From zero to hero in one day…

De schitterende vissen die ik langs de houten palen op het kanaal zag zwemmen spoken nog door mijn hoofd als ik de dinsdag erna met een werppijp de eerste boilies in het water deponeer. Een dikke spiegel die bijna ‘zwevend’ door het glasheldere water gleed samen met een aantal wat rijker beschubde vrienden.

Woensdag en Donderdag ben ik er weer en als ik wat langer blijf staan zie ik een aantal maal graskarpers die met hun staarten het water tot schuim slaan. Ik vind het best, de graskarpers op dit water zijn dusdanig groot dat ze vangen absoluut geen straf is.

Zaterdag maak ik de boot in orde voor een nachtje op het kanaal met Michel. De aangevoerde stek is vanaf de kant vrij kansloos en hoewel een lund nou niet de meest handige visboot is om met twee stretchers een nachtje te bivakkeren achten we beiden de kans op het landen van een vis vanuit de boot een stuk groter.

Om 5 uur ’s avonds hebben we de boel erin liggen. Een touw naar een boom op de kant en een touw aan een stalen bolderpaal moeten ervoor zorgen dat we relatief stil blijven liggen. Ik positioneer 1 hengel in het kantje en 1 op de kop van het remmingwerk daar waar Michel een hengel in de vaargeul parkeert en 1 aan de overzijde. Hierna ruimen we rustig de boot in, maken de slaapplaatsen gereed en eten een hapje, wachtend op wat komen gaat.

Sja……

Michel ziet de eerste actie als zijn met foliewaker voorziene hengel een beetje een stotterende run krijgt die helaas niet hangt bij het heffen van de hengel. Een uurtje later een paar tikken op de top van mijn hengel en als ik aansla exact hetzelfde beeld als bij Michel.

Als het helemaal donker wordt kruipen we beiden in onze slaapzak hopend op een droge nacht. Het voorbijrazende verkeer neemt gelukkig wat af dus met wat geluk moeten we in staat zijn om in ieder geval een oogje dicht te doen.

De andere ochtend wordt ik wat verbaasd wakker, mijn horloge verteld me dat het 6 uur is geweest en dat de hele nacht dus zonder noemenswaardige actie is verlopen. Rondturend over het water zie ik enkele tientallen meters achter de boot weer een graskarperstaart boven water uitkomen en opportunistisch als ik ben pak ik een soepele penstok uit de hengelkast en al snel vliegt er een broodvlok richting de uitdijende kringen op het water. Hierna besteekt een grote grasser het nog enkele malen om strak naast de boot te draaien maar wat we ook proberen de vissen hebben ons door of hebben geen honger want we krijgen verder geen actie meer.

Het uit het water trekken van de boot is ook nog een aardige aangelegenheid wat maar weer aangeeft dat kanteltrailers op een gegeven moment ook niet zo zinvol meer zijn. Er is een grens aan het geheel zo stellen we beiden vast.

Een bakje koffie bij mij thuis en Michel vertrekt weer naar huis. Ik heb bedacht dat het hoog tijd is om de boot schoon te maken. Een hele winter aan snoek, baars en snoekbaars visserij zit nog in de bekleding en de antikal mag ook wel weer eens door de boot en over de motor heen. Als na enkele uurtjes het laatste bijna zwarte water het putje invloeit laat ik de boot even flink bakken in het zonnetje waarna ze weer de schuur ingaat. Tot het laatste weekend van Mei maar weer.

Ik bel nog even met John die aan de IJssel zit te barbelen maar helaas niet al te veel positiefs heeft te melden, het is taai en los van wat aanbeetjes heeft hij nog niets kunnen vangen. Het kost me dan ook niet veel moeite om hem over te halen om het nog even met een stuk brood en 2 hengeltjes in de diverse stadswateren en kolkjes te gaan proberen.

We zoeken de nodige plekjes af waar bij fraai weer nog wel eens een visje hoog wil liggen maar weten nergens iets te vinden. Het is al goed tegen 4 uur in de middag als we een van de laatste opties aanrijden. Een stadswatertje waar zo vertel ik John de grootste karper om en nabij de 20 kilo zal wegen en waar ook nog een graskarper zwemt die de 20 kilo grens doorbreekt.

Om zo snel mogelijk vis te vinden ga ik links en John rechtsaf, kunnen we sneller een flink stuk van het water bekijken. Na 100 meter lopen zie ik enkele donkere schaduwen midden in het water, even goed kijken leert me dat er zeker een 15 karpers liggen te genieten in het zonnetje. Snel bel ik John met de mededeling dat ik ‘ze ‘ gevonden heb en we bespreken een strategie waarna de hengels worden opgetuigd.

In eerste instantie krijgen we weinig respons van de vissen maar na een half uurtje en de nodige nieuwe inworpen drijven er een aantal stukken brood op het water en zien we links en rechts toch wat voorzichtige bekken die al slurpend zich aan het brood beginnen te wagen. Ik krijg niet veel later een mooie aanbeet die ik werkelijk perfect weet mis te slaan.

Balend gaat er een nieuwe korst richting de azende vissen en als ik mijn wegwaaiende nylon lijn probeer te ‘menden’ zodat deze weer wat rechter komt te liggen besef ik me dat ik zojuist de kans op een 20 kilo graskarper heb verprutst aangezien een enorme kolk en een nawuivende graskarperstaart me vertellen dat deze toch echt voornemens was geweest om mijn korst naar binnen te zuigen.

Fors balend gaat er een nieuw stuk brood aan en sluip ik wat meer naar de azende vissen toe waarvan 2 dikke exemplaren de kroon spannen door werkelijk alles dat op brood lijkt naar binnen te slobberen. Een soepel worpje in de baan van de grootste vis die natuurlijk net op dat moment mijn korst met geen blik waardig keurt en dom doorzwemt richting de broodvlok van John. Ik loop maar weer terug en ga naast John staan waar ik opnieuw inwerp.

De grote happende bek verplaatst zich langzaam richting de vlok van John om dan plotseling onder water te verdwijnen. ‘Hou je hengel maar vast’ is mijn advies, ‘die gaat geheid komen’. Toch is er die dag wat mis met mijn profetische gaven aangezien de vis net voorbij de broodvlok van John weer omhoog komt. Ze zwemt wat rondjes precies tussen ons beider vlokken in en als twee kleine jongens met net zoveel spanning in ons lijf staan we te kijken welke kant ze opgaat.

Dat blijkt de kant van mijn vlok te zijn want ik zie een grote bek boven water uitkomen waarbij de vlok compleet in een groot gat verdwijnt. Dit keer maak ik geen fouten en met een ferme zwiep zet ik de haak waarna het water compleet ontploft. De vis hoekt naar een stuk van het water waarvan ik weet dat er een dode boom ligt. Met een maximaal gekromde hengel en een nu lullig ogend 2500 molentje met daarop 26/100 nylon probeer ik de vis af te blokken en de andere kant op te trekken.

Hangen !

Dat lukt ten dele en in plaats van de boom duikt de vis een opkomend leliebed in dat door het snaarstrakke nylon wordt afgesneden. Een eerste glimp van de vis laat zien dat het een spiegelkarper is en als ik wat beter kijk kan ik mijn ogen haast niet geloven. Het is gewoon de topvis van het water die hier aan mijn hengel hangt. John die inmiddels probeert om een double hookup te realiseren bij een nog steeds azende vis komt aangesneld als ik aangeef dat dit toch wel een hele beste vis is.

Diverse malen en met veel machtsvertoon probeert de vis hierna nog weg te komen maar als de uitvalspogingen steeds minder worden schuift John het net onder de vis die zoals alleen grote vissen dat kunnen ‘in het water hangt’. Snel wegen en fotograferen we de vis die absoluut ‘varkens’ aspiraties heeft waarna ze weer haar element in mag. We kijken elkaar aan en hoeven niet veel te zeggen, dit is waar het op aankomt, doorzetten en dan toch die ene vis eruit halen.

Een hele beste…

John vist nog even door als ik tegen 5 uur besluit er de brui aan te geven. Een hapje eten en nog een avondje op de bank zijn best aanlokkelijk na zo lang achter elkaar in de weer te zijn geweest. Dat hapje eten ging prima maar het avondje op de bank wordt me door de neus geboord als zoonlief vind dat ik nu ook nog maar even met hem moet gaan vissen.

John zit nog steeds op dezelfde plek, helaas zonder success en ik neem een penhengel mee voor Bas zodat hij naast karper kans maakt op misschien een dikke brasem of een zeelt. Als we weer bij het water aankomen zien we minder vis bovenin dan die middag maar wel de grote graskarper die met veel kabaal korsten stuk slaat en kleine stukjes naar beneden trekt om ze op te eten.

Eerst de hengel van Bas erin zodat hij rustig zit te vissen waarna ik naar John loop die net heeft ingehaald. Met veel moeite weet ik uit het compleet uitgeholde brood nog een vlokje te stichten en na het inwerpen blijft dat nog net drijven. Toch is het wellicht de gouden manier geweest want niet veel later zie ik John uit mijn ooghoek aanslaan waarna een uitdijende kolk aangeeft dat hij wel meteen raak weet te slaan.

In het heldere water zien we al snel dat het een grote graskarper is die aan zijn haakt hangt en dat kan er op dit water bij mijn weten maar één zijn. Het goede nieuws is dus dat het vermoedelijk de andere topvis van het water is en het slecht nieuws is dat de vis verschrikkelijk slecht gehaakt is. De Fox armapoint hangt maar net in de bovenlip, die bij graskarpers keihard is, dus ik maan John om vooral rustig te drillen.

Dat lukt natuurlijk maar ten dele aangezien de vis diverse malen korte runs neemt. Gelukkig gaat alles goed en we besluiten ondanks de kans op verspelen de vis toch goed uit te drillen om een worstelpartij op de kant te voorkomen. Na 5 minuten hebben we allebei het idee dat het beste er wel af is waarna het net eronder gaat. De afgebroken haak aan het wapperende stuk nylon is een stille getuige die aangeeft hoe dichtbij we waren bij het verspelen van deze vis.

Het uit het water tillen van de vis voelt nog zwaarder aan dan de spiegel van die middag die toch een respectabele 19 kilo wist te noteren. De graskarper weet echter het zeer respectabele gewicht van 21 kilo op de unster te trekken.

Terwijl Bas de hele operatie staat te filmen schiet ik een serietje platen van de vis die daarna snel weer het water in gaat. Even ondersteunen blijkt niet eens nodig want de vis gaat er vrijwel direct vandoor, John achterlatend met een dik nieuw PR.

Een dik nieuw PR voor John

From zero to hero, 24 uur vissen en bij het scheiden van de markt toch 2 vissen pakken die samen 40 kilo aantekenen, het kan raar lopen

Gerelateerde artikelen:

• Korstvissen op Koninginnedag
• Chinezen
• Graskarper in de regen
• Meer graskarper
• Herbivoren Madness