2011 een absurd begin !
Een nieuw jaar met nieuwe kansen en we besluiten niet te lang te wachten met het grijpen van die kansen. Op nieuwjaarsdag stuurt Michel me een sms met de vraag of ik zondag nog wat wil doen. Ik bel hem op (ben niet zo van het sms-en) en we steggelen wat over waar heen te gaan. Michel opteert voor de plas waar hij laatst met de belly boat goed heeft gevangen terwijl ik liever naar het water ga waar we al enkele keren aardig hebben gevangen.
Vooral het gegeven dat ik daar al diverse malen gevoelsmatig erg dikke vissen heb gelost jeukt nogal bij mij en het kan toch niet zo zijn dat er nooit eens 1 blijft hangen. In eerste instantie spreken we dan ook af dat ik bij Michel aan boord ga stappen en dat we niet naar de belly boat plas gaan maar naar de plek waar we al diverse malen zijn geweest.
Als ik in het begin van de avond Jeroen spreek heeft die ook wel zin, een berichtje naar Michel levert actie van zijn kant op en hij chartert Edwin om bij hem in de boot te stappen. Een ‘pling’ op mijn laptop leert me dat Roel en Ben ook nog gaan arriveren dus dat wordt gezellig morgen.
Zaterdagavond stap ik vroeg in bed om de oudjaarsnacht moeheid nog wat weg te slapen. Dat lukt me erg goed als ik de andere ochtend pas om 07:45 wakker schrik. Het lukt me om koffie te zetten en al mijn spullen te pakken nog voordat Jeroen arriveert en samen maken we de boot gereed.
Een goed uur later dobberen we op de plas en ik zet koers naar de stekken waar we eerder vis hebben gevangen. Vandaag ga ik helemaal inzetten op een grote vis is mijn plan en aan de handhengel gaat dan ook een ferme shad terwijl ik aan de bijhengel een 7″ saltshaker monteer. Een 30 grams kop erop moet voorkomen de shad op de bijhengel te erg gaat ‘zwemmen’ omdat ik anders de hele tijd de 2 aasjes in elkaar heb hangen.
Er staat een fiks windje parallel aan het talud en de 80 ponds elektro vreet er mooi tegenin zodat we er heerlijk strak langs kunnen varen. Na een meter of 30 krijg ik een tikje op de handhengel en een mooie ruige rivierbaars komt even boven kijken. Snel een foto en weer terug met de vis omdat baarzen nou niet bekend staan om hun vermogen om makkelijk diepteverschillen te overwinnen.
Mooie ruige rivierbaars
We vervolgen onze weg en ik laat de 7″ saltshaker weer naar de bodem zakken om deze daarna 2 slagjes op te draaien. Zo loopt de shad mooi een centimeter of 20 boven de bodem en kan naar ik hoop een grote snoekbaars er niet vanaf blijven. De bijhengel is ook nog eens voorzien van een topbelletje om eventuele beten ook te kunnen horen, vooral omdat ik veel op de dieptemeter kijk en zo niet altijd naar de bijhengel zit te loeren.
‘Snok’ ‘rinkel’ ‘blub’ is in volgorde dat wat ik waarneem op de top van de bijhengel. Met een enorm beuk wordt de top onder water gerost en weet het belletje nog net 1 keer te klingelen voordat het verzuipt onder het wateroppervlak. Ik aarzel geen moment en trek met een vloeiende beweging de hengel uit de quick-draw steun om aan te slaan op een prettige massa. ‘Das een goeie’ meld ik aan Jeroen die zijn hengels binnendraait en ook mijn weggesmeten handhengel uit de weg haalt.
Zwaar bonkend protesteert de vis aan mijn soepele 3 meter casting corner bijhengel waarbij ik probeer om zo veel als mogelijk druk te houden. Het slapvallen van de lijn wil nog wel eens resulteren in het lossen van dit soort vissen. Gelukkig gaat het allemaal goed en niet veel later doorbreekt de eerste dikke snoekbaars van 2011 het wateroppervlak. Een enorm dik varkentje met stekels is de beste omschrijving voor deze vis. De shad is er in het net al uitgevallen dus snel de vis even meten op de plank, een paar foto’s en terug ermee, de eerste 90-er van 2011 is een feit.
Absurde eerste snoekbaars in 2011
De verfrommelde saltshaker wordt weer in orde gemaakt en gaat weer overboord. Met een brede en vooral tevreden grijns schenk ik mezelf een bak koffie in, veel mooier kan 2011 qua vissen niet starten wat mij betreft. Als de koffie op is gaat ook de handhengel weer overboord, dit keer met een dikke spiering op de fireball.
We vervolgen onze weg langs het talud in de hoop op een positief vervolg maar dit blijft lang uit, het is zeker anderhalf uur later als het talud naar het midden van de plas begint te lopen waar het ook nog eens veel dieper wordt. Te diep vissen is niet mijn ding dus ik draai de boot en probeer door tegen de wind in te sturen nog enigszins gecontroleerd terug te driften. Dat valt nog niet mee aangezien we toch vrij snel gaan en ik niet echt meer veel controle over de aasjes heb.
Net als ik overweeg om opnieuw de boot uit te gaan lijnen krijg ik een knalharde beuk op de handhengel met daarop een spiering waarop mijn reactie het zetten van de haak is. Een zwaar aanvoelende vis hangt er goed in en neemt af en toe kort lijn. Stiekem hoop ik op de volgende kneiter snoekbaars en het is dan ook een klein beetje een teleurstelling als er een snoek bovenkomt. Niet dat er met een snoek iets mis is, sterker nog het is een mooie 90-er maar ergens had ik toch liever nog zo’n dik varkentje gehad. De vis wordt vlot onthaakt en mag weer terug om scholen witvis lastig te gaan vallen. Het mag dan een taaie dag zijn qua aanbeten maar wat eruit komt is zonder uitzondering goed van formaat.
Snoekbaars wannabe :)
Niet lang daarna besluiten we om maar weer eens aan te leggen voor de inmiddels traditionele ‘shore lunch’. Lekker een beetje dom kletsen, knakworst, soep en glühwein en weer heerlijk opwarmen. We bekijken daarnaast de foto’s die door de andere boten zijn gemaakt en het beeld is ook daar hetzelfde, weinig beet maar wel mooie vissen.
Als we weer wegvaren gok ik toch maar weer op een mooie inham in het talud waar we in de ochtend grote scholen witvis zagen. Daar moeten nog wat mooie vissen in de beurt liggen is mijn theorie. Op de bijhengel wissel ik de saltshaker voor een grove voorn op de fireball terwijl de handhengel met een spiering wordt uitgerust.
Uiterst traag vaar ik het talud waar allerhande mooie structuren op te zien zijn. Mosselbanken afgewisseld door fraaie bultjes komen op de down imaging van mijn Humminbird voorbij en ik zit heerlijk te vissen. 3 aanbeten vandaag maar zonder uitzondering mooie vissen en nog niets gemist, 100% scores zijn zeldzaam bij het verticalen maar vandaag gaat het nog steeds goed.
Als het talud naar links buigt leg ik even de boot stil om de voorn op de fireball weer op diepte te laten komen omdat deze altijd begint te zeilen als je scherpe bochten maakt. Als voor mijn gevoel de montage weer bij de bodem moet zijn volgt er een keiharde ram op de hengel waarna de lijn helemaal slap valt, ook Jeroen die voorin zit heeft het meegekregen. Snel draai ik strak en zet ik met een ferme zwiep de haak. Al snel wordt duidelijk dat het geen snoekbaars is. Een zware vis trekt de casting corner flink krom en neemt meters lijn.
Dikke snoek op de bamihengel
Minutenlang heb ik helemaal niets te vertellen en als ik al enkele meters weet te winnen dan worden die er 3 keer zo hard weer afgetrokken. Er staat 10 meter water onder de boot maar het lijkt wel alsof het er 20 zijn. In ieder geval ben ik enorm blij dat ik een 60 centimeter lang stuk sevenstrand boven de fireball heb gemonteerd. Dat geeft in ieder geval een hoop rust tijdens de dril.
Na zeker 10 minuten weet ik toch lijn te winnen op de vis en ik ben enorm benieuwd wat we te zien gaan krijgen. Dat is veelbelovend als we een grote witte schim zien opdoemen in het water en een enorme snoek zich even laat zien om dan weer naar beneden te spurten. Die gaat ver boven de 1 meter 10 is mijn inschatting en daarnaast is de vis ook nog eens enorm dik.
Gelukkig worden de runs van de vis steeds korter en na een paar minuten nadat we de vis de eerste keer zagen kan ik het net eronder schuiven. Snel de hengel naar Jeroen en de vis aan boord tillen. Dat laatste valt nog niet mee maar lukt wel en omdat we vol op de wind liggen en ik even rustig een foto wil maken besluit ik om even naar de kant te varen. Ook Michel en Edwin komen even kijken en Michel schiet een paar mooie platen van een enorme volgevreten kast van een grindgat snoek.
Een kast van een grindgatsnoek
Hierna vis ik als in een roes verder…. Jeroen vangt nog een snoekbaars en pakt nog een snoek op de spiering en mij maakt het allemaal niet veel meer uit. Morgen weer aan het werk maar met dit resultaat ‘in the pocket’ kan ik er wel weer even tegen.
We verlaten dan ook rond 15:00 het water, nog even lekker thuis op de bank en genieten van de foto’s
Leuke vis voor Jeroen op de fireballstok
Hoi Mark,
Ik mag inderdaad graag grote snoekbaarzen vangen. Het daarnaast wel of niet melden van de lengte is niet echt een bewuste keuze.
Maarre de snoek was 1 meter 13 en heerlijk vet :)
HJ
Beste visgenoten,
Ten eerste super mooie site! en super mooie vangsten!
1 Ding begrijp ik niet, een 90 plus snoekbaars is heel belangrijk voor je (dat is te lezen uit het verslag, en dat is het is voor iedere snoekbaars/roofvisser) waarom zet je de exacte maten van de dikke snoekbaars en de dikke metersnoek er niet bij (om de lezers te laten gissen?).
Ben eigenlijk echt wel benieuwd hoe groot die snoek is???? die snoekbaars zal iets van 90 tot 93 cm geweest zijn (als het een pr is hadden we het wel gehoord, niet dat ik weet wat je pr is..)
Groetuh Mark
Woow! Echt absurd ja! wat een plaatjes!
Damn, je overdreef niets toen je zei dat je het jaar goed begonnen bent!