Happy end
Buien, afgewisseld met regen, afgewisseld met hoosbuien. Het is werkelijk ongelofelijk wat John en ik allemaal
over ons heen krijgen op wat beide onze laatste sessie van het seizoen zou moeten zijn. Op een grote plas zijn we opzoek naar een beer van een snoek, of een kasteel van een snoekbaars. Maar hoe goed we ook zoeken, wat we ook proberen, het zit er niet in.
Trollen, ons allerlaatste redmiddel, levert onverwachts dan toch een aanbeet op. Mijn 9″ Grandma wordt gegrepen maar nog voordat ik de hengel uit de steun heb is de vis er vandoor. Ja hoor, het is dus echt zo’n dag! Terwijl de hoosbuien overgaan in
een belachelijke wolkbreuk weet John de eer alsnog te redden met een 70er snoek op een screaming devil. Een half uur verder begint het te onweren. Wegwezen hier, wat een drama
Nee, dit was totaal niet wat ik me had voorgesteld bij de laatste dag van het seizoen en ik baal als een stekker. Ja we hebben gelachen en gezellig was het ook. Maar ruim negen uur in de stromende regen staan voor een gemiste aanbeet, daar wordt niemand
blij van. Nog pijnlijker wordt het, als ik zie dat het zondag schitterend weer gaat worden. We hebben nog wat aasvissen over en ik besluit ze voor de zekerheid maar mee te nemen. Kijken of ik morgen nog een middagje op pad kan… Ook John houdt er voor de zekerheid een aantal. Je bent fanatiek of niet…
Zo gaar als een banaan val ik die avond in slaap. Als de wekker om half tien gaat heb ik het gevoel dat ik er pas net in lig. Blijven liggen? Of ga ik er voor? Na een kwartiertje sukkelen stap ik er toch maar uit. Vissen, of twee manden balen van die laatste dag van het seizoen, dat is natuurlijk geen moeilijke keuze!
Ik pak snel de bootspullen bij elkaar. Vliegenlat mee, jerkbaithengel en een dobberhengel. Ik ga wat ondiepe plateaus en daar aan grenzende taluds uitpluizen op zoek naar snoek en snoekbaars. Rond een uur of half één rolt de boot van de trailer en in no time sta ik te vissen. Mijn warmtepak, nog zeiknat van gisteren, hangt mooi te drogen over de stoel. Het is heerlijk buiten en in mijn trui begin ik vol vertrouwen aan de eerste drift. Met de peacock bass aan de speld kan ik mooi het talud afvissen terwijl de aasvis op randje talud naast de boot meegesleept wordt. Niet alleen een prachtige positie ten opzichte van het talud, maar ook voor een
eventuele volger die afbuigt.
De wind is toch iets steviger dan verwacht en de elektromotor moet een tandje bij om de boot een beetje bestuurbaar te houden. Als ik bij de hotspot van deze periode kom leg ik mijn baitcaster aan de kant en vis ik verder met de vliegenlat. Die grote snoek, of
misschien wel snoekbaars op de vlieg moet er nog steeds van komen en dit is weer eens zo’n perfecte dag voor een potje zwiepen!
Na een klein half uur zwiepen lijkt plots of mijn dobber iets dieper is gaan liggen. Vuil? Ik pak de hengel uit de steun en zie dan hoe de dobber tergend langzaam de boot begint in te halen. Wat een gluiperige aanbeet dit, niet normaal! Dan maakt de dobber een haakse bocht en zakt hij langzaam weg. Ik draai strak en haal uit, hangen!
Een flinke vis stompt er heftig op los en als ik even zwaar in de hengel hang zie ik de flank van een flinke snoekbaars onder de boot door glijden. De vis gaat gelijk weer de diepte in en geeft echt een heerlijke dril cadeau. Net niet door de slip op dit zware materiaal, maar man wat hangt ze er lekker in. Een prachtig kasteel in paaikleed, de beloning voor een dag blanken in de regen! In de boot gaat snel de duimstok er onder. 82cm, wat een prachtige bak! Ik schiet snel een paar platen en zet de vis weer overboord. Vrijwel
direct gaat ze er met flinke klappen vandoor.
Kasteel!
Ook zij zoeken langzaam maar zeker een paaiplekken op
De aasvis, die eerst nog rond de boot dreef, is inmiddels toch te ver afgedreven om terug te kunnen vinden en dus
gaat er een nieuwe aan de takel. Ik vaar terug naar het begin van het talud en start een volgende drift. Dan merk ik dat mijn elektromotor het moeilijk begint te krijgen. Nee he, accu niet opgeladen! Een domme fout die er voor zorgt dat ik met de benzine motor verder moet. Op zich qua vaareigenschappen geen ramp, maar de rust wordt er wel behoorlijk door verstoord. Ik hervat de drift en begin weer te zwiepen. Kijken of er meer liggen
Onrust in het riet. Een paar flinke kolken in het riet laten zien dat de snoek begonnen is met paaien. Het was sowieso al mijn laatste dag van het seizoen, dus dat is mooi getimed al met al. Ik zal het dus van de snoekbaarzen moeten hebben vandaag, zo lijkt het. Helemaal geen ramp, zeker niet als ze van het formaat zijn als die eerste vis.
Een kwartiertje later krijg ik een geweldig droge klap op mijn streamer. Ik zet de haak, voel massa en dan lost de vis direct. De streamer is verandert in een verfrommelt hoopje bond en de haak zit achterstevoren op de onderlijn, zo blijven ze absoluut
niet hangen natuurlijk. Mijn gedachten gaan uit naar een grote snoekbaars gezien de aanbeet en terwijl ik de boot op zijn plek hou gooi ik het gebiedje nog een tijdje uit. De vis laat zich echter geen tweede keer zien en dus vervolg ik mijn weg langs het talud. Een kwartier later weer een gortdroge beuk op de streamer. Dit keer hangt de vis helemaal niet maar weer is de streamer omgetoverd tot een frommeltje. Ik haal de staarten achter de haak weg en gooi opnieuw over de plek. Drie meter voor de boot voel ik even een verzwaring maar reageer te laat. Weer komt er een verfrommelde streamer bij de boot, dit keer met een kapitale
snoekbaars er vlak achter!
Met mijn hart in mijn keel en een actieloze streamer wiebel ik nog wat voor de bek van de snoekbaars, maar deze zoekt resoluut de diepte op. Tjonge wat balen! Wat had ik die graag op mijn vliegenlat gedrild! Weer blijf ik een tijdje hangen op de plek, maar ook deze vis laat zich niet meer zien. De snoekbaarzen staan duidelijk op scherp vandaag.
Ik maak de drift af en besluit nog maar een te maken helemaal vanaf het begin. Viste ik tot nu toe met een vrij kleine voorn op de dobberhengel, nu gaat er een 25cm exemplaar aan de takel. Die valt toch net even wat meer op en een beetje snoekbaars is helemaal niet vies van zo’n hap. Aasvis overboord en het werpen kan weer beginnen. Nog een drift met de vliegenlat neem ik mezelf voor,
daarna weer verder met jerkbaits.
Ik ben amper twee minuten onderweg als mijn dobber traag maar zeker de diepte op zoekt. Alweer zo gluiperig dat je het moet zien om de aanbeet überhaupt te constateren. De ratel geeft geen kik en ik gris snel de hengel uit de steun om de vis wat ruimte te geven. Dan draai ik de lijn strak en zet ik weer de haak op een zwaar massieve vis. Even denk ik weer aan snoekbaars, maar dan formaatje XL. Dan begint de vis toch meer en meer te zwemmen. Snoek dus en een flinke ook!
Een heerlijk zwaar gevecht volgt alvorens er een moddervette metervis in het oppervlak verschijnt. Hoogzwanger zo te zien en dus leg ik snel de onthaakmat klaar voor gebruik. Camera staat al op scherp en tangen liggen klaar. Ik pak de vis onder de kieuw, onthaak hem in het water en leg hem dan snel op de onthaakmat. Meetlint er langs, 102cm, super! Ik haak snel de weger in de onthaakmat en til de vis op. 26,5 pond, dat is dus 25 pond exclusief mat. Snel schiet ik drie platen van de vis, waarbij ik vooral op let of er geen kuit
uit de vis loopt. Dit blijkt gelukkig niet te gebeuren en even later zwemt de snoek met krachtige slagen weer terug naar het talud, vanwaar ze spoedig de rietkragen zal opzoeken.
Massieve bak!
Op en top genieten!
Dan krijg ik een smsje van John. 104 en heel veel smilies. Ik sms hem mijn goede nieuws terug en zo zijn we beide toch nog rijkelijk beloond op onze bonusdag. Wat een heerlijk gevoel! Ik drink en eet even wat en start dan een nieuwe drift. Grote voorns heb ik niet meer en dus gaat er weer een kleintje aan. Het hele talud wordt nog eens bestookt met de streamer en een jerkbait, maar geen vis geeft meer thuis.
Ik probeer het nog een half uurtje op een ander talud maar besluit dan lekker te stoppen. Het is mooi geweest. Ik ben voldaan! Terug bij de helling ruim ik de boot op en dan gaat ze voor twee maanden ‘op stal’. Seizoen 2009/2010 zit er weer op en ik kan nu al niet wachten tot het weer juni is. Het was een seizoen met vreemde omstandigheden. Lage waterstanden vorig najaar, met als gevolg geen riviervisserij en dan die lange vorstperiode die de hele wintervisserij op zijn kop zette. Toch zijn er weer enorm veel dikke
vissen uitgekomen en is er weer een hoop geleerd. Op naar het volgende seizoen!
Groet,
Volkmar Strikkers
