Genieten!
Vrijdagmiddag. Het is zo ver. Het jaarlijkse Total Fishing weekend staat voor de deur
en dit jaar doe ik weer mee. Spullen worden gepakt en even later zit
ik in de auto voor een twee uur durende rit naar het zuiden van het
land. In Venlo pik ik Bard Borger op, waarna we onze weg vervolgen naar
D’n Bongerd, thuisbasis van de TF cup dit weekend.
Als we aankomen zit de rest van de club al om het kampvuur. Een biertje
erbij, handen schudden en de gezelligheid barst ook voor ons los. Zonder
dat we het plannen wordt het toch al weer veel te laat alvorens we in
bed liggen. Een koude nacht gaat voorbij waarna de visdag zich aandient.
Zeven boten sterk gaan we het grote water op. Ik ben ’s ochtends te
gast bij Yvo Bindels. Dat hij het water wel kent blijkt al snel, want
we liggen per direct op een school baars. In korte tijd vangen we een
mooie serie vissen, waarbij Yvo de kroon spant met een prachtige oude
45er. Ikzelf doe ook leuk mee, met een 40cm vis op de ultra light hengel.
Oude strijder
Daarna wordt het al snel taai. Op de rivier
staat gewoon geen stroming. We proberen het een tijdje op snoek maar
dit levert geen enkele aanbeet op. Terug op de baarsstek doe ik naast
een mooie baars nog een andere bijzondere vangst. Een felle tik en na
aanslag lompe massa die gelijk van het talud dendert. Al gauw krijg
ik echter in de gaten dat er iets niet klopt. Hilarisch genoeg blijkt
het een puts emmer te zijn met een lang touw er aan. Half vol drek en
dus een best gewicht. Jammer dat deze soort niet mee telt in het punten
klassement…
Na een gezellige lunch stap ik bij Lambert
Haenen aan boord. We besluiten alles op alles te zetten en gaan met
groot kunstaas slepen op de groene dames. Na anderhalf uur krijg ik
een geweldige beuk op mijn mega swimbait. De aanbeet is zo hard dat
de hengelsteun kraakt in zijn voet. Zelfs Lambert, die de andere kant
op keek, krijgt zo de kriebels van deze aanbeet. En dan niet hangen,
dat geloof je toch niet?!
We proberen het nog eens, maar de snoek
heeft geen zin meer. Even later krijgt Lambert ook een geweldige klap
op zijn baby shad clone. Weer niet hangen. Dit gaat dus nergens over!
De rest van de dag verloopt stilletjes en rond half vijf komen we terug
bij de trailerhelling. Johan Caneel blijkt de topper te zijn vandaag
met een tweetal snoeken, een snoekbaars en wat baarzen. Hij mag de TF
Limburg Cup mee naar huis nemen morgen.
Johan deed het ons voor…
Eenmaal terug op de thuisbasis komt er
al snel een overdosis chinees op tafel. Er wordt gebunkerd en even later
genieten we, onder het genot van een biertje, van het kampvuur. We denken
met zijn allen aan Luciën de Kroon, die door een jammerlijke valpartij
met zijn motor helaas niet aanwezig kon zijn dit weekend. Telefonisch
contact is er wel en hij geniet duidelijk met ons mee. De volgende keer
zijn we gewoon weer compleet!
De volgende morgen gaan we even kijken
op het werk van Piet Driessen. Slangen, vogelspinnen, pissende padden,
pissende vrouwen (onderweg…), katten, ratten, geiten, paarden, barbelen,
van alles komt er voorbij. Na een gezellige en leerzame rondleiding
ruimen we de boel op en gaat iedereen weer op weg naar huis. Voor mij
weer twee uur noordwaards en misschien nog wel iets langer…
Ik had nog een plannetje. Een vergeten
meertje wat ik al een tijdje op het oog heb. Het ziet er mooi uit voor
de bellyboat. Al is het alleen al omdat het practisch onbereikbaar is.
Ik heb nog een klein uurtje over en besluit er eens een kijkje te nemen.
Was er tot nu toe nog niet van gekomen. Het is wel een eindje om, maar
ik heb er nu toch al bijna een tank benzine doorheen gejaagt dit weekend.
Dat kunnen die paar extra kilometers er ook nog wel bij…
Nadat ik de auto geparkeerd heb loop ik
in de richting van het water. Geen wegen, geen paden. Dan doemt er,
verscholen tussen het riet, een schitterende plas water op. Even waan
ik mij in Ierland. Hier krijg ik dus de kriebels van! Het gevoel is
volmaakt als er even later twee fazantenhanen de bosjes uit komen. Ze
zijn duidelijk concurent in dit gebied en al snel slaat de twijfel toe
bij de vogels. Vechten, of vluchten voor dat gespuis met die camera.
Uiteindelijk gaan ze er beide met veel kabaal vandoor, waarna ik mijn
weg vervolg naar het water.
Ben ik in Ierland?
Vechten of vluchten?
Het watertje is omringt door riet. Hier
kan gewoon niet gevist worden vanaf de kant, althans bijna niet. Heel
bescheiden is er wat riet weg gesneden. Duidelijk door menselijke hand.
Hoogstwaarschijnlijk een karpervisser die in de gaten heeft hoe het
werkt. Niet gelijk de hele boel platstampen, maar gewoon precies genoeg
ruimte om te kunnen vissen. Voor mij is het wel makkelijk, vanaf hier
kan ik snel een paar worpen doen. Eens kijken of het water een beetje
diep is…
De wind staat vol in de kant. Hier en daar
zie ik wat leliebladeren omklappen. Ziet er veelbelovend uit allemaal.
Omdat ik niets weet van de verdere vegetatie hang ik de grinder spinnerbait
van Jan Willem aan de speld. Die kun je vrijwel overal doorheen vissen
als het moet. Ik kan bijna alleen recht voor me uit gooien. Rechts en
links een plompenveld. Het water lijkt aardig diep. Ik zet mijn vierde
worp in, nu langs het linker plompenveld. BOF. Niets meer en niets minder.
Een immens doffe klap. Dit ga je niet menen?
Heel traag komt er iets in beweging. Dan
volgen een paar logge kopstoten. De lijn scheert van links naar rechts,
dit is groot. Langzaam loopt mijn lijn naar rechts weg. Mooi richting
open water dus. De vis blijft diep en mijn jerkbait hengel buigt vrijwel
helemaal rond. Wat een start op dit water, hier komt een topper aan.
Kan niet missen!
Ik krijg het benauwd als de vis in de buurt
bij de kant komt. Drie meter voor de oever ligt een dik pak waterlelies
en de dame weet ze na een korte spurt feilloos te vinden. Mijn dyneemalijn
fluit in de wind. Even is er geen beweging, dan komt de vis toch los.
Ik sta lekker te trillen op de oever. Mensen wat is dit spannend, ik
wil die vis zien! Weer zoekt ze de lelies op, weer gaat het goed. Dan
een run naar open water. Wat een power bezit deze vis. Ze moet terug
langs de lelies, dit pikt ze natuurlijk niet en weer zwemt ze zich muurvast.
Ik zet maximale druk en dan knapt er van alles onder water. Gelukkig
niet mijn lijn!
Er komt een grote bult plompenbladeren
in het oppervlak. Ik zie mijn onderlijn, de snoek moet er onder liggen.
Een wilde klap met haar kop en dan verschijnt ze. Allemachtig, wat een
lijf! Dit gaat serieus richting de 120! Ze begint duidelijk moe te worden.
Ik kan de runs richting de planten afstoppen. Ik ben aan de winnende
kant. Nog even schudt ze wild met haar kop, ik zie dat de weerhaakloze
trailerhaak in de scharnier zit. Dat moet gewoon goedkomen. Even later
grijp ik haar onder de kieuw. Kanonne, wat een beer!
Onwijs…
In trance leg ik de vis in het gras om
de camera uit de hoes te pakken. Wat een droomvis! Baggervet en werkelijk
puntgaaf. En dan die tekening! Het meetlint gaat er langs. Eenmeterzestien.
Wat een start op dit nieuwe water. Niet normaal!
Wat een gigant!
Gewoon perfect deze vis!
Als ik haar op til zie ik een flinke staart
uit haar slokdarm steken. Een brasemstaart en gezien het formaat zal
de vis die er aan vast zit zeker 50cm zijn. Ook halverwege haar buik
is duidelijk een dikke brasem te voelen. Ook die haalt de vijftig centimeter
wel. Wat een vraatzucht. Dit is op zeker mijn dikste snoek ooit!
De imposante brasemstaart valt in het niet bij de laadklep van deze snoek!
Na een drietal foto’s met de zelfontspanner
mag ze weer terug het water in. Ik wil nog een release plaat schieten
maar ze vind het mooi geweest. Met een machtige klap gaat ze er vandoor.
Ik doe even een vreugdedansje. Man wat is dit gaaf! Ik ben klaar, kan
weer terug naar de auto. Dit was even een droomvangst, hier kom ik terug!
Groet,
Volkmar Strikkers
