Fraaie baars
We zijn amper tien minuten verder als mijn CB Mighty opnieuw gegrepen wordt.
Dit keer duidelijk meer vis aan de andere kant van de lijn. Een leuke
dril volgt op de 1-5 grammer, waarna er een leuke snoekbaars in het
oppervlak verschijnt. Gezien de sport hadden we eigenlijk een grotere
vis verwacht, maar dat kan de pret nauwelijks drukken.
Ook snoekbaars is van de partij vandaag
We vervolgen onze weg en ik wijs André er op dat ook hij best een
visje mag vangen zo af en toe. Volgens hem ligt het echter aan de gids
en nog geen half uur later is het weer mijn handhengel die een ferme
klap te verduren krijgt. Komt weer een leuke snoekbaars zo te voelen.
Verbaast staan we te kijken als er een ‘windje’ bovenkomt. Die vechten
normaal heel anders. Wel soort nummer vier voor mij vandaag!
Toch geen snoekbaars…
We slepen nog even verder en schakelen dan weer over op het snoekvissen.
Die baarzen komen later misschien nog wel. Ik hang een cola kleurige
Bulldawg aan de speld, daar waar André vol vertrouwen verder
vist met zijn Shadclone. We hebben amper 100 meter getrold als ik een
heerlijke beuk krijg op de bulldawg. Het is geen monster, maar wel een
mooie vis.
Ook hier snel resultaat
We trollen nog even door en starten dan een nieuwe drift. Dit keer zullen
we echter werpend het talud bestoken. Bij mij blijft de Bulldawg lekker
aan de speld, terwijl André afwisselend jerkbaits en groot rubber
inzet. Keer op keer vis ik de bulldawg lekker traag het talud af. Na
elke worp heel kort laten zinken en dan rustig binnen draaien. Na een
half uur denk ik even een tik te voelen, niet veel later een siddering.
Voor de zekerheid haal ik stevig uit en tot mijn vreugde hangt er massa
aan de andere kant van de lijn. Wat een sluiperige aanbeet, niet normaal!
De bulldawg is toch behoorlijk gepakt, ondanks dat dit nauwelijks voelbaar
was. Een mooi getekende 70er mag na een korte maar stevige dril poseren
voor de camera. Vis nummer zeven alweer voor mij. Het gaat hard vandaag!
‘Gehaaide’ snoek
We houden nog even vol. Met de driftzak aan de punt van de boot en de moter
stationair in zijn achteruit varen we op perfect tempo langs het talud.
Toch mag het niet meer baten. Na een dik uur gooien wordt het tijd voor
de volgende stek. Het gas gaat er op en een half uur later kunnen we
weer aan de bak. Wederom willen we eerst een poging te doen om wat baarzen
te vangen. Ik stuur André’s Mighty zo goed mogelijk langs de
vele obstakels, maar toch is het mijn Clutch die telkens aangevallen
wordt. Een aantal kleine baarsjes vergist zich er in. Twee er van zijn
net groot genoeg voor onder de dobber en mogen dus aan boord blijven.
De rest kan zo weer terug.
Als we het hele stuk gehad hebben draai ik de boot om. Ze moeten er gewoon
liggen hoor bij die obstakels, grap ik naar André. We zijn amper
vijf minuten onderweg als ik een geweldige dreun krijg op de Clutch.
Zo, dat voelt als een leuke snoek! De vis blijft lang diep en doet de
1-5 grammer krommen tot in het handvat. Na een heerlijke dril kan ik
ook deze mooie snoek succesvol landen. Plaatje en zwemmen weer.
Ook de Clutch is vandaag de sjaak…
We besluiten weer verder te snoeken. Na acht baarzen voor mij, waarvan
er slechts twee net aan groot genoeg zijn, kunnen we concluderen dat
deze soort er niet veel zin in heeft vandaag. Snoek echter wel en dus
willen we daar zo veel mogelijk tijd aan besteden. We zoeken wederom
een mooi talud op en beginnen weer te werpen. Ik besluit het toch ook
even met een jerkbait te proberen vandaag. De Fatboy gaat aan de speld
en er worden lange worpen gemaakt. Lekker rustig binnen vissen en af
en toe een pauze. Ik heb hooguit tien worpen gemaakt als er met grof
geweld een snoek op de Fatboy klapt. Niet normaal vandaag, werkelijk
alles lijkt te lukken!
Vol over de Fatboy
Bij het landen gaat de vis nog even goed tekeer en ik moet haar loslaten.
Gelijk floept de Fatboy uit de bek en nu zit er nog maar een dregpuntje
vast. Een derde kans zal er niet komen dus grijp ik de vis snel onder
de kieuw. Door het slanke postuur schatten we de vis in eerste instantie
niet heel groot, alhoewel ik toch wel zie dat ze behoorlijk lengte heeft.
Toch enigzins verbaast meten we even later 95cm. Zo zie je maar weer,
die centimeters zeggen lang niet alles.
Mooi getekende vis
We gooien verder. Verbazen ons vooral over het feit dat André nog
geen enkele vorm van actie heeft gezien vandaag. Doet hij nou iets verkeerd?
We gebruiken zoveel verschillende technieken vandaag dat dat vrijwel
onmogelijk is. Terwijl we de baarzen boven diep water meeslepen gooien
we de rest van het talud af en geloof het of niet, maar drie keer wordt
mijn baars kort gepakt door een snoek, terwijl de, vier meter verder
liggende, baars van André niet aangeraakt wordt! De mijne wordt
dan wel steeds losgelaten. Het blijft een merkwaardig gebeuren.
Het is een uur of vijf in de middag als we een mooi plantenbed bestoken.
Hier komt eindelijk de verlossende aanbeet voor André. Vlak voor
de boot kijken we beide toe hoe een leuke snoek zich op zijn eigenbouw
Fatboy stort. Volgens mij ben ik bijna net zo blij als hij met deze
vis, want het liep toch wel erg uit de hand met de vangsten…
Gelukkig toch vis voor André!
Explosieve release
We vervolgen onze weg en komen wederom bij een mooi talud. De Fatboy gaat
er weer af en ik gooi weer door met de Bulldawg. Na een paar honderd
meter hoor ik opeens de ratel van mijn reel. Verrek, weer mijn baars!
Ook deze keer wordt de baars losgelaten. De snoek lijkt zich echter
te bedenken en wederom vertrekt mijn dobber met een flinke vaart de
diepte in. Ik wacht even, draai strak en sla aan op wat voelt als een
zware vis. Helaas lijkt de takel zijn doel te missen, want binnen een
seconde lost de snoek de baars, welke nog aan de takel hangt. Knap zonde,
want dit voelde absoluut niet verkeerd…
Het stuk levert verder geen vis op en wederom verkassen we. De taluds naar
dieper water lijken het goed te doen vandaag en dus wordt er nog zo’n
plek gezocht. Na een dik half uur uur smijten wordt mijn bulldawg met
een onwijs doffe klap gestopt. Ik sla hard aan maar vrijwel gelijk lost
ook deze zware vis. Als ik de bulldawg binnen draai zie ik tot mijn
schrik dat de stinger gebroken is. Kote want nu zit die vis… huh?
Tot mijn verbazing zit de staartdreg nog keurig op zijn plek in het
rubber. De staart van de bulldawg is aardig gefileerd en ook het lijf
bevat diepe scheuren. Zal ook weer een beste vis geweest zijn dus…
We vissen verder en voor de verandering wordt weer mijn baars te grazen
genomen. Waarom mag een raadsel zijn, maar ook deze snoek laat direct
weer los. Wat wederom een raadsel is, is waarom André’s baars
nog steeds niet aangeraakt is. Daar kan toch weinig aan fout gaan dachten
wij zo?!
Ik stel voor om nog een mooi stuk af te gooien, om daarna weer terug te
gaan naar de stek van vanmorgen. Het kan maar niet op vandaag, want
op de eerste worp weet een snoekje mijn Fatboy reeds te vinden. Snel
zet ik haar terug en vissen we verder. Even later ook een kolk achter
André’s Fatboy. Helaas laat de snoek zich niet meer zien. Even
later haakt hij vuil en rost hij zijn jerkbait binnen door het oppervlak.
Een agressief snoekje ziet hier wel wat in en komt vol het water uitzetten
met de jerkbait in de bek. Een schitterende aanbeet en zo kan André
zijn stand verdubbelen.
Na nog een half uurtje smijten is het tijd om terug te gaan naar de stek
van vanmorgen. Dan kunnen we daar nog zo’n anderhalf uur vissen tot
het donker wordt. En iets zegt me dat daar nog een mooie vis uit gaat
komen vanavond. Het gas gaat weer open en terwijl we een broodje eten
maken we ons klaar voor het slotoffencief.
Eerst maar weer even langs het talud trollen. De FatBastard krijgt nog even
zwemtijd terwijl André stug volhoudt met zijn Shadclone. Ik gok
dat we 150 meter onderweg zijn als met grof geweld een snoek op de FatBastard
dendert. Hangt er gelijk goed in en doet bijzonder goed haar best. Dat
mag ook wel want na een tijdje komt er een absurd gespierde tachtiger
in het oppervlak. De verhoudingen zijn volledig zoek met de rug van
een dikke 90er en dan dat kleine koppie ervoor. Helaas komt het niet
tot een plaatje, want de vis weet de haken op het laatste moment te
lossen. Ik kan er niet echt meer mee zitten…
We maken onze ronde af en dan wordt het tijd voor een laatste drift met
de baarzen. Vol verwachting worden de dobbers in de gaten gehouden.
Tot mijn verbazing gebeurd er helemaal niets. Maar dan, in de buurt
bij waar ik ’s ochtends die 109 vis ving, wordt mijn dobber met een
geweldige vaart de diepte in gesleurd. De aanbeet dreunt door op de
hengel en gelijk gaat de ratel van de reel om de vis zo min mogelijk
weerstand te laten voelen. Helaas komt het niet tot de aanslag, want
ook deze snoek laat de baars los…
Ik laat de baars even hangen maar vermoed dat hij van de takel is. Voorzichtig
haal ik mijn takel omhoog. De baars blijkt er nog aan te zitten en ik
tuur in het water of ik de snoek zie. Dan, als de baars in het oppervlak
ligt, komt ze omhoog uit de diepte voor een korte inspectie. Ik schrik
me een hoedje, dikke meter! Gelijk laat ik de baars zakken, waarna mijn
dobber zo door suist de diepte in. Ik wacht even en zwiep dan de baitcaster
achterover, welke gelijk hoepeldje rond gaat. Het kon dus nóg
beter vandaag!
Kraakhelder water
De vis doet goed haar best voordat ze bij de boot komt. Wat een waanzinnige
rug zien we even later weer verschijnen. Tot mijn verbazing hangt ze
bovendien niet aan de grote 2/0 dreg, maar aan het neushaakje van de
takel. Gelukkig is ook dit een stevige haak, maar heel veel vertrouwen
heb ik er niet in. Het lijkt echter bijna niet fout te kunnen gaan vandaag,
want even later mag ik opnieuw een machtige snoek onder de kieuw vatten.
En waarempel, het haakje valt gelijk uit de kaak…
Wederom een hele brede rug naast de boot…
Perfecte afsluiting van deze topdag!
We zien gelijk dat de vis een stuk korter is dan die van vanmorgen, maar
ongelovelijk wat is ze weer mooi. Met het meetlint erbij komen we tot
99cm. Slechts vier centimeter langer dan die vis van vanmiddag dus,
maar wel twee keer zo groot qua beleving. Na een snelle serie platen
zwemt ook deze dame er weer met krachtige slagen vandoor…
Ik ben voldaan, hoef niet meer te vissen en als er nog een vis aan boord
komt dan moet die gewoon voor André zijn. 17-2 Scoreverschil
heb ik nog nooit meegemaakt en ik gun hem dan ook van harte die 108…
Gelukkig heeft ook André genoten van de schitterende vissen die
vandaag aan boord kwamen, want hoewel we nog tot in het donker doorvissen,
zijn baars blijft deze dag onaangeraakt…
Groet,
Volkmar Strikkers
