Als je kan zwemmen moet je vissen!
Toen neefje Félix vorig jaar zijn zwemdiploma haalde hebben we afgesproken een keer samen te gaan vissen. En dat ging nu gebeuren! Samen met grote neef Jelle, mijn zoon, gaan we een weekendje proberen een paar vissen te vangen.
Vrijdagavond haal ik hem op en neem ik hem mee naar ons adres. We spreken met elkaar af de volgende ochtend eerst een paar voorntjes te gaan vangen om een beetje te oefenen en daarna ‘s middags naar een plek te gaan waar we kunnen karperen. Afhankelijk van het weer blijven we dan ’s nachts doorvissen of we gaan terug naar huis. De rest zien we daarna wel.
De vrijdagnacht is al een lekker feestje geworden. We lieten de drie kids (inclusief mijn dochter) op zolder slapen en daar hebben ze goed gebruik van gemaakt: keten! Dus zitten de volgende ochtend een paar gaperige mannetjes me aan te staren. We pakken de auto in en gaan ervoor! Natuurlijk krijgt Félix eerst een paar goede startkadoos: een mooie vispet en…. zijn eerste hengel! Een vaste stok van 3 meter zodat hij lekker kan gaan oefenen. We vissen die ochtend in een lokaal vijvertje waar het werkelijk barst van de kleine voorntjes. Een beetje grondvoer, handje maden erbij en hupsakee! Vangen maar! Al snel hebben Félix en Jelle er een flink aantal gevangen en begint Félix zijn hengel al als een “gelukshengel” te omschrijven. Prachtig! Ik leer hem hoe je een dobbertje afstelt, hoe je een made op de haak prikt en hoe lokvoer werkt. Ook weet hij met een beetje uitleg zelf zijn eerste visjes te onthaken. Leuk om te zien hoe snel die knulletjes dit soort dingen leren, bij Jelle was het een paar jaar terug niet anders en ze vinden het echt leuk!
Nadat we dit een tijdje gedaan hebben gaan we naar huis terug om een broodje te eten. Daarna stappen we in de auto om naar de karperplek te gaan. Ik heb het weer nog even gechecked. Jammer genoeg is er een voorspelling van onweer gegeven voor de nacht en als er één ding voor mij heilig is dan is dat onweer: je vist niet met onweer! Jammer, maar we spreken af tot en met donker te vissen en dan terug naar huis te gaan. Ze mogen dan wel bij terugkomst in de tuin slapen in een tentje en dat wordt snel geaccepteerd: spannend! Aangekomen op de plek blijkt dat we niet de enigen zijn die van het mooie weer genieten. Het hele strand is/ligt vol met recreanten en met moeite weet ik in een hoek mijn rodpod te parkeren. De overige hengels moeten maar even wachten tot het wat rustiger is. Voor de jongens geen probleem: die staan na drie seconden in hun zwembroek en duiken het water in. Ik monteer de rigs, bevestig de boilies, hang er een PVA netje gevuld met wat extra boilies bij (heel en gebroken)om bij te voeren en werp die zo ver als ik kan om de drukte te vermijden. We zullen het wel zien; zelf kruip ik lekker in de schaduw onder de brolly en laat de mannen lekker spelen.
.
.
.
.
Een uurtje later gaan we eten. Ik heb mijn Trangia aluminium kookset meegenomen en maak naast pasta ook een set lekkere knakworsten warm. In het zakkende zonnetje bij een rustig meer in het gras eten met de kids. Mooier wordt het niet! Alleen laten de karpers nog op zich wachten.
.
Leuk verslag om te lezen!
prachtig verslag !
grt. Cornelis