Oud en Nieuw
Wat doe je wanneer op zaterdag Oranje tegen Japan speelt om half twee, de weersverwachting buien en een windje vier tot zes aangeeft? Juist ja, dan zet je de wekker op drie uur en zit je in de auto met de boot er achter samen met de buurman om kwart voor vier richting trailerhelling.
We gaan naar een water waar in het nieuwe seizoen nog niet veel gevangen is, maar wat er gevangen is beslist de moeite waard was. Voor mijn buurman Ruud is het de opening van het seizoen. Ruud valt beslist in de categorie “beter een goede buur dan een verre vriend” die bijvoorbeeld het herstel van zijn knie operatie gebruikt om de aasvis bak gevuld te houden. Vandaag de tijd om de bak-bewoners mee uit vissen te nemen.
Eenmaal op het water besluiten we op het stuk tot aan de eerste hot-spot twee screaming devils achter de boot te hangen. Met dit malle voorjaar hebben we nog geen duidelijk idee waar de vis zit. De twee minuten naar het eerste talud blijven de devils onaangeroerd. We gaan van tactiek veranderen, er gaat met aasvissen gevist worden op een meter of vijf diep. De eerste keer over het talud wordt er een aasvis van de takels gesnoept. Op de terugweg is Ruud net een peuk aan het opsteken als een van zijn hengels finaal dubbel klapt en er meters power-pro van de molen afgetrokken worden. Helaas, voordat de aansteker weggelegd is en de slip dicht gezet is de aasvis al weer los gelaten. …………..pieeeep………….. Ruud’s reactie wordt maar even weggepiept wanneer de afdrukken op de aasvis duidelijk de sporen van een hele beste snoekbaars blijken te zijn. Ruud is een fanatieke witvisser en zijn oude PR snoekbaars is twee jaar geleden nooit opgemeten, maar wel voor verbetering vatbaar.
Dit oude PR moet gebroken kunnen worden!
We hebben geluk tot nu toe met het weer, de eerste uren is het nog droog, maar de wind begint nu langzaam maar zeker sterker te worden. We zetten koers naar een talud aan de “hoge wal” en hier is het water gelukkig nog een stuk rustiger. De aasvissen gaan overboord. Al in de eerste drift over het talud is er bezoek bij de fireball hengel van Ruud, met korte rukjes wordt lijn genomen van de reel, krrrr, krrrr wat klinkt dat toch heerlijk als je de ratel van een reel zo hoort aflopen. Nadat Ruud de haak gezet heeft blijkt het om een lekkere vis te gaan, de stevige jerkbait stok gaat behoorlijk krom, het bonken en stoten doet een snoekbaars vermoeden, wat door een grote witte buik in het heldere water bevestigd wordt. Eenmaal op de plank wordt precies de 80 cm aangeraakt – een verbetering van Ruud’s PR – en wat voor verbetering !! Even het gezicht op serieus en samen op de foto.
Ja, een nieuw PR; 80cm!
.
We vervolgen langs de zuid-west oever onze drift op een meter of vier diepte. Na een halfuur is het bij mij raak – in een lang shot loopt de power-pro bij mij van de reel – lijn stak draaien – ik sla aan, voel de vis kort maar dan is de druk volledig van de lijn – de gecoate 28lbs pikewire onderlijn is doormidden, niet bij een crimp, maar gewoon in het midden gebroken….. Da’s balen, vooral voor de snoek die met een fireball in zijn bek zwemt. Morgen maar eens alle pikewire onderlijnen nakijken waar een knikje in zit en nieuwe maken.
Lekker! Even buiten een natte neus halen.
De wind begint nu best op te zetten en van een gecontroleerde drift is geen sprake meer. We gaan van de grote plas af richting een kleiner naburig plasje. De oversteek is een fijn waterballet en op het kleine plasje gebeurt niets meer. Om half één besluiten we dat het welletjes is, boot wegbrengen en naar Oranje gaan kijken. We hadden vandaag maar één goede actie net zoals Oranje zoals later bleek: 1-0.
Roel Orsel
KOUD HÈ!!!