Vissen in Suriname op Piraiba en Tarpon
Plannen
Als we het hebben over grote zoetwatervissen die tot de verbeelding spreken dan hoort daar toch zeker de Piraïba bij. Deze amazone meerval die fabelachtige afmetingen kan bereiken stond dan ook al lang op het lijstje van ondergetekenden.
De enthousiaste verhalen van Jan Kiel, Andre de Wit en foto’s van andere Facebook visvrienden over de vissen die in Suriname gevangen konden worden, deden Hendrik Jan en Roel daarom besluiten om zelf hun geluk te gaan proberen. Er werd contact gezocht met visgids Paul de Boer (https://www.facebook.com/paul.deboer.716?fref=ts) om de reis te plannen. Als doel wordt een van de grote getijde rivieren gekozen, de datum, in maart, in de “kleine droge tijd”. Een aantal gesprekken met ervaren Zuid-Amerika gangers maken duidelijk wat er aan hengelspullen geregeld en bij DA vriendjes geleend moet worden, we zijn er klaar voor !
De reisdag
Marie Therese, de vrouw van Roel, is zo vriendelijk om ons op Schiphol af te zetten. Daarna ziet HJ de voordelen van de KLM Platinum van Roel kaart heel snel in. We zijn in een mum van tijd ingechecked, kunnen dubbele bagage en een hengelkoker meenemen, krijgen een upgrade naar de business class en drinken tevreden een cappuccino in the KLM Lounge. We posten nog even snel een paar plagerige foto’s op Facebook van het bovendek van de 747 met een glas champagne in de hand. Laat de vakantie maar beginnen !
Drie filmpjes, een heerlijk maal en een dutje later landen we in Paramaribo op Zanderij waar we een taxi naar het Eco Lodge hotel nemen. De rit van 50 km en een klein uurtje is een belevenis op zich en laat de grote verscheidenheid van Suriname gelijk zien. In het hotel douchen we snel en springen in de korte broek en T-shirt. Een korte wandeling later zitten we op het terras van “Het Vat” achter een Djogo – een liter fles Parbo bier – met twee glazen en laten ons het smaken.
Dag 1 – Van Paramaribo naar het viskamp
Na “Het Vat” slapen we beiden als marmotten, maar staan vroeg op voor een ochtendwandeling van twee uur door de stad. We lopen langs het parlement , Fort Zeelandia, de Gouverneurs woningen, de Palmentuin en een paar blokjes wakker wordend Paramaribo. In de Suriname rivier bij fort Zeelandia zien we zelfs nog een hele school met dolfijnen in de rivier zwemmen.
We hebben om half 10 afgesproken met Paul bij het hotel en pakken onze spullen bij hem in het busje. We stoppen eerst bij de Tomahawk viswinkel om lood te kopen. Deze winkel is ruim voorzien van courant hengelsportmateriaal tegen alleszins redelijke prijzen. Zeker een aanrader om even naar binnen te lopen mocht je in de buurt zijn.
In een tocht door het buitengebied van Paramaribo, doen we boodschappen voor een ruime week. Smeerolie, Parbo bier, groenten, vlees, eieren, ongemerkt heb je een hoop nodig voor een week met 4 personen: Paul (vis gids), George (runt het kamp), HJ en Roel. We halen nog wat lekkere Roti voor de lunch langs de kant van de weg.
Als we aankomen op de plaats aan de rivier, waar Paul zijn boot heeft liggen, begroeten we voor de eerste keer onze vierde reisgenoot, George. Hij is van indiaanse origine en geboren en getogen in het Amazone regenwoud. Met twee zwaar beladen boten varen we hierna een uur of 3 stroomopwaarts, weg van de bewoonde wereld. Weg van de elektronische bereikbaarheid – een week geen telefoon, e-mail, facebook (we kunnen iedereen een week elektronische de-tox aanbevelen) Op de plek van ons kamp aangekomen is George al begonnen het onderkomen voor aankomende week te bouwen: een constructie van houten palen met een dekzeil, waaronder een tent met een veldbed. Terwijl wij de hengels klaar maken kookt George : een maal van kip, rijst en kouseband dat wij ons goed laten smaken.
Het vissen op Piraiba is redelijk straight forward: een 20-30 lbs korte boothengel, een 12000D baitrunner met 135 lbs powerpro, 250 gram lood op een slider via een zware wartel verbonden met 150 lbs meerval kevlar onderlijn met twee 10/0 Owner haken waarop een dode of levende hand grote aasvis geprikt wordt.
Zelfs nog 40-50 km stroomopwaarts is de getijdenwerking volop aanwezig met 1 tot 2 meter verschil tussen hoog en laagwater. We vissen sessies van een uur of drie rond de getijdenwissel, wanneer het water langzaam stroomt. Dit zijn volgens Paul de beste bijtperioden. De eerste sessie gebeurt weinig noemenswaardigs, maar we krijgen een goed beeld hoe er gevist gaat worden.
Dag 2 Tropen genot, tropen ongemak & het eerste vissucces
De eerste nacht in het oerwoud slapen we als rozen, omgeven door de dierengeluiden. Een familie “howling monkies” doen hun familie gezang soms midden in de nacht. Dat klinkt of er een groep Orks uit “ Lord of the Rings” in het bos zit. Als je niet wist wat het was zou je zeker in het begin geen oog dicht doen.
Om 6 uur wordt het snel licht, we drinken een kop koffie, halen aasvissen uit het net en vissen op het zelfde diepe stuk van een binnenbocht van de rivier. Het oerwoud wordt wakker en toekans, blauw-gele ara’s, parkieten vliegen over naar hun foegareer plek. Na een uurtje meldt de eerste vis zich op Roel’s hengel; de lijn loopt af er wordt aangeslagen maar helaas is het een misser.
Na een heerlijk ontbijt doen wij ons toilet – naar de wc ga je op een gat in de bodem van een omgekeerde speciekuip. Het baden doen we zittend op een boom die in de rivier gevallen is. Natuurlijk weet je dat er piranha’s rond kunnen zwemmen, maar wie heeft een badkamer met zo’n uitzicht !?
De avondsessie gaan we een kilometer of 10 stroomopwaarts naar wat we later de “HJ bocht” zouden gaan noemen. Op beide hengels hebben we wat vage activiteit; wat zou het zijn? sterke aasvis, voorzichtige lau-lau, de stroming – wie zal het zeggen. Wanneer er langzaam een metertje lijn van de molen loopt slaat HJ aan en kan hij een baby Lau-Lau landen – niet het formaat waarop we het gemunt hebben, wel de soort.
We hebben afgesproken na de eerste vis ombeurten te gaan vissen. HJ besluit een spinhengel klaar te maken en in het bijna donker met een aruku de kant eens uit te gaan gooien. Na een aantal worpen is het raak en kan een Koebie geland worden. De Koebie is culinair de hoogst aangeslagen vissoort in Suriname, dus deze jongen gaat mee voor de pot.
Dag 3 Fotomannen en een onverwachte gast
Vandaag is het zondag, behalve de nodige wildlife heeft de ochtend sessie niets gebracht. Wel verschijnen er 3 boten met “ Fotoman” = “ lui uit de grote stad” , Trackerboats en Bass-boats met 150 pk erachter van de “ well-to-do” van Paramaribo. De 200 liter koelboxen maakt hun doen duidelijk: zoveel mogelijk Koebie kloppen (lichte hengel, levende garnaal op de bodem als aas) Paul weet ons te melden dat op een goede dag er wel meer dan 100 Koebies gevangen worden per boot, maar dat nu de verkeerde periode is. Het is namelijk volle maan en springtij, het water stroomt te hard voor Koebie – maar daarover later meer.
De middagsessie vissen we op het rechte stuk van de rivier “ vlak voor de deur van het kamp” Na een uur komt er een schokkerige, onregelmatige aanbeet door. Maar wanneer er een meter of 6 lijn genomen is, zijn we het er over eens dat dit vis moet zijn. HJ staat klaar met de videocamera gericht op het verdwijnpunt van de lijn wanneer Roel aanslaat. Vrijwel direct komt de vis op een heel andere plek vol uit het water gesprongen: Tarpon, een onverwachte gast. De vis neemt een aantal runs, zorgt voor heerlijke lucht acrobatiek, en in weerwil van veel gehoorde Tarpon verhalen zitten de haken goed vast en kan Roel zijn eerste Tarpon ooit landen. We schieten snel een paar platen en laten de vis weer snel bijkomen naast de boot.
Terug in het kamp begrijpt George maar niets van die rare Nederlanders – laten ze zo’n lekkere Trapoen (Surinaams voor Tarpon) weer zwemmen, of we wel weten hoe lekker “Trapoen Massala” is? Het dutje na het eten wordt 12 uur slapen aan 1 stuk, kennelijk zijn we diep aan het uitrusten.
Meer in deel 2
Mooie “bijvangst”!! Wat moet je doen voor zo’n upgrade, krijgen wij nooit?
Leuk om te lezen, ben benieuwd naar de rest van het avontuur!
Groet,
André