Suriname 2013

Jan Kiel bezocht September / Oktober 2013 Suriname om te vissen op al het moois dat daar in de rivieren zwemt. Hieronder zijn relaas.

Het is mijn tweede keer dat ik naar Suriname ben gegaan om te vissen. De eerste keer is alles nieuw en ben je al blij dat je wat vangt omdat je alles nog moet uitzoeken. Nu was het echter anders het zou een soort van drietraps raket worden. Eerst hardcore op de lau lau of piraiba, dan redtails vangen en dan boven de grote waterval van Wonotobo op tijgermeervallen, peacock baarzen en wolfsvissen (anyumara).

Omdat dit nogal lang ging duren (een maand) was het natuurlijk lastig om een maat te vinden met dezelfde prioriteiten en die geen last had van lastige bazen, vrouwen of geldgebrek. Het eerste stuk werd dus een solo project samen met de gids (Paul) en een hulp (George).

Normaal ben ik gewend alles zelf te doen maar daar was geen sprake van. Eerst werd ik opgehaald door Paul en naar de monding van de rivier gebracht waar een soort van pier was waarvan verschillende planken miste. De tassen, hengelkoker, koelbox en de kookspullen werden ingeladen door George en Paul en ik moest een biertje gaan drinken(!). Toen ze klaar waren kon ik instappen in de boot, ik zat op een kussentje, Paul op een emmer en George op een houten plank. Ik voelde mij net een oude koloniaal en zo zagen ze mij ook denk ik.

Het was heet in de volle zon en ik begon al aardig gaar te worden. Wat me opviel was dat je helemaal geen andere bootjes tegenkomt er woonden gewoon geen mensen. De boottocht duurde een uur of drie door die verschroeiende hitte, toen we stopten was de rivier al een stuk minder bruin.  Het kamp bestond uit een paar zeiltjes en een paar stokken die bij elkaar waren gebonden. Hier hingen we de hangmatten op. De spullen werden door George aan wal gebracht en ik kreeg een bak koffie. Inmiddels had ik al opgegeven om mijn hulp aan te bieden.

Toen we geïnstalleerd waren  werd er gelijk een hengeltje uitgegooid. De onderlijn was simpel gewoon dik kevlar onderlijn materiaal en een 8/0 Gamakatsu haak en een afhouder met anderhalf tot twee ons lood er aan. We visten met een boeiensysteem. Dit was niet een standaard boeiensysteem maar een Suriname special. Het aas werd uitgevaren en op de lijn boven het lood moest ik nog een warteltje monteren waaraan een breeklijntje werd geknoopt dat weer aan de boei werd geknoopt. Je kon natuurlijk ook gewoon ingooien met twee ons lood maar dat zou binnen een paar minuten weer onder de kant liggen door de stroming. Met de boeienconstructie vis je dus om een hoekje. De hengel werd in een steun gezet in de boot en zo waren we onderweg.
Paul adviseerde me om niet onder een klamboe te gaan liggen omdat die een aanbeet niet zou overleven. Dat dit wijze raad was bleek een uurtje laten toen de dikke Shimano TLD 25 begon te krijsen. Toen ik naar de boot sprintte bleek het inmiddels laag water te zijn, de rivierbodem was erg zacht en de boot één stap te ver dus zakte ik tot aan mijn kruis in de blubber voordat ik in de boot klom dit tot grote hilariteit van de andere heren.

Tijdens de dril had ik al snel door dat het niet om een monster ging en na een paar minuten kwam de eerste lau lau binnen van ongeveer 120 cm. Blij met dit snelle resultaat visten we verder. Er gebeurde niets en ook niet de volgende dag. ’s Avonds gierde de TLD het eindelijk weer uit, wat een heerlijk geluid in die ongerepte stilte. Weer was het geen monster maar ik was blij met elke vis en na een minuut of vijf kwam die boven en bleek ongeveer 130cm te zijn maar op het moment van landen gaf die nog een klap met zijn staart en toen was die weg. Balen natuurlijk maar ik baalde nog meer toen ik zag dat mijn haak (Gamakatsu big river bait hook 6/0) was gebroken!

Ik besloot toen de 8/0 te gebruiken en op de andere hengel een circle hook. Die hengel was ook nog lastig want ik wil een niet te lange sterke hengel maar wel één die buigt dus iets met veel glas er in en geschikt voor een reel. Na veel omzwervingen kwam ik op de WFT Nevercrack 240 van Jakub Vagner uit. Dit is een hengel als een Ugly Stick, echt lelijk met een raar handvat en lelijke ogen maar bere sterk en met een mooie buiging. Gecombineerd met de TLD 25 van Shimano en 100 Lbs PowerPro was dit een prima combinatie.

De volgende dagen ging alles wat beter en begon ik mooie vissen te vangen waaronder vissen van 165cm, 144cm, 158cm en 173cm (tot de vork gemeten omdat er een lange sliert aan de vinnen zit) dit zijn vissen van 40kg tot ongeveer 65kg. Dit zijn natuurlijk geweldige resultaten maar eerlijkheidshalve moet ik wel opmerken dat dit ‘medium range’ vissen zijn, ze kunnen een stuk groter worden.

De gewichten zijn geschat en dus maar een benadering. Het is gewoon te veel gedoe om zo’n groot beest te wegen. Desalniettemin is het natuurlijk heerlijk om gewoon spierpijn te hebben van het getrek aan zo’n vis. Als je het eerste schot met veel druk heb tegen gehouden is het verder gewoon dat hele stuk weer terug draaien daarna wat rondjes onder de top en als je grote bellen ziet is het bijna over. Als de vis dan boven komt is het ook meteen gedaan en stribbelt de vis verder  ook niet meer tegen.

Paul was geweldig, hij bestuurde de boot, kookte het eten, maakte de foto’s, haalde het anker op (steen van 25 Kg), draaide mijn andere hengel in en had ook nog tijd om actiefoto’s te maken. Als we weer bij het kamp aankwamen stond de warme hap al klaar en er was ook nog warm water voor de koffie.

Ik heb veel geëxperimenteerd met rigs met onderwater dobbers en levend of doodaas. Het maakt op het eerste gezicht allemaal niet veel uit dus ben ik uiteindelijk maar bij gewoon een dikke enkele haak gebleven. Dat dit een goede keuze was bleek wel uit het feit dat ik er niet één verpeeld heb. Wel had ik af en toe een run die niet doorzette maar dat kan ook piranha zijn. Takels met dikke dreggen heb ik ook gebruikt maar ben ik ook afgestapt omdat de piranha’s je onderlijn elke keer doorbijten en bij de landing van een dikke vis is er het risico dat je zelf die dreg in je hand krijgt. Bij die landing moet je overigens wel handschoenen gebruiken want het is gewoon een meerval met van die kauwplaten in zijn bek die aanvoelen als schuurpapier korrel 80.

Ik ving ook nog een heel bijzondere witte vis die Paul nog niet eerder in zijn boot had gehad. Hij had ze wel eerder gezien in netten maar niet levend. Volgens verschillende mensen moest het om een ‘pasisi’ gaan maar er was een hoop onduidelijkheid over wat het nu was. Het bleef natuurlijk een geweldige vangst.
Verder ving ik nog een paar rare meervalletje met over sprieten en stekels die het ook goed deden als aas.

De laatste dag ving ik nog drie vissen waaronder nog zo’n witte alleen had deze wat grijze vlekken op zijn rug maar wel die witte vinnen en een groene kop dus ben ik benieuwd wat het nu eigenlijk voor vis is. De volgende dag gingen we weer naar Paramaribo om de rest van de mannen te verwelkomen De eerste etappe zat er op.

Gerelateerde artikelen:

• Vissen in Suriname op Piraiba en Tarpon deel 2
• Vissen in Suriname op Piraiba en Tarpon
• Brits Guyana 2016
• Amazonia in Guyana #2, toothy critters
• Reishengel review: Shimano Exage AX STC Boat 2030