Bon Bini Bonefish op Bonaire

Bonefish. The Holy Grail voor menig vliegvisser (ook wel Bonerfish genoemd:))

De welhaast ongelooflijke kracht, de blistering runs, de moeilijkheidsfactor en hun torpedo-achtige uiterlijk met die guitige, bijna alien-achtige kop maakt dat vliegvissers de Bonefish minstens één keer in hun leven gevangen moéten hebben. Florida, de Bahamas, Cuba, en Hawai zijn bekende plekken om ze te proberen voor de camera te vereeuwigen. Maar ook “remote” eilanden als Belize, Christmas Island en Castaway Cay trekken jaarlijks reislustige vliegvissers voorzien van een dikke portemonnee met slechts één doel: Bonefish!

Maar ja, ik ben niet zo’n vliegvisser. Wel gedaan hoor, streameren op snoek bijvoorbeeld, maar dat bleek toch niet helemaal mijn ding. Tijdens het werpen en op lengte brengen van de lijn was ik in gedachten mijn kunstaas al aan een mooi strak spinhengeltje secuur aan het binnen vissen. Ik kon maar niet ontsnappen aan het idee dat vliegvissen niet de meest effectieve manier van vissen is.

Ja, ja, ik weet het, het gaat niet alleen om het vangen (anders kun je ze ook met handgranaten of netten vangen, sure..), het gaat vooral ook om de beleving, helemaal waar. Maar ik geniet echt met volle teugen van de felle aanbeet van een snoek op een spinlat! Topbeleving!

Het is oktober als Claudia en ondergetekende ons afvragen waarheen we in december met vakantie gaan. In ieder geval naar de zon, ergens waar we in deze donkere decembermaand lekker kunnen chillen in niet meer dan een korte broek, een T-shirt en een paar teenslippers. En als ik dan zo af en toe ook nog een beetje kan vissen en we samen een beetje kunnen snorkelen dan is het helemaal goed.

“Waarom ga je niet naar Bonaire”? vraagt Joris me als ik het met hem over mijn vakantieplannen heb. Bonaire? Hmm, ja, dat klinkt eigenlijk best interessant, nooit eerder geweest. Op Bonaire zijn de zeevis mogelijkheden erg interessant, zo weet ik al van de Vis Technische Dienst. En dan zwemt er in Bonaire natuurlijk ook nog eens een zeer goed bestand aan Bonefish!

Nou moet je weten dan ik eigenlijk nooit zo’n interesse had in die Bones (als je ze minimaal een keer in je leven hebt gevangen mag je ze Bones noemen, voor alle andere vissers blijft het Bonefish:)). Ik heb jarenlang gevist op groot, groter, grootst. Prehistorische monstersteuren, gevaarlijk ogende haaien, brute GT’s, turbo Zeilvissen, deurmatten van Heilbotten, Roggen en ander groot wild hebben altijd mijn meeste aandacht gekregen. Een visje van het formaat Bonefish (met 60 centimeter heb je al een hééééle beste) zag ik daarbij dan ook eerder als aasvis voor serieuzere vissen (gerigd op een 12/0 circle hook bijvoorbeeld..)

Maar tijden veranderen. (Ja ja ik voel ik hem komen, thanks guys). Lekker gemaakt door de video’s en verhalen van de Vis Technische Dienst begon ik voorafgaande aan de trip (die natuurlijk ‘absoluut niet’ in het teken van vissen zou staan) toch wel erg veel zin te krijgen in het vissen op Bonefish. Om de kans op een treffen met Bonefish zo groot mogelijk te maken had Visreis.nl twee ochtendtrips met visgids Peter Tuinman voor me geregeld. Peter woont op Bonaire en vist al vele jaren o.a. op Bonefish in de zoutpannen van Bonaire.

Bonevissen op Bonaire

Vissen in de eeuwenoude zoutpannen van Bonaire (de zoutpannen worden nog steeds gebruikt voor de winning van zout) blijkt een ware beleving. De meeste delen zijn tegenwoordig beschermd natuurgebied voor maar op sommige stukken mogen we nog wel vissen. Wadend door het ondiepe water spotten we regelmatig grote groepen flamingo’s die zo roze zijn dat ze welhaast geverfd lijken. De zoutpannen bestaan uit vele reservoirs die allemaal met elkaar in verbinding staan. Op diverse punten worden ze met waterinlaten gevoed door de zee. De bodem bestaat uit zand, modder en wieren. Het water is redelijk helder maar tegelijkertijd ook een beetje “milky”, een tikje gekleurd dus.

De gebruikte techniek

Zoals gezegd ben ik niet zo’n vliegvisser. Geen probleem want de Bones zijn heel goed te bevissen met kleine shadjes (1,5-2 inch) zo wist ik al van de mannen van VTD. Deze shadjes rig je “weedless” op een offset haakje maat 4. En om deze met de wind mee een meter of 15-20 te kunnen werpen monteer je voor het haakje een klein loodje (of tungsten gewichtje) ca. van 2-3 gram.

Vissen op Bonefish is een zichtvisserij. Zeer nauwkeurig kunnen werpen, zo was me al verteld, is het aller-aller-allerbelangrijkste. Het verschil tussen vangen of niet. En natuurlijk is ook het kunnen spotten van de Bonefish cruciaal want als je ze niet ziet kun je jezelf de moeite van het werpen besparen.

Wadend met Peter zien we al snel de eerste Bones. Mijn eerste worpen mislukken echter jammerlijk. Te kort, te veel naar links, naar rechts of te dicht op zijn kop (en weg zijn ze). Bones blijken spooky vissen welke snel verjaagd zijn. Nou moet je weten dat er bijna het hele jaar een harde oostenwind staat op dit benedenwindse eiland. Ook tijdens onze 2 weken durende vakantie staat er elke dag een windkracht BF 5 -6. Werpen richting de Bones heeft alleen zin met de wind in de rug. Heel belangrijk bij het Bonevissen is dan ook je eigen positie t.o.v. de vis. Heb je eenmaal een Bonefish gevonden dan moet je er eerst voor zorgen dat je precies bovenwinds van de vis komt. Lukt dat niet dan is nauwkeurig aanwerpen nagenoeg onmogelijk.

Maar zelfs als je perfect bovenwinds staat is het nauwkeurig aanwerpen van de Bonefish nog niet zo gemakkelijk. Landt je shadje te dicht bij de Bone? Jammer dan, de vis schrikt en is foetsie. Een te hard plonsje van je aasje? Zelfde resultaat. Gooi je je aas iets te ver af van de vis? Ook pech want dan ziet de Bone je aasje niet, en vis je eveneens voor Jan met de korte achternaam. Belangrijk is dat je je shadje op zo’n 20 centimeter voor zijn kop weet te krijgen waarbij de Bone je niet in de gaten moet krijgen. Raakt je lijn even kort de vis? Weg Bone! Vliegt je shadje te laag over de vis? Weg Bone!

Maar al doende leert men en allengs gaat het werpen met de lichte combinatie me steeds beter af. Al haal ik het niet bij visgids Peter die het af en toe niet kan laten om het even voor te doen…. ZZZZZZZZZZZZZZ……fish on!!!

Maar oh wat was het gaaf als het lukte. Dan liet het shadje vlak voor de markante kop van de Bone, die nog niets in de gaten had, zijn verleidelijke huppeltje zien waarna je de Bone ineens in actie zag komen om zich te bewegen richting de shad. Nu was het goed opletten en stopte je vooral niet met langzaam dóórdraaien. Sommige Bones pakten in een keer de shad waarna ze zich omdraaien, de hengel krom spong en mijn Stradic begon te schreeuwen. Joehoe!

Andere Bones waren echter voorzichtiger en pakten het aas om deze vervolgens weer los te laten en even later weer op te pakken.. en dan nog eens. Aanslaan heeft geen zin en resulteert slechts in een verschrikte vis die er als een speer vandoor gaat, je balend achterlatend omdat je weet dat je je kans verpruts hebt. Het wachten is op een lijn die strak loopt waarna je in je handen staat met een kromme hengel en een gierende slip! Ongelooflijk dat zo’n klein visje zo sterk is, bizar gewoon.

En zo wist ik met Peter, wadend door de zoutpannen van Bonaire mijn eerste Bones te vangen. Supergaaf en zeer verslavend. Na twee ochtenden Bone-vissen bedenk ik of ik misschien toch nog maar een derde keer zal gaan. Want wat een super visserij is dit. Lastig, dat wel, maar zeer gaaf als het lukt.

Het debacle

Ik besluit nog een laatste keer te gaan, maar dan wel gericht op de grote Bones. De kleintjes zullen we links laten liggen en alleen de grootste gaan we aanwerpen. Een grote Bone (je hebt het dan over een vis van ergens in de 60 centimeter) zou echt de kers op mijn Bonaire taart zijn.

Als ik een grote Bone zie zwemmen lijkt alles goed te gaan. De shad belandt voor de verandering daar waar ik wil en ik weet deze precies voor zijn kop te trekken. De vis versnelt ineens en gaat achter mijn langzaam huppelend shadje aan. Een tik. En dan nog een. En dan… ZZZZZZZZZZZZZZZZ. Yes!

In een streep trekt de zo te zien goeie Bone ca. 40 meter lijn van de slip. Wow, zou dit hem zijn? Als ik de vis weer terug heb en deze voor ons langs zwemt zien we het meteen. Grote vis, gróóóóóte vis! schreeuw ik naar Peter die het ook ziet. Snel haalt hij de camera uit de waterdichte rugzak als de vis opnieuw aanzet en er hard vandoor gaat. Geen probleem, obstakels staan hier niet en alle Bones waren tot nu toe perfect gehaakt waarbij de haak muurvast zat. De vis weet van geen ophouden en laat de slip heerlijk ratelen totdat… de druk wegvalt. NEEEEEE!!!

Ja dus. Vol ongeloof draai ik de lijn binnen. Wat niet eerder gebeurde is nu wel gebeurd. De haak is gewoon losgeschoten. Verdomme, waarom nou juist bij deze vis. We vissen door en zien nog een paar goeie vissen. Die ik echter niet weet te vangen. Wel heb ik nog twee keer een vis die mijn shadje pakt maar niet hangt. Een daarvan is ook behoorlijk goed aan de maat. Maar ja, als het tegen zit dan zit het ook echt tegen. Ik vang nog wel een andere medium-size vis maar dat is niet waar ik voor kom. Het is al begin middag als we teruggaan. De strijd met een echt grote Bone had ik graag in mijn voordeel beslecht maar het is niet gelukt. Ook dat is vissen. Soms lukt alles maar veel vaker zit het tegen. Dit is zo’n ochtend.

Revanche?

Bonaire blijkt een fantastisch eiland. We bezoeken Slagbaai National park, bewonderen de mooie stranden en snorkelen tussen honderden prachtig gekleurde vissen waaronder papegaaivissen in vele maten en soorten. Ook gaan we op bezoek bij de Donkey Sanctuary waar 700 ezels op 60 hectare land worden opgevangen na eerdere trauma’s en letsel.

En dan de temperatuur. Elke dag zo’n 28 graden welke door de steeds aanwezige wind erg aangenaam is. Bonaire, waar de meeste inwoners Nederlands spreken en je gewoon boodschappen kunt doen bij de Albert Heijn in Kralendijk, blijkt een erg goede keuze. En de Bones, voor mij ooit dat kleine visje waarover ik de vliegvissers nogal hysterisch vond doen, hebben mijn hart gestolen.

Als we wat relaxen in Sorobon, gelegen aan een soort van mangrove meer (Lac Bay), zie ik behalve enkele enorme Tarpons in de haven zowaar een Bonefish zwemmen, slechts een paar meter uit de kant. Ik weet niet hoe snel ik mijn hengel uit de auto moet halen! Maar als ik terug ben, je raad het al, is deze nergens meer te bekennen.

Maar een paar dagen later ben ik terug, nu iets eerder in de ochtend waardoor het hopelijk wat rustiger is met badgasten. Gewapend met een lichte spinhengel speur ik de oeverlijn af op zoek naar Bones. Maar ze zijn er niet. Of ik zie ze niet. In dit wat diepere en enigszins gekleurde water (snorkelen blijkt geen zin te hebben, het doorzicht is te slecht) is het sowieso heel lastig ze te spotten.

Omdat ik er toch ben besluit ik dan maar op goed geluk wat in de rondte te werpen. Kleine Needlefish valt echter steeds mijn shadje aan (ze blijven niet hangen) en ruineren deze in no-time. Een klein gestreept visjes weet ik wel te haken maar geeft niet echt sport. En zo ben ik al een uur aan het prutsen als ik er ineens een zie zwemmen, verdomd!
De eerste worp lijkt goed te gaan maar de Bone reageert niet. Dan gaat de zon heel even weg en is de vis nauwelijks nog te zien. Meer als een vage schaduw is het niet. De worp gaat goed en langzaam laat ik mijn Keitech shadje huppelen richting de schaduw. Ik krijg een harde tik, draai door en krijg een nog hardere tik. Ik lift langzaam de hengel om de druk iets op te voeren als deze ineens in een hoepel springt gevolgd door het mooiste geluid ter wereld.

De vis neemt een enorm schot. Zo ver dat ik besluit erachter te gaan, niet in de laatste plaats omdat de vis over een ondiepte met stenen heen spurt. Iedere keer als ik denk dat de run ten einde is gaat de Bone er opnieuw vandoor. Ik heb ca. 70 meter gevlochten lijn op mijn molen zitten en daaronder is de spoel gevuld met nylon. Ik zie het nylon al door de braid heen schijnen!

Achter de vis aan!

Hollend, wadend en half struikelend met de hengel zo hoog mogelijk in de lucht probeer ik de afstand te verkleinen. Dat lukt en de vis gaat nu helemaal naar links. Claudia, die lekker lag te zonnen, heeft ook in de gaten dat er iets aan de hand is want ze komt inmiddels naar me toe gerend met de camera in de hand. Tjonge wat is deze Bone belachelijk sterk. Even begin ik te twijfelen of het wel een Bone is. Heb ik me niet gewoon vergist en heb ik iets anders gehaakt? Maar als de vis richting het strand zwemt en ik haar voor het eerst zie kan ik opgelucht ademhalen. Het is weldegelijk een Bone, een hele goeie! De Bone weet echter van geen ophouden en blijft maar knokken. Als ik haar dan eindelijk kan pakken is er al zeker een kwartier verstreken sinds de aanbeet. Binnen, yes!

Overige Bonaire informatie

Wij boekten deze vakantie bij Visreis.nl, zij regelden de gehele reis inclusief de visgids voor het Bone- vissen. Wij verbleven in All Seasons Apartments in Kralendijk, gerund door de Nederlanders Jan en Inge (vader en dochter). We hadden hier een heel fijne studio voorzien van alle gemakken. All Seasons Apartments is zeker een aanrader. Goeie plek, mooie kamers en fijne service.

Gebruikt materiaal

Voor deze visserij gebruikte ik de nieuwe Shimano STC Multi Length 210/240 Light met een werpgewicht van 3-14 gram (binnenkort een review over deze hengel). Op deze hengel monteerde ik een Shimano Stradic Ci4 2500 voorzien van 12/00 Shimano Kairiki lijn. Als onderlijn een meter Fluorocarbon 30/00 en als haak een Decoy offsethaak nummer 4 (bedankt Tim Puts!) voorzien van een klein 2 inch shadje.

Ik gebruikte verschillende shadjes, o.a. Keitech. Prima shadjes die ik je echter niet zal adviseren voor deze visserij, simpelweg omdat ze krankjorum duur zijn. En het maakt voor de Bones werkelijk geen drol uit wat voor type, vorm of kleur shadje je voor hun bek trekt. Elk simpel 1,5 – 2 inch shadje voldoet uitstekend, ook de shads uit de grabbelbak. Na de dril ben je bovendien bijna altijd je shadje kwijt. Door de turbo snelheid waarmee de Bones door het water schieten scheurt deze van je haak. Per shadje één Bone dus.

Zinvolle Links:

Visreis.nl

Video Vistechnische Dienst over Bonaire (must see)

Fishing adventures Bonaire (site van Peter Tuinman)

Michel Rijnberg

Gerelateerde artikelen:

• Review Shimano S.T.C. Multi length Spin 210/240 Light reishengel