Vissen en niks anders
We zijn ruim op tijd bij Shannon airport. Gelukkig land het vliegtuig van Koen ook prima op tijd en even later kunnen we de BBBB begroeten. Handen worden geschud en op de terugreis naar Killaloe zit de stemming er gelijk goed in. Er wordt dom geouwehoerd maar natuurlijk vooral over vissen gepraat, of dat veel minder dom is durf ik niet te zeggen, maargoed dat even terzijde.
Halverwege juli krijg ik een mailtje van Herman Molenaar. ‘Kom je nog bellyboaten in augustus?’ In eerste instantie had het in mei al moeten gebeuren, tezamen met Gerrit Jan Brinkman. Grote drukte op school en geldgebrek maakten het voor mij onmogelijk en dus zou ik later in het jaar komen. Halverwege augustus zou het moeten kunnen en Herman vraagt of ik de BBBB ook even een mailtje wil sturen. Die BBBB oftewel Bekende BellyBoatende Belg is Koen Vandecouter, die zich op dat moment in Zweden bevond. Na wat heen en weer gemail worden de tickets geboekt en is de vakantie een feit. Opnieuw naar Ierland, dat wordt weer genieten!
Het is vrijdagavond, half elf, als André uit de trein stapt. Hij is al op de hoogte van de vangsten en nadat we de handen schudden lopen we naar de auto. ‘Owja, ik ben trouwens wel de kwakhouten vergeten’. Euh wat? Normaal vergeet je je tandeborstel, of die ene redhead waar je wel vertrouwen in had. Maar je kwakhouten vergeten als je gaat meervallen, laat dan gelijk je hengels thuis?! Afijn, creatief als we zijn komen we vast wel tot een oplossing, eerst maar eens naar huis. Na een koel glas drinken beginnen we te brainstormen. Mijn eerste gedachte is...
Eigenlijk zou er niet gevist worden dit weekend. Een metal festival in Duitsland zou bezocht worden. Halverwege de week toch enige twijfels. Pokke-eind rijden, hoge brandstofkosten en de hele dag bob zijn maakten het niet bepaald aantrekkelijk. Als je er dan toch niet 100% zin in hebt dan kun je maar beter niet gaan denk ik en dus werd de knoop door gehakt. Die knoop bleek een hele belangrijke te worden…
Brrrrr wat koud, was het eerste wat Andre en ik tegen elkaar zeiden toen we weer uit het vliegtuig stapten. Terug in Nederland, dat is wel weer even wennen. Gehaast op het vliegveld, dikke jassen, sjalen, mutsen? Ik wil weer terug! Moe maar voldaan kom ik ’s avonds thuis, waar mijn ouders en Judith mij op staan te wachten. Een lekkere knuffel, dat was dan wel weer fijn. Maar voor de rest? Nee ik had t prima naar mijn zin daar in Mexico! De tiende januari is alles ingepakt. Ik wordt ’s avonds naar Andre gebracht vanwaar we de volgende...
Om half zes gaat de wekker. Iedereen is direkt wakker. Omdat je vanuit Nederland naar Mexico zeven uur ’terug in de tijd’ gaat, is het gevoelsmatig al tussen de middag en zelfs de langste uitslaper zal dan wel zijn bed uitkomen. Voor ontbijt worden enkele heerlijke megamuffins uit een van de 150 boodschappentasjes gepakt en in de vroege ochtendschemering zitten we weer in de auto op weg naar de visgronden. Jeroen voelt zich helemaal thuis op dit soort wegen en in no time knallen we naar de brug. Eenmaal bij de brug wordt de auto geparkeerd en de spullen klaargemaakt....
Piep piep….Piep piep…. Iedereen wordt wakker en stapt uit bed. Het vaste ochtenritueel met een paar muffins en een glas multivitamine vind plaats. We zijn vandaag nog vroeger dan voorheen. We moeten Jeroen immers eerst afzetten bij de Boca Paila Fishing Lodge en daarna nog terugrijden naar de stek. Spullen worden ingepakt en met een rotgang knallen we weer over het weggetje. Vandaag ben ik weer aan de beurt. Jeroen filmt nog even van een afstand terwijl ik door een erg grote en diepe plas scheur, altijd leuk om terug te zien! Dan zijn we bij de lodge. Jeroen afzetten...
Na de flinke portie Mac Donnalds voer begint de 2,5 uur durende terugreis. Andre rijdt vandaag en Jeroen en ik kunnen de ogen maar moeilijk open houden. Een lange dag onder de brandende zon, dan een stevige maaltijd. Dat hakt er wel in! Het laatste, lange, hobbelige stuk schud ons weer wakker en eenmaal bij onze cabana drinken we nog een biertje en stappen dan in bed. Morgen weer de flats op. Voor mij is het doel duidelijk. Wraak nemen op de bones! De volgende dag treffen we het echt enorm wat het weer betreft. Weinig wind en weinig wolken....
Nadat ik ’s nachts ook een keer mijn bed uitspring om met de hoofdlamp te bekijken of er nou iets groots in of buiten mijn hor kruipt (‘het’ is er inmiddels al lang vandoor…) zak ik weg in een diepe slaap. ’s Ochtends vroeg op, een hele dag vissen onder de zon, ’s avonds een paar biertjes en je slaapt als een roos. Wederom gaat de wekker voor zessen en een dik uur later staan we alweer op het strand. Vandaag wil ik het eens met dood aas in de branding proberen. Gister werd ik ook verrast door een vis...
Op het moment dat ik vorig jaar besloot na mijn VWO een jaar vakantie te nemen ontstond tevens het idee om een tropische visreis te maken. Ierland is prachtig, maar snoek vang je hier ook. Ik wilde ook een reis maken naar de heldere blauwe zeeën. Vissend met ‘licht’ vlieg- en spinmateriaal op soorten als Tarpon, Bonefish, Travelly, Barracuda en meer van dat gespuis. Tsja, waar begin je? De aarde is groot zat! Gelukkig heb ik in de loop der jaren een grote kenissenkring opgebouwd en nu kwam dat weer eens goed van pas. Afgelopen zomer viste ik een dagje...
Vandaag met Dermot op pad. Een van de Ierse vismaten van Herman. In Juni bezorgde hij mij
mijn eerste (en tevens enige) Ierse snoek van die trip. Vandaag zouden
we hetzelfde meer gaan bevissen. Dermot had er een week eerder met dood
aas erg goed gevangen. Zeven vissen waarvan een aantal rond de 20 pond.
Ieren meten hun vissen niet, maar 20 pond ligt rond de metergrens… So
you know…
In juni dit jaar vertrok ik naar Killaloe, Ierland om daar drie dagen achter de Ierse snoeken aan te gaan. Helaas trof ik het niet erg met het weer, wat net bij mijn aankomst volledig omsloeg. De vangsten waren niet best en besloten werd om het nog eens over te doen. En omdat drie dagen wel erg kort is, dit keer maar gelijk een week. Doelen werden
gesteld en vluchten geboekt. Wintervissen in Ierland, gericht op de kneiters!
