Onverwachts
Na de heerlijke zondagmiddag op het water volgt een avondje gefrustreerd reizen naar Schiedam. Vertragingen en werkzaamheden zorgen er voor dat ik bijna een uur later dan verwacht thuis ben. Altijd fijn! De volgende
ochtend op school volgt het nieuws dat we dinsdag vrij zijn. Het wordt mooi weer, zal ik..?
Ik zit er de hele middag over te dubben. Heb eigenlijk geen zin om weer 2,5 uur heen en weer te reizen. Helemaal niet aangezien ik donderdag ook al weer mag. Anderzijds loopt het seizoen nu echt op zijn einde en gaat die vorst er eenmaal af dan zal de snoek vrijwel direct gaan paaien.
Ik besluit André te sms’en. Die zal wel moeten werken maar je weet het nooit. Werken, was dat? Is zijn antwoord en dus wordt het plan gemaakt. Terug in de trein en morgen lekker een dag met de boot het water op. Tenminste, als de boel niet weer dicht vriest
Ik heb er al even over na zitten denken. Weer twee nachten -3 tot -5 achter elkaar, dat zal er om hangen. Met dit in het achterhoofd bedenk ik alvast wat alternatieven. Een beetje voorbereid zijn is wel zo fijn, dan kan ook plan B succesvol verlopen.
Om acht uur pik ik André op bij het station. Het vriest nog steeds drie graden en als we bij de helling aankomen worden mijn vermoedens bevestigd. Het is maar een uiterst dun vliesje, maar het ligt wel helemaal dicht! Snel verder dus, op naar een van de uitwijkstekken.
Aangekomen bij een mooie rivierplas worden de spullen klaar gemaakt. Ik besluit maar één jerkbait mee te nemen en het wordt de eigenbouw Fatboy. Die laat me zelden in de steek en dus is het vertrouwen groot. André besluit liever 15kg bagage mee te zeulen, maar daar komt ie nog wel achter
We banen ons een weg naar het water, wat helaas door de hoge rivierstand behoorlijk bruin verkleurd is. Toch ben ik blij om te zien dat het water zelf niet echt troebel is maar dat er gewoon veel zandstof in zweeft. Dan kon het zelfs nog wel eens in ons voordeel gaan werken bij volgers. Die zullen ons ook minder goed kunnen zien.
We beginnen secuur de oever uit te kammen. Jerkbait even af laten zinken, lekker traag binnenvissen en regelmatig een pauze inlassen. Het doet me denken aan twee weken terug en in gedachten zie ik alweer zo’n mega dikke metervis over mijn jerkbait schuiven.
Een half uurtje onderweg begint het zonnetje aardig kracht te winnen en het is gewoon erg aangenaam aan het water. Plots wordt André verrast door een 70er snoek die op het allerlaatste moment zijn buster jerk te grazen neemt. Helaas lost de vis gelijk, maar de eerste actie is een feit. Goed voor het vertrouwen!
We vissen rustig verder. Op dit lange talud kan het overal gebeuren. Dan denk ik plots een schim te zien wegdraaien onder mijn jerkbait. André dat was er één volgens mij en een beste ook! Of was het toch lichtval in een golf? Nee ik zou toch zweren dat… Snel gooi ik de Fatboy opnieuw naar de hotspot. Rustig binnenvissen, pauzes, lekker relaxed. Langzaam kam ik het gebiedje minutieus uit. Dan, tijdens het zoveelste hangmoment, gaat er opeens een hangardeur open en ik zie mijn Fatboy helemaal uit zicht verdwijnen. Whoow! Wat een bak! Ik sla aan en zie tot mijn schrik de Fatboy gelijk weer uit de bek vliegen. Gelukkig
pakt de staartdreg net de scharnier mee en gelijk gaat een grote snoek er stevig vandoor. Wat een aanbeet weer, volledig in het zicht! En wat een bak weer!
De vis gaat even goed door het lint en ik ben bang dat ze los zal schieten. Gelukkig blijkt ze beter gehaakt dan gedacht en kan ik haar succesvol landen. Een dijk van een snoek en dat terwijl ze toch al afgepaaid lijkt. De buik is wat slap en ook heeft ze wat verse wonden op haar lijf. Desalniettemin een topvis die 112cm meet bij 26 pond. Snel een serie platen en terug ermee!
Wat een prachtbak weer!
Netjes terug in haar element
Als de vis er met krachtige slagen vandoor gaat is mijn dag alweer helemaal goed. Die aanbeet, die vis. Wat ben ik blij dat ik gegaan ben vandaag. Wie wil dit nou missen? We gooien stug verder, maar na een uur moeten we concluderen dat er niet meer in zit hier vandaag. We besluiten door te rijden naar een andere rivierplas om daar ook nog een paar uur te vissen, alvorens we weer gaan kijken bij het water waar we eigenlijk voor gingen.
Ook dit tweede water is minder helder dan normaal en bovendien is hier door de hoge waterstand lastig te vissen nu. In plaats van het talud ligt er nu een stuk oever onder de waterlijn en het hoge gras en riet maken het allemaal niet gemakkelijk. We besluiten er langs te lopen en doen hier en daar wat worpen. André is de gelukkige als er na een klein uur vissen een snoek recht onder zijn hengeltop op de buster jerk knalt. Een wild gevecht met de nodige ‘dead rolls’ volgt, waarbij de snoek het zelfs weet te presteren de splitring van de buikdreg los te draaien van de jerkbait! Gelukkig gaat het allemaal goed en kan André even later in een prachtige omgeving poseren met een fraai gekleurde snoek.
Groen plaatje
We struinen langzaam verder en de ene plek is nog moeilijker te bereiken dan de andere. Uit de wind en in de zon is het echt aangenaam warm en van al dat sjouwen begin ik gewoon te zweten. Het warmtepak gaat uit terwijl ik de laatste hoekjes uit kam.
Vanachter een rietkraag hoor ik een hoop gespartel. André heeft zijn tweede van vandaag te pakken. Een vis van soortgelijk formaat en wederom op de buster jerk. Het gaat wel even duren voordat ik bij hem kan zijn en dus mag de vis zonder foto weer verder.
We proberen het nog een half uurtje maar besluiten dan de boot te pakken. Het ijs zal met deze temperaturen toch wel weggesmolten zijn en als we nog langer wachten hoeft het niet meer. Tegen half twee rolt de boot in het water wat inderdaad op wat plekjes na open blijkt te zijn. Driftzak aan de punt, elektromotor in de achteruit en gaan!
We beginnen weer de rietkanten uit te gooien, maar waar zondag de actie al vrij vlot kwam blijft het nu akelig stil. Als we zo’n anderhalf uur later nog geen enkele vorm van actie hebben mogen vernemen wordt het tijd voor een andere aanpak. Een rondje trollen maar eens. Kijken of ze dieper liggen.
Met een 9″grandma aan de handhengel en een fatso in de steun starten we het eerste rondje. André gaat voor een triple pike fighter
en een fatso. We trollen het eerste rondje op een diepte van ca 2,5 meter maar komen nergens vis tegen. Iets dieper dan maar, 3,5 meter. Nu is het snel raak. Met een mooie knal wordt mijn grandma te grazen genomen waarna de snoek zich in no time omtovert tot rollade. Man wat een zootje zeg en ik wikkel de vis eerst maar eens uit de lijn voordat ik haar aan boord pak. Mooie 70er, plaatje en weer terug.
Toch ietsje dieper vandaag
Een half uurtje verder haakt André wat vuil, nou ja totdat het vuil toch begint te bewegen. Een 70er snoek geeft echt amper partij en laat zich gewillig landen. Zouden we het dan toch gevonden hebben nu? Trollen zo rond de 3,5 meter?
Deze vis wou graag in de lens gedrukt worden…
Dus vooruit…
Het half uur dat volgt blijft het stil. We gooien nog een mooie rietkraag uit maar veel verder dan een paar rietstengels komen we niet. Op de diepere stukken, zo rond de 5,5 tot 6 meter, zien we wel wat wolkjes witvis en we besluiten de dag te eindigen met wat backtrollen met grote shads. Shad in de steun en een op de handhengel, zo speuren we het talud af, welke hier erg grillig verloopt. Meermaals blijven we even hangen en ik tover zowaar nog een behoorlijke stronk boven water. Lang leve dyneema bij deze visserij!
De klok loopt al tegen vijven als mijn shad weer vast loopt. Ow nee het komt toch mee. Verrek het lijkt wel te bewegen! Mijn baitcaster neemt een ernstige kromming aan als iets groots en zwaars onderwater wakker wordt. Wat is dit? Vals gehaakte karper of een mega mega snoek? De vis lijkt zich om te draaien, begint te zwemmen en schiet dan los… stilte in de boot… Wat was dit? Dit was echt te zwaar!
Als ik de shad bekijk zie ik geen echte tandafdrukken. Wel lijkt de shadop een paar plekken geraspt te zijn en daarmee wordt uitgesloten dat het een vals gehaakte karper betrof. André oppert meerval, die zouden hier kunnen zitten en ook qua gewicht zou dat goed mogelijk zijn geweest. We zullen het nooit zeker weten, maar hier ga ik zeker nog eens aan terug denken
We backtrollen nog een uurtje door op verschillende plekken, maar wat begon met een actie rijke ochtend loopt af in een actieloze middag. Zou dat dunne laagje ijs de vis hier toch weer passief gemaakt hebben? De andere, open, wateren gaven immers wel vis prijs. Ach ja, het was heerlijk weer, er kwam een bak van een snoek uit en ik heb weer een dril meegemaakt om over na te denken. Wat wil je nog meer als visser?
Groet,
Volkmar Strikkers en André de Wit
1 reactie
låna pengar betalningsanmärkning
Onverwachts | The Dutchanglers