Taai-taai

Nee, ondanks dat het bijna sinterklaas is slaat deze titel niet op de “Oud hollandsche” lekkernij, maar op de visdag van afgelopen weekend.

Het was bar koud en ook overdag zouden de temperaturen niet boven de vorstgrens komen, zo was ons door het KNMI beloofd. Door deze winterse omstandigheden,  maar ook omdat Volkmar op zaterdagavond nog zijn verjaardag moest vieren (ik meen dat hij nu officieel volwassen is, maar zeker weten doe ik het niet) waren we pas laat aan de trailerhelling. Nou ja trailerhelling, er vaart een pontje en na overleg met de pontbaas mochten we hier traileren. Wel een kwestie van goed timen want wat je niet wilt is dat je nog loopt te klooien met je boot als de pont al weer aan komt varen…

Ons doel is een plas die een stuk stroomafwaarts ligt. Op deze plas ben ik al 2 jaar niet meer geweest dus ik ben benieuwd hoe deze er bij ligt. Als we even later de plas opvaren zie ik met een grijns op mijn smoel dat we de enige zijn vandaag. Altijd lekker! Even later blijkt dat ik toch niet helemaal goed heb gekeken want aan de andere kant van de plas zien we nog een bootje. Nou ja, in ieder geval lekker rustig.

Verticalen op snoekbaars of toch slepen op snoek?

Vandaag willen we in eerste instantie proberen een aantal snoekbaarzen te vangen, maar om op alles voorbereid te zijn hebben we ook enkele grote aasvissen bij ons. We beginnen maar meteen in de opening van de plas te verticalen. Van daaruit trekken we de boot backtrollend de plas op waarbij ik op basis van eerdere visdagen gok op diepten van 10-12 meter. Het water dat op deze plas meestal redelijk helder is, blijkt enigszins gekleurd. De hoge waterstand van de afghelopen weken zal daar de oorzaak van zijn. We zien ook nog behoorlijk wat drijfvuil. Het water is niet echt bruin maar wel veel minder helder als “normaal”. We zijn al ruim een half uur aan het vissen als ik Volkmar meld dat we zometeen over een hele serie way-points zullen varen. Waypoints van plekken waar ik in het verleden al veel vissen wist te strikken. We gaan er dan ook nog eens extra goed voor zitten maar wat we ook doen, een aanbeet blijft uit. Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat dit wel eens een hele taaie dag zou kunnen worden. Misschien zitten ze iets ondieper? Ik stuur de boot en tijdje over water van omstreeks 8 meter maar ook daar gebeurd er niets. Toch zien we heel veel signalen op de dieptemeter, maar bijna alle signalen bevinden zich op half water. Met name op 4 meter onder het oppervlak lijkt heel veel vis te zwemmen. We verticalen nog geruime tijd stug door maar we krijgen geen enkele beet.

Het is inmiddels onaangenamer als vanochtend. De koude oostenwind die iets heftiger is als voorspeld maakt dat de voeten en handen, zelfs met handschoenen aan enigszins stram beginnen te worden. Ik overleg met Volkmar. Wat zullen we doen? Doorgaan met snoekbaarzen of toch gaan snoeken? Omdat we op vier meter water veel witvis zien hebben we het idee dat snoek zich daar ook wel eens zou kunnen ophouden. We hakken de knoop door en tuigen onze snoekhengels op. En even later “zwemmen” 2 voorns onder een dobber en twee voorns aan een fireball achter en onder onze boot. Zo varen we “die talluud” af waarbij ik de boot op gemiddeld 5 meter laat varen. Maar ook nu verstrijkt de tijd zonder enig teken van leven.

Electrische sokken

Omdat mijn voeten nu echt koud beginnen te worden haal ik de elektrische sokken tevoorschijn. Mijn vismaten zullen dit gegeven wel weer aangrijpen om mij voor allerlei niet-mannelijke verschijningen uit te maken, maar dat deert me nu niet. Ik heb nou eenmaal snel koude voeten en met koude voeten is het slecht doorzetten. En doorzetten moeten we vandaag want er gebeurd helemaal niets. Ik sluit de sokken aan op de accu van de boot en in no-time zijn mijn voeten weer heerlijk warm. Wat zijn die dingen toch een uitkomst…

Speedverticalen

Als het inmiddels al bijna 15.00 uur is staan we wederom voor het dilemma wat te doen. Ook de snoek laat het afweten, zoveel lijkt wel duidelijk. Wel valt ons op dat er veel vis zwemt op de diepte waar we de afgelopen 2 uur onze aasvissen hebben gesleept. Zou speedverticalen op die diepte misschien toch nog snoekbaars in de boot kunnen brengen? We zijn wel weer toe aan wat anders en besluiten ten langen leste dat dan nog maar even te proberen. Ik start de motor en vaar naar de plas achterin de hoek. Vandaar uit trek ik de boot op de benzinemotor (niet echt subtiel met een 60PK) achteruitvarend langs het talluud waarbij ik mijn uiterste best doe om een diepte van 4-5 meter aan te houden, want daar zagen we het meeste vis. Ik heb nog geen 50 meter gevaren als ik een klein tikje op mijn gele Relax shad voel. De vis hangt en ik meld Volkmar dat ik er een op heb. Even later komt er een grote en hooggebouwde baars boven. Zo, eindelijk van de 0 af. De baars blijkt 44 centimeter en verdwijnt na een fotootje weer snel het troebele water in. We zijn inmiddels weer een stukje teruggeblazen door de wind en ik zet de motor weer in de achteruit.  Na enkele minuten voel ik weer een “pok” en ook deze vis hangt. Het blijkt wederom een baars, al is deze iets kleiner dan de vorige. In ieder geval hebben we eindelijk beet.

Als ik even later wederom backtrollend op de benzinemotor over een heuveltje vaar waar slechts 2 meter water staat krijg ik een harde tik op mijn strakke Yasei Speedjigging hengeltje. Hier blijkt een mooie maatse snoekbaars voor verantwoordelijk te zijn die ik even later aan boord kan hijsen. Als even later ook Volkmar een mooie 60+ snoekbaars kan landen lijkt het erop alsof we dan eindelijk het puzzelstuk van vandaag hebben opgelost. Eerst urenlang geen beet en nu binnen een half uur 4 vissen, dat smaakt naar meer! Helaas blijkt deze conclusie voorbarig want vanaf dat moment vangen we niets meer. Ik mis nog 1 beet maar verdere aanbeten blijven uit. Het begint inmiddels al te schemeren en we besluiten terug te varen zodat we nog met een beetje licht de boot kunnen traileren. Vandaag was het taai. Taai taai.

Michel

Gerelateerde artikelen:

• Er zijn geen gerelateerde artikelen gevonden