Op zoek naar grote snoek

Iedereen kent wel het spreekwoord ‘Wie het kleine niet eert is het grote niet weert’. Daar zit natuurlijk een kern van waarheid in maar als het om het vangen van grote snoeken gaat zijn het toch vaak fundamentele keuzes voorafgaand aan een visdag die bepalen of je groot of klein of überhaupt gaat vangen.

Nu wil ik daarmee niet zeggen dat ik niet kan genieten van ‘kleinere’ snoeken maar de doelstelling is toch altijd maximaal inzetten op vissen van de buitencategorie. “Als het er niet zwemt kun je het niet vangen” is daarbij een veel gehoorde uitspraak. De juiste plek, de juiste tijd en de juiste aasaanbieding bepalen wat mij betreft of je een kans gaat maken op iets groots. Daarbij zijn kleinere vissen natuurlijk niet altijd te vermijden. Ook een vis van 80 pakt een dikke voorn dus qua selectiviteit kun je alleen maar je best doen.

Zo ook de dag dat het KNMI de eerste najaarsstorm voorspelde. Windkracht 7 in de ochtend, relatief hoge temperaturen, waarbij het wat mij betreft een pluspunt was dat er slechts beperkt regen zou gaan vallen. Samen met Jacques en een bun vol verse voorns zocht ik de rivier op waar we in wat zandgaten en op de rivier zelf onze slag wilden slaan. Groot en dood aas moest vandaag het verschil maken en samen met een stevige dosis doorzettingsvermogen hopelijk een fraaie riviersnoek in de boot brengen.

Na een woeste ochtendrit over behoorlijk ‘choppy’ water, arriveerden we op het eerste zandgat waar niet veel later 2 fireballs en 2 dobberhengels te water gingen om de snoeken te verleiden. De wind was inmiddels flink aangewakkerd en flink vlagerig waardoor bootcontrole op zijn zachtst gezegd niet optimaal was. Met de nodige moeite en de elektro op standje 7 wist ik het talud toch nog enigzins te volgen.

Het zal rond een uur of 10 zijn geweest toen ik de in de steun staande fireballhengel iets in zag buigen. Gezien de diepte waarop ik de voorn had gehangen een redelijk verdacht feit en ik besluit dan ook meteen aan te slaan. Dat blijkt een goede keuze als niet veel later een mooie dikke tachtiger even de boot van binnen mag bekijken. Omdat de boot zonder stuurman in hoog tempo de verkeerde kant op drijft, kieper ik de vis snel weer overboord waarna niet veel later de hengel met een verse vis weer in de steun staat.

Hoewel we op de dieptemeter zeer veel aasvis zien weten we toch geen aanbeten meer af te dwingen. Komt bij dat de wind echt onaangename proporties heeft aangenomen en we besluiten dan ook voor anker te gaan op een windluw stukje waar we allebei de fireballhengel opbergen en een 2e dobberhengel overboord kieperen.

Het blijft lang stil, pas als we voorzichtig overwegen om maar eens te gaan verkassen valt opeens 1 van de dobbers van Jacques plat. Niet echt waarschijnlijk met een morsdode voorn aan een dreg en vrijwel direct daarna vertrekt de dobber dan ook naar dieper oorden. Een uiterst merkwaardig snoekje is de boosdoener, een kop van een 90-er en een merkwaardig korte staartpartij geven een koddige indruk. De vis meet hierdoor misschien net 80 centimeter en mag ook weer meteen zwemmen.

Hierna besluiten we de rivier op te zoeken waar we een aantal hotspots uitvissen, ik trap na enige tijd af met een zeventiger op de fireball en Jacques weet de dag af te sluiten door onverwacht toch nog even de dikste vis te strikken. Een mooie volle metervis van de rivier is zijn deel vandaag en maakt het allemaal de moeite waard.

Mooie vis voor Jacques

Een week later bevis ik samen met Jeroen een geheel ander water. Een groot systeem waarvan we op voorhand eigenlijk al weten dat het taai gaat worden om er een vis te vangen. Natuurlijk zijn er dagen bij dat het eens super loopt maar net zo vaak mag je blij zijn met 1 aanbeet.

Zo ook deze dag, de boot ligt voor anker, de eerste bak koffie is binnen en we zijn net lekker gesettled als ik mijn dobber onder zie schieten. Net onder de oppervlakte blijft ze staan en terwijl Jeroen de hengels binnen draait hak ik de baitcaster achterover op een aangenaam gewicht. De vis geeft goed partij en als we haar voor de eerste keer zien heb ik vrij snel door dat het hier weer een ‘beste’ betreft.

Het grote Fox net doet niet veel later dienst en zoals altijd onthaak ik de vis in het water om haar daarna op de onthaakmat neer te leggen. Snel de boot opnieuw ankeren voor een rietkraag waar Jeroen wat mooie platen schiet. Niet veel later vertrekt de vis weer naar waar ze vandaan kwam mij geheel tevreden achterlatend.

1 meter 24

We vissen nog de hele dag door maar weten geen enkele aanbeet meer uit te lokken. Mij maakt het niet uit, voor Jeroen had ik het graag anders gezien maar dat is en blijft nu eenmaal vissen.

Hendrik-Jan Verheij

Gerelateerde artikelen:

• De keuze gemaakt – “Wie zaait zal oogsten”
• De keuze gemaakt
• Met geen pen te beschrijven…
• Synergie
• Dom doordoen