Met bruut geweld
Na een warme, maar lekker gevarieerde visdag op een grote rivier afgelopen weekend, met veel maar wel kleine vis, besloot ik vanavond nog even een poging te wagen op snoek. Na een paar broeierige dagen was daar eindelijk die verfrissende noordwesten wind en met de wetenschap dat deze later op de avond zou gaan afzwakken vermoedde ik dat er nog wel eens een mooie vis uit kon komen.
Zo sprong ik rond de klok van zevenen in de auto op weg naar de eerste stek. Met de vliegenlat en een flinke streamer valt er nog redelijk tegen de wind in te werpen en geconcentreerd begin ik de eerste stek uit te kammen. Het water is behoorlijk helder en dan blijft het toch een spannend gezicht om die streamer boven diep water aan te zien komen.
Met voorwaartse, achterwaartse, zijwaartse en onderhandse zwieptechnieken baan ik mij een weg langs de oevervegetatie terwijl ik verschillende hotspots uitkam. Gelukkig diep water direct bij de kant want echt lange worpen kan ik hier onmogelijk maken.
Als ik na een goed half uur gooien mijn streamer uit het water trek voor een volgende worp zie ik plots een hoop stop opwellen van de bodem. Geen vis te zien en dus vermoed ik dat de vis net voor de rand van het talud is weggedraaid. Ik doe een paar stappen achteruit en gooi een minuut of tien tevergeefs over de stek, waarna ik besluit verder te gaan. De vis zal me ongetwijfeld gezien hebben, anders had ze vast nog eens interesse getoond.
Na nog een half uurtje gooien is het tijd om te verkassen en dus stap ik weer in de auto. De wind zwakt af en het blijkt een mooie avond te worden. Warm, maar absoluut niet broeierig en dat is wel zo fijn. Op stek twee start ik wederom met de vliegenlat, totdat ik bij een paar grote fonteinkruidbedden aan kom. Het water is al behoorlijk warm en met de vliegenlat kan ik een flinke snoek hier nooit strak af drillen tussen al die planten. Ik pak dan ook de baitcaster erbij en monteer een grinder spinnerbait aan de onderlijn.
Vis ik werpend vanuit de boot het liefst een spinnerbait met een willow-blad, vanaf de kant kies ik standaard een colorado-blad. Daar waar een willow-blad minder weerstand biedt is deze beter van het talud af de diepte in te vissen. Vanaf de kant heb je hier echter niets aan en dan vist een colorado-blad beduidend beter. Deze kun je immers veel beter sturen. Kom je bij de taludrand, of een dicht plantenbed, dan houd je de hengeltop omhoog en zal de spinnerbait gelijk naar het oppervlak komen, in tegenstelling tot een spinnerbait met willow-blad.
Colorado (links) versus Willow (rechts)
Een grinder met colorado-blad kun je op deze mannier echt dodelijk strak door en langs de plantenvelden vissen. Een zeer visuele visserij met vaak erg spectaculaire aanbeten. Van een gortdroge beuk boven open water tot een oppervlakte aanval tussen de planten. Heerlijk!
Terwijl ik nietsvermoedend de oevers uitkam komt zij langzaam het talud opgekropen. Nu het licht niet meer zo sterk is kan ze zich perfect verstoppen langs de rand van het fonteinkruid. Met haar kop naar de oever, precies tussen twee dichte plukken gericht wacht ze op haar moment om een prooi te onderscheppen. Tientallen kleine voorntjes, brasempjes en roofbleitjes zwermen als muggen om haar kop. Niet aan denken, het is het niet waard… Er komt vast wat beters voorbij…
Ik kom aan bij de uiterst bereikbare stek in deze richting. Weet precies tot waar de planten staan hier. Als ik mijn tweede worp strak langs het kruid plaats voel ik opeens weerstand. Planten denk ik toch, totdat er iets zwaar begint te mokken. Ik sla alsnog aan maar helaas blijft het bij een grote kolk. De trailerhaak blijkt om de hoofdhaak gedraaid en dan is vis haken er niet bij. Ik sta te balen als een stekker, want dit kon nog wel eens mijn enige kans van de avond zijn…
Ze houdt het voor gezien hier, die irritante muggevisjes is ze spuugzat. De schuift een paar meter op en verstopt zich in een dikke pluk fonteinkruid. Hier komen ze niet pesten, hier kan ze wachten op haar prooi. Het licht zwakt verder af en er moet toch wel snel iets gaan gebeuren wil ze nog wat scoren vandaag. De eerste die voorbij komt, die is er geweest!
Na een kwartier lopen kom ik aan bij de laatste stek. Het grootste veld fonteinkruid en al vaker een topstek gebleken. Zeker dertig bij vijf meter strekt het veld zich uit, met smalle kanaaltjes en open plekken ertussen. De ideale plek om een snoek aan te treffen.
De ideale plek om vanuit het niets een prooi te verschalken, het wachten is op een vis die dichtbij genoeg komt. In de verte rammelt wat, voelt als een gewonde vis. Zal ze er naartoe gaan? Nee, het lijkt dichterbij te komen, maar nu vanuit een andere hoek. Ja, die komt straks vlak voor haar langs! Langzaam maakt ze zich klaar voor de aanval. Met haar borstvinnen wuivend richt ze haar kop alvast wat omhoog om straks genadeloos toe te slaan. Daar komt de prooi, de trillingen worden steeds sterker. Vizier gesloten…
Dat dichte plukje fonteinkruid ligt er werkelijk perfect bij. Onmogelijk om hier wat voor aasje dan ook doorheen te vissen, maar dat is geen probleem. Geconcentreerd vis ik de grinder tot net voor het fonteinkruid, het spinnerblad draait in het oppervlak en maakt zo een mooie boeggolf. Dan wip ik de spinnerbait omhoog precies over….
Wat gebeurt er nou? Heeft die makke prooi haar gezien? Hij vlucht naar het oppervlak. Het is nu of nooit, haar staart kromt, ze mikt en gaat er voor!
Wat een geweld! Een dikke snoek komt zeker een meter hoog het water uit schieten als ik mijn spinnerbait even uit het water wip. Op haar hoogste punt slingert ze haar lijf gestrekt om haar kop heen, om na deze perfecte salto tussen het fonteinkruid te landen. Met knikkende knieën moet ik direct vol aan de bak om deze super sterke vis te controleren. Grote plukken fonteinkruid worden afgesneden door de dyneema lijn terwijl de snoek een aantal dikke runs neemt. Wat een aanbeet, niet normaal dit!
Na een aantal minuten drillen op het scherpst van de snede krijg ik meer controle over de vis. Maar toch gaat ze er steeds weer vandoor voordat ik haar kan pakken. Als ze uiteindelijk rustig voor de kant komt liggen zet ik snel mijn camera klaar op het statief. Ik pak haar onder de kieuw en na een klap met haar kop ligt de spinnerbait naast me op de oever. Geluk gehad dus!
Snel poseer ik voor de camera. Dan nog even het meetlint erlangs. 100cm op de millimeter af. Wat een super vangst!
Loepzuivere riviersnoek!
In volle glorie
Na een snelle bewondering leg ik haar weer terug in het water. Ze blijft keurig over eind staan en ik voel gelijk de krachten terugkomen in haar machtige staart. Binnen een halve minuut geeft ze een krachtige roei en verdwijnt ze weer de diepte in. Ik hang mijn spinnerbait aan het verkasoogje en loop naar de auto. Ik ben klaar!
Groet,
Volkmar Strikkers
Ha Volkmar,
Geweldig zo’n ‘2D’ verhaal, geeft een extra spanning bij het lezen!!
Zweer ook bij de spinnerbait, heb er al meerdere malen mooie snoek op kunnen vangen, vorige week zowaar zelfs een snoekbaars op de spinnerbait!
Groeten, Auke
>(((((((“>
Prachtig verhaal, prachtige vangst!