Graskarpers de 3e maal
Na het debacle van vorige week werd er door John en mijzelf naarstig gezocht naar een tijdstip waarop we de nare ervaring konden uitwissen. De donderdagnacht moest uitkomst brengen en ook deze ker werd er door mij stevig gevoerd. Zo langzamerhand kan ik mij gaan inkopen bij de lokale boerenbond winkel want mijn maisconsumptie neemt een flinke vlucht
Na wat rondvaren over de aangevoerde stek bekroop mij als snel het gevoel dat het allemaal weer niet klopte. De humminbird gaf maar weinig vis aan en ook het water zelf bruiste nu niet echt. Enkele brasems die als dolfijnen hun ruggen lieten zien konden mij in ieder geval niet overhalen om het kampement op te slaan.
Snel een ronde over het kanaal gevaren maar alle uitwijkstekken bleken bezet door gecamoufleerde medevissers, dus er zat niets anders op dan ons heil toch maar op de aangevoerde stek te zoeken.
In de nacht bracht mij dit 2 brasems en in de ochtend wist ik op een single hookbait aan de andere zijde van het kanaal een dapper schubje van een pond of 13 te vangen (geschat)
Nu was onze graskarperkoorts nog geenszins geluwd, dus stelde ik voor om de dag mobiel vissend door te brengen en ze dan maar op te gaan zoeken.
Op stek 1 resulteerde dit al vlot in een fraaie 90-er voor John
Hierna bleken we de zaak dusdanig verstoord te hebben dat ik voorstelde om dan maar naar de ‘altijd prijs’ stek te rijden.
Gevaarlijke uitspraak natuurlijk want je zult zien dat je geen schub kunt vangen als je daar arriveert.
Gelukkig bleken de graskarpers er wel degelijk te zijn want een heel koppel was druk bezig om stukken gras en waterplanten naar binnen te werken.
Het duurde dan ook niet veel langer dan een minuut of 3 alvorens nummer 1 zich meldde.
Niet echt een enorme topper maar wel dikke schik.
Na de vissen in deze watergang een uur of twee te hebben lastig gevallen was de score 5-0 voor de grote mensen.
Vermoedelijk hadden we er nog wel enkele in de luren kunnen leggen maar soms moet je ook weten wanneer je moet stoppen.
Het koste wel vrij veel moeite om John weg te krijgen van de stek, zijn motto was; ‘Ik ga toch niet van azende vissen weglopen ?!!’. Ik prefereerde echter toch de wat grotere formaten en wist hem toch over te halen om eens ergens anders te gaan kijken. Helaas echter liep de rest van de middag op niets uit dus daar valt verder niet veel over te vertellen.
Zondermeer veel schik gehad dus.