Lac du Irritant deel 5
Dit keer ben ik lekker vroeg aan het water. Eigenlijk onnodig want vanavond is de wedstrijd Nederland-Duitsland. Veel volk hoef ik dus niet te verwachten. Ergens heb ik wel zin om te gaan kijken, maar de drang om te vissen is te groot, en de vis zit op het voer dus daar moet actie op ondernomen worden. Hans komt om ongeveer 8 uur even een bakkie drinken dus de komende 3 uur zit ik nog alleen.
Ik vaar de hengels uit en maak snel een pot bruine bonen warm. Een flinke lading Worcestersaus er over en happen maar. Ja, het lijkt en vreemde combi maar als snelle hap langs de waterkant is het best binnen te houden.
Na slechts twee happen knalt de pieper af. Enigszins verbaasd spring ik op en de boontjes vliegen om me oren. De vis ligt niet veel later in het net en ik bel Hans of hij wat eerder kan komen om direct foto’s te maken. De vis doe ik even in de zak en pas dan zie ik dat het een vis is die ik volgens mij in het najaar ook al heb gevangen.
Een voor mij bekend exemplaar
Ik vaar weer uit en werk de overgebleven koude bonen naar binnen. Direct knalt de zelfde hengel weer af. Het is wederom een bekende vis van vorig jaar, hoe is het mogelijk, nu al dubbelen. Niet veel later komt Hans aan gelopen en ook hij is verbaasd dat er al twee vissen in het net liggen, snel pak ik de eerste vis en terwijl ik hem vasthoud loopt er weer een hengel af, bizar. Hans ontfermt zich over de foto vis en ik vang het volgende slachtoffer. Ditmaal is het een onbekend exemplaar, gelukkig.
Foto van vorig jaar met dezelfde vis.
Helemaal blij ga ik me slaapzak in om op de radio nog even de laatste minuten van de voetbal wedstrijd te luisteren. Dit doe ik normaal nooit aangezien voetbal niet echt aan mij besteed is, ik heb er gewoonweg geen tijd voor. Net als ik denk dat het niets meer gaat worden met de wedstrijd gaat de pieper, gelukkig!
Ik sta echter een aantal minuten later met een kromme hengel en de vis vast in het riet. We hebben het hier over een rietkraag waarvan het einde ongeveer 10 meter uit de kant ligt, daartussen is het bagger en rotte troep, niet echt fijn om door heen te lopen. We vissen ook nog eens een doordeweekse sessie en andere kleren heb ik niet bij me, ja, alleen een setje voor mijn werk dan.
Het is al vrijwel helemaal donker en ik heb geen idee wat er aan de andere kant van de hengel hangt…het riet klapt nog wel heen en weer dus hij zit er nog aan.
Met mijn thermo laarzen (Ja, het is zomer maar ze zitten gewoon lekker) loop ik het water in richting de vis. De eerste golf water waarmee mijn laarzen zich vullen zijn het ergste. Het is echt een ranzig geheel en een flink eind lopen door zachte drek en troep. Dit is echt zo’n rotte hoek in het water waar nooit geen mens doorheen loopt. Ik weet dat het talud ineens eindigt en dan naar 6 meter knalt, oppassen dus.
Stap voor stap kom ik dichterbij en de vis zit er nog steeds aan……dit word spannend. Ik sta tot mijn middel in het water/drek en dat gekleed in thermo laarzen, een broek en een lekkere dikke groene vistrui. Als ik de vis teminste maar binnenhaal is het niet voor niets denk ik in mezelf….
Het wordt steeds lastiger want de vis zit nu een meter bij me vandaan, mijn hengel is 3,60 en de lijn met vis zit vast in het riet….. Ik pak de hengeltop en laat de hengel onder water zakken, dit doe ik liever niet want je molens knappen daar niet echt van op. Terwijl ik word omringt met vieze, rotte eieren gasbellen vanuit de bodem verwijder ik stengel voor stengel. Die krengen zijn vlijmscherp en zitten ramvast in de bodem.
De vis is nog steeds vlakbij me en ik sta nog zeker 5 minuten te emmer(ik)en om hem te bevrijden. Als ik bij de laatste rietpol ben lift ik ineens het lood met de haak omhoog…..zonder vis dus….. Woorden schieten tekort en ik sta er ondanks de al goede vangst van vanavond verslagen bij. Nu is het zaak om eens te bedenken wat ik eens zal gaan aantrekken aangezien ik hier nog slaap vannacht en morgen om half 7 naar me werk vertrek… In de auto vind ik nog het een en ander en de rest van de nacht volgt er geen beet meer….het fijne is er vanaf denk ik.
Deze werd gelukkig niet verspeeld in het riet.
De volgende ochtend word ik toch nog verrast door een run. Het is de ”Kniek”. Een vis die Hans vorig jaar ook al heeft gevangen. Ik begin nu toch wel te twijfelen aan het bestand, we zijn nu al vissen aan het dubbelen. Goed, het kan ook toeval zijn dus ik ga zeker nog door hier.
De ”Kniek” en mijn werk spijkerbroek omdat de andere zeiknat is.
Terwijl we ”kniek” op de foto zetten voel ik een branderige plek op mijn voorhoofd. Deze plek zal er de komende anderhalve week nog zitten dus zal op meer foto’s te zien zijn :)
Ik vermoed dat het van een eikenprocessierups is aangezien we hier onder een aantal flinke eikenbomen zitten. Dit was een mooie nacht, de vis is flink los op het voer en alle geïnvesteerde tijd begint zijn vruchten af te werpen. Over enkele dagen zal ik weer een sessie doen en tot die tijd: Niet aan die processie plek krabben :)
Herkenbaar. Eerst de twijfel, zal ik wel of niet het donkere nat instappen. Dan een kort moment van euforie dat het water ineens plaatselijk veel ondieper is dat je dacht en meende te weten. Direct gevolgd door het soppen van de tenen in de laars. Een moment van fuck it, ik kap de lijn! Direct gevolgd door dat stemmetje dat geweten het. Gelukkig was het de moeite waard. Of nee, wacht… ;-)