Korstvissen op Koninginnedag
Koninginnenacht 2012. Voor morgen is er eindelijk weer eens een lekkere zonnige dag voorspeld. Op de avond ervoor besluit ik redelijk spontaan een nachtje te gaan karperen. Er is een windstille en rustige nacht voorspeld en ik heb wel weer eens zin om een nachtje te bivakkeren aan de waterkant. Omdat ik s’avonds nog de nodige dingen te doen heb is het al donker als ik aan de waterkant kom. Ik plaats de steuntjes, werp de hengels in en zet de paraplu op. Ondanks dat stevige dreunen in de verte verraden dat het Koninginnefeest voor sommigen al is begonnen val ik snel in slaap.
Om 4.00 uur s’ochtends wordt ik bruut uit mijn slaap gewekt door de monotone fluiter van mijn linker hengel die vlak onder het kantje ligt, bijna recht onder de top. Na een rustige dril kan ik een mooie schubkarper landen. Ik onthaak de vis en weeg deze snel even op 19 pond. Dan gaat de vis weer terug. Het is enigszins mistig maar vreemd genoeg toch niet erg vochtig. Koud is het ook al niet. Ik gooi snel weer in en duik in mijn slaapzak.
Het is al licht als ik, wederom op de hengel onder de kant een aanbeet krijg. Ik pak de hengel en maak contact. Even later kan ik een mooie spiegel van 20 pond wegen, fotograferen en weer terugzetten. Ik besluit dat het mooi is geweest en ga naar huis. Het belooft inderdaad een mooie dag te worden met volop zon.
Koninginnedag 2012
Om een uur of 10 hangt Hendrik-Jan aan de lijn. Of ik zin heb vanmiddag nog even op zoek te gaan naar zonaanbiddende karpers. Kunnen we aansluitend nog even vlees verschroeien. Voor Koninginnedag loop ik niet zo warm, maar vissen en barbecueën daar ben ik altijd wel voor te porren. De afspraak is dan ook snel gemaakt. Begin van de middag staan we aan de plas. Eens kijken of we een paar karpers kunnen vinden. Na enige tijd speuren op verschillende stekken vinden we inderdaad enkele donkere schimmen van zo te zien mooie graskarpers onder het wateroppervlak. We sluipen erheen en werpen “windopwaarts” een “Bakker Bart” broodkorst op ruimte afstand van de vissen. Met een klein beetje wind moet het mogelijk zijn de korsten in de buurt van de vissen te laten drijven. Er staat weinig wind en het duurt dan ook lang voordat de korsten in de buurt van de graskarpers drijven. De spanning stijgt en het wachten is op een vis die langzaam richting korst stijgt om deze met een luide smak…… Helaas. De “happers” doen hun bijnaam vandaag geen eer aan en blijven roerloos liggen.
Dan maar naar het kanaal. Eens kijken of we daar karpers kunnen zien zonnebaden. Op de eerste stek geen vis te zien dus rijden we door naar een andere plek. Hier zijn de plompen al weer flink aan het groeien. Na een paar minuten turen zien we inderdaad een paar vissen liggen. Erg actief lijken ze niet maar we gaan in het proberen. Als we terugkomen met hengels en een zak brood zien we de karpers niet meer. Toch parkeren we op 2 strategische plekken een flinke korst op een haakje nummer 4. Na een tijdje duiken de vissen weer op. Echter niet op de plek waar we liggen. We verleggen onze broodkorsten. Na 10 minuten wordt de korst van HJ gepakt. Althans daar lijkt het op want ondanks een luide smak bij zijn korst verdwijnt deze niet. Verdorie, die was ons te slim af. Misschien komt die nog terug.
Op een paar meter afstand van mijn korst liggen 2 karpers. Ze liggen echter meer als dat ze zwemmen en mijn korst ligt buiten het gezichtsveld van de karpers. Door de wind drijft de korst echter wel in de goede richting. Helaas voor mij laten de karpers zich echter ook tergend langzaam met de wind meedrijven. Daar schiet ik dus niets mee op. Het enige wat ik kan doen is wachten tot één van de vissen gaat zwemmen en hopelijk mijn korst tegen komt. De vissen zijn inmiddels nog maar 3 meter van mij verwijderd. De grootste is zeer de moeite waard! De lengte is moeilijk in te schatten maar de breedte is indrukwekkend.
No guts no glory
Ik besluit te gokken. Met een kort tikje sla ik de korst van de haak en draai zo voorzichtig binnen, bang als ik ben de karpers te verjagen. Ik monteer een verse korst en besluit de karper, de kleinere vis lijkt verdwenen, aan te werpen. No guts, no glory. De korst beland precies waar ik hem hebben wil, ca. 1,5 meter van de karper. Het direct aanwerpen van karpers is meestal een slecht idee met een dikke kolk (weg karper…) als gevolg. Eerlijk gezegd verwacht ik ook bij deze karper (alleen de grootste van de twee zie ik nog) deze reactie. Dit gebeurt echter niet. Echt grappig vind de karper het echter ook weer niet en geïrriteerd begint deze nu wel te zwemmen. Weg van mijn korst… Kans verkeken?
Het duurt niet heel erg lang als ik de karper ineens weer zie opduiken. En wat nog beter is, hij zwemt precies richting mijn korst! Mijn korst is nu gezien en de karper stijgt er langzaam op af. Ja! De karper heeft de bek nu vlak onder de korst! Blijkbaar vertrouwt deze het echter toch niet helemaal. Hij laat zich weer zakken en zwemt weg tot ik deze niet meer zie. Over en uit.
Of niet? Hendrik-Jan die vlak naast me staat heeft het hele schouwspel ook gezien. Die vis komt nog wel terug bezweert hij me. 20 seconden later krijgt hij gelijk. Ineens komt de vis weer aangezwommen. Wederom stijgt de vis naar mijn korst, dit keer een stuk resoluter. Met een droge smak verdwijnt de korst in de bek. Ik wacht nog een seconde (één-en-twintig…) en zet de haak. Hangen!
Feest!
Nu begint het feest pas echt. We vissen in een stuk kanaal waar het zomers helemaal dichtstaat met plompen. En alhoewel de meeste plompen nu nog niet helemaal tot aan de oppervlakte komen staat het er al wel vol mee. Ik weet dat het in deze situaties belangrijk is de vis hoog te houden en niet op snelheid te laten komen. Lukt de vis dat wel dan ragt hij het hele plompenveld door met alle risico’s van dien. Na de aanslag, met slechts 4 meter lijn buiten het topoog geef ik dan ook meteen maximaal druk. Ik hoop de vis zodoende een slag voor te zijn en niet de gelegenheid te geven een schot te maken. Dat lukt. De vis is overrompeld en ik kan deze onder de top houden waarbij ik mijn oude CJW hengel in een enorme hoepel trek. Ik ben blij dat ik net nieuwe lijn (30/00 Technium) heb opgespoeld! De vis doet zijn uiterste best van mij weg te zwemmen maar ik geef maar nauwelijks toe. Slechts enkele keren moet de slip van de molen heel even ingrijpen. Dan lijkt het toch nog mis te gaan. De vis, ik heb inmiddels wel in de gaten dat het een serieuze is, weet ondanks maximale spanning toch nog lijn te nemen, dwars door de plompen. Ik moet lijdzaam toezien hoe ca. 5 meter lijn van de spoel wordt getrokken. 5 meter lijn is onder “normale” omstandigheden niets, maar hier is het teveel! Ik durf echter niet meer druk te geven en kan niets anders doen dan afwachten tot de druk van de hengel de vis weer omhoog weet te brengen. Dat lukt en even later heb ik de vis weer onder controle. Als na een paar minuten de kracht van de vis minder wordt trek ik deze naar het riet waar deze wordt opgewacht door HJ die met het schepnet klaar staat. Hebbes!
Als HJ de vis met enige inspanning op de onthaakmat weet te tillen valt pas echt op hoe enorm lang en breed deze vis is. Deze vis gaat duidelijk richting de meter! Meteen maar even wegen. HJ stelt de unster af op het net waarna we deze optillen. De naald van de unster stopt op precies 20 kilo…
Betonnen stoeprand
Als we de vis willen meten blijkt dat we geen centimeter bij ons hebben. We besluiten daarom een stuk nylonlijn op exact de lengte van de vis af te knippen zodat we die thuis kunnen opmeten. Na een paar foto’s stap ik het water in (voor zo’n vis wil ik wel nat worden..) om de vis te kunnen ondersteunen en terugzetten. De vis heeft niet lang nodig en zwemt al snel rustig het diepere water in. Handen worden geschud. In de jaren dat ik nog fanatiek op karper viste (die periode ligt al weer jaren achter me) wist ik nooit boven de 37pond/102cm te komen. Nu vang ik in het voor roofvis gesloten seizoen zomaar met een korstje een vis die in ieder geval zwaarder is. Schitterend.
Als we de nylonlijn langs de betonnen stoeprand van een meter lengte van het fietspad houden zien we al dat deze inderdaad over de meter heen gaat. Met deze kennis schatten we de vis op zo’n 103cm. We vissen nog een tijdje verder op verschillende stekken maar kunnen geen vis meer verleiden. Als ik aan het eind van de middag thuiskom en het zorgvuldig opgeborgen lijntje opmeet blijkt deze inderdaad exact 103cm, een centimeter langer dan mijn oude PR. Leve de koningin!
Michel Rijnberg
Gave vissen weer Michel, mooi verhaal, je voelt de spanning.