Vissen en niks anders
De kerstvakantie nadert zijn einde en dan lijken de weersomstandigheden ons eindelijk goed gezind. Eindelijk valt die wind weg en op zaterdag wordt er zelfs een zonnige dag voorspeld. Nog één keer knallen dus en dan het liefst op het grote water. Lekker actief achter de monsterbaarzen aan en tussendoor snoek en snoekbaars lastig vallen, klinkt als een goed plan.
Op vrijdag gaat de telefoon, het is Roel die vraagt of ik zondag wat te doen heb. Na alle verhalen willen hij, John en Michel het graag proberen op de stekken waar Hendrik Jan en ik zo goed hebben gevangen, afgelopen dinsdag. De raderen boven draaien op volle toeren, ouders nemen de auto mee, als ik met de trein ga moet het lukken, zaterdagavond afreizen naar Roel, zondag vissen, zondagavond… Ja ik kan!
Je hebt visdagen en Visdagen. Een dag goed vangen geeft niet altijd het ultieme gevoel, daar komt gewoon meer bij kijken. Gemaakte keuzes en genomen risico’s wegen zeker mee in het gevoel achteraf. Met een aantal mindere tot slechte snoekdagen achter de rug, en zelfs een afgelaste visdag, werd het tijd om het roer resoluut om te gooien.
Als ik ’s ochtends de voordeur uitloop valt de warme lucht als een deken over me heen. Eigenlijk best lekker, je bed uitkomen als het al 20 graden is. Vooral als je bedenkt dat het pas 04:00 in de ochtend is. Routinematig hang ik de boot achter de auto terwijl ik wacht op het arriveren van Tim Hulshof. Het kostte wat moeite om hem zover te krijgen om rond 04:30 bij mij te staan. Na wat gesputter door de telefoon en mijn aankondiging dat het ’s ochtends vroeg toch vaak veel beter was ging hij echter overstag. Niet veel later...
