Tarpon vissen in Florida deel 3
Ik zit en een roes. Ik heb een grote Tarpon gevangen en ik heb er nog mooie foto’s van ook. Dit is waar ik voor kwam. En het is nog maar rond het middaguur. Als je de buit al binnen hebt zit je toch anders in de boot. Gek is dat eigenlijk. Het vissen wordt dan pas echt relaxed. Er komt een soort gelatenheid over je heen. Een gelukzalig gevoel. En dat alles voor een vis… Die je vervolgens liefdevol terugzet. Tja, ik snap best dat niet-vissers daar niets van begrijpen. Het is ook moeilijk uit te leggen. Je moet denk ik zelf vissen om het te begrijpen.
Ik val met mijn dikke neus in de boter. Het is toptijd voor de Tarpon ze zitten er volop. We beleven een “crazy day” aldus Rick. Na een uur is het alweer raak. Weer moet ik vol aan de bak. En weer is het grote vis. Na ruim en half uur sta ik nog steeds te drillen en niets wijst erop dat de vis bijna klaar is. Iedere keer als ik denk dat dit wel het geval is gaat deze er weer vandoor. Ik word er een beetje moedeloos van. Een vis drillen is leuk, maar het moet niet langer als een half uur duren. Dan ben ik er wel klaar mee. We zijn inmiddels vlak bij de brug en hebben bijna een kilometer afgelegd sinds ik de vis haakte. Ik wil perse weg blijven van de brugpijlers. Maar hoe zeer ik ook mijn best doe, het lukt niet. Geholpen door de tijdestroom die richting de brug en de andere kant van de brug gelegen Golf van Mexico staat moet ik lijdzaam toezien hoe we de brug steeds dichter naderen. Er is geen ontkomen meer aan. We gaan er onderdoor.
Brugpeilers
Het wordt spannend. De Tarpon lijkt maar niet te kunnen beslissen. Gaat hij links of rechts om de pijler heen? Het wordt links. Bliksemsnel reageert Rick en vaart eveneens links achteraan. We zitten nu onder de brug waar de stroom behoorlijk doorheen raast. Nou maar hopen dat de vis in één streep rechtdoor met de stroom mee zwemt. En niet halverwege één van de vele pijlers opzoekt. Want in dat geval ben ik kansloos.
Op de achtergrond de brug waar ik de vis uiteindelijk jammerlijk verspeel…
Het gaat echter goed en een paar minuten laten zitten we in de Golf van Mexico. Het gevaar is echter nog niet geweken. Zo’n 75 meter achter de brug staat namelijk nog een groepje van een viertal betonnen pijlers. We komen gevaarlijk dicht in de buurt en ik begin het een beetje benauwd te krijgen. Ik zet zoveel druk als ik durf. We gaan links langs de pijlers. Dan als we er voorbij zijn en ik weer een beetje opgelucht adem kan halen keert de vis om. Deze wil, dit keer tegen de stroom in, weer terug naar de brug . Er zit niets anders op dan de vis weer te volgen. In plaats van echter door te zwemmen naar de brug blijft de vis ter hoogte van de 4 pijlers een beetje hangen. Dit is precies wat ik niet wil. Als de vis nu naar links gaat komt deze gevaarlijk dicht in de buurt van 4 pijlers. De Tarpon heeft echter haar zinnen gezet op deze 4 pijlers. Steeds dichter nadert ze deze gedrochten. Ik leg de hand op de spoel omdat ik perse deze vis wil tegenhouden. De vis reageert echter met een harde run waarbij weer meters lijn worden genomen. Het is toch niet geloven. De vis zit nu vlak bij de pijlers. De run is gestopt en ik trek zo hard als ik durf. Waarom geeft deze vis het verdomme niet op? Ik ben al drie kwartier aan het drillen! Dit kán helemaal niet. Dan neemt de vis weer een run. Ik zie de lijn nu richting de vier betonnen palen lopen. Gezien de stand van de lijn moet de vis deze nu bereiken. Als ze nu doorzwemt is het voorbij. Linksom de palen, rechtsom of er tussendoor, in alle gevallen is het game over. Met enig gevoel voor drama kiest Tarpon voor precies er middendoor. Waarop de lijn breekt.
Zoals ik als zei tref ik zo’n dag waarop beet krijgen geen issue is. Dus sta ik half de middag weer met een kromme hengel. Op een vis die nog iets groter is als de vis van deel 1. Het verhaal lijkt een beetje op het verhaal van hierboven. Ook deze vis gaat onder de brug door. Dat gaat echter goed maar onverwachts breekt ineens de leader. Doorgeschuurd op de “rasp”-achtige bek van de vis. Het bijzondere was dat 10 minuten na de aanslag de vis besluit de ondieptes van de flats op te gaan. Na een kwartier heb ik de vis tot behoorlijk dicht bij de boot gedrild en ik overleg met Rick waar ik het beste het water in kan voor de foto’s. Ik ben er op dat moment van overtuigd dat het beste er wel vanaf is. Dit blijkt echter niet het geval. Een half uur later en een kilometer verderop verspeel ik de vis dus alsnog. Onwaarschijnlijk.
Als we het water afgaan is het euforische gevoel van eerder die dag is iets getemperd. Weliswaar ben ik super blij met de 100-ponder maar de twee verspeelde vissen op lijnbreuk zitten met niet lekker. Een vis verspelen door losschieten, daar kan ik wel mee leven. Maar twee vissen verspelen door lijnbreuk daar word ik toch ietwat chagrijnig van. Zeker als dat na drie kwartier drillen gebeurd. Ik vraag me dan ook af wat ik anders had kunnen doen. Het onbevredigende is echter dat ik het niet weet.
Geen levend aas
Als we de volgende ochtend aankomen blijkt dat er geen levend aas voorhanden is. Elke dag gaan een paar bootjes er vroeg op uit om met een werpnet aasvis te vangen. Deze worden vervolgens verkocht aan de diverse visgidsen. De ene keer lukt het vangen wel en de andere keer niet. Vandaag dus niet. We zullen het dus met diepvries moeten doen. Bij gebrek aan levend aas zal het vandaag bodemvissen worden.
bodemvissen op gevoel, op de achtergrond de beruchte brug met peilers
Gisteren hebben we gevist aan de Atlantische kant van de Keys, vandaag wordt het de Golf van Mexico. Na een minuut of 20 varen gaat het anker uit. Aas snijden, haak beazen en we vissen. Er staat op deze plek maar weinig stroom en de visserij lijkt dan ook totaal niet op die van gisteren. Als er een uurtje voorbij is gegaan begin ik te denken dat vers aas (gisteren had ik de meeste aanbeten met vers geneden mullet) toch echt beter is. Dan zie ik ineens een hengel krom gaan gevolgd door een gierende ratel van een reel. Ik grijp de hengel, druk de leverdrag van de Shimano TLD 20 naar voren en sta weer te drillen. De vis zwemt, nauwelijks gehinderd door de druk van hengel en reel in één streep richting Key West. 50 meter, 100 meter, 150 meter verdwijnt van de reel. Ook deze heeft er zin in. We zitten inmiddels weer in de achtervolging. De vis springt nog maar weer eens een boven water om vervolgens weer steady koers te houden richting de brug. Ik sta erbij en kijk ernaar. Na een half uur geven en nemen waarbij ik de vis al een paar keer bij de boot heb gehad, het is een vis van naar schatting 80-90 lbs zijn we die verdomde rotbrug al weer aardig genaderd. Wat is dat toch met die beesten? Brugfetisjisten, dat zijn het. Ik krijg het al weer aardig warm. En niet alleen door de vandaag behoorlijk brandende zon. Ik gooi er nog maar een schepje bovenop want de brugpijlers die buiten de brug staan komen al weer aardig in de buurt. Voorlopig gaat het echter goed en zit de Tarpon nog steeds in open water.
En dat is 3
Dan breekt onverwachts met een luide knal de leader. WTF? Zwijgend draai ik binnen. Leader doorgeschuurd. Goed zo, jongen, da’s de derde vis op rij die je verpruts denk ik bij mezelf. Ik begin dat Tarpon vissen nou toch echt vrij vervelende bezigheid te vinden. Vissen en drillen is niet leuk als de vissen uiteindelijk niet in de boot komen. Dan heb ik liever geen beet.
tussen de 2e en 3e pijler door…
Terug maar weer. Andere stek. Om het vissen maar helemaal een loterij te maken besluit Rick te ankeren vlak voor 3 oude en niet meer in gebruik zijnde betonnen spoorbrug pijlers. Als dat goed gaat gaat er veel goed. Maar ja eerst maar eens beet krijgen. Alhoewel, dat was toch nu toch niet echt het probleem. Ook op deze stek niet. Na een klein uurtje wederom beet. De vis jakkert in één streep richting de pijlers. Tuurlijk. Daar komt verspeelde vis nummer 4. De vis dendert recht tussen pijler 2 en 3 door. De boot is nog steeds niet los en gedraaid. De vis is inmiddels tussen de pijlers door. Als deze nu van koers verandert ben ik hem kwijt. Als we de inmiddels in de achtervolging zitten zwemt de vis nog steeds in een rechte lijn van ons af. Als we de boot door de pijlers varen slaak ik een zucht van verlichting. Dit gaat goed!
Net te laat afgedrukt…
Na 20 minuten ligt de vis langs de boot. He, he het kan dus wel. We maken wat foto’s van de vis met een geschat gewicht van zo’n 70- 80 lbs langs de boot. Er zijn hier geen ondieptes dus een fotosessie zoals gisteren lukt niet. Ik ben blij dat na drie verspeelde vissen op rij het nu wel goed ging. Begin van de middag krijg ik weer beet en ook die vis weet ik te landen, het is een kleinere vis van zo’n 60 pond. Fijn, ik zit weer in de winning mood. De laatste uren van mijn visavontuur tikken weg. Er gebeurt niets meer dus oppert Rick om te verkassen naar een andere stek, de stek van gisteren. Behalve een Nurseshark die zich binnen een half uur 2x laat vangen, de sufferd, krijgen we geen aanbeet. Weer verkassen. Andere plek nu, wederom aan de Mexicaanse kant, nu een stuk zuidelijker. Hier zal ik de laatste 2 uurtjes vissen in Florida doorbrengen. Ik vis nu in een vrij smalle geul omgeven door ondieptes. Geen andere boten in de buurt en een prachtige omgeving. Zo vis ik het liefst.
Toch geen rog
Beet. Zware weerstand maar geen hele snelle run. Nurseshark? Na 5 minuten touwtrekken komt een Stingray boven. Vergeleken bij de vissen op La Palma geen hele grote maar toch leuk. Even later eenzelfde ritueel. De vis neemt wel behoorlijk lijn maar niet snel genoeg om het predikaat Tarpon te krijgen. Vermoedelijk weer een rog. Toch hangt het er zwaar op en neemt keer op keer lijn. Na 10 minuten sta ik nog steeds hard te drillen. Als we even later een bruine schim zien weet ik het zeker dat het geen Nurseshark is. Weer een rog dus. Ik meld dit aan Rick die de schim ook zag. Hij zegt echter niets en kijkt wat bedenkelijk. Ik zet de slip maar een beetje zwaarder en ga nog eens goed in de hengel hangen. Een rog heb ik al gevangen. Hoe harder ik trek, hoe harder er wordt teruggetrokken. Sterke beesten hoor die roggen. Maar ik zal je krijgen. Full power nu.
Dan komt de vis bij de boot. Rick ziet hem voor het eerst. It’s a Goliath Grouper, meldt hij droog. What?? Een Goliath Grouper? Wow, die wil ik heel graag vangen! Ineens een stuk voorzichtiger dril ik de vis tot bij de boot. Het is een beauty. Een vis met een geschat gewicht van 90-100 lbs. Voor een Goliath Grouper weliswaar geen gigant maar wel een prachtige vis maar een schitterende kleurschakering en een werkelijk bruut uiterlijk. Even later ligt deze amechtig langs de boot. Ik pak de oervis met een handschoen in de bek vast. Daar kom ik er achter dat deze toch best scherpe tandjes hebben en haal mijn duim lelijk open. Boeien, ik heb een mooie vis!
Claudia maakt een aantal foto’s. Dan laat ik de vis los waarna we deze rustig zien wegzwemmen. Wat een prachtig gezicht en wat een mooie afsluiting van 2 dagen Tarpon vissen op de Keys. I’ll be back – for sure.
Informatie over het vissen op Tarpon op de Florida
Ik heb slechts 2 dagen op Tarpon gevist maar hierbij toch een overzicht met mijn bevindingen.
De Tarpon is een prehistorische vis die al 125 miljoen jaar rondwaart in zeeën, oceanen en riviermondingen. Ook in brakwater en zelfs zoet water is Tarpon in staat te overleven. Tarpon beschikt over een soort van primitief longsysteem waardoor deze ook zuurstof kan opnemen uit de lucht (oppervlakte). In de havens op de Keys heb ik regelmatig Tarpons gezien die aan de oppervlakte een “hap lucht” namen.
Op de Keys draait alles om sportvissen en de Tarpon neemt daarin een belangrijke rol in. De visserij op de Keys wordt zeer goed gereguleerd en commerciële visserij met netten is verboden. Ook voor sportvissers zijn er strenge regels tav met meenemen van vis. Het gevolg van deze strenge regulering is een uitmuntende en zeer gevarieerde visstand. Wat dat betreft snappen ze het in de States een stuk beter als in ons eigen kikkerland. Hier laten we toe dat de visstand structureel naar de haaien wordt gevist op basis van folklore en traditie.
Tarpon is voor 95% een Catch & Release vis. Toch is het toegestaan om maximaal 2 Tarpons per dag mee te nemen. Daar moet dan echter wel eerste een “Tag” voor worden aangeschaft voor 50 dollar per Tarpon. Alleen als je in het bezit bent van zo’n tag dan mag je dus een Tarpon meenemen. In de praktijk doet bijna niemand dit. Als je geen Tag hebt mag je niet alleen geen Tarpon meenemen, je mag ze ook niet in de boot halen. Iets om rekening mee te houden als je een mooi “trophy” foto van je vangst wilt hebben dus. Voor zo’n foto zul je dus het water in moeten op een ondiepe plek zoals ik deed, dit is echter niet overal mogelijk. Of je koopt natuurlijk een Tag, dan mag je de vis in de boot halen. De vraag is echter of je dat wilt want Tarpons zijn grote en vrij onhandelbare vissen en de kans op beschadiging is dan niet denkbeeldig. Om deze reden fotografeert bijna iedereen zijn Tarpons in het water langs de boot.
Hengels en molens
De gidsen vissen voornamelijk met 20 lbs hengels type Ugly Stick. Hengels met een zachte top en harde achterkant. Die zachte top zou helpen lossen te voorkomen tijdens het springen. Nagenoeg alle Tarpons springen één of meerdere keren uit het water tijdens de dril. Mijn zelfgebouwde reishengel op een zware 20 lbs glasblank heeft een meer parabolische actie en een hardere top van dan de Ugly Sticks. Toch had ik niet het idee hiermee in het nadeel te zijn. Op deze hengels komt een sterke en grote zoutwaterbestendige molen of reel met voldoende lijncapaciteit. Die zou je namelijk wel eens nodig kunnen hebben Ik viste met een Twinpower 10000 SW, een super fijne en sterke molen met een zeer goede slip. Deze had ik gevuld met een 80 ponds Powerpro. Volgens de gidsen is een 65 ponds lijn echter ook sterk genoeg. En dan gaat er natuurlijk meer lijn op. Op de eerste dag leek het er echt even op dat ik gespoeld ging worden, wat extra lijn is dus zeker geen overbodige luxe.
4-delige reishengel voorzien van Shimano Twinpower 10000
Onderlijn en haken.
De meeste gidsen vissen met “wind – on leader” van ca. 1- 1,25 mm. Hieraan komt ofwel een circlehook of een twinhaak, twee enkele haken die met de stelen aan elkaar gebonden zijn. Ik heb zeer sterk het idee dat de kans op dieper haken met een circle hook een stuk kleiner is. En dit is belangrijk omdat bij dieper haken de kans op het doorschuren van de leader op de rasp-achtige bek behoorlijk groot is. Ik vermoed dat dit ook bij mij de oorzaak was van het doorschuren van de leader. Volgens Rick heb je met circlehooks wel meer missers als met een Twinhaak. Geloof ik meteen maar persoonlijk mis ik liever een vis als dat ik die na een lange dril verspeel op doorschuren.
Zelf naar Florida om te vissen?
Als jij ook wilt proberen een Tarpon te vangen in Florida dan is het meest logische dat je een gids boekt. Zelf een boot huren en op eigen gelegenheid vissen kan wel maar is alleen aan te raden als je al de nodige ervaring hebt met varen op de Keys en vissen op Tarpon. Heb je die niet, boek dan een boot met gids. Dit kun je o.a. doen bij Bud ’N Marys in Islamorada. Op hun site vind je een overzicht van een de gidsen die je kunt boeken. Zoals al eerder vermeld heb ik gevist met Rick Stanzcyk en dat heeft geresulteerd in twee fantastische dagen waarin ik mijn droomvis heb gevangen. Overigens biedt Cordes Travel ook georganiseerde reizen aan naar De Keys en ook zij hebben gidsen van Bud ’N Marys in hun programma, evenals accommodatie in Islamorada. Ook daar zou je eens kunnen informeren dus. Vliegen doe je overigens op Miami, een vlucht van zo’n 10 uur vanaf Amsterdam of Düsseldorf.
Beste tijd voor Tarpon op de Florida Keys
De Tarpon migreert via de Keys van eind maart tot eind Juni. Bij een koud voorjaar zitten ze er pas begin april, bij een warm voorjaar kan dit al half maart zijn. Om zomin mogelijk risico te nemen ging viste ik er eind april. Ik had bovendien met Rick besproken te vissen enkele dagen na volle maan. Dit omdat dit volgens veel gidsen een goede periode is. Overigens kun je ook buiten de genoemde periode Tarpon vangen, want niet alle vissen migreren en er zijn ook de nodige “residente” vissen die het hele jaar op de Keys blijven. De kans om Tarpon te vangen buiten die genoemde periode is echter wel veel kleiner. Succes!
Michel Rijnberg
michel@dutchanglers.nl
Grote vissen haken en weer verspelen… Hmmm waar ken ik dat van…
Prachtbeesten die tarpons, toch wel een van de mooiste sportvissen om te vangen. En dan als bonus nog even een goliath grouper uit een geultje sleuren… De man met de gouden piemel, of wat er nog van over is, strikes again!
Groet,
Volkmar