Porno
Met de komst van Laurens en zijn karperverhalen gaat er een wereld voor mij open. Krachttermen waarvan ik dacht dat ze enkel in de scheepsbouw gebruikt werden, zuchtende polsen onder enorme hompen visvlees, het is allemaal wel even anders dan zo’n gracieuze snoekenkop, gebouwd voor stealth en precisieaanvallen. Nou, na gistermiddag begin ik de verhalen van Laurens beter te begrijpen, vandaar ook de in mijn ogen enige passende titel voor dit verhaal. Een leuke titel ook voor de mensen die dit op hun werk zitten te lezen. Want ja, leg dat maar eens uit aan de baas..! :)
Het voorjaar loopt niet zoals gehoopt. Ik blank, blank en euh… blank… Tussen die belachelijk zware snoek op 27 februari en 17 mei weet ik slechts 2 vissen te landen. Het is echt bizar, niets maar dan ook niets wil lukken. Noem het doorzettingsvermogen, noem het naïef, week na week zat ik weer aan de waterkant. Aanbeten werden gemist, vissen werden gelost…
Hendrik Jan beleefde een al niet veel beter voorjaar. Reden te meer dus om eens iets anders te proberen. Halverwege de week zie ik de weersvoorspellingen. Zondag weinig wind en zon. Ik mail direct HJ. De afspraak wordt direct bevestigd. Graskarperen zal het gaan worden. Niets of groot, daar houden we van.
We gaan voor een nieuwe tactiek. Eerst het complete locale vogelbestand volvoeren en dan vissen. Daar heb je veel brood voor nodig en dus loop ik zaterdag aan het eind van de middag de Aldi in. Voor mij een ‘echte IJsselmuidense in’t zwart’. Type 2 boodschappenwagens vol en niemand voorlaten. Ik weet wel waar dit ga eindigen, haal rechts in, veeg het complete broodvak leeg en vang nog net haar blik op als ze de wagen achter me stilzet. Tsja… Branden zou ik toch al…
’s Avonds heb ik een feest van een goede vriend. Als ik na de nodige berenburgjes op de klok kijk zie ik 04:00 staan. Niet dat ik vroeg met HJ had afgesproken, maar met de wekker om 9 uur geen fijn vooruitzicht. Judith uit de karaokehoek geplukt en hup naar huis. Ronken, wakker worden… Pfff ja dit is weer een beetje jammer…
De domper is compleet als ik naar buiten kijk. Grijs en wind. Anti oppervlaktevisserij. Ik sms HJ. Wordt dit nog wat? Ik verwacht een nee maar wordt dan gebeld dat het op de plaats van bestemming wel mooi weer is, zo had hij uit betrouwbare bronnen vernomen… Ik plens een bak water in m’n gezicht, smeer wat brood en spring in de auto, nog steeds twijfelend of ik dit wel echt wil…
Bij het water aangekomen staat HJ al klaar. Rap wordt de boot getrailerd en na een stuk gevaren te hebben kan het voeren en zoeken beginnen. We zoeken naar uit de wind gelegen plekken waar de zon goed op staat. Hoog op de boot staand kruipen we op kracht van de fronttroller langs potentiële stekken. Overal om ons heen voeren we brood. Véél brood. De eerste vier hele witten zijn op voordat we er erg in hebben. Op ja, want zoals verwacht is de hele witte luchtbrigade neergestreken, aangevoerd door allerlei zwemmende staatsvijanden van de gemiddelde karpervisser…
Niet van dat zuinige…
Afijn, wij vinden het best zo en zoeken rustig verder. Dan, midden op het water en in de wind, zien we plots een paar ruggen. Altijd weer fantastisch, zo’n bruine torpedo net onder het oppervlak, met een haaievin die het water doorklieft. We liggen hier in de wind, maar zien daardoor juist wel mogelijkheden. Bovenwinds storten we een lading brood. Eerst maar eens laten azen. Tot onze verbazing drijft het brood tegen de wind in… De ankerfunctie gaat uit en we sluipen om de school heen. ‘Ankeren’ weer en voeren maar. Het duurt lang, maar we vermaken ons prima met het nadoen van jachtgeluiden. Koksmeeuwen, zilvermeeuwen, mantelmeeuwen… Langzaam maar zeker beginnen de vogels echter steeds moeilijker te vliegen. Het is gewoon wachten totdat er straks één ploft…
Dan wordt er plots met een flinke klap een korst weg gesnoept. Even later nog één… Yes, we zitten goed! Nu de meeuwen het grootste gedeelte van de korsten hebben opgeruimd hebben de graskarpers niet heel veel keuze meer. Snel gooien we er beide dus een korst tussen. Snel? Te snel dus, want de een na de andere fabelachtige faalworp vindt plaats. Korsten vallen van de haak, landen totaal op verkeerde plekken en als ik dan met stomme verbazing toch een korst, met geïntegreerde haak, weg geslurpt zie worden sla ik vakkundig mis. Balend draai ik snel binnen, maar ik weet al genoeg. HJ gaat er één vangen en dan zien we er nooit meer één terug vandaag…
Met de meeuwen uitbuikend op de oever, kan het feest beginnen…
Slurp… Hengst… HJ mist..! Weer schrikt de vis niet, gelukkig. Ik doe snel een nieuwe worp maar faal weer keihard. Ben ook niet gewend aan die achterlijk lange karperstokken. De korst land 10 meter buiten de voerstek, die van HJ drift er prachtig naartoe. Het zij zo… SMAK!
Éénentwintig… Hijs… HANGEN! Het water ontploft. Sleur de vis van de stek, roept HJ. Ik draai de slip nog een paar tandjes vaster en begin te zeulen. HJ knalt de fronttroller in de vooruit en gelukkig zwemt de vis keurig mee. Dan, weg uit de school, begint het gevecht pas echt. Het is wat onwennig drillen met die zware drieponder, maar de vis geeft dan ook geen strobreed toe. Zeker tien minuten lang blijft de vis maar lijn nemen en diep zwemmen, waarna HJ resoluut het net er onder schuift.
Zo, die is binnen! We knallen snel de boot tegen de kant voor wat foto’s. Met de vis in de onthaakmat kan er niets gebeuren. Weger er aan, 29 pond na aftrek van de mat. Een prachtige fors gebouwde vis van rond de meter, ik ben er gelukkig mee!
Het ‘kneuzenworpje’ levert wel de eerste vis op!
HJ Heeft haast. Begrijpelijk ook want tijdens mijn dril bleven de andere graskarpers gewoon doorazen. Terug op de stek zijn beide hengels dus voor HJ. Om de beurt vissen is wel zo netjes bij deze loterij. Binnen vijf minuten is het raak, gelukkig voor HJ op zijn eigen hengel ook nog. Het gevecht lijkt niet op die van de vorige vis. HJ drilt de vis meedogenloos en heeft de ‘m in no time in het net. Op de mat herhalen we de routine. Ook deze vis blijkt 29 pond en gaat er, eenmaal in het water, met een klap vandoor.
Binnen tien minuten nummer twee, ook 29 pond!
Of like a shot..!
Een high five later varen we terug naar de stek. Weer voeren we aan maar ondanks dat we zoeven nog vis zagen azen lijkt het nu helemaal over. Geen nood, we hebben nog meer water te verkennen. Twee vissen ‘in the pocket’ na krap anderhalf uur, gewoon een luxepositie!
Op de tweede stek besluiten we eerst even vanaf de kant te gaan kijken. Toch wat makkelijker ‘low profile’ zoeken dan vanuit een 16 voets Lund. Bij het uit de boot stappen zie ik 3 toch wel hele beste karpers recht onder ons door zwemmen. De vissen schrikken niet en ik gebaar HJ stil te zijn. Die snapt gelijk waar dit over gaat en drukt een zinkende vlok aan de haak. De vlok zweeft een dikke vijf minuten tussen de karpers, het blijken er zes te zijn van rond de 30 pond, maar wekt geen interesse. Dat gebeurd pas als HJ de vlok binnendraait. Een snoek van goed negentig volgt geïnteresseerd tot de boot maar draait dan weg.
Vanaf de kant zie ik één keer een graskarper azen. Oké, voeren dus. Wellicht zitten er meer. We varen langs een oever, strooien een mooi spoor brood en gaan dan op afstand liggen wachten. Het duurt een kwartier, maar dan wordt er inderdaad geaasd. Dit keer echter heel anders dan op de vorige stek, maar het zijn dan ook vissen van een heel ander kaliber! Met enorme klappen worden korsten kapotgeslagen in het oppervlak. Daarom is het dus zo belangrijk om niet direct met haakaas te gaan vissen. Laat ze eerst maar eens vertrouwen krijgen en vooral geen lijnen voelen…
Het azen verloopt voorzichtig. Één korstje per vijf minuten misschien? Het lijkt ook maar één vis te zijn. We kijken goed naar de rondes die de vis maakt en besluiten het er na een half uur op te wagen. Ik ben weer aan de beurt, de spanning stijgt…
HJ gooit zijn korst een eind buiten de voerstek, ik laat de korst er overheen drijven. Binnen vijf minuten heeft de grasser de korst van HJ gevonden. Helaas zuigt de vis hem niet naar binnen maar duwt ze ‘m slechts weg, waarna de korst zinkt… Twee maal hartslag 160. Allemachtig wat is dit spannend, misschien nog wel spannender dan een vis die direct pakt. Ik kijk naar mijn korst, HJ besluit niet binnen te draaien. Een goede keus want niet veel later zie ik hem hard aanslaan. “Ik zag de lijn zo wegschieten, hier, blokken!”
Kanonnen, dit is inderdaad wel even een ander kaliber vis. De vorige vis was al sterk, maar deze hangt er ook nog eens veel zwaarder in. Weer varen we op de fronttroller weg van de stek, terwijl de graskarper gedwee mee zwemt. Dan wordt ze goed wakker en rost zeker 20-25 meter van de bijna vast gedraaide spoel. Heerlijk drillen dit. Obstakelvrij water en toch je materiaal tot het uiterste zien gaan. Als we de vis voor het eerst zien gaan we uit ons dak. Wat een bak! HJ roept direct dat hij er gek van wordt, waarom vangen vismaten altijd de topvissen weg?! “Hierna is het mijn beurt tot ik ook een topper heb”, ik vind het helemaal best. Eerst maar eens mijn PR veiligstellen.
Dat lukt en even later ligt er een kalf van een graskarper aan boord. 39 Pond zwaar maarliefst en 109 lang. Nieuw PR, wat een topsessie!
Nieuw PR
Wat een kanon!
Op de voerstek wordt weer geaasd. Snel de vis reanimeren en terugvaren dus. De vis die aast is groot, dat is direct duidelijk. De korsten drijven perfect richting de voerplek en we voelen het beide al. Succes kan gewoon niet uitblijven… Dit gebeurd ook niet en binnen tien minuten mag HJ vol aan de bak. De dril die dan volgt is werkelijk met geen pen te beschrijven. Vrij snel zien we de vis. Echter maar heel kort en vaag. Nog voor we een schatting kunnen maken, gaat de vis er vandoor… En blijft er vandoor gaan… Na tien minuten nog geen ander wedstrijdbeeld. Het is 90% lijnbezit voor die U-boat daar beneden. Wat een geweld! Hoe groot moet dit wel niet zijn? Ik feliciteer HJ alvast en vertel hem dat ik weer aan de beurt ben straks…
Na een dik kwartier zien we de vis beter. Als de vorige al een kalf was, dan is dit een mammoet. Nog steeds blijft de vis maar gaan en gaan en pas minuten later kunnen we de vis eindelijk scheppen. Jubelstemming, wat een monsterlijk dikke vis is dit! Die moet gewoon de 40 pond gaan halen, met gemak
Hier lacht hij nog…
Jubelstemming, wat een monsterlijk dikke vis is dit! Die moet gewoon de 40 pond gaan halen, met gemak!
Maar dat zou hem nog vergaan…
Dat doet ze ook, met 43 pond een super exemplaar. Na de lange en uitputtende dril schieten we snel een serie platen, waarna de vis weer over boord mag. Achteraf vallen de platen een beetje tegen, wat toch jammer is bij een dergelijke vangst. Vooropgesteld is echter dat de vis weer fatsoenlijk wegzwemt, en dat ging gewoon goed!
U-boat, wat een apparaat!
Familie van de Snakehead?
Even bij laten komen na een hels gevecht
Terugvarend naar de stek, die inmiddels toch wel verstoord zou moeten zijn, zien we weer een graskarper azen. Het is niet te geloven! Ook verderop wordt nog een korst weg gesnoept. We vallen echt met onze neus in de boter vandaag, maar nog belangrijker: Het is weer mijn beurt!
We besluiten met 2 hengels te vissen, de eerste beet ik sowieso voor mij, en dan wil HJ proberen er ’even’ een double hook up van te kaken. Graskarperpandemonium zegmaar, dat kan alleen maar chaos worden J
Lang hoeven we niet te wachten. Twee meter van mijn korst wordt heel rustig een andere korst onder getrokken. Oké, dit kan niet missen… Geef het een minuut! Ow, komt ie al. Een dikke rug, haaienvinnetje halverwege, doorklieft het oppervlak en stuurt recht op mijn korst aan. SLURP!
Verdomd, ik zie mijn korst nog. Lijn loopt ook niet weg dus ze zal ‘m toch hebben laten liggen. Gewoon wachten, die moet nog wel terugkomen… Een minuut later is dit niet het geval. Ik kijk naar mijn lijn en deze loopt diep weg. Zou de haak uit de korst gevallen zijn? Ik besluit toch maar binnen te draaien. Voel idd geen korst meer, wel na een slag of 10 een behoorlijke weerstand. Huh? Lijn loopt helemaal naar links. Ik hijs de 3 ponder achterover en er beging iets hevig te mokken. Haha! Die hangt gewoon!
Er lagen dus 2 korsten tegen elkaar. De mijne werd weggezogen en ik had niets door. Vandaag lijkt het allemaal niet uit te maken. Alles valt op zijn plek. Terwijl ik een gigant richting boot dril wordt ook de korst van de andere hengel onder getrokken. HJ slaat correct aan, maar mist helaas.
Mijn vis, die totaal volgens mij nog steeds niet in de gaten heeft dat ze gehaakt is, zwemt inmiddels in het zicht en allemachtig wat een monster. Mijn PR van zoeven gaat gewoon sneuvelen, zo veel is zeker. Betekend dat dit wel een 40er moet zijn. Doe eens normaal man?! 2 40ers op een dag?
De dril verloopt vreemd. Duurt een minuut of vijf maar niet één keer neemt de vis een overtuigende run. Puur op basis van massa weet ze me bezig te houden. Bij de eerste de beste kans gaat resoluut het net eronder. Ja hoor, dit is een 40er, hoor ik HJ al zeggen…
Vis in de onthaakmat, weger er aan en hijsen maar… Niet te geloven. De tweede 43 ponder van vandaag. Het hele gesloten (of moet ik zeggen blank) seizoen is vergeten, alles in één klap goed gemaakt. Ik ga op de rand van de boot zitten en til, onder zwaar protest van mijn armen, mijn tweede bak van vandaag op. Even later zwemt ze al weer door, nog net zo nonchalant als tijdens de dril. Overal maling aan, deze graskarperkoningin.
Wederom een nieuw PR, wat een bizarre middag!
Terug de diepte in
Weer terug naar de stek. Het blijft een minuut of 20 stil, nu is het dan toch over. We zoeken verder maar worden niet echt geholpen door de langzaam aanzettende wind. Na nog twee vruchtenloze voerplekken te hebben aangelegd besluiten we dat het mooi geweest is. Bedoel, het is niet dat we nog wat te kort komen vandaag.
De boot gaat op de trailer en we rijden huiswaarts. Onder het genot van een heerlijk koud biertje klikken we langs de foto’s, die op de 26” monitor van HJ prima tot hun recht komen. Dit was weer zo’n zeldzame dag. Het zit niet altijd mee, maar als alles klopt volgen meestal wel extreme uitslagen…
Groet,
Volkmar Strikkers
Heel erg bruut! Zulke apparaten met de korst vangen is echt heel gaaf, super.
Prachtige vissen mannen!