Havens harken
Vandaag weer eens een dag met André op pad. De laatste keer was op twee januari toen we vanuit de besneeuwde oevers onze bellyboats in stapten. Nu, twee maand later, is de kou eindelijk een beetje uit de lucht en kunnen we weer eens een dagje de havens onveilig maken. Een actieve visserij die over het algemeen wel de nodige actie oplevert.
Tien voor zes gaat de wekker. Ik heb beroerd geslapen en zou graag nog een paar uurtjes blijven liggen. Maargoed toch eruit en op naar de keuken om een paar broodjes te smeren. De auto is zoals altijd al volledig ingepakt en snel krab ik een klein randje ijs van de ramen. Als ik de krabber opberg begint het tot mijn verbazing behoorlijk te sneeuwen en als het twee minuten later ophoudt kan ik
heel mijn auto krabben… Dankjewel!
Ik pik de boot op bij de stalling en dan kan de rit beginnen. Onderweg pik ik André op bij het station en even later zijn we op weg naar de trailerhelling. Daar aangekomen zien we helaas dat het water behoorlijk troebel is door werkzaamheden aan de oever. Dat zal de vangsten vast niet ten goede gaan komen maar gelukkig hebben we nog een aantal havens in de buurt. Eerst maar eens hier proberen natuurlijk.
We starten de eerste drift en veelvuldig plonzen onze jerkbaits kort voor de oever. Ik start vandaag met een nieuwe eigenbouw, welke ik voornamelijk gemaakt heb voor de visserij op snoekbaars. Deze jerkbait is behoorlijk snel zinkend uitgelood en kun je, traag gevist, bijna diagonalend over de bodem vissen. De jerkbait maakt een soort van sprongetjes onder water, enigszins uitslaand en vooral flankend. De ratels doen de rest.
De ‘hopper’ in black bass en peacock bass kleuren
Na de eerste drift proberen we de doorgang naar open water even. Hier ligt eigenlijk altijd wel een snoek. Nu blijft het echter stil. Geen ramp want meestal vangen we ze hier toch trollend. We pakken nog even een talud mee net buiten de haven en trollen dan terug de haven in. Het blijft stil onder water Toch moet er snoek liggen en dus besluiten we nog een keer heen en weer te trollen. Gelukkig krijgen we ons gelijk als André een mooie aanbeet krijgt op zijn tripje pikefighter. Een leuke snoek van eind 70 blijkt de dader en mag na een paar plaatjes weer zwemmen.
Foto
Nog één keer slepen we door de doorgang, om daarna onze weg te vervolgen naar een ander de deel van de haven. We hopen hier op wat helderder water maar helaas, het blijft behoorlijk bruin. Geconcentreerd kammen we stukje bij beetje de haven uit maar het blijft akelig stil. Hoekjes waar normaal altijd wel een vis te vinden was lijken nu uitgestorven. Is de vis dan toch de havens uitgetrokken ondanks de kou? Enkele kunstaaswissels later krijg ik een mooie knal op mijn eigenbouw Fatboy. Helaas ben ik net
op dat moment bezig met de elektromotor en dus wordt de aanbeet gemist. Hoe krijgen ze het toch elke keer weer voor elkaar om juist op die momenten toe te slaan!
Een kwartiertje verder doet André een wat ongelukkige worp waarbij hij zijn eigenbouw aan een meerpaal parkeert. Net als we er heen willen varen jaagt er vlak naast de boot een snoek aan het oppervlak en dus grap ik naar André dat hij nog maar even moet wachten. Business First…
Ik vaar naar de betreffende box, gooi de peacock bass er in en deze wordt vrijwel direct lomp hard onderschept door de op scherp liggende snoek. De vis gaat er gelijk goed in hangen en het mag blijken dat deze jerkbait haar wel aan stond. Man wat was die ver weg!
Goedgekeurd!
Gelukkig zit de vis maar amper gehaakt en zodoende kan de vis zonder problemen verder, waarna wij toch maar even André’s jerkbait ophalen
Mooie 80er
We proberen het nog een klein uur maar besluiten dan door te gaan naar een andere haven. Deze ligt op een paar kilometer afstand en we besluiten trollend over te varen. Veel vis lag er niet in deze haven en mogelijk zijn ze dus al op weg naar de paaigronden.
De vaargeul lijkt echter behoorlijk uitgestorven en ook boven op het talud valt niets te beleven. De kunstaasredder moet er op den duur nog wel even aan te pas komen om André’s triple pikefighter te redden, maar dat is dan ook de enige afwisseling op het saaie trolwerk.
Het loopt tegen enen als we de volgende haven binnen varen. Ik stel voor om eerst eens een tijdje passief te doodazen. Boot vastleggen en sardines over boord. Kunnen we gelijk even een broodje eten. André is het hier wel mee eens en zodoende zoeken we een mooi plekje op. Uit de wind en in de zon, die langzaam maar zeker aan het verliezen is van de wolken.
Terwijl ik mijn doodaashengels klaar maak gooit André nog even snel een shad voor de steiger langs en in no time staat hij met een goed krommende hengel. Dit voelt goed! De vis doet niet veel, maar eenmaal in het oppervlak zien we wel dat het een flinke metervis betreft. Nog steeds lijkt de vis niet al te veel moeite te willen doen en even later kan André haar dan ook onder de kieuw vatten. Wat doe je nou man, nu kunnen de sardines wel binnen boord blijven, grap ik.
De snoek heeft een prachtige grote kop en is aardig op gewicht. Omdat ik, na die twee bakbeesten van twee weken terug, een wegertje heb gekocht besluiten we deze vis eens te wegen. We schatten zo rond de 25 pond en dit blijkt ze ook exact te zijn. Bij
een lengte van 110 een vis die de dag al helemaal doet slagen. Snel een paar platen en weer terug!
Prachtvis!
Fraai getekend
Als de vis wegzwemt kunnen we alsnog de doodaashengels klaar maken. Ik zet mijn jerkbaitstok met een fireball montage in de steun, laat de sardine naar de bodem zakken en draai het zaakje vervolgens weer twintig centimeter omhoog. Vervolgens pak ik
mijn dobberhengel en geef ik die aasvis een zwieper. RRRRRR hoor ik achter mij en als ik omdraai staat de st croix behoorlijk te bonken in de steun. De ratel van mijn nieuwe toro winch klinkt luid en duidelijk en al snel kan ik de haak zetten op een mooie vis. Euhm we gingen een broodje eten toch? Dit gaat wel heel rap zo!
Een mooie 90er is de dader en mag na een paar platen weer zwemmen. Van de sardine is niet veel meer over en dus prik ik een nieuwe op de fireball. Kijken of deze het langer volhoudt.
Dat lunchen gaat ons goed af vandaag..!
Zo, kunnen we nu dan een broodje eten? André gooit zijn sardine naar de overkant van de haven en laat zijn dobber driften op de wind. Zijn hengel ligt amper tien seconden als ik de dobber resoluut zie verdwijnen. André, leg je brood maar weer weg! Dit gaat helemaal nergens over. De hele ochtend is het stil en opeens komen de aanbeten achter elkaar. André zoekt contact maar helaas slaat hij finaal mis. Kunnen we nu dan een broodje eten..?
Ja dat kan want het blijft even rustig. Na een half uurtje liggen vinden we het wel weer mooi geweest en gaan we weer actief aan de gang. We gooien een mooi kantje uit en al snel is het André die een mooie 80er mag bijschrijven op een redhead Fatso. Zo loopt de teller al aardig op!
Fatso tachtiger
Het is inmiddels wel gedaan met het mooie weer en terwijl de wind steeds verder aanzet begint het langzaam aan ook te regenen. De pakken worden helemaal dicht geritst en we besluiten het nog eens op de plek te proberen waar we tijdens de lunch zoveel aanbeten kregen. Hier liggen er vast nog een paar!
Omdat de boot inmiddels niet meer echt fatsoenlijk controleerbaar is besluiten we steeds ergens aan te leggen, om vervolgens weer een stukje te verkassen. Zo krijgen onze sardines steeds ergens anders de kans om hun stinkende kunsten te vertonen, terwijl wij de haven uitgooien met shads. We zijn een klein half uur bezig als ik André weer de haak zie zetten. Een slanke vis van eind 80 is er met zijn fox pro shad vandoor en mag na een korte dril poseren voor de lens.
André scoort goed met de Fox Pro shads!
Weer een stukje opschuiven dan maar. We zijn amper aan het gooien als ik André weer de haak zie zetten. Wat doe ik verkeerd vandaag? Deze vis ziet er een stuk serieuzer uit, maar weet helaas al snel de haak te lossen. We gooien nog een tijdje door totdat ik mijn shad vakkundig vast trek aan een paal. Iets te scherp gevist dus en dat betekend verkassen. Ik draai mijn dobber tot naast de boot en vervolgens varen we rustig achteruit naar de betreffende paal. Met enige moeite krijg ik mijn shad los en dan zie ik André
op mijn hengel duiken. De dobber is verdwenen en de hengel buigt al aardig door. Kennelijk ben ik de vrijloop vergeten in te stellen maar gelukkig zijn we er net op tijd bij. Even laten zwemmen, contact zoeken en slaan. In tegenstelling tot de andere vissen vandaag doet deze wel behoorlijk zijn best. Een goed gevulde 90er zet de teller op zeven.
Gelukstreffer
We besluiten even te blijven hangen en kammen dit stuk haven uit met shads. Al snel voel ik een subtiele tik en als ik aansla voel ik duidelijk de staart van mijn shad losschieten uit de bek van een snoek. Deze zit er gelukkig nog wel aan maar de tanden staan er overduidelijk in. Een paar worpen later krijg ik op een andere plek een mooie beuk tijdens het afzinken van mijn shad en nu kan ik
de haak wel zetten. Het lijkt wel standaard te zijn vandaag, maar ook dit is weer een vis van rond de 90cm. Zo, we staan weer gelijk, grap ik naar André.
Eindelijk ook een vis voor mij op de shad
Even later besluiten we weer te verkassen. Als we de boot op de nieuwe stek stil leggen vertrekt mijn dobber a la seconde de diepte in. Die was er vlot bij! Helaas drift de boot over de dobber heen en met mijn lange baitcaster kan ik zo onmogelijk aanslaan. Ik probeer de hengel onder de motor door te halen maar de lijn blijft er toch even achter hangen. Net even te lang voor de snoek en de sardine wordt losgelaten. We gooien nog een tijdje door maar er volgt geen reactie meer
Wat begon als een briesje is ontaard in Noord zes. De striemende regen maakt het behoorlijk onaangenaam en bovendien kan ik de boot amper nog fatsoenlijk door de haven sturen. Vrijwel elke worp moet ik halverwege afbreken om de boot uit de palen/ jachten te
houden en echt lekker vissen is er dus niet meer bij. Als ik voor de zoveelste keer mijn elektro motor beet pak zie ik tot mijn frustratie een grote snoek rakelings langs mijn shad draaien. De vis blijft even liggen maar nog voor ik kan reageren gaat ze er weer vandoor. Balen!
Ik kam de stek verder uit en na een minuut of tien gooien volgt een subtiele aanbeet. Ik sla aan en gelijk rolt dezelfde vis door het oppervlak. Die haalt de meter wel roep ik naar André en floep weg is ze weer… Behoorlijk gefrustreerd gooi ik verder en dan zie ik André zijn hengel krom slaan. Hij gooide zeker tien meter voorbij de plek waar ik de vis loste maar al snel wordt mij duidelijk dat het weer dezelfde vis betreft. De vis doet behoorlijk haar best maar moet even later toch opgeven. Met 98cm iets kleiner dan
gedacht maar daarmee geen minder mooie vis.
De laatste die bleef hangen
In het daarop volgende half uur lijkt het opeens niet meer te mogen. We krijgen beide een paar aanbeten maar bleef de rest van de dag bijna alles hangen opeens mist/lost elke vis. Tegen half zes ben ik de regen en wind ook meer dan zat en stel ik voor om terug te varen naar de helling. Eer we daar zijn zal het wel zo’n beetje donker zijn en we moeten de hele bende ook nog opruimen. Het gas gaat
open en diep weggedoken in onze pakken varen we terug naar de helling.
Nadat ik André heb afgezet bij het station kan de reis naar huis beginnen. De wegen staan blank en op sommige stukken is het zicht tot enkele tientallen meters gedaald door opspattend en neervallend water. Niet echt de fijnste omstandigheden en ik ben dan ook blij als ik thuis ben. Alle natte spullen worden te drogen gelegd en ook de kunstaasbakken staan open op het bureau. Snel een vette hap en dan snel onder de douche!
Groet,
Volkmar Strikkers en André de Wit
