09-11-09: Niets missen in de mist…
Op zaterdag brengen Judith en ik ons jaarlijkse bezoek aan de Hengelsport en Visbotenbeurs in Utrecht.
Even rondneuzen en vooral bijkletsen met kenissen uit heel het land.
Toch appart hoe je sommige mensen slechts enkele keren per jaar tegenkomt,
maar toch lijkt te kennen. Gesprekken gaan als vanzelf en er wordt altijd
wel afgesproken ‘weer eens te gaan vissen’. Dit komt er helaas niet
altijd van, maar dan spreken we de volgende beurs gewoon weer af…
Rond een uur of vijf vinden we het mooi geweest. We rijden verder Utrecht in om André op te halen. De
zondag staat geplanned als visdag en aangezien we toch in de buurt zijn
kunnen we hem, tezamen met 350 kilo kunstaas en andere bagage, gemakkelijk
oppikken. Scheeld toch weer een treinrit en hoop gesjouw. Op de terugreis
nog even een korte stop bij de Mac en dan door naar mijn huis. Boot
oppikken, auto inpakken. Het ritueel gaat als vanzelf. Rond een uur
of 12 t bed in en om 6 uur gaat de wekker weer. Vissen maar!
Eenmaal in de auto worden we al snel verrast
door een behoorlijk dichte mist. Kennerlijk zijn we niet de enige, want
nog voordat we de stad uitzijn spotten we een taxi busje boven op een
rotonde. De chauffeur staat er een beetje verbaast bij te kijken. Het
‘rechtsom-bord’ ligt plat onder zijn auto. Toch zonde… We vervolgen
onze weg en stuiten op een wegafzetting. Omkeren en weer terug. Met
een dik half uur vertraging komen we uiteindelijk aan bij de helling.
Boot van de trailer en gaan.
Prima sfeertje!
Vandaag hebben we de vliegenlatten ook bij ons. Voor André wordt het de eerste keer met de vlieg op
snoek, voor mij de zoveelste poging om eens een dikke vis te pakken
op de zwiepstok. Niet dat het een kwestie van moeten is, maar na al
die uren en gemiste kansen is de drang groot. Het is gewoon een kwestie
van tijd natuurlijk en de visserij is gewoon te mooi om er niet van
te genieten. De lijnen worden gestrekt en de streamers worden nat gemaakt.
Kijken of er een snoek te verleiden is…
We beginnen een mooie oever uit te gooien.
Daar waar ’s zomers een mooi plantenbed staat is het nu weer erg kaal.
Toch zal er ongetwijfeld nog iets staan op de bodem en dus blijft het
de hele winter een interessante stek voor snoek. Zo is overigens in
voorgaande sessies ook wel gebleken. Voorlopig blijft het echter stil
en die natte lijn is toch wel fris aan de handen… We verkassen en
beginnen een jachthaven uit te kammen. Ook hier blijft het akelig stil.
We hadden het wel een beetje verwacht, het is de eerste koude nacht
na een relatief warme periode. Wen besluiten het eens anders te proberen.
Jerkbaits en groot rubber mogen de klus gaan klaren. Even denkt André
een snoek te zien jagen. Verder blijft het akelig stil allemaal…
Volgende stuk haven dan maar. Nu komen
we bij de plek waar André wat gezien had en vrijwel direct wordt
er een flinke kolk geslagen. Als dat geen snoek was! Jerkbaits vliegen
over de plek maar de snoek geeft geen thuis. Opeens gaat het los onder
water. Overal zien we snoeken jagen, maar aanbeten blijven uit. Hoe
bestaat het? Tijd voor lomp ragwerk. Ik ben er niet zo van, voelt me
te onnatuurlijk, maar het wil in dit soort gevallen nog wel eens ‘de
oplossing’ zijn. Zinkende screaming devil er aan en rossen maar. Het
is de derde worp als het rammelende stuk elende met grof geweld gepakt
wordt. Een dikke vis gaat er gelijk stevig in hangen. Na drie uur actie
loos gevist te hebben is de voldoening groot bij het zien van deze puntgave
90er. De SD is helemaal binnen gezogen en wordt snel losgetikt. Een
paar foto’s en een korte meetsessie later mag de vis weer zwemmen. 97
cm, prachtig!
Doorzetten wordt beloond!
Prachtige vis
Dan moet het toch ook met de vlieg kunnen?
We pakken de vliegenlatten er weer bij en beginnen te zwiepen. Er wordt
nog volop gejaagt en het duurt dan ook niet lang voordat ik André
zijn vliegenlat krom zie slaan. Gelijk een grote kop in het oppervlak.
Vis weer de diepte in en een vismaat die vol in de hengel hangt. Prachtig
gezicht hoe deze vis haar best doet, maar tegen de zware leader en aftma
tien is ze kansloos. De streamer is aardig naar binnen gewerkt en zit
stevig gehaakt. Een beetje geluk moet je hebben zeggen ze wel eens,
nou André mag absoluut niet klagen bij zijn eerste vliegvissnoek!
Hebben is houden…
Als we de vis willen landen denken we weer
een mooie 90er te zien De vis is minder breed dan de mijne, maar als
ze eenmaal uit het water getild wordt zien we dat ze toch echt een stuk
langer is. Die is ruim een meter. Wat een start op de vliegenlat!
Puntgave vis!
Bij meting komen we tot 105cm. Bovendien
ziet de vis er prachtig uit. De missie is geslaagt en de vis mag terug.
We hebben ze gevonden, er jagen nog meer snoeken om ons heen. Dit gaat
een topdag worden. De vissen lijken allemaal groot te zijn. Een enorme
wolk speldaas is het doelwit van de snoeken en ze blijken plots geen
enkele interesse meer te hebben in alles wat maar kunstaas of streamer
heet. Dan hebben we nog een plan C, namelijk een kruisnet. Nee, we gaan
geen snoeken scheppen, maar aasvis moet zo wel te vangen zijn. Na een
paar halen hebben we de nodige aasvissen te pakken. Normaal zou ik nooit
van mijn leven zoiets kleins onder een dobber hangen bij gerichte snoekvisserij,
maar het lijkt er op dat ze niet anders willen vandaag. Beide snoeken
braakten kleine baarsjes uit tijdens de dril. Ze zijn zich gewoon aan
het volvreten!
Regelmatig klapt er een grote snoek door
het oppervlak. Soms rustig, maar meestal met veel geweld. Dan weer voor
je, dan weer achter je. Toch worden de aasvissen voorlopig niet aangeraakt.
Ook kunstaas blijkt niet interessant genoeg. Werkelijk alles wordt door
het gebied gevist. Als ik uiteindelijk mijn aasvis midden in een kolk
van een jagende vis gooi, wordt deze een kleine tien minuten later gepakt.
Mijn nieuwe speedmaster gaat heerlijk krom op een stevig knokkende vis.
We hadden haar niet zo groot geschat, maar ze blijkt toch 91cm te meten.
Je blijft je toch verkijken op de bouw van een vis.
Is dit de sleutel tot succes?
We blijven nog ruim twee uur hangen. De
snoeken jagen minder actief maar zijn nog steeds aanwezig. Toch volgt
er niet een aanbeet. We besluiten verder te gaan. Hier komen we nog
wel een keer terug. Kijken of we een plek kunnen vinden waar de snoeken
wel gewoon te vangen zijn.
We trollen een paar kilometer en eten ondertussen
een broodje. Trollen is niet echt ons ding en als enige vorm van actie
dan ook uit blijft besluiten we maar weer gauw te gaan werpen. Nu slepen
we echter ook beide een aasvis mee. Amper vijf meter verplaatst knalt
de dobber van André al de diepte in. Zijn baars is gepakt en
een geblokte 80er gaat er stevig inhangen. Ook deze vis braakt weer
kleine baarsjes uit. Absurd hoe gefocust ze zijn op dat kleine aas,
terwijl er ook genoeg grote aasvis voor handen is.
Gelijk raak
Hét aas vandaag…
We zoeken verder. Even knabbelt er een
snoek aan de staart van mijn grote Racoon Streamer, gebonden door Jan
Willem. Verder blijft het stil. André besluit het na een tijdje
eens op baarzen te proberen. Een klein friemelshadje wordt tussen de
boten gevist en binnen een kwartier slaat hij zijn lichte spinstok goed
korm. Absoluut geen baars dit en het lijkt enige tijd een echt grote
snoek te betreffen. André, die zijn kunstaas in een georganiseerde
chaos op de stoel heeft liggen weet zichzelf prima te haken bij het
landen van de vis. Even later wordt het helemaal hilarisch als er een
shad, pikefighter maar ook een molen + hengel aan zijn jas hangen. Lekker
bezig zullen we maar zeggen! Enigsinds verbaast kijken we even later
toe als er een mooie 80er boven komt. We zaten beide aan iets heel anders
te denken qua formaat. Desalniettemin een prachtige dril op licht materiaal
en bovendien met 88cm zeker geen slechte vangst.
Matching the hatch
Catching the mess…
Terwijl André verder peutert blijf
ik gokken op groot. Het begint langzaam te schemeren en bovendien is
er een zeer dichte mist toegeslopen. We pakken nog een kommetje mee
en gaan dan terug. Uiteindelijk gaat mijn dobber er vandoor, waarna
ik een enorme wildebras haak. Pijlsnelle runs en een vage sprong voordat
de vis geland kan worden. Zo wordt ook de zesde echte aanbeet van vandaag
omgezet in een vangst. Het rendement is hoog en tevreden besluiten we
terug te varen naar de eerste stek van de dag.
Wildebras
Dit valt nog even behoorlijk tegen. De
mist is zo dicht dat het grote open water verandert is in een grijze
massa. Boeien verdwijnen uit het zicht en de dieptemeter is het enige
navigatiemoment wat we op dit moment kunnen gebruiken, tezamen met de
windrichting. We moeten ongeveer tegen de wind in en dan randje talud
aanhouden. Even draaien we een verdwaald rondje over een ondiep plateau,
maar dan vervolgen we succesvol onze weg naar de trailerhelling. In
het donker ruimen we alles weer op en rijden we, wederom na een lange
omleiding, huiswaards. We hebben niets gemist vandaag, al hadden we
die mist wel kunnen missen…
Groeten
Volkmar Strikkers
