From ZERO to HERO in a day
Het zal een maand geleden zijn toen Jeroen mij belde en vroeg om als koppelmaat samen de jaarlijkse koppelwedstrijd van zijn hengelsportvereniging “De Stokvissen” in de IJssel bij Deventer mee te vissen. Dit was niet tegen dovemansoren gezegd, want ik had al zoveel verhalen gehoord over het vissen op de IJssel dat ik gelijk besloot om in te stappen. Eén probleem, hengels en molens heb ik wel voor dit soort visserij maar ervaring ZERO! Ik vis zelf eigenlijk alleen maar in Almere en omgeving en in het Amsterdam Rijnkanaal. De keren die ik op een rivier gevist heb viste ik op barbeel en dat is niet te vergelijken met een witviswedstrijd.
De IJssel bij Deventer
Gelukkig heeft Jeroen heel veel ervaring op de IJssel en weet zijn visje er wel te vangen. Ik nam me voor om goed te luisteren en alle tips in me op te nemen en mijn visserij daarop aan te passen en dan moest het toch wel goed komen bedacht ik zo.
Met slechts drie en een half uur slaap, (ik moest terug komen van mijn werk uit Duitsland en moest toen alles nog voorbereiden) rijd ik ’s morgens vroeg van Almere naar Deventer. Daar aangekomen blijkt dat Jeroen ook niet veel meer heeft geslapen, want hij heeft gezellig met een aantal maten lekker zitten pokeren en dat was laat geworden. Hmmm…twee slaperige vissers in een veld van locale riviercracks, als dat nog wat moet worden?
Ik mag een steknummer loten, waarbij ik al heb begrepen dat vak C zal de meeste vis zal geven en het A-vak het slechts in de voorspelling ligt. Laat ik nou A3 trekken, een plek waar de week ervoor geen vis is gevangen. Dat belooft niet veel goeds, mede omdat dit qua bezetting met een aantal gerenommeerde koppels op papier het zwaarste vak blijkt.
Vak C, hier zaten we niet
In het eerste uur van de wedstrijd vangt Jeroen vis en probeer ik mijn onervarenheid zo snel mogelijk om te buigen en mijn bijdrage in de vangst te leveren. Ik ben degene die bovenstrooms zit en zal voor ons beiden voer moet brengen. We vissen namelijk beiden op nagenoeg dezelfde afstand en gebruikmakend van de stroming maken we zo één voerspoor. Jeroen zit stroomafwaarts en laat zijn korf steeds doorrollen naar het einde van het voerspoor. Hierdoor zal hij uiteindelijk ook de meeste vis vangen, dit is inherent bij een koppel in stromend water de man stroomafwaarts vangt vrijwel altijd het meest. Ik krijg wel aanbeten maar ze blijven niet hangen. Jeroen: langere onderlijn, van 100 cm naar 150 cm. Nog steeds niet ideaal af en toe een vis die blijft hangen. Jeroen: leg nog een paar knopen in je voorslag zodat de schuivende lus montage korter wordt. Zo blijf ik een uur lang luisteren en aanpassen en vang dan uiteindelijk ook vis.
Ik gooi elke 3 tot 5 minuten een grote korf voor de helft gevuld met voer en de andere helft is aas ( gekiemde hennep en casters ). Af en toe gooi ik te kort, ik houd het erop dat ik de hengels niet goed ken en dat het daardoor komt, maar irritant is het wel. Met mijn vertrouwde “vaarthengels” gooi ik zelden fout en als ik fout gooi is dat omdat een harde windvlaag de korf meeneemt. Pas halverwege de wedstrijd kom ik erachter dat ik de hengel niet goed opgetuigd heb en de lijn eenmaal om de hengel gedraaid zit. “Pannekoek euh Pannenkoek , drie en een half uur slaap is toch te weinig!
Koppelvissen, een vak apart
Af en toe komen er vissers langs gelopen om te zien hoe de vangsten zijn en telkens krijgen we te horen dat de vangsten in ons vak slecht zijn. Aangezien wij wel met regelmaat vis vangen begint de hoop te groeien dat we er wel eens bij zouden kunnen zitten vandaag. Maar dit blijkt te vroeg gedacht want tijdens het 4de uur van de wedstrijd kunnen we geen vis in het net brengen. Nu is het de kunst om te blijven schakelen en door te voeren. Door telkens de lijn te verlengen en dan weer in te korten, gewicht van de korven te wijzigen wordt er in het laatste uur weer een aantal mooie vissen gehaakt. En als Jeroen dan nog 4 barbelen tussen de 500 en 800 gram achter elkaar vangt, blijkt dat dit onze bonus te zijn.
Bij de weging blijkt dat we ons vak hebben gewonnen met een gewicht van 9.200 gram en dat we bijna 2 kilo verschil hebbenten opzichte van de nummers 2. Al met al een lekker dagje vissen waarin we van ZERO naar HERO zijn gegaan.
Mooie aasvissen :)
Volgend jaar gaan we kijken of we een aantal wedstrijden kunnen vissen onder de Dutchanglers vlag. Ik heb weer veel bij geleerd (Jeroen bedankt nog), dit smaakt naar meer. Ik maak in ieder geval vaker een uitstapje naar de rivier.
Ben Hakstege
