Vissen en niks anders
Als Georges vlak voor het slapen gaan nog een keer het weerbericht bekijkt ziet hij slecht nieuws. Er is een tweede orkaan die roet in het eten gooit. De golven zullen dus niet gaan afnemen de komende dagen, maar juist nog hoger worden. Dit zet een definitieve streep door de kustvisserij.
Roca Blanca it is. Vol goede moed arriveren we om half zeven in de haven. Jezus staat al klaar en Fillo is de boot al aan het halen. Wat een gemak als alles zo geregeld wordt elke dag. Je hoeft alleen maar in te stappen en te vissen!
Half zes, de wekker wekt. Voor het eerst wordt ik er wakker van, voorgaande dagen stond ik ruim voor de wekker al naast mijn bed. De lange dagen in de zon beginnen te voelen. Vanavond vroeg naar bed…
De volgende morgen staan we een half uurtje eerder op, om nog voor zonsopkomst uit te varen. De zee ligt er tamelijk vlak bij en dat is wel zo prettig met een dik uur varen voor de boeg. Het is een beetje heiig, maar dat geeft de zonsopkomst wel een extra mooi sfeertje mee. Terwijl wij onze camera’s aan het werk zetten tuurt Jezus over het water. Voor de zekerheid staan er drie opgetuigde hengels klaar, maar helaas, er is geen activiteit te bespeuren.
Door de jaren heen ontmoet je meer en meer vismaten. Inmiddels heb ik een aardig ‘bestand’ om het zo maar te noemen, in binnen én buitenland. Met sommige vismaten vis je vaak, met anderen slechts af en toe. Vaak heeft dit voor een groot deel te maken met de onderlinge afstand. Georges de Bruyker ken ik van mijn tijd in Schiedam. Hij, toen nog woonachtig in België, heeft zijn vaderland inmiddels verruild voor het prachtige Mexico. De Roosterfish zwemt praktisch in zijn achtertuin en laat dat nou net een vissoort zijn die ik heel graag eens zou vangen…
Tjonge wat kijk ik er weer naar uit. Het moment waarop de dagen weer zo lang zijn dat je uit het werk een keer een avondje kunt vissen. ‘Breekt zo lekker de week’ en als je een beetje een plan trekt vaak nog succesvol ook!
Eind februari, met stip de periode waar ik vistechnisch gezien het meest naar uit kijk. Het is tevens de periode waarin de meeste blanks genoteerd worden. Waarom dan toch die favoriete periode? Nou… Er is geen andere week in het jaar waarin ik zulke zware snoeken kan vangen als in de week van twintig februari…
De ‘extra extra dag’. We doen rustig aan en genieten van een stevig Caribisch ontbijt. Vanuit onze stoelen kijken we toe hoe een schooltje Needle-Fish een voor een over een drijvend takje heen springen. Waarom ze het doen weet niemand, maar het blijft een bijzonder gezicht. Als ik even later een stukje meloen in het water gooi wordt deze gelijk gegrepen door een van de geepjes. Een heuse vechtpartij ontstaat, maar uiteindelijk vindt geen van de gepen het stukje meloen lekker. Het daarop volgende stukje meloen wordt met even veel bombarie rond geslingerd. Mafketels…
Dag 10 Onze laatste volle dag alweer. Vanuit ons nieuwe hotel, nou zeg maar gerust omgebouwde gevangenis, maken we ons op voor een laatste lange dag vissen. ’s Ochtends nog een laatste keer knallen op de zoutmeren en dan ’s middags bellyboaten bij Creoul Rock. Het moet er van komen vandaag, dat staat vast. Rond een uur of negen staan we langs het zoutmeer. Wederom vissen en filmen we om de beurt en dit keer hebben we als doel om wat popper aanbeten vast te leggen op film. Nadat André een aantal vissen mist, waarvan één recht onder onze voeten...
Vandaag de laatste visdag alweer voor Ron. Door het gekloot met de tickets moeten we hem morgen al afzetten, waarna wij nog twee dagen op het eiland zullen blijven. Het huisje is tevens niet meer beschikbaar voor die extra dagen, dus ook André en ik zullen onze spullen moeten inpakken vanavond.
Vandaag dus met een boot op pad. Wie weet komen we verder uit de kust wat meer vis tegen. De wateren rondom Sint Maarten lijken behoorlijk leeg gevist namelijk. We willen wat gaan bodemvissen en als het kan ook gooien en slepen met kunstaas. Eenmaal bij de haven blijken onze twijfels van gisteren niet zonder reden.
Het nieuws over het reservaat heeft ons niet afgeschrikt. Overal ligt rommel in het reservaat, overal wordt hard gevaren, gedoken, met jetski’s gekloot en gezwommen. In onze ogen valt het dan nog wel mee met de bescherming van zo’n gebied en kunnen wij er prima een lijntje nat maken. Ron gaat een dagje ‘vakantie vieren’ terwijl André en ik terug gaan naar de plek van gisteren. Dit keer echter met als plan om bellyboatend het mangrove riviertje naar de flat te volgen. Wie weet wat we daar allemaal tegen gaan komen.
Vandaag gaat het gebeuren. De bellyboats liggen in de auto aangevuld met zowel spin als vliegvismateriaal. Kijkend naar de kaart hebben we een mooi eiland gespot niet te ver uit de kust. Dat moet te bereiken zijn met de bellyboat en het spreekt voor zich dat dit een stek met potentie is. Net als gisteren scoren we wat brood voor overdag alvorens we naar de stek rijden.
Het plan ontstond ergens begin December. Het najaar had ik veel gewerkt en dus geld verdiend. In eerste instantie besloten om dit als buffer weg te zetten, maar met het korter worden van de dagen begon de zon steeds meer te lonken. André, die altijd op zoek is naar vakantiebestemmingen, denkt mee en al gauw borrelt er iets.
De voorspellingen zijn veelbelovend. Nagenoeg windstil, paar graden boven nul en de hele dag zon. Veel beter kun je het niet treffen op het grote water en zodoende is de keuze snel gemaakt. We gaan een dagje achter de kneiterbaarzen van Zuid Holland aan!
