Net niet
Als ik ’s ochtends de voordeur uitloop valt de warme lucht als een deken over me heen. Eigenlijk best lekker, je bed uitkomen als het al 20 graden is. Vooral als je bedenkt dat het pas 04:00 in de ochtend is. Routinematig hang ik de boot achter de auto terwijl ik wacht op het arriveren van Tim Hulshof. Het kostte wat moeite om hem zover te krijgen om rond 04:30 bij mij te staan. Na wat gesputter door de telefoon en mijn aankondiging dat het ’s ochtends vroeg toch vaak veel beter was ging hij echter overstag.
Niet veel later gaat dan ook een bos hengels mijn auto in gevolgd door een krat kunstaas en zijn we onderweg. Als een goed uur later mijn koplampen de helling beschijnen zie ik al 2 boten staan. Zowel Michel als Ben zijn er al dus ik wacht rustig mijn beurt af en laat dan de boot het water inglijden.
Hoewel we er als laatste inliggen ben ik toch de eerste die op het wijd het gas eropgooit en op weg gaat naar de eerste waypoints. Daar aangekomen maken we op een plekje in de luwte de hengels klaar als ik nog 2 boten aan zie komen. Kennelijk heeft vandaag iedereen hetzelfde idee en willen we allemaal op hetzelfde plekje beginnen.
Ideeën genoeg en ik besluit meteen een andere stek op te zoeken. Een mooi talud dat ik recent heb ontdekt en waar al een aantal fraaie vissen af zijn gekomen roept om aandacht. Ik manouvreer de boot dan ook zo dat we het talud ten opzicht van de wind vrij gunstig naderen en al snel zijn we beiden geconcentreerd aan het vissen.
Onze shads en aasvissen op fireball en onder de dobber doen hun werk en als we een snel naar 2 meter oplopen richeltje passeren dat aan de andere kant weer naar 4 à 5 meter afzakt weet Tim aan te slaan op een snoekje van circa 70 centimeter. De vis heeft de grote kolblei dwars in de bek maar lijkt niet gehaakt, na wat gespartel blijkt dit ook zo te zijn als de vis zijn bek opent en weer wegzwemt, helemaal prima wat ons betreft.
De kolblei aan de hengel van Tim gaat weer in rafels naar beneden en nog geen 15 meter verder knalt mijn dobber onder. Een vis neemt lijn door de ratel van mijn abu 6501 heen. Vrijloop dicht en aanslaan. Echt veel massa zit er niet in en even later ligt er weer een 70-er snoekje naast de boot. Dit keer mijn kolblei dwars in de bek en ook deze keer ziet het er niet echt gehaakt uit. De vermoedelijk zelfde vis van zoeven kijkt ons nog even smerig aan en spuugt dan de kolblei uit. 2 keer je ontbijt op deze manier mislopen is natuurlijk ook best lullig :)
We vervolgen onze drift die verder weinig spanning brengt en als we bijna aan het einde zijn schiet mijn dobber onder en gaat er weer een vis door de ratel heen. Een prettig gewicht aan de andere kant doet even iets moois vermoeden maar dan komt de vis toch vrij gemakkelijk richting boot. Een mooie 80-er die zo te zien al heel wat heeft meegemaakt is de boosdoener.
Leuke 80-er
We besluiten om de boot om te draaien en het nog een keer te proberen, toch een paar aanbeten gehad en wie weet zit er ook nog een betere vis te wachten op het ontbijt. De terugweg verloopt rustig tot we weer het einde naderen en mijn dobber woest wordt ondergetrokken. Meteen wordt er flink lijn genomen en ik sla dan ook hard aan op een goed aanvoelende vis die meteen het talud afraast. De soepele baitcaster wordt flink krom getrokken en na een toch wel snoekige dril komt er toch een mooie stekelaar boven.
Fraaie snoekbaars
We besluiten de taktiek eens om te gooien, inzetten op grove snoekbaars door speedvertikalend een enorm lang en bochtig talud af te vissen om zo misschien toch een echt kasteel te vangen.Na 30 meter krijg ik een flinke knauw op de shad en als ik aansla hangt er een prettig gewicht aan de lijn. Met woeste kopstoten probeert de vis zich van de shad te ontdoen wat na 20 seconden helaas ook lukt. Jammer want bij de aanslag bleef de vis goed diep en sloeg ik door de slip heen, meestal een teken dat het ‘een goeie’ is.
Meters worden kilometers maar echt veel actie krijgen we niet. Ik weet 3 harde aanbeten uit te lokken die allemaal niet blijven hangen. Als we switchen naar geankerd vissen en het werpend proberen op de plekken waar we speedvertikalend aanbeten kregen blijft het angstvallig stil. Dan maar weer met aasvis verder en inderdaad, binnen no time weet ik een snoekje van in de 70 centimeter te vangen.
Tussen de middag eten we een hapje met Michel en John die het op dat moment beter doen dan wij. Zij hebben al een paar mooie vissen in de boot en gaan dus lekker. Na de lunch besluiten we te gaan speedtrollen met screaming devils, dit levert Tim weer een 70-er op die we in het water lostikken. Als de klok 3 uur aangeeft besluiten we dat het mooi geweest is. Veel kilometers gemaakt, lekker en goed gevist maar het voelde toch alsof we elke keer net achter de feiten aan zaten.
Volgende keer beter :)
