Vissen en niks anders
En dan ben je opeens getrouwd! Driekwart jaar van voorbereiden voorbij en alles viel op zijn plaats op deze prachtige zonnige dag. Tsja, waarom vertel ik dit op een hengelsportsite? Nou, omdat trouwen de aanleiding was tot een huwelijksreis. Ja en dan? Nou lees mee…
En dan denk je dat je alles gehad hebt… Orkaanseizoen: Oktober. April 2013, 2 orkanen ver op zee. Zeewatertemperatuur die uiteindelijk van 25 naar 27 graden geklommen is in zeven dagen, maar nog altijd drie graden te koud. Gisteren leek er eindelijk wat meer vis onder de kust te liggen en vandaag…
Roca Blanca it is. Vol goede moed arriveren we om half zeven in de haven. Jezus staat al klaar en Fillo is de boot al aan het halen. Wat een gemak als alles zo geregeld wordt elke dag. Je hoeft alleen maar in te stappen en te vissen!
De ‘extra extra dag’. We doen rustig aan en genieten van een stevig Caribisch ontbijt. Vanuit onze stoelen kijken we toe hoe een schooltje Needle-Fish een voor een over een drijvend takje heen springen. Waarom ze het doen weet niemand, maar het blijft een bijzonder gezicht. Als ik even later een stukje meloen in het water gooi wordt deze gelijk gegrepen door een van de geepjes. Een heuse vechtpartij ontstaat, maar uiteindelijk vindt geen van de gepen het stukje meloen lekker. Het daarop volgende stukje meloen wordt met even veel bombarie rond geslingerd. Mafketels…
Dag 10 Onze laatste volle dag alweer. Vanuit ons nieuwe hotel, nou zeg maar gerust omgebouwde gevangenis, maken we ons op voor een laatste lange dag vissen. ’s Ochtends nog een laatste keer knallen op de zoutmeren en dan ’s middags bellyboaten bij Creoul Rock. Het moet er van komen vandaag, dat staat vast. Rond een uur of negen staan we langs het zoutmeer. Wederom vissen en filmen we om de beurt en dit keer hebben we als doel om wat popper aanbeten vast te leggen op film. Nadat André een aantal vissen mist, waarvan één recht onder onze voeten...
Vandaag de laatste visdag alweer voor Ron. Door het gekloot met de tickets moeten we hem morgen al afzetten, waarna wij nog twee dagen op het eiland zullen blijven. Het huisje is tevens niet meer beschikbaar voor die extra dagen, dus ook André en ik zullen onze spullen moeten inpakken vanavond.
Het nieuws over het reservaat heeft ons niet afgeschrikt. Overal ligt rommel in het reservaat, overal wordt hard gevaren, gedoken, met jetski’s gekloot en gezwommen. In onze ogen valt het dan nog wel mee met de bescherming van zo’n gebied en kunnen wij er prima een lijntje nat maken. Ron gaat een dagje ‘vakantie vieren’ terwijl André en ik terug gaan naar de plek van gisteren. Dit keer echter met als plan om bellyboatend het mangrove riviertje naar de flat te volgen. Wie weet wat we daar allemaal tegen gaan komen.
Vandaag gaat het gebeuren. De bellyboats liggen in de auto aangevuld met zowel spin als vliegvismateriaal. Kijkend naar de kaart hebben we een mooi eiland gespot niet te ver uit de kust. Dat moet te bereiken zijn met de bellyboat en het spreekt voor zich dat dit een stek met potentie is. Net als gisteren scoren we wat brood voor overdag alvorens we naar de stek rijden.
Het plan ontstond ergens begin December. Het najaar had ik veel gewerkt en dus geld verdiend. In eerste instantie besloten om dit als buffer weg te zetten, maar met het korter worden van de dagen begon de zon steeds meer te lonken. André, die altijd op zoek is naar vakantiebestemmingen, denkt mee en al gauw borrelt er iets.
Tweeduizendtwaalf, het zit er weer op. In vergelijk met 2011 bleek het een moeilijker jaar. Waren de wisselvallige weersomstandigheden de boosdoener, of worden ze gewoon steeds slimmer daar onder water? Feit is dat het vooral op het gebied van grote snoek een stuk moeilijk was dan in 2011. Dit laatste wil echter niet zeggen dat er geen mooie vissen gevangen zijn, onderstaande parade bevestigt dit wel.
Ik denk dat de meeste van ons het wel kennen. De vakantie staat voor de deur en waar gaan we heen? Voor mezelf sprekend, als er maar water in de buurt is vermaak ik me wel. Ideaal wordt het als er ook gevist kan worden. Toch, aangezien Judith niet vist, zit dat laatste er meestal niet in. Toen de het idee ontstond om dit jaar naar Scandinavië te gaan, besloot ik het toch op te wagen…
Toen ik van vismaat Adriaan hoorde dat P&S Visreizen een groepsreis naar de Uraima falls aan het plannen was werd direct mijn interesse gewekt. Deze plek in Venezuela staat bekend als de beste plek om op payara’s te vissen. Zuid-Amerika is een van de mooiste plekken om een visvakantie door te brengen. Een schitterende omgeving, met gruwelijk sterke- en kleurrijke vissen. Kortom, voor mij de ultieme bestemming. De bijkomstigheid om kans te maken op de grootste payara’s ter wereld, maakte de keus voor mij niet moeilijk! De 8 plekken waren snel vergeven en de voorbereidingen konden beginnen. De trip zou...
De wind blijkt de volgende ochtend nauwelijks afgenomen te zijn. Om niet nog meer dagen te verspelen op de mindere stekken, besluiten we om toch naar het volgende atoll te gaan. Het wordt een lange en onstuimige rit. Bij aankomst kan de kok zijn keukentje weer opnieuw gaan inruimen! Dit nieuwe gebied ziet er schitterend uit. Grote flats omringd door een koraalrand. Ook lopen er een paar mooie geulen waar het iets dieper is. Dit zijn de plekken waar de grotere vis zich bevindt, vooral bij de getijdenwisselingen. Er worden meerdere GT’s en bluefins gespot, maar we vangen enkel wat snappers. Ook hier is nogal wat dressuur. Er wordt toch veel meer gevist dan dat we aanvankelijk dachten. De grote clousers worden totaal genegeerd. Op kleine clousers en poppers krijgen we wel aanbeten. Ook blijkt de kleur van belang te wezen. Clousers van chartreuse/wit zijn veruit favoriet.
Dat een (dure) buitenlandse vistrip geen garantie is voor succes werd wel duidelijk tijdens onze reis naar de Malediven. Aanpassingsvermogen bleek cruciaal te zijn.
Ongeveer een jaar geleden begon ik te zoeken naar een bestemming waar je op Giant Trevally (GT) kan vissen. De grootste soort binnen de trevally familie. Een supersterke vis met een bruut uiterlijk. Een vis aan de top van de voedselketen en een flinke uitdaging!
De mensen die al wat langer meekijken op deze site en vormalig Poldersnoeken.nl, zullen hem ongetwijfeld herkennen. André de Wit heb ik in 2007 leren kennen tijdens een vistrip naar Mexico en sindsdien vissen we regelmatig samen. André reist nog wel eens wat en over het algemeen is hij dan ook tot de tand bewapend met hengels en bijbehorend materiaal. In 2009 gingen we samen met Ron Mansveld naar Sint Maarten en sindsdien heeft hij alweer de nodige landen bezocht.
