Gulzige karpers op de korst
Het was 11:00uur vanmorgen toen ik thuis kwam van een vruchteloze sessie. Altijd balen maar goed, het is nog zeer vroeg in het jaar en de lente is nog niet eens begonnen. Bovendien hebben we zeer lang door kunnen vissen in het najaar vanwege het mooie weer, dus we hebben nog een ”buffer”.
Het was vanmorgen stralend weer, de zon had al kracht en ik zat eens te bedenken wat te gaan doen vandaag. Ik zal Bernard eens bellen.
“Hia Ben” Hey, ik wou je net bellen. “Wat ga je doen vandaag? Zin om even aan een water te gaan kijken”? Bernard vind het ok en komt op zijn ‘voer scooter”‘ naar mijn huis. Ik zal maar vast koffie zetten want die arme jongen zal het ondanks het zonnetje wel fris hebben dat hele stuk. Na een broodje stappen we in de auto en gaan richting het water. Om de een of andere reden had ik stomtoevallig een spin hengeltje bij me en 5 sneetjes brood. Het betreffende water is een meter of 10 diep, dus niet echt een water waar je gelijk verwacht vis te gaan zien, laat staan ze met brood te verleiden.
Eenmaal aan het water is het echt zeer gunstig vertoeven, de zon schijnt volop en ik krijg voor het eerst een echt lente gevoel. Plots ziet Bernard een stuk of 3 kleine karpers liggen. Zo, dat is een verrassing, het water is hooguit een graad of 6. Gekscherend gooien we er enkele korsten op, en……..precies, ze kijken niet op of om en uit die coma zullen ze voorlopig niet komen ook. We lopen verder om het water en ik rook nog maar eens een lekker peukje. Na een half uurtje lopen we weer terug om nog een ander water te gaan bekijken. Als we langs de eerder gevoerde korsten lopen horen we allerlei geslurp…..nee, dat kan toch niet waar zijn he? Verdomd, er zitten een stuk of 4 karpertjes die korsten op te eten! Dit is te gek! We weten niet hoe snel we naar de auto moeten gaan om het spinhengeltje te gaan halen, dit word lachen. De karpers bevinden zich ondertussen bij een groot obstakel in de vorm van een omgevallen boom, hier gaan het dus niks worden en we moeten ze weglokken naar een ander punt om ze daar te kunnen haken. We vertrouwen er niet op dat we ondanks het kleine formaat van de vis, het gaan redden met het spin hengeltje.
Er gaan 20 minuten voorbij waarin Bernard de vissen weglokt met een spoortje van korsten. We gaan op een open stukje zitten verderop en de vissen komen dichterbij. Dit is spannend! We voelen ons weer net 2 kleine kinderen die het helemaal ondekt hebben. Karpers vangen met de korst begin maart, hier kon je enkele weken geleden nog schaatsen op een ijslaag van dik 16 cm. De vissen zijn binnen werpafstand en plots worden ze helemaal wild. Zeker 8 vissen gaan zich te buiten aan de korsten, ongelooflijk! Met de bek wijd open koersen ze van korst naar korst om alles naar binnen te slurpen wat op hun pad komt. Het duurt dan ook niet lang of we zien een schub mijn korst naar binnen slurpen zoals ik in september een bananentaartje naar binnen slokte: “Hap slik weg” en hebben die vis. De dril is niet spectaculair maar het spinlatje maakt een hoop goed.
Zeer gulzig
.
De vis voelt steenkoud aan, dat ze zo wild worden van die korsten verbaast ons echt enorm. Terwijl we de vis op de foto zetten slurpt de rest gewoon door, sterker nog, ze liggen nu enkele meters achter ons waar we zojuist de schub hadden geschept. Bernard is nu aan de beurt want we vissen ‘korst om korst’. Het moet in een keer goed gaan want dit is gelijk ook de laatste korst. Een zeer fraaie spiegel komt doelgericht op het brood af en Bernard haakt hem zonder problemen.
Fraaie spiegel voor Bernard
.
Ook nu gaan de vissen zonder problemen door met azen, dit is een goede kans voor een leuke middag. Het probleem is echter dat we geen brood meer bij ons hebben. Snel naar huis dus om in te slaan en dan als de sodemieter terug zodat we nog meer vissen kunnen vangen. Ongeveer 1 uur later zijn we weer terug. Snel naar de plek toelopen en gelijk wat brood erin, dit gaat goed komen………of toch niet? De vissen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon…..ongekend! We hebben ze niet vast kunnen houden omdat we geen voer meer hadden. Het had zo mooi kunnen zijn. We zoeken nog verder langs de put maar helaas, het is voorbij met de pret.
Desondanks was het een supermiddag die we niet snel zullen vergeten. De kansen dat je de vissen begin maart zo gulzig op diep water aan de oppervlakte treft liggen niet voor het oprapen.
Donderdag is ‘karperkantine’ avond bij mij thuis, dan zal het nog wel een paar keer besproken worden.
Laurens van Emmerik
