Van alles wat
Zomerse omstandigheden. Overdag op kantoor kijk ik jaloers naar buiten, wat een heerlijk weertje keer op keer. Oké, over 1,5 maand baal ik wanneer het dit weer is en ook nu baren de sterk stijgende watertemperaturen mij al enige zorgen voor de periode na 28 mei, maar het biedt zeker kansen voor een leuke en gevariëerde visserij, zo in het gesloten seizoen.
Elk jaar weer worden er tig plannen gemaakt voor die 8 weken durende pauze. Vorig jaar nam het ‘renoveren/upgraden’ van mijn boot veel tijd in beslag en werd er daarnaast veel gejaagd op karper. Plannen om te barbelen vielen totaal in het water, maar staan dit jaar opnieuw op de agenda. Nu maar kijken of ze er van komen, want voorlopig is het weer karperen wat de klok staat.
De eerste sessies gaven niet al te veel resultaat. Sterker nog, eigenlijk helemaal niets. Een sloot waar je vorig jaar nog over de knolletjes naar de overkant kon lopen bleek volledig doodgevroren en ook de windes en harders van de waterweg gaven nog geen gehoor. Met de sterk stijgende watertemperatuur kon het echter niet anders dan dat de vangsten snel op gang zouden komen en nu, twee weken later, is een deel van de witvis en karper zelfs al afgepaaid. Het kan raar lopen!
Mijn eerste karper mag dan lang op zich laten wachten, het blijkt wel een mooie vis te zijn. Na een hele middag staren, loopt het pennetje eindelijk mooi weg. Direct na de aanslag giert mijn molen het uit en weet ik genoeg. Dit is een ‘goeie’. Lange tijd heb ik weinig tot niets te vertellen, maar van de eerste aanblik wordt ik wel blij. Het blijkt namelijk mijn eerste spiegelkarper te zijn. Dat heeft even geduurd zeg! De vis wordt uiteindelijk geland en een geïnteresseerde wielrenner schiet een paar fraaie platen. 22 Pond spiegel mag even later weer zwemmen.
Mijn eerste spiegel
Een dag later zit ik er weer, nu slechts 2 uurtjes, maar met het heerlijke weer moet het gewoon even. Het blijft akelig stil en helaas moet ik alweer afbreken. Natuurlijk blijft het pennetje zo lang mogelijk op zijn plaats en wordt deze nauwlettend in de gaten gehouden. Als echt alles opgeruimt is draai ik me om en klik ik mijn tas dicht. Ik hoor plots een schuivend geluid en een plons. Wat…? Het levert niet meer dan een natte voet op. De karper heeft de haak direct gelost en is gevlogen. Machtig wat sta ik te balen. Anderzijds misschien maar goed ook dat de vis de haak loste, wie weer waar mijn hengel anders beland was…
Er werd gevist met de pen en met de korst. Grote voerplekken maken of juist miniem voeren, veelal met mais. Het laatste leek over het algemeen een betere werking te hebben waarbij telkens weer opviel hoe snel de vissen het aas wisten te vinden. Er wordt kennerlijk veel gezocht tussen de exploderende plantengroei en dat levert een leuke visserij op. Veel verkassen en alle veelbelovende plekjes even proberen.
De eerste van vele
Op den duur veel commotie in een slootje vol lelies, de brasems zijn massaal aan het paaien en slaan de oevers tot schuim. Interessant, want tussen de paaiende brasems heb ik vaker erg goed windes, maar ook karpers gevangen langs de Ijssel. Ik besluit er dus even bij te gaan zitten. Handje mais, pennetje strak langs de lelies en wachten maar. Natuurlijk volgen er gelijk meerdere lijnzwemmers. Het vissen lijkt vrijwel onmogelijk en na een kwartier vraag ik me af of ik niet beter kan verkassen, danwel een loodmontage kan gebruiken. Dan steekt het pennetje licht op, om vervolgens uiterst traag onder een plompenblad te verdwijnen. De haak wordt gezet en direct kan er getuinierd worden. Paaiende brasems zoeken hun heil verderop en van mijn mooie stek tussen de lelies blijft weinig over. Het blijkt weer een spiegel te zijn! Zo vang je ze nooit en zo zijn je eerste twee karpers van het jaar beide een spiegel. Ook is het PR van vorige week er al weer aan met deze 24 pond vis.
Mooie dikke spiegel
Wat verder vooral opvalt, is de enorme zeeltenexplosie. Zo vang ik in één weekend meer zeelten dan in de rest van mijn leven. Vooral mannetjes tussen de 45 en de 50cm, een enkeling net erboven. Schitterende vissen met hun rode kraaloogjes en steeds weer andere kleuren. De vissen geven bovendien knap sport op de drie meter spinstok die ik voor dit werk gebruik. Vier grote korrels mais op een karperhaak vormen plots geen probleem meer voor deze normaal zo schuwe rovers.
De grootste van het stel
Dan zijn er nog de ruisvoorns, of beter gezegd ‘rosvoorns’. Staat je pennetje net mooi, wordt hij van links naar rechts door het water gerost door deze straatschoffies van de wijkwateren. Toe dan! Kom dan! Lijken ze te roepen terwijl ze keer op keer tegen de dobber beuken. Af en toe gaat er een wat groter exemplaar met de mais aan de haal, met pijlsnelle weglopers tot gevolg.
Up close…
En dan komt ook de eerste schub van het jaar voorbij, de zoveelste zeeltaanbeet levert toch wel erg forse massa op. Toch wordt er niet direct een enorme run genomen maar blijft de vis diep stampen. Kolossale zeelt dus? Plots komt de karper, slaand als een snoek, richting oppervlak om vervolgens een korte run te nemen. Vlak onder de kant ligt een enorm wierbed, welke de vis feilloos weet te vinden. Vijf meter verderop komt ze er weer onderuit en blijft dan stil liggen. Nou komop, zwemmen! Als de vis nu gewoon een run neemt snijdt mijn dyneema hoofdlijn gemakkelijk door het weer, nu is dat wel anders. Ik sta een halve minuut te zeulen maar er zit echt maar één ding op. Schoenen uit, sokken uit, broek opstropen en gaan! Het water is verassend warm en ook blijkt de bodem mij, tot mijn verbazing, prima te kunenn dragen. Stukje bij beetje pluk ik de lijn vrij, waarna de karper wakker wordt en direct het volgende wierbed opzoekt. Ik struin lekker verder en gelukkig blijft de vis gewoon netjes hangen. Een prachtig gekleurde schub van 18 pond mag na een paar platen weer verder.
Fraaie vis
De eerstvolgende beet stuift wel gelijk vol door de slip, maar massa ontbreekt er dit keer een beetje aan. Klein karpertje? Nee weer wordt ik voor de gek gehouden. Het blijkt opnieuw een leuke zeelt te zijn.
Dan nog een dagje met Mark en Sjoerd op pad, twee broertjes van Judith. Mijn vader wil graag nog een paar ruisvoorns voor in de vijver en gezien hun aanwezigheid in grote aantallen lijkt het een makkie te worden. Niets is minder waar, natuurlijk, want de ruissers zijn massaal aan het paaien deze dag. Wat rest zijn visjes die zelfs haakmaatje 14 amper weg krijgen. Toch vermaken we ons prima en hoewel ik twee schitterende weglopers op de pen compleet mis door niet bij mijn hengel aanwezig te zijn, vermaken we ons kostelijk. Mijn vader een paar blankvoorns rijker en Mark en Sjoerd een flink stuk paastaart. Een leuke visochtend om mee af te sluiten!
De mannen aan het werk
Met zeelt, karper, spiegelkarper, brasem, ruisvoorn, blankvoorn, winde en kroeskarper op de mat een leuke en veelzijdige periode. Misschien binnenkort toch maar eens achter de barbelen aan dan..? Owja, moet ook nog wat klussen aan de boot…
Prima ochtend!
Groet,
Volkmar Strikkers
leuke foto’s hoor volkmar nog bedankt voor de leuke dag
Groetjes Mark
Ook lekker bezig, nog een maandje dan hebben ze weer tandjes :)